rozwińzwiń

Havel. Zemsta bezsilnych

Okładka książki Havel. Zemsta bezsilnych Aleksander Kaczorowski Patronat Logo
Patronat Logo
Okładka książki Havel. Zemsta bezsilnych
Aleksander Kaczorowski Wydawnictwo: Czarne Seria: Biografie biografia, autobiografia, pamiętnik
464 str. 7 godz. 44 min.
Kategoria:
biografia, autobiografia, pamiętnik
Seria:
Biografie
Wydawnictwo:
Czarne
Data wydania:
2014-10-06
Data 1. wyd. pol.:
2014-10-06
Liczba stron:
464
Czas czytania
7 godz. 44 min.
Język:
polski
ISBN:
9788375365573
Tagi:
Havel Vaclav Havel Czechy Czechosłowacja Czesi biografia
Inne
Średnia ocen

7,3 7,3 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oficjalne recenzje i

Kim jest Havel?



1895 358 182

Oceny

Średnia ocen
7,3 / 10
96 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
402
323

Na półkach: , , , , , ,

Trochę rozeszły się nasze (tj. moje i autora) drogi w przypadku tej książki. Brak mi w tej książce wątków typowo biograficznych, za to obfituje ona w dokonania Havla lub jego porażki, na niwie artystycznej. Mało polityki, mało życia Vaclava, za to dużo wątków związanych z teatrem, pisanymi sztukami i .... romansami, które Aleksander Kaczorowski zwykł skomentować.

Lektura warta uwagi, aczkolwiek głównie dla prawdziwych znawców twórczości Vaclava Havla.

PS. Na uwagę zasługuje naprawdę lekkie pióro A. Kaczorowskiego, dzięki któremu nawet najmniej ciekawe dla mnie wątki, czytało się przyjemnie.

Trochę rozeszły się nasze (tj. moje i autora) drogi w przypadku tej książki. Brak mi w tej książce wątków typowo biograficznych, za to obfituje ona w dokonania Havla lub jego porażki, na niwie artystycznej. Mało polityki, mało życia Vaclava, za to dużo wątków związanych z teatrem, pisanymi sztukami i .... romansami, które Aleksander Kaczorowski zwykł skomentować.

Lektura...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1502
467

Na półkach:

dobra, ale autor wychodzi z roli autora biografii. pozwala sobie na zlośliwości, ocenne komentarze, a już pomijając rolę autora, to opisywane czasy były ciężkie

dobra, ale autor wychodzi z roli autora biografii. pozwala sobie na zlośliwości, ocenne komentarze, a już pomijając rolę autora, to opisywane czasy były ciężkie

Pokaż mimo to

avatar
519
272

Na półkach:

Bardzo dobrze ukazuje życie i poglądy prezydenta Czeskiej Republiki kładąc nacisk na czasy komunistyczne i kwestie twórczości. Dla czechofila pozycja obowiązkowa.

Bardzo dobrze ukazuje życie i poglądy prezydenta Czeskiej Republiki kładąc nacisk na czasy komunistyczne i kwestie twórczości. Dla czechofila pozycja obowiązkowa.

Pokaż mimo to

avatar
3
2

Na półkach: ,

Bardzo dobrze napisana, szybko przeczytałem. Jestem zafascynowany HAVLEM oraz Czechami, również dzięki tej książce.

Bardzo dobrze napisana, szybko przeczytałem. Jestem zafascynowany HAVLEM oraz Czechami, również dzięki tej książce.

Pokaż mimo to

avatar
94
45

Na półkach: ,

Książka jest napisana ciekawie, poszczególne informacje podane są w odpowiedniej kolejności i z przytoczeniem kontekstu. Jako czytelnik mam wrażenie, iż narrator pozostał możliwie bezstronny w ocenie, przy jednocześnie solidnym i wszechstronnym reportażu, zarówno jeśli chodzi o sukcesy, jak i porażki, kompromitacje Havla (który przecież był "człowiekiem z ludu", artystą, a nie urodzonym politykiem). Biografia jest napisana w sposób przemyślany, miejscami pokazuje odniesienia do tego co w tym samym czasie działo się w Polsce (dla laika historycznego, takiego jak ja, takich odniesień mogłoby być nawet więcej). W możliwie delikatny sposób autor odnosi się do życia prywatnego Havla, w tym związanym ze skandalami towarzyskimi, próbując odpowiedzieć głównie na pytanie czy z perspektywy czasu można nazwać Havla skutecznym liderem zmian i przemian społecznych, gospodarczych w Czechach i Słowacji. Nie narzuca jednak swojej opinii. To, co było dla mnie najciekawsze w tej pozycji, to nie tyle sama osoba Vaclava Havla, co świetnie opisana droga Czechosłowacji do niezależności, tak różna od tego, co przeszliśmy my Polacy. Jak się okazuje recepta na sukces nie musi być tylko jedna. Książka otrzymała Trójkowy Znak Jakości.

