rozwińzwiń

Skazana

Okładka książki Skazana Barbara Rosiek
Okładka książki Skazana
Barbara Rosiek Wydawnictwo: Mawit Druk Cykl: Anka Pióro (tom 2) literatura młodzieżowa
183 str. 3 godz. 3 min.
Kategoria:
literatura młodzieżowa
Cykl:
Anka Pióro (tom 2)
Wydawnictwo:
Mawit Druk
Data wydania:
2015-05-15
Data 1. wyd. pol.:
2015-05-15
Liczba stron:
183
Czas czytania
3 godz. 3 min.
Język:
polski
ISBN:
9788361443087
Tagi:
narkotyki ból cierpienie śmierć choroba Anka Pióro uzależnienie
Średnia ocen

7,0 7,0 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
7,0 / 10
79 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
65
64

Na półkach:

Ciąg dalszy koszmarnej historii.

Główna bohaterka ponosi konsekwencje własnego nieodpowiedzialnego zachowania. Jednak zamiast zdobyć się na jakąkolwiek refleksję, obwinia cały świat, a głównie rodziców, którzy "za słabo jej pilnowali". Nieważne, że sama torpedowała ich starania, uciekając do faceta, którego kumple byli jej oprawcami. Moje podejrzenia co do jego roli w tym wydarzeniu znalazły potwierdzenie w tej części... Ach, ten syndrom sztokholmski...

Nie koniec na tym. Leczenie HIV/AIDS zawsze rokuje lepiej, jeśli jest rozpoczęte możliwie najwcześniej - odpowiednio prowadzona terapia może wydłużyć życie nawet o kilkadziesiąt lat! Tymczasem ta... wielce "dorosła" osoba udaje, że od choroby można uciec, negując jej istnienie. Okłamuje dziadków i samą siebie, tracąc cenny czas i działając na własną szkodę. W przebiegu choroby rozwija się rak. Co robi nasza gwiazda? Dalej gra na zwłokę, udając, że problemu nie ma, a kiedy wreszcie raczy podjąć leczenie, rak staje się nieoperacyjny.

Oczywiście, wszystkiemu winni są rodzice. Ojciec zawinił tym, że "uciekł" na tamten świat (wieść o chorobie córki zabiła go). Matka zawiniła tym, że po śmierci męża wpadła w depresję i nie reagowała na otoczenie. Główna bohaterka uważa, że tylko ona ma "prawo" być nieszczęśliwa, tylko ona jedna cierpi. Rodzice zaś powinni być nadludźmi o organizmach i nerwach ze stali, niezdolnymi do przeżywania traumy. Nie mają prawa chorować fizycznie ani psychicznie.

Teoretycznie bohaterka ma oparcie w Barbarze, która boryka się z tymi samymi problemami i jakoś potrafi systematycznie brać leki. Jednak zamiast ją naśladować, gwiazdeczka robi wszystko po swojemu...

Ciąg dalszy koszmarnej historii.

Główna bohaterka ponosi konsekwencje własnego nieodpowiedzialnego zachowania. Jednak zamiast zdobyć się na jakąkolwiek refleksję, obwinia cały świat, a głównie rodziców, którzy "za słabo jej pilnowali". Nieważne, że sama torpedowała ich starania, uciekając do faceta, którego kumple byli jej oprawcami. Moje podejrzenia co do jego roli w tym...

więcej Pokaż mimo to

avatar
186
179

Na półkach:

Naprawdę bardzo lubię się z twórczością Pani Barbary Rosiek, więc kolejna książka była dla mnie pozycją obowiązkową. Ze wszystkich dotychczasowych "Ćpunka" przekonała mnie najmniej, może dlatego, że to już było. Świat już o tym słyszał, to światem wstrząsnęło i historia, choć tragiczna, ale powtórzona po raz kolejny, wręcz w identyczny sposób nie kupiła mnie tak mocno, jak za pierwszym razem. Niemniej jednak zdecydowałam się na zakup "Skazanej" i dokończenie tej historii tak, jak na to przystało.

"Skazana" jest kontynuacją opowieści o młodziej, nastoletniej dziewczynie, narkomance, jej perypetiach - o powrocie (ciężkim powrocie) do domu, o tragedii jej najbliższych, o chorobie i w końcu o nałogu. To, co przekonało mnie bardziej do "Skazanej" niż do "Ćpunki" to właśnie ta wieloaspektowość. Dziewczyna opisała nam to, co przeżywała jej rodzina, widząc ją tak naprawdę kończącą swoje życie, jedyną córkę rodziców, jedyną wnuczkę dziadków. Opisywała zmagania z chorobą, z walką toczoną co dnia ze sobą samą, ze wszystkimi fizycznymi i psychicznymi dolegliwościami. Pojawił się też bardzo wyraźny wątek samotności, walki o matczyną miłość i uwagę. I w końcu sam nałóg, który akurat w tej części powieści o losach Anki Piórko, był tak naprawdę już tylko dodatkiem do całej tej kompozycji.
Oczywiście tragiczne zakończenie, które zamyka nam całą historię i które zarazem myślę mocno wpływa na odczucia czytelnika.

