Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To już koniec Sagi o Zaprzysiężonych, miło wspominam te wszystkie chwile z całą załogą, z towarzyszami broni jakich mieliśmy przez te V tomów. Przede wszystkim nieustraszony Fin Koński Łeb i Orm Zabójca Niedźwiedzia, ale także Skapti Półtroll, niepozorny berserk Kuśtyk, gadający z krukami Sighvat, wierny Kvasir, olbrzymi Botolf, mistrz topora Murrough ... sporo ich było. Ostatni tom jest nieco inny niż reszta, ale i tak czytało się fajnie.

To już koniec Sagi o Zaprzysiężonych, miło wspominam te wszystkie chwile z całą załogą, z towarzyszami broni jakich mieliśmy przez te V tomów. Przede wszystkim nieustraszony Fin Koński Łeb i Orm Zabójca Niedźwiedzia, ale także Skapti Półtroll, niepozorny berserk Kuśtyk, gadający z krukami Sighvat, wierny Kvasir, olbrzymi Botolf, mistrz topora Murrough ... sporo ich było....

Czwarta część sagi o Zaprzysiężonych to swoisty powrót do korzeni tzn. nie będziemy się już błąkać po stepach i pustyniach tylko wracamy nad Bałtyk, odwiedzimy Jomsborg a i wpłyniemy Odrą w krainę Polan! Jeśli ktoś się zabiera za czwartą część to pewnie już trzy poprzednie czytał, więc powiem tylko tyle – jest jeszcze lepiej niż było w 2 i 3 tomie bo mamy bardziej zróżnicowane i „swojskie” tereny, a Fin Koński Łeb nadal jest w formie!

Czwarta część sagi o Zaprzysiężonych to swoisty powrót do korzeni tzn. nie będziemy się już błąkać po stepach i pustyniach tylko wracamy nad Bałtyk, odwiedzimy Jomsborg a i wpłyniemy Odrą w krainę Polan! Jeśli ktoś się zabiera za czwartą część to pewnie już trzy poprzednie czytał, więc powiem tylko tyle – jest jeszcze lepiej niż było w 2 i 3 tomie bo mamy bardziej...

Sięgamy do ostatniej części Sagi Cormyru pod tytułem Śmierć Smoka. Jest to zwieńczenie trylogii w którym wśród autorów znów mamy małą roszadę, pozostaje Troy Denning, ale powraca również Ed Greenwood, więc znowu mamy współpracę dwóch autorów, ale nie wracamy już do szablonu historia/teraźniejszość/historia/teraźniejszość. Jak na zwieńczenie dzieła przystało w końcu zaczniemy zamykać te liczne urwane wątki z przeszłości, w końcu wszystko się zazębia. Teraźniejszość oczywiście wypływa z przeszłości i jak się okazuje każda decyzja popełniona przez ród Obarskyrów ma znaczenie dla Cormyru prędzej czy później. Jest tutaj sporo juchy i totalnej sieczki, czasem monotonnej, no ale to w końcu decydujące starcie, a nie potyczki na pustkowiach. Motyw Ghazneth, tego czym są i jak się ich pozbyć bardzo mi się spodobał. Postacie jak nigdy dotąd stają się w końcu wyraziste i zaczyna nam na nich zależeć, czego wcześniej w 2 pierwszych tomach nie mogłem napisać. Vangerdahast wskakuje do grona najbardziej lubianych przeze mnie magów, świetna postać.

Opinie o całej Sadze Cormyru do poczytania tutaj:
http://www.retronagazie.eu/ksiazka-saga-cormyru/

Sięgamy do ostatniej części Sagi Cormyru pod tytułem Śmierć Smoka. Jest to zwieńczenie trylogii w którym wśród autorów znów mamy małą roszadę, pozostaje Troy Denning, ale powraca również Ed Greenwood, więc znowu mamy współpracę dwóch autorów, ale nie wracamy już do szablonu historia/teraźniejszość/historia/teraźniejszość. Jak na zwieńczenie dzieła przystało w końcu...