Książka jest napisana ciekawie, poszczególne informacje podane są w odpowiedniej kolejności i z przytoczeniem kontekstu. Jako czytelnik mam wrażenie, iż narrator pozostał możliwie bezstronny w ocenie, przy jednocześnie solidnym i wszechstronnym reportażu, zarówno jeśli chodzi o sukcesy, jak i porażki, kompromitacje Havla (który przecież był "człowiekiem z ludu",...

więcej Pokaż mimo to

avatar
130
100

Na półkach: , , ,

Aleksander Kaczorowski obrał sobie za cel napisanie biografii V. Havla, stawiając na jej wieloaspektowy charakter. Udało mu się to w 100 procentach.

Towarzyszymy Vaclavovi i jego rodzinie przez cały XX wiek. Stulecie tak samo ważne dla Nas i Naszych Południowych Sąsiadów, które to wywarło piętno na charakterze i losie bohatera.
Havla - Dramaturga, filozofa, który przeistoczył się w uznanego na arenie międzynarodowej polityka, choć nie do końca rozumianego przez swoich rodaków. Lektura daje szansę na zrozumienie jak trudno zmienić role społeczne w szybko zmieniającym się dziś świecie.

Aleksander Kaczorowski obrał sobie za cel napisanie biografii V. Havla, stawiając na jej wieloaspektowy charakter. Udało mu się to w 100 procentach.

Towarzyszymy Vaclavovi i jego rodzinie przez cały XX wiek. Stulecie tak samo ważne dla Nas i Naszych Południowych Sąsiadów, które to wywarło piętno na charakterze i losie bohatera.
Havla - Dramaturga, filozofa, który...

więcej Pokaż mimo to

avatar
2446
2372

Na półkach:

Kaczorowski /ur.1969/ wydaje się być wyspecjalizowany w problematyce czeskiej. To mało powiedziane, bo stał się moim "kagankiem oświaty", bo ta biografia Havla stanowi dla mnie kompendium wiedzy o różnicach między naszymi narodami. I dlatego uświadomiłem sobie, że mam recenzować książkę, a nie curriculum vitae Havla. Oczywiście, z zainteresowaniem poznaję szczegóły jego życia, ale bardziej intryguje mnie społeczeństwo, w którym ten "burżuj" i intelektualista, a przy tym "liberał" w sprawie seksu i alkoholu, mógł zaistnieć.
Bo u nas by nie mógł; u nas mógł zaistnieć trybun ludowy z Matką Boską w klapie, ale nawet i jego, zgodnie z przesłaniem Norwida, daliśmy radę opluć.
Weżmy pod uwagę pierwszy przykład. U nas o tysiącletniej germanizacji przez katolicyzm, odważają się mówić nieliczni, jak np prof. Maria Janion w "Niesamowitej słowiańszczyznie", a u naszych sąsiadów ta świadomość jest powszechna. U nas nacjonalizm jest kościelny, u nich autonomiczny. W niepodległej Czechosłowacji, po I wojnie światowej: /26/

"Czeskim katolikom zarzucano brak patriotyzmu i publicznie pytano, gdzie jest ich stolica: w Pradze czy w Rzymie... ...W tej sytuacji akt apostazji stał się dla Czechów najprostszym sposobem zamanifestowania swego, niekiedy spóżnionego, patriotyzmu".

