Kolejne spotkanie z Ormem Zabójcą Niedźwiedzia i jego Zaprzysiężonymi za mną. I znowu było to spotkanie bardziej niż udane. Tym razem nasi nieustraszeni wikingowie udają się w dół Odry do kraju Polan czyli w rejony dzisiejszej Polski. I znów nie zabrakło krwawych bitew i potyczek, a także mnóstwa przygód okraszonych opowieściami przy ognisku Olafa Kruczej Kości. W moim osobistym rankingu książek o wikingach ten cykl plasuje się tuż za Wojnami wikingów Bernarda Cornwella. Ze swojej strony polecam.

Kolejne spotkanie z Ormem Zabójcą Niedźwiedzia i jego Zaprzysiężonymi za mną. I znowu było to spotkanie bardziej niż udane. Tym razem nasi nieustraszeni wikingowie udają się w dół Odry do kraju Polan czyli w rejony dzisiejszej Polski. I znów nie zabrakło krwawych bitew i potyczek, a także mnóstwa przygód okraszonych opowieściami przy ognisku Olafa Kruczej Kości. W moim...

Fascynująca saga książkowa o wikingach i ich przygodach. Kolejne powieści biorą nas w nowe tereny i pokazują kolejne misje, walki, przyjaźnie czy intrygi. Gorąco Polecam cała serię. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Fascynująca saga książkowa o wikingach i ich przygodach. Kolejne powieści biorą nas w nowe tereny i pokazują kolejne misje, walki, przyjaźnie czy intrygi. Gorąco Polecam cała serię. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Czwarta część sagi o Zaprzysiężonych to swoisty powrót do korzeni tzn. nie będziemy się już błąkać po stepach i pustyniach tylko wracamy nad Bałtyk, odwiedzimy Jomsborg a i wpłyniemy Odrą w krainę Polan! Jeśli ktoś się zabiera za czwartą część to pewnie już trzy poprzednie czytał, więc powiem tylko tyle – jest jeszcze lepiej niż było w 2 i 3 tomie bo mamy bardziej zróżnicowane i „swojskie” tereny, a Fin Koński Łeb nadal jest w formie!

Czwarta część sagi o Zaprzysiężonych to swoisty powrót do korzeni tzn. nie będziemy się już błąkać po stepach i pustyniach tylko wracamy nad Bałtyk, odwiedzimy Jomsborg a i wpłyniemy Odrą w krainę Polan! Jeśli ktoś się zabiera za czwartą część to pewnie już trzy poprzednie czytał, więc powiem tylko tyle – jest jeszcze lepiej niż było w 2 i 3 tomie bo mamy bardziej...

Super się czytało,dużo akcji.Na terenie Polski,Wiślanie i Polanie.
Mamy,tu opisy dawnych wierzeń.Opisy,jak rozmawiali przy ognisku.Byli też Węgrzy,fajnie było poczytać.O dawnych wierzeniach Słowian.
Podobała mi się Czarnooka,wie czego chce.
Bitwy,też były super.Ciesze się,że mogłem poczytać.

Super się czytało,dużo akcji.Na terenie Polski,Wiślanie i Polanie.
Mamy,tu opisy dawnych wierzeń.Opisy,jak rozmawiali przy ognisku.Byli też Węgrzy,fajnie było poczytać.O dawnych wierzeniach Słowian.
Podobała mi się Czarnooka,wie czego chce.
Bitwy,też były super.Ciesze się,że mogłem poczytać.

"Zaprzysiężeni - ludzie związani ze sobą bardziej niż rodzeni bracia (...)"

"Zaprzysiężeni - ludzie związani ze sobą bardziej niż rodzeni bracia (...)"

