Cała recenzja: http://askier-pisze.blogspot.com/2015/11/krolowie-przekleci-tom-i-maurice-druon.html

Akcja pierwszej części zaczyna się na początku XIV wieku, w ostatnim roku sądu nad Zakonem Templariuszy, który trwał 7 lat. Panujący wtedy król, Filip IV Piękny – władca okrutny, nie cofający się przed niczym, jeśli chodziło o dobro Francji. Z zewnątrz twardy, bezuczuciowy... "Król z żelaza". Niszczył i łamał niepokornych, nakładał wysokie podatki, fałszował pieniądze, co – jak się na pewno można domyślić – doprowadzało do wielu buntów krwawo tłumionych, a ich uczestnicy często kończyli na szubienicach. Jednak interes Francji przeważał nad innymi, dlatego podczas panowania Filipa Pięknego kraj rozkwitł, wprowadzono reformy administracyjne i ustrojowe, dzięki czemu władza króla się zwiększyła... choć nie wszyscy mieszkańcy byli zadowoleni. Filip IV miał czworo dzieci, w tym jedną córkę, którą wydał za mąż za króla Anglii, Edwarda, nie darzącego wielką sympatią kobiet... Jest wierna swojemu królowi, mimo iż czuje się niekochana. Jego synowe natomiast nie potrafią kochać bezwarunkowo swoich małżonków, co wywołuje efekt domina: jedno wydarzenie okazuje się być przyczyną wielu kolejnych konfliktów, podejrzeń, tragedii i spisków.
Dlatego uważam, że nie powinnam przybliżać fabuły kolejnych części powieści. Gdy wszystko się ze sobą łączy, łatwo o spoiler, ale również pewność znakomitej lektury, od której nie będziecie mogli się oderwać. Jest tutaj wszystko, jak możemy przeczytać na okładce książki: zamordowane królowe, bitwy, zdrady, kłamstwa, żądze, oszustwa, cudzołóstwo, trawiący ogień, do tego rywalizacja rodów, klątwy i czary oraz potężna dynastia, skazana na upadek, niesprawiedliwe sądy, religijność i jej brak... Dużo można by wymieniać.

"Nić ludzkiego losu przędzie się powoli i nikt nie wie, który z naszych przypadkowych czynów zapadnie jak ziarno w żyzną glebę, aby wyrosnąć w potężne drzewo." str. 147

Ucieszyłam się, że autor nie zabija swoich bohaterów jeden po drugim, jak George R. R. Martin ;).
Jest ich dużo, jednak mimo to są znakomicie zbudowani. Każdemu przyświecają jakieś cele i wartości, mają swoje ambicje i tajemnice, a w bogactwie charakterów można odnaleźć ten, z którym bez problemu czytelnik się utożsami. Kolejnym plusem jest narracja trzecioosobowa, dzięki której znamy myśli i zamiary bohaterów, bez czego pogubilibyśmy się w fabule. Łatwo zrozumieć przeskoki od jednej osoby do drugiej oraz z miejsca do miejsca. Nawet opisy świata są ciekawe, czytelnik nie nudzi się przy opisie wystroju wnętrz czy potęgi zamku. Można się wiele dowiedzieć o tamtym okresie historycznym, w czym pomagają również przypisy znajdujące się na końcu książki, nie u dołu strony. Na początku bardzo mnie to męczyło, zrezygnowałam nawet kilka razy z kartkowania, jednak miałam wyrzuty sumienia... Nie bez powodu zostało to zorganizowane w ten sposób, przypisy są często obszerne, a o wielu rzeczach w nich zawartych nie miałam pojęcia. Dlatego warto je czytać, jeśli nie na bieżąco, to co jakiś czas.
Dodatkowo w książce są znakomicie wplecione różne ciekawostki polityczne, dotyczące na przykład podatków czy zależności między państwami, które często rujnują gospodarkę, co w fabule pokazano na przykładzie Flandrii.

Cała recenzja: http://askier-pisze.blogspot.com/2015/11/krolowie-przekleci-tom-i-maurice-druon.html

Akcja pierwszej części zaczyna się na początku XIV wieku, w ostatnim roku sądu nad Zakonem Templariuszy, który trwał 7 lat. Panujący wtedy król, Filip IV Piękny – władca okrutny, nie cofający się przed niczym, jeśli chodziło o dobro Francji. Z zewnątrz twardy,...