Pewna dziewczyna zakochuje się w wampirze. Hm...brzmi znajomo. W księgarniach roi się od książek tego typu, co jest dla mnie trochę przykre. Połowa książek w dziale fantastyka dotyczy w większości wampirów. Porównując jednak historię telepatki Sookie Stackhouse, do np."Zmierzchu" widzę wiele różnic...Polegają one głównie na tym, że "Martwy aż do zmroku" to książka jak najbardziej w świecie...zboczona. W niektórych momentach jest przez to nawet zabawna, lecz czasami odpychająca. Gdyby nie to, pewnie dałabym książce rewelacyjną ocenę, gdyż sama w sobie jest dość ciekawa i nieprzewidywalna.
Wampiry, które zyskały prawa takie jak ludzie i wynaleziona przez Japończyków sztuczna krew, która ma zastąpić im tą z żyły, to strzał w dziesiątkę. Pomysł naprawdę dobry, jednak szkoda, że nie do końca wykorzystany. Kolejna rzecz, która mnie irytuje to ukochany głównej bohaterki, wampir Bill. Jest to chyba jedyna książkowa postać, której po prostu nie znoszę. Małomówny, jak to na wampiry przystało, chłodny, nudny i nie ma nic ciekawego do powiedzenia. Może to dlatego, że jest już strasznie stary ? Sookie Stackhouse natomiast jest jak dla mnie bardzo barwną postacią, taką prawdziwą i prostą. Biedna, osierocona dziewczyna mieszkająca z babcią, niezbyt wykształcona, pracuje w barze, mówi co jej ślina na język przyniesie, a na dodatek potrafi czytać ludziom w myślach.
Dużo akcji, morderstwa i pomysłowe zakończenie, którego w żaden nie można było się domyśleć.
Podsumowując "Martwy aż do zmroku" to książka przeznaczona dla tych, którzy po prostu ubóstwiają historie o wampirach, ale znudziły im się już te bardzo romantyczne i...eleganckie.

Pewna dziewczyna zakochuje się w wampirze. Hm...brzmi znajomo. W księgarniach roi się od książek tego typu, co jest dla mnie trochę przykre. Połowa książek w dziale fantastyka dotyczy w większości wampirów. Porównując jednak historię telepatki Sookie Stackhouse, do np."Zmierzchu" widzę wiele różnic...Polegają one głównie na tym, że "Martwy aż do zmroku" to książka jak...