Chylę czoło Panie Sanderson! Dla tej książki warto było jeździć przez tydzień komunikacją miejską, w trakcie największych mrozów, a mimo to czerpać przyjemność z lektury. Ba! W pracy ciężko było mi pozbierać myśli i nie mogłem się doczekać końca regulaminowych ośmiu godzin gry w człowieka odpowiedzialnego. Oczywiście przyczyna podróżowania autobusami jest nieco bardziej przyziemna, ale akurat awaria samochodu pokryła się czasowo z sięgnięciem po Bohatera Wieków, więc mogłem skupić się na książce, codziennie o 2 godziny dłużej, zamiast na trzymaniu kierownicy i rozważaniu nad sensem istnienia. Zrozumienie przychodzi z czasem, a ja właśnie zrozumiałem bardzo dużo!

Jestem pod ogromnym wrażeniem, jak spójna jest to historia, zwłaszcza w nawiązaniu do wydarzeń z dwóch wcześniejszych tomów. Autor zapewne sam jest allomantą , mglistym spalającym złoto, dzięki któremu już na początku "Z mgły zrodzonego", dokładnie zobaczył samego siebie piszącego epilog tej świetnej trylogii. Doskonale bawiłem się przypominając sobie wcześniejsze wydarzenia i analizując wpływ Zniszczenia na podejmowane przez bohaterów decyzje. Był nawet moment, w którym straciłem wiarę w Spooka, spisałem go na straty, a jednak chłopak udowodnił, że nie da sobie w kaszę dmuchać. Wydarzenia rozgrywające się w Urteau szczególnie przypadły mi do gustu. Akcji jest tak dużo, że z nawiązką wynagradza dość mozolne tempo z wcześniejszego tomu. Takiego Sandersona lubię najbardziej!

Książka cieszy również pod tym względem, że w końcu dostałem przynajmniej kilka odpowiedzi na nurtujące mnie pytania dotyczące boskości postaci z różnych światów należących do Cosmere. O ile łatwiej zrozumieć słowa Hoida z epilogu "Słów światłości" dotyczące Tanavasta i rzekomego drinka, którego mu postawił. Zdecydowanie polecam, zwłaszcza osobom, które odczuły lekki zawód po "Studni wstąpienia". Czasem wystarczy spojrzeć na wszystko z większej odległości :)

Chylę czoło Panie Sanderson! Dla tej książki warto było jeździć przez tydzień komunikacją miejską, w trakcie największych mrozów, a mimo to czerpać przyjemność z lektury. Ba! W pracy ciężko było mi pozbierać myśli i nie mogłem się doczekać końca regulaminowych ośmiu godzin gry w człowieka odpowiedzialnego. Oczywiście przyczyna podróżowania autobusami jest nieco bardziej...