Kulisy współczesności. Ciekawe. Porządkujące wiedzę. Uzupełniające luki. Warto przeczytać.

Kulisy współczesności. Ciekawe. Porządkujące wiedzę. Uzupełniające luki. Warto przeczytać.

Bardzo mądra i wyważona autobiografia. Żałuję, że prawie 10 lat leżała u mnie na półce. Polecam moją analizę i refleksje po lekturze na kanale YT.

Bardzo mądra i wyważona autobiografia. Żałuję, że prawie 10 lat leżała u mnie na półce. Polecam moją analizę i refleksje po lekturze na kanale YT.

Ciekawe wspomnienia profesora Karola Modzelewskiego Warto przeczytać.

Ciekawe wspomnienia profesora Karola Modzelewskiego Warto przeczytać.

Jedna z pozycji, które kształtują. Wyważona i niezwykła w swojej mądrości.

Jedna z pozycji, które kształtują. Wyważona i niezwykła w swojej mądrości.

Przyjemna lektura opinii napisanych wcześniej. Dodam od siebie, że autor tej monografii jest dla mnie jednym z ostatnich romantyków w nauce i polityce. Ktoś zapyta: "romantyk"? Odpowiem tak: nie w znaczeniu powszechnym, bo zakochany w kimś lub szalony w mowie lub przynajmniej w geście. Mam na myśli romantyka, który jest świadomy swego miejsca w historii i chce być jej podmiotem, na swoich prawach. Znakomita rozprawa, choć niewolna od uproszczeń. Chciałbym tak upraszczać, jak autor tej książki.

Przyjemna lektura opinii napisanych wcześniej. Dodam od siebie, że autor tej monografii jest dla mnie jednym z ostatnich romantyków w nauce i polityce. Ktoś zapyta: "romantyk"? Odpowiem tak: nie w znaczeniu powszechnym, bo zakochany w kimś lub szalony w mowie lub przynajmniej w geście. Mam na myśli romantyka, który jest świadomy swego miejsca w historii i chce być jej...

Eseizowane wspomnienia Modzelewskiego, wzbogacane przez niego o kontekst społeczno-polityczny wydarzeń których był uczestnikiem bądź świadkiem, to skarbnica wiedzy o XX-wiecznej historii Polski i Europy. Wyraziście wyczuwalny jest świetny warsztat historyczny utytułowanego badacza, a ponadto głębokie ideowe zakorzenienie autora w jego kontrze do niesprawiedliwości i niewoli, których kontestacji poświęcił dziesiątki lat swojego zaangażowania w życiu publicznym. Z Modzelewskim w wielu sprawach można się zgadzać, albo nie, ale niewątpliwie nie da się mu odmówić niezłomności, idealizmu i mądrości, a także tego, że do końca swojej działalności pozostał wierny godnym naśladowania pryncypiom. Wszystko to czyni "Zajeździmy..." pasjonującą kroniką dziejów XX wieku widzianych oczami człowieka o spojrzeniu wnikliwym i krytycznym, ale też wrażliwym i refleksyjnym.

Eseizowane wspomnienia Modzelewskiego, wzbogacane przez niego o kontekst społeczno-polityczny wydarzeń których był uczestnikiem bądź świadkiem, to skarbnica wiedzy o XX-wiecznej historii Polski i Europy. Wyraziście wyczuwalny jest świetny warsztat historyczny utytułowanego badacza, a ponadto głębokie ideowe zakorzenienie autora w jego kontrze do niesprawiedliwości i...

Bardzo dobrze napisana książka - lekkim i przyjemnym językiem. Świetnie się ją czyta, zwłaszcza, że opisuje życie autora i daje nam wgląd w ówczesny świat i czasy - okres od II wojny światowej do czasów współczesnych. Uzupełnia luki, których nie adresuje szkoła.
Dodatkowo, ksiązka pokazuje perspektywę autora na PZPR, związki zawodowe, Solidarność czy KOR. Przybliża historię strajków robotniczych, dochodzenia do wolności. Warto.

Bardzo dobrze napisana książka - lekkim i przyjemnym językiem. Świetnie się ją czyta, zwłaszcza, że opisuje życie autora i daje nam wgląd w ówczesny świat i czasy - okres od II wojny światowej do czasów współczesnych. Uzupełnia luki, których nie adresuje szkoła.
Dodatkowo, ksiązka pokazuje perspektywę autora na PZPR, związki zawodowe, Solidarność czy KOR. Przybliża historię...