No i co? Czyż nie SZOKUJĄCE ?
Przywykliśmy /nie wiem dlaczego ?/ naśmiewać się ze strachliwych "pepiczków", którzy nie garnęli się do wojowania. Bo to "my" dostaliśmy nóż w plecy od ZSRR, to "my" walczyliśmy w RAF-ie, to "my" zabiliśmy w 1944 r., dowódcę SS i Policji na Dystrykt Warszawski, Kutscherę. Nie wiemy, bądż nie chcemy pamiętać, że to my wbiliśmy im nóż w plecy zajmując w 1938 r, Zaolzie /co Czesi nam przypomnieli w 1968 r., gdy sami, /ściśle Gomułka/ zwróciliśmy się do Moskwy o pozwolenie na wzięcie udziału w okupacji Czechosłowacji/; że ich lotnicy walczyli w RAF-ie, w czterech dywizjonach /310-314/ i że to Czesi zabili ulubieńca Hitlera - Reinharda HEYDRICHA, o czym Kaczorowski tak pisze: /str.48/

"Na jego polecenie /tj prezydenta Czechosłowacji na uchodżstwie, Edvarda Benesa - przyp.mój/ 27 maja 1942 roku czechosłowaccy cichociemni przeprowadzili udany zamach na Heydricha. CZŁOWIEK NUMER TRZY w nazistowskiej strukturze władzy, NAJWYŻSZY RANGĄ HITLEROWSKI DYGNITARZ ZLIKWIDOWANY PRZEZ RUCH OPORU W OKUPOWANEJ EUROPIE...."/podk.moje/

Konsekwencją był PIERWSZY masowy mord na ludności cywilnej: PIĘĆ TYSIĘCY OFIAR ze wsi Lidice i Lezaky. Aby skończyć z okresem wojennym wspomnijmy, o alianckiej pomyłce, gdy zrzucili bomby na Pragę zamiast na centrum kultury europejskiej - Drezno /por. "Rzeżnia nr 5"/.

Jedżmy dalej. "Burżuj" Havel uczęszczał do elitarnej szkoły w Podiebradach, której: /str.55/
"uczniowie pochodzili przede wszystkim z poważanych rodzin BURŻUAZYJNYCH i KOMUNISTYCZNYCH..." /podk.moje/
Toż to EWENEMENT z naszego punktu widzenia. Jako ciekawostkę podajmy, że wśród uczniów był Milos Forman, ale i "nasz" Jerzy Skolimowski, którego matka była wysoką funkcjonariuszką PRL-owskiej ambasady.
Nasza historia jest nieporównywalna, gdyż w Polsce najtragiczniejszy okres to lata 1944-1956, okres krwawego stalinizmu, wojny domowej, aż po amnestię więżniów politycznych na wiosnę 1956 i "Polski Pażdziernik"; u nich - zgodnie z WOLĄ NARODU komuniści przejęli władzę /dopiero/ w 1948 i trzymali się dobrze co najmniej do 1968 r. A i po 1968 r. zwolennicy Moskwy dobrze się mieli aż do upadku ZSRR. U nas historię tworzyły kolejne "odwilże", u nich szło w przeciwnym kierunku.
W końcu "burżujów" przestano przyjmować na czechosłowackie uczelnie, a wielu już studiujących relegować. Nie przeszkodziło to Havlowi pogłębiać swojego wykształcenia, a dzięki rodzinnym koneksjom poznawać "odpowiednich" ludzi i rozwijać swoją działalność publicystyczną i literacką. Zakładał kolejne miesięczniki literackie i rozwijał kontakty zagranicą, i to nie tylko w Polsce i "NRD, ale i w NRF. Po takich wyjazdach był inwigilowany przez służby bezpieczeństwa, a po latach, jego przeciwnicy starali się go skompromitować, jako agenta bezpieki.
Dzięki sukcesom jego sztuk teatralnych, Havel stał się bogatym człowiekiem, a bogatym zawsze łatwiej żyć. Kaczorowski świetnie ujął ewolucję poglądów Havla: /str.146/

"Biografia intelektualna Havla przypomina nieco ewolucję "Tvary". Początkowo był to periodyk młodoliteracki, szybko jednak stał się ambitnym pismem filozoficzno-artystycznym, a wreszcie, w ostatniej fazie swego istnienia, po inwazji radzieckiej na Czechosłowację w 1968 roku, społeczno-politycznym. W redakcji tego miesięcznika Havel poznał ludzi, dzięki którym przestał być "fachidiotą", skoncentrowanym wyłącznie na swojej karierze dramaturga; zaangażował się w działalność w Związku Pisarzy, ta zaś przywiodła go do polityki..."