Zaprzysiężeni powrócili, a wraz z nimi nordyckie legendy, szczęk oręża i hektolitry krwi. Smoczy łeb to już czwarty tom cyklu, a Robert Low udowadnia, że doskonale odnajduje się w nordyckich klimatach; w słowiańskich za to niekoniecznie, ale dlaczego zapraszam na wyjaśnienia tutaj:
http://www.kacikzksiazka.pl/2015/08/zaprzysiezeni-smoczy-eb-robert-low.html

Zaprzysiężeni powrócili, a wraz z nimi nordyckie legendy, szczęk oręża i hektolitry krwi. Smoczy łeb to już czwarty tom cyklu, a Robert Low udowadnia, że doskonale odnajduje się w nordyckich klimatach; w słowiańskich za to niekoniecznie, ale dlaczego zapraszam na wyjaśnienia tutaj:
http://www.kacikzksiazka.pl/2015/08/zaprzysiezeni-smoczy-eb-robert-low.html

Robert Low po raz kolejny udowadnia, że posiada prawdopodobnie najrozleglejszą wiedzę na temat wikingów wśród wszystkich pisarzy gatunku. Jego historie są spójne, podparte realiami, brutalne, a także niezwykle wciągające. Ogromną zaletą książek autora jest – a zauważyłem to dopiero przy poprzednim tomie – możliwość czytania ich wg uznania. Co prawa w pierwszym poznajmy bliżej drużynę wikinga, ale nie ma większego znaczenia, które przygody aktualnie czytamy – każda powieść od początku do końca stanowi pewnego rodzaju niezależny rozdział.

Zachwyca sposób pisania autora, który miejscami podpiera się kolokwialnym słownictwem – jest to jednak zrozumiałe ze względu na poruszaną tematykę. Tworząc niesamowity i typowy dla brutalnego średniowiecza klimat Low sprawia, że historia fascynuje. Nie jest ona jednak wolna od wad – niektóre dylematy bohaterów po prostu porażają głupotą.

Generalnie stwierdzam, że pomimo czwartego już tomu autor nadal trzyma wysoki poziom. Plusem książek Roberta Lowe są język, jakim pisze, łatwe i udane łączenie historii z fantastyką, liczne odniesienia do mitologii, włączanie bohaterów do kluczowych wydarzeń historycznych. „Smoczy łeb” to jeszcze nie ostatni tom sagi – niedługo bohaterowie pojawią się w kolejnej książce, tym razem wracają w rodzinne strony. Może i lepiej. A tymczasem polecam!

Robert Low po raz kolejny udowadnia, że posiada prawdopodobnie najrozleglejszą wiedzę na temat wikingów wśród wszystkich pisarzy gatunku. Jego historie są spójne, podparte realiami, brutalne, a także niezwykle wciągające. Ogromną zaletą książek autora jest – a zauważyłem to dopiero przy poprzednim tomie – możliwość czytania ich wg uznania. Co prawa w pierwszym poznajmy...

„Szczerzący się z dziobnicy smoczy łeb.

Wyrzeźbiony ręką mistrza

Bez cienia litości wskazuje morski szlak”.

Wplecione w mroki czasu i oparte na starych skandynawskich sagach, opowieści o burzliwym życiu ludów Północy oraz podejmowanych przez nich szaleńczych łupieżczo- kupieckich wyprawach, nadal są, mimo upływu wieków, tymi historiami które potrafią rozpalić czytelniczą wyobraźnie. Złowrogie, zwieńczone smoczym łbami cienie drakkarów, obsadzonych przez zakute w zbroje i silnie uzbrojone postacie brodatych mężczyzn, stały się już żyjącym własnym życiem zjawiskiem popkulturowym. Nic więc dziwnego iż również w literaturze, opowieści o ich życiu i mrożących krew w żyłach krwawych bataliach, cieszyły się i cieszą nadal tak ogromną popularnością. Zwłaszcza, jeśli chodzi o twórczość prawdziwego znawcy tematu Roberta Low i jego znakomity historyczno –przygodowy cykl „Zaprzysiężeni”.