Mamy tutaj cały czas do czynienia z formą pamiętnika, niemniej jednak jest to forma spójna, zrozumiała, czytelna dla każdego odbiorcy niezależnie od wieku.

Żeby było jasne - nie oceniam tu życia tej dziewczyny, jak wspomnieli moi przedmówcy. Oceniam książkę, jako produkt, który otrzymujemy do przeczytania, jego fabułę i to, w jaki sposób wpływa na odbiorcę.

Książka jest warta polecenia, tak jak każda Pani Rosiek. Oczywiście w całości. Dla kogoś, kto nigdy nie miał do czynienia z tego typu literaturą, myślę, że będzie to doskonały, acz naprawdę zatrważający i bardzo emocjonujący początek.

Naprawdę bardzo lubię się z twórczością Pani Barbary Rosiek, więc kolejna książka była dla mnie pozycją obowiązkową. Ze wszystkich dotychczasowych "Ćpunka" przekonała mnie najmniej, może dlatego, że to już było. Świat już o tym słyszał, to światem wstrząsnęło i historia, choć tragiczna, ale powtórzona po raz kolejny, wręcz w identyczny sposób nie kupiła mnie tak mocno, jak...

więcej Pokaż mimo to

avatar
71
22

Na półkach: ,


avatar
82
18

Na półkach:

"Skazana" to dalszy ciąg "Ćpunki", opowieści o dziewczynie, która popadła w szpony uzależnienia i wydała na siebie wyrok, bez sądu, świadków i ławy przysięgłych.
Anka Pióro, kontynuuje swoją walkę z nałogiem, walkę ze sobą o normalne życie, co opisuję pieczołowicie w swoich dziennikach. Bywa przy tym infantylna i zagubiona. Pełna żalu wobec rodziny i pełna niepokoju o swój los. Niestety, brakuję jej motywacji, a świadomość wirusów HIV i HCV, z którymi musi się zmierzyć, pogłębiają jej depresję i obojętność wobec życia. Dziewczyna skupia się głównie na śmierci i wyczekuję jej, bo uważa, że jest ona jej jedynym wybawieniem z sytuacji.

To smutna historia, ze smutnym finałem, realnie osadzona w świecie młodzieży. Może być przestrogą, gdyż postępowanie Anki obrazuję skutki sięgnięcia po substancję psychoaktywne i efekty uzależnienia.

Autorka wykazała się ogromną wyobraźnią i empatią w budowaniu kreacji psychiki młodej, uzależnionej osoby, jej emocji oraz huśtawek nastroi, które odpowiadają zachowaniu osób uwikłanych w nałóg.
http://odchamicsie.blogspot.com/2016/09/skazana.html

"Skazana" to dalszy ciąg "Ćpunki", opowieści o dziewczynie, która popadła w szpony uzależnienia i wydała na siebie wyrok, bez sądu, świadków i ławy przysięgłych.
Anka Pióro, kontynuuje swoją walkę z nałogiem, walkę ze sobą o normalne życie, co opisuję pieczołowicie w swoich dziennikach. Bywa przy tym infantylna i zagubiona. Pełna żalu wobec rodziny i pełna niepokoju o swój...

więcej Pokaż mimo to

avatar
333
189

Na półkach: , ,

Nie mogę ocenić pozycji, która opisuje prawdziwe problemy, prawdziwe przeciwności, prawdziwe życie osoby uzależnionej od narkotyków.
Nie da się ocenić tej książki, bo to tak jakbym oceniła czyjeś życie, a kim ja jestem by to robić?

"Skazana" przedstawia dalsze losy poznanej w "Ćpunce" Ani Piórko, która od czternastego roku życia boryka się ze swoim uzależnieniem od narkotyków. Jest to dziennik pisany przez samą uzależnioną, która z dnia na dzień coraz bardziej nie radzi sobie ze swoim życiem.
Jest niezrozumiana przez otoczenie, własna matka traktuje ją jak obcą osobę, zwłaszcza po śmierci ojca. Na dodatek Ania choruje na AIDS, a także na raka.
Za dużo problemów jak na zwykłą osiemnastolatkę.