Omawiając rewolucję 1968 Kaczorowski przypomina trafne słowa Antonina Liehma, jednego z kluczowych postaci wśród reformatorów:

"...Tylko intelektualiści robią rewolucje w imię wolności. Lud robi je jedynie z głodu. A ludowi nie żyło się żle.."

"Praską Wiosnę" określił słusznie Jan Vladislav: /str.157/:
"Praska Wiosna to legenda. To była rewolucja pałacowa, która wymknęła się spod kontroli.."
Natomiast Milan Kundera
"..zwracał uwagę, że Praska Wiosna była przede wszystkim doświadczeniem pokoleniowym, buntem jego rówieśników przeciw własnej młodości..."
W maju 1968 roku, w apogeum Praskiej Wiosny Havel wyjechał do Stanów Zjednoczonych...
Powrócił, by być świadkiem jak: /str.180/
"..w środę 21 sierpnia o świcie, wojska pięciu państw Układu Warszawskiego /ZSRR, PRL, NRD, Węgier i Bułgarii/ wkroczyły do Czechosłowacji..."

Bohater narodowy 1968 roku, Dubcek, ratując naród przed wykrwawieniem podpisał w Moskwie, wszystko, co mu kazali, a sowieckie wojska okupacyjne pozostały w Czechosłowacji na stałe, by nie przyszło "Pepiczkom" do głowy znowu rozrabiać. Muszę zamieścić tu osobistą dygresję, że w marcu 1968 r, na dwa tygodnie przed obroną mojej pracy magisterskiej, straciłem głos, krzycząc w w marszu studentów Politechniki na "Uniwerek": "POLSKA CZEKA NA DUBCZEKA".
Po przejęciu władzy przez Husaka, Kundera z Havlem sobie popolemizowali, potem Husak wziął swój lud krótko za mordę, a Kundera opuścił ojczyznę na zawsze /1975/.

"Pod koniec listopada 1976 roku w restauracji Klasterni vinarna /Klasztorna Tawerna/ w alei Narodowej w centrum Pragi spotkali się Vaclav Havel, Pavel Kohout, Ludvik Vaculik, a także przybyli z Brna weterani zjazdów na Hradecku Milan Uhde i Jan Trefulka. Wspólnie doszli do wniosku, że należy coś zrobić" /str.273/

Tak zaczyna się historia "samooszukańczej", słynnej "Karty 77". Twórcy jej sami się oszukali, bo liczyli na odzew jeśli nie milionów, to wielu tysięcy. Karta 77" przeszła do historii, podpisało ją 243 osoby; już 14 stycznia Havel został aresztowany.... Natomiast sławnego Jana Patocki nie aresztowali, bo gdy przyszli po niego, on już nie żył...

I tu zaczyna się najciekawsza 120 stronicowa końcówka, z którą, z przyczyn objętościowych mojej pisaniny, zostawiam Państwa samych, ale historia jest tak fascynująca, że pewien jestem, iż Państwo po przeczytaniu jej poczujecie się ukontentowani.

PS. Po dwóch dniach przeczytałem powyższe i uważam, że warto dodać, że w spotkaniach "taterników" na Śnieżce, reprezentowanych ze strony czeskiej m.in. przez Havla, ze strony polskiej uczestniczyli Kuroń, Michnik i Macierewicz. Kto dzisiaj jest w stanie w to uwierzyć ? Jeden umarł drugi jest systematycznie opluwany, a trzeci zwariował !!

Kaczorowski /ur.1969/ wydaje się być wyspecjalizowany w problematyce czeskiej. To mało powiedziane, bo stał się moim "kagankiem oświaty", bo ta biografia Havla stanowi dla mnie kompendium wiedzy o różnicach między naszymi narodami. I dlatego uświadomiłem sobie, że mam recenzować książkę, a nie curriculum vitae Havla. Oczywiście, z...

więcej Pokaż mimo to

avatar
213
65

Na półkach: ,

Biografia zdecydowanie literacko-polityczna, wątki osobiste - nie licząc bogato opisanej w pierwszych rozdziałach historii rodziny - pojawiają się raczej na marginesie (a w jednym przypadku wg mnie dość zbędnie)- a trochę tego szkoda! Dużo cytatów, dużo tła i kontekstu historycznego - lektura nadaje się więc i dla tych, którzy nie mają większego zaplecza historyczno-bohemistycznego. Autor komentuje zarówno twórczość Havla jak i jego działalność jako polityka - i nie zawsze są to opinie pochlebne.
Ponad 400 stron rzetelnej publicystyki.