Mamy właśnie okazje poznać dalsze losy bitnej i osławionej swymi dokonaniami załogi ‘Fiordu Łosia”, dowodzonej przez Orma Zabójcę Niedźwiedzia, w czwartej już odsłonie zatytułowanej „Smoczy Łeb”. Po zdobyciu legendarnego skarbu Atylli, nasi dzielni wojowie w spokoju i dostatku, wiodą senny, leniwy żywot w rodzimej Skandynawii. Niestety, sława „Zaprzysiężonych” a co za tym idzie bagaż licznych (często naznaczonych krwią) niedokończonych spraw, waśni i porachunków oraz spory zastęp dawnych wrogów, który bynajmniej nie wyrzekli się zemsty, spowoduje, iż po raz kolejny zmuszeni będą wyruszyć na wielorybi szlak…

Cieszę się niezmiernie iż autor powrócił z fabułą swojej powieści na północne i środkowe tereny Europy, które (niczego oczywiści nie ujmując wydarzeniom przedstawionych w poprzednich tomach, rozgrywających się czasami w egzotycznych dla nas regionach świata) są nam znacznie bliższe w sferze geograficznej, historycznej i kulturowej. Szczególnie rozpatrując je z naszej słowiańskiej czy, zawężając, polskiej perspektywy, niesłychanie interesująco rysują się wątki dotyczące córki Mieszka I Sygrydy (opiewanej licznie przez skandynawskich skaldów) czy obecnej w naszych dziejach wyspy Wolin (Jamsnborg) i rezydującego tam rozbójniczego bractwa, wpisane naturalnie w dramatyczną i tragiczną dla naszych bohaterów wyprawę na tereny naszych przodków (Polan) i ich sąsiadów. Wszystko jest oczywiście podyktowane skomplikowaną intrygą, wspartą niciani wzajemnych obietnic i powiązań (nie zawsze najszczęśliwszych, jak się okaże),które zmuszają Orma i jego przyjaciół do udziału w tej szalonej, niebezpieczniej wyprawie, wymagającej zapuszczenia się w nieznane i nieprzyjazne im terytoria. Z całą pewnością ów wczesnośredniowieczny świat, bardzo sugestywnie opisany i scharakteryzowany przez autora, wliczając w to całą jego różnorodność i specyficzny klimat, będzie dla nas niezwykle ciekawy i pouczający.

Jest to jednak saga o niezwyciężonych wikingach, podobnie wiec jak w trzech poprzednich tomach nie zabraknie pasjonujących morskich bitew, orężnych starć, zasadzek, karkołomnych ucieczek, oblężeń i całego mnóstwa okrutnej rąbaniny, szału borserków i morza krwi, czyli tego wszystkiego, czego w tego rodzaju powieściach męska część czytelników lubi najbardziej.

Jednym słowem Orm Zabójca Niedzwiedzia wraz ze swoją dzielną załogą po raz kolejny wyłoni się z morskich odmętów i spienionych fal, zabierając nas w fascynujący mroczny świat dawnych wojowników. Sądząc po zakończeniu, nie po raz ostatni… Polecam.

„Szczerzący się z dziobnicy smoczy łeb.

Wyrzeźbiony ręką mistrza

Bez cienia litości wskazuje morski szlak”.

Wplecione w mroki czasu i oparte na starych skandynawskich sagach, opowieści o burzliwym życiu ludów Północy oraz podejmowanych przez nich szaleńczych łupieżczo- kupieckich wyprawach, nadal są, mimo upływu wieków, tymi historiami które potrafią rozpalić...

Nie taki zły tom. Obawiałem się, że poziom kolejnych tomów będzie spadał, a jednak jest wyrównany i książka jako tako się broni.

Nie taki zły tom. Obawiałem się, że poziom kolejnych tomów będzie spadał, a jednak jest wyrównany i książka jako tako się broni.

Ta część mnie bardzo zaskoczyła . Z każdą częścią coraz lepiej , aż żal , że to przedostatnia . Tym razem zaprzysiężeni wyruszają na ziemię Polan .
Zgrabnie poprowadzona fabuła , dobre dialogi .
Ja polecam .

Ta część mnie bardzo zaskoczyła . Z każdą częścią coraz lepiej , aż żal , że to przedostatnia . Tym razem zaprzysiężeni wyruszają na ziemię Polan .
Zgrabnie poprowadzona fabuła , dobre dialogi .
Ja polecam .