Literatura poświęcona nałogom to ciężki orzech do zgryzienia. Tutaj nie ma miejsca na fikcje, czasami nawet niemożliwy jest tak wyczekiwany przez nas happy end. Ta literatura posiada jednak coś czego nie ma większość książek - jest to prawda. Prawdziwe są emocje osób uzależnionych, które opisując swoje życie chcą w pewien sposób walczyć z nałogiem, a jednocześnie ostrzegają innych, by nie popełniali w swoim życiu tych samych błędów co oni.

Właśnie taka jest "Skazana". Smutna, niezwykle emocjonalna, otwierająca oczy każdego. Nie da się obok niej przejść obojętnie. Nie można również traktować jej jako przyjemnej lektury na jeden wieczór, ponieważ przywołuje ona skrajne emocje, zarówno podczas czytania jak i po zakończeniu czytania.

I wcale nie trzeba najpierw przeczytać "Ćpunki" (ta lektura jest dopiero przede mną),żeby zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi i jaką rolę odgrywają narkotyki w życiu Ani.

Polecam.

Nie mogę ocenić pozycji, która opisuje prawdziwe problemy, prawdziwe przeciwności, prawdziwe życie osoby uzależnionej od narkotyków.
Nie da się ocenić tej książki, bo to tak jakbym oceniła czyjeś życie, a kim ja jestem by to robić?

"Skazana" przedstawia dalsze losy poznanej w "Ćpunce" Ani Piórko, która od czternastego roku życia boryka się ze swoim uzależnieniem od...

więcej Pokaż mimo to

avatar
202
93

Na półkach:

Nie wiem od czego zacząć. Ciężko jest zrecenzować tę książkę, bo uważam, że nie powinno się jej oceniać. Nawet nikt nie ma prawa tego robić. Dlaczego? Bo książka ta to pamiętnik, wewnętrzna rozmowa bohaterki z samą sobą i otaczającym ją światem. Tego osądzić nie można.

Jest to lektura smutna, mocna, ale prawdziwa. Do szpiku kości przesiąknięta emocjami. Nie mogłam koło niej przejść obojętnie. Lubię powieści o nałogach. Te o narkomani szczególnie przypadają mi do gustu. Wydaje mi się wtedy, że czytam o rzeczach odległych. Mogę pomyśleć "mnie to nie dotyczy". Historia Anki pokazuje, że problem narkotyków, może dotknąć tak na prawdę każdego. Nie trzeba pochodzić z patologicznej rodziny by wpaść w szpony nałogu. Czasem w życiu może zdarzyć się jedna tragedia, która odciśnie piętno na psychice.

W naszym społeczeństwie panuje przekonanie, że narkomanii to menele, wyrzutki społeczeństwa. Skreślamy ich z listy ludzkich istnień, wolimy nie wiedzieć, że są gdzieś obok nas i lubimy patrzeć na nich z wyrzutem i pogardą. Czytając Skazaną nawet przez moment nie potrafiłam spojrzeć w ten sposób na główną bohaterkę. Traktowałam ją raczej jako dziewczynę chorą, a nie uzależnioną. Było mi jej żal. Nie rozumiałam zachowań jej matki, pokochałam ciocię, która się się nią opiekowała. Szukałam w ćpunce człowieka. Momentami rozumiałam jej ból. Historia ta bardzo mnie poruszyła. Płakałam kiedy wydawało się, że nie ma już dla niej szans. Cieszyłam się gdy stawała na nogi. Wierzyłam, że jej się uda kiedy planowała zmianę siebie na lepsze. Byłam na nią zła kiedy po chwili o tym zapominała. Miałam możliwość by tę historię współprzeżyć- na szczęście tylko w roli widza.

Co do samego wydania to bardzo mi się ono podoba. Okładka jest tak zimna, mroczna, skrywa jakąś tajemnicę, przyciąga do jej poznania. Jest taka jak być powinna. Przywołuje uczucia, które pojawiają się podczas czytania lektury.
Dobrym pomysłem było dodanie do utworu osobistych tekstów Barbary Rosiek oraz wierszy. Pomaga to w zrozumieniu tego, co czuje bohaterka.
Język utworu jest jak najbardziej młodzieżowy i taki powinien być w końcu są to autentyczne zapiski Anki Piórko i cieszę się, że wydawca pozostawił je oryginalnymi.

Reasumując jeśli szukasz mocnego utworu przywołującego skrajne emocje koniecznie sięgnij po Skazaną. Zapewniam Cię, że nie pożałujesz.