Biografia zdecydowanie literacko-polityczna, wątki osobiste - nie licząc bogato opisanej w pierwszych rozdziałach historii rodziny - pojawiają się raczej na marginesie (a w jednym przypadku wg mnie dość zbędnie)- a trochę tego szkoda! Dużo cytatów, dużo tła i kontekstu historycznego - lektura nadaje się więc i dla tych, którzy nie mają większego zaplecza...

więcej Pokaż mimo to

avatar
613
40

Na półkach: , ,

Bardzo dobrze napisana, niezwykle wciągająca książka. Historia Czech oraz Europy Środkowej bez żonglowania datami, poglądy Havla z różnych okresów jego życia przedstawione w cytatach nie tylko nieutrudniających lektury, ale wręcz zachęcających do poznania całości esejów i innych wypowiedzi bohatera. Wielka historia, drobne anegdoty, kilkanaście fotografii uzupełniających tekst, a nie sztucznie powiększających objętość książki.
Najchętniej natychmiast podyskutowałabym o niej w gronie znajomych, tak jak mieli to w zwyczaju Havel i jego przyjaciele.
Jednym zdaniem: polecam tę książkę wielbicielom historii, miłośnikom biografii, ludziom szukającym inspiracji do rozwoju intelektualnego, czechofilom, zainteresowanych polityką, sztuką, filozofią...

Bardzo dobrze napisana, niezwykle wciągająca książka. Historia Czech oraz Europy Środkowej bez żonglowania datami, poglądy Havla z różnych okresów jego życia przedstawione w cytatach nie tylko nieutrudniających lektury, ale wręcz zachęcających do poznania całości esejów i innych wypowiedzi bohatera. Wielka historia, drobne anegdoty, kilkanaście fotografii uzupełniających...

więcej Pokaż mimo to

avatar
610
370

Na półkach: , , ,

Aleksander Kaczorowski jest obok Mariusza Szczygła i Mariusza Surosza jednym z wybitnych znawców czeskiej kultury. Autor biografii Bohumila Hrabala, esejów o pisarzach czeskich („Praski elementarz"),powieści „Praskie łowy" oraz zbioru wywiadów „Europa z płastoskopiem" tym razem postanowił zajrzeć za kulisy kulisy jednego z najsłynniejszych polityków czeskich- Václava Havla.

Byłam kiedyś na spotkaniu, na którym Kaczorowski wypowiadał się o współczesnej sytuacji polityczno-ekonomicznej Czech. Temat wprawdzie mało literacki, jednak uderzyło mnie jedno- Kaczorowski jest zdeklarowanym czechofilem, ale o naszych sąsiadach wypowiadał się z krytycznym dystansem, bez wymądrzania, jego przemyślane tezy, sposób wypowiedzi zaskarbiły sobie moje zaufanie. Dlatego nie zdziwił mnie fakt, że biografia Václava Havla, którą niedawno wydał nie jest hagiografią pisaną na kolanach.

Václav Havel, pisarz, intelektualista, filozof, dysydent, polityk. Postać niewątpliwie wybitna. W mojej wyobraźni funkcjonował jako ktoś zbliżony charyzmą (bo nie intelektem przecież) do Lecha Wałęsy. Poza tym miałam go za człowieka niezwykle kulturalnego, mocno stąpającego po ziemi i przede wszystkim kochającego swój kraj i rodaków. Po przeczytaniu „Havla. Zemsty bezsilnych" moje wyobrażenia nieco się odmieniły. Otrzymałam bowiem od Kaczorowskiego portret wielowymiarowy, ukazujący pierwszego prezydenta Republiki Czeskiej z kilku nieznanych mi perspektyw.

Kaczorowski wychodzi od korzeni, wskazuje na burżuazyjne pochodzenie rodziny Havlów. Badacz cofa się trzy pokolenia wstecz, prezentując losy dziadka, który był człowiekiem dziewięciorga rzemiosł (był m.in. ministrem, dziennikarzem, działaczem podziemnej organizacji związanej z Masarykiem),ojca będącego wpływowym budowlańcem, który dorobił się fortuny, opowiada o stryju-magnacie zarządzającym wielką wytwórnią filmową, obracającym się w artystycznym środowisku. Młody Vašek już od dziecka miał zatem styczność z polityką i artystyczną bohemą.