Fascynujące wspomnienia wybitnego humanisty, wieloletniego więźnia PRL, jednej z najpiękniejszej, najbardziej chyba kryształowej postaci antykomunistycznej opozycji. A był to człowiek- jak to się głupio mówi - bez "kropli polskiej krwi": syn rosyjskiej ofiary czystek stalinowskich i rosyjskiej Żydówki, zaadoptowany w ZSRR przez polskiego komunistę Zygmunta Modzelewskiego, późniejszego ministra w PRL. Oto nierzadki wcale przykład, gdy ktoś wychowany w danym środowisku, staje się jego kontestatorem…

Od jego pasjonujących, niesamowicie inteligentnych wspomnień nie sposób się oderwać. Co rusz przebija się w nich najważniejsza cecha Autora: humanizm i wielka umiejętność wczucia sie w problem konkretnego człowieka z którym ma do czynienia: czy to w więzieniu, czy podczas działań w podziemiu (by już nie wspomnieć jego reakcji, gdy dzieci obrzucają kamieniami niemieckich jeńców podczas wojny...)

Ale to, co było wielką wartością podczas bycia w opozycji w PRL, stało się zawadą do kariery politycznej w III RP (jak jego "alter ego" Jacek Kuroń). W sumie dobrze się stało, że zbrzydzony drogą obraną w 1989 r. nie poszedł w bezpośrednią politykę, którą by się tylko ubrudził tak, jak inni.

A jego wspomnienia są zarazem bardzo gorzkie, bo przełom 1989 r. zaprzeczył wyznawanym przezeń wartościom. Droga wówczas obrana pod generalnym hasłem „Bogaćcie się, kto może, a kto nie może – sam sobie winien” po z górą 30 latach pokazuje nam opłakany stan społeczeństwa w stanie anomii – ludzi nienawidzących się nawzajem, rywalizujących o wszystko, egoistów zatroskanych jedynie stanem portfela i tym, jak wykorzystywać innych by samemu odnieść korzyść, dla których święte niegdyś słowo „solidarność” przez małe „s” to coś dla frajerów.

Symptomatycznym tego początkiem jest dla Modzelewskiego wprowadzenie na początku III RP zakazu tzw. strajków solidarnościowych. W latach 80. NSZZ „Solidarność”(BTW: czy w ogóle istnieje jeszcze coś takiego?) często bowiem strajkowała nie o swoje interesy, ale by wesprzeć innych, którzy np. nie mogli strajkować lub byli za słabi by strajk mógł być skuteczny. I dlatego jedną z pierwszych decyzji po 1989 r. był zakaz strajków solidarnościowych – można powiedzieć: pierwsza zdrada ideałów Sierpnia 1980 r. przez jego ludzi. A potem już poooszło….. No i dziś mamy to, co mamy

Na koniec chciałem użyć sakramentalnego zwrotu: „to powinna być lektura w szkołach”, ale powstrzymałem się – skoro dzieci mają się teraz kształtować na prawych i sprawiedliwych obywateli dzięki czytankom Jana Pawła II i pani Kossak-Szczuckiej, a nie jakiejś tam „żydokomuny”….

Fascynujące wspomnienia wybitnego humanisty, wieloletniego więźnia PRL, jednej z najpiękniejszej, najbardziej chyba kryształowej postaci antykomunistycznej opozycji. A był to człowiek- jak to się głupio mówi - bez "kropli polskiej krwi": syn rosyjskiej ofiary czystek stalinowskich i rosyjskiej Żydówki, zaadoptowany w ZSRR przez polskiego komunistę Zygmunta Modzelewskiego,...

Wspaniała pozycja, jedna z najlepszych przeczytanych w ubiegłym roku. Pomogła mi uporządkować sobie wiedzę dotyczącą prl-owskiej rzeczywistości.

Wspaniała pozycja, jedna z najlepszych przeczytanych w ubiegłym roku. Pomogła mi uporządkować sobie wiedzę dotyczącą prl-owskiej rzeczywistości.

Wreszcie ogarnęłam o co chodziło z komunizmem, PRLem, Solidarnością, stanem wojennym itd. Takiego nauczyciela historii mogłabym mieć.
Przerażające, jak uwagi i przemyślenia dot. przyszłości politycznej w Polsce się sprawdziły/ sprawdzają.

Wreszcie ogarnęłam o co chodziło z komunizmem, PRLem, Solidarnością, stanem wojennym itd. Takiego nauczyciela historii mogłabym mieć.
Przerażające, jak uwagi i przemyślenia dot. przyszłości politycznej w Polsce się sprawdziły/ sprawdzają.