Zapraszam na bloga: nieperfekcyjna-panienka.blogspot.com

Nie wiem od czego zacząć. Ciężko jest zrecenzować tę książkę, bo uważam, że nie powinno się jej oceniać. Nawet nikt nie ma prawa tego robić. Dlaczego? Bo książka ta to pamiętnik, wewnętrzna rozmowa bohaterki z samą sobą i otaczającym ją światem. Tego osądzić nie można.

Jest to lektura smutna, mocna, ale prawdziwa. Do szpiku kości przesiąknięta emocjami. Nie mogłam koło...

więcej Pokaż mimo to

avatar
944
875

Na półkach:

Dalsze losy nastoletniej ćpunki. HIV, AIDS, rak szyjki macicy i nadal ciągłe ćpanie. Śmierć ojca na zawał, udar dziadka, obojętność matki, niesamowita huśtawka nastrojów, od miłości, wiary, nadziei po nienawiść, obwinianie świata, dążenie do samounicestwienia. ( 23 / 52 )

Dalsze losy nastoletniej ćpunki. HIV, AIDS, rak szyjki macicy i nadal ciągłe ćpanie. Śmierć ojca na zawał, udar dziadka, obojętność matki, niesamowita huśtawka nastrojów, od miłości, wiary, nadziei po nienawiść, obwinianie świata, dążenie do samounicestwienia. ( 23 / 52 )

Pokaż mimo to

avatar
453
314

Na półkach: , , ,

Szczerze to chyba nie za bardzo można komentować to, co zostało napisane w tej książce. Język jednak mogę ocenić i jest on naprawdę świetny,bardzo młodzieżowy i na topie,dzięki czemu książka przemawia do rozumu. Los głównej bohaterki Anki mną bardzo wstrząsnął,ale nie odtrącił od ludzi ,którzy ulegają nałogom i przez to niszczą sobie życie.Nie znam całej historii,bo zaczęłam od środka.Ani mi po prostu szkoda,bo to była ambitna dziewczyna,która się pogubiła i nie miała kogoś na tyle silnego,aby jej pomógł,bo ona liczyła tylko na miłość rodziców i chłopaka,który zagwarantował jej bolesny koniec końców,a ojciec nie wytrzymał,a raczej jego serce,a matka całkowicie odrzuciła córkę,nie wiem dlaczego,bo nie czytałam Ćpunki.Załamała mnie informacja,że w MONAR-ze są zgłaszane przypadki AIDS u rocznika 2000-czyli mojego.........Ale książkę polecam,bardzo hm........mądry pamiętnik....

Szczerze to chyba nie za bardzo można komentować to, co zostało napisane w tej książce. Język jednak mogę ocenić i jest on naprawdę świetny,bardzo młodzieżowy i na topie,dzięki czemu książka przemawia do rozumu. Los głównej bohaterki Anki mną bardzo wstrząsnął,ale nie odtrącił od ludzi ,którzy ulegają nałogom i przez to niszczą sobie życie.Nie znam całej historii,bo...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1633
93

Na półkach:

Wstrząsające świadectwo uzależnienia i jego wyniszczających, druzgocących konsekwencji.
Ku przestrodze.

Wstrząsające świadectwo uzależnienia i jego wyniszczających, druzgocących konsekwencji.
Ku przestrodze.

Pokaż mimo to

avatar
94
39

Na półkach: , , ,

Nie czytałam ćpunki więc zastanawiałam się czy w ogóle sięgnąć po tą lekturę. Nie żałuję. Mocna, prawdziwa historia młodej,18-letniej dziewczyny, która umiera na HIV. Bolesna i poruszająca powieść o zaprzepaszczonych marzeniach Anki na zostanie lekarzem, o studiach, o normalnym życiu. Młoda dziewczyna, która nigdy nie czuła się kochana i akceptowana przez swoją matkę a którego uczucia tak bardzo pragnęła. Warto przeczytać...

Nie czytałam ćpunki więc zastanawiałam się czy w ogóle sięgnąć po tą lekturę. Nie żałuję. Mocna, prawdziwa historia młodej,18-letniej dziewczyny, która umiera na HIV. Bolesna i poruszająca powieść o zaprzepaszczonych marzeniach Anki na zostanie lekarzem, o studiach, o normalnym życiu. Młoda dziewczyna, która nigdy nie czuła się kochana i akceptowana przez swoją matkę a...

więcej Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    177
  • Przeczytane
    114
  • Posiadam
    12
  • Ulubione
    4
  • Chcę w prezencie
    3
  • Z biblioteki
    3
  • Teraz czytam
    3
  • 2015
    2
  • 2016
    2
  • 2018
    2

Cytaty

Więcej
Barbara Rosiek Skazana Zobacz więcej
Barbara Rosiek Skazana Zobacz więcej
Barbara Rosiek Skazana Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także