Siedem razy próbował dostać się na studia, ale ze względu na pochodzenie nie został przyjęty. Uniwersytet zastąpiły mu knajpki, w których spotykał się z ówczesną młodą czeską elitą intelektualną oraz dom rodzinny.

Kaczorowski umiejętnie wyłapuje kulminacyjne punkty w życiu Havla, śledzi jego intelektualną ewolucję, opisuje działalność w Teatrze na Balustradzie, przytacza słynny spór między Havlem, a Kunderą, analizuje najważniejsze w twórczości Vaška publikacje i dramaty (m.in. eseje „List do Husáka", „Czeski los?", „Siła bezsilnych", dramaty „Garden party", „Audiencja", „Wernisaż" „Protest", „Opera żebracza"). Przy okazji otrzymujemy niezwykle pasjonujący panoramiczny obraz czechosłowackiego środowiska artystycznego z okresu komunizmu.

W książce „Havel. Zemsta bezsilnych" Kaczorowski przedstawia nie tylko artystyczną drogę swojego bohatera, próbuje wychwycić moment, gdy Havel- pisarz, dramaturg, filozof, staje się Havlem - politykiem. Dostajemy przy tym ogromna dawkę wiedzy o ówczesnej sytuacji Czechosłowacji, badacz skrupulatnie opowiada m.in. o reżimie, wspomina praską wiosnę, aksamitną rewolucję, narodziny czeskiego undergroundu oraz losy Karty 77 i jej sygnatariuszy. Dostajemy zatem książkę pełnowymiarową nie tylko o życiu jednego człowieka, ale również o losach Europy Środkowo-Wschodniej.

Portret Havla widziany oczami Kaczorowskiego to obraz niejednoznaczny. Widzimy tu bowiem czeskiego prezydenta, który realizuje się na kilku polach: jako zamknięty w swym zameczku na Hradčeku pisarz; lekkoduch, lubiący wypić z przyjaciółmi na imprezie; działacz na rzecz przestrzegania praw człowieka; kobieciarz i flirciarz. Z jednej strony widzimy wybitnego artystę, z drugiej nieudolnego polityka, bo nie ma się co oszukiwać, na początku swej prezydentury Havel popełnił wiele błędów, a Kaczorowski nie boi się o nich pisać.

Autor „Praskiego elementarza" nie jest biografistą biernym, nie usuwa się w cień swego bohatera, wręcz przeciwnie, fakty z życia Havla opatruje krytycznymi komentarzami, dzieli się z czytelnikiem swoimi refleksjami, nie jest jednak autorytarny. Oceny Kaczorowskiego są poparte rozmowami z osobami z otoczenia Havla oraz mnóstwem przeczytanej literatury (bibliografia umieszczona na końcu książki jest dość pokaźna).

Kaczorowski stworzył wciągającą, panoramiczną i wielowarstwową opowieść. „Havel. Zemsta bezsilnych" to nie tylko rzetelna biografia jednego z najsłynniejszych czeskich polityków, to również zapis i analiza ponad pięćdziesięciu lat walki Czechów z reżimem komunistycznym.

Aleksander Kaczorowski jest obok Mariusza Szczygła i Mariusza Surosza jednym z wybitnych znawców czeskiej kultury. Autor biografii Bohumila Hrabala, esejów o pisarzach czeskich („Praski elementarz"),powieści „Praskie łowy" oraz zbioru wywiadów „Europa z płastoskopiem" tym razem postanowił zajrzeć za kulisy kulisy jednego z najsłynniejszych polityków czeskich- Václava...

więcej Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    263
  • Przeczytane
    127
  • Posiadam
    60
  • Teraz czytam
    7
  • 2015
    4
  • Chcę w prezencie
    4
  • Ulubione
    4
  • Wydawnictwo Czarne
    3
  • Czechy
    3
  • 2015
    2

Cytaty

Bądź pierwszy

Dodaj cytat z książki Havel. Zemsta bezsilnych


Podobne książki

Przeczytaj także