Nie lubię dzielenia książek na pół i tym samym czekania na drugi tom nawet kilku miesięcy, bowiem taki minął czas pomiędzy premierą księgi pierwszej i drugiej Tronu z czaszek. Dlatego też zastanawiałem się dłuższy czas jak ocenić 4 tom cyklu. Czy jako całość, a może oddzielne książki? Zdecydowałem się na tą drugą opcję, choć nie jestem w pełni do niej przekonany.

Akcja tej części przenosi się na dwór Rhinebecka III - władcy Angiers, gdzie Rojer wraz żonami, Leeshą oraz kilkoma innymi osobami zostali poproszeni o wizytę. Słowo zaproszenie jest zbyt łagodnym określeniem w tym przypadku, a zarazem przymus zbyt mocnym. Nie mając wyboru wyruszają do Angiers, by tam rozwiązać wiele niecierpiących zwłoki problemów jak kwestia dziedzica Rhinebecka III, czy okupacja Lakton. Swój finał będzie miał niemalże zapomniany wątek pomiędzy Rojerem a Jasinem Złotogłosym. Bynajmniej nie skończy się on szczęśliwie. Natomiast wśród synów Ahmanna narastają spiski, każdy z nich chce zdobyć chwałę przewyższającą tę zdobytą przez ich ojca i zdobyć dla siebie tron z czaszek.

W księdze drugiej akcja zdecydowanie zaczyna nabierać powoli tempa. Intrygi wokół Bluszczowego Tronu w końcu ujrzą światło dziennie. Wyjdzie na jaw, dlaczego władca Angiers nie może mieć dzieci, choć żon miał już bez liku. Również z każdym dniem coraz bardziej zaognia się konflikt pomiędzy ludem Jardira a tym z Zielonych Krain. Kwestia walki z demonami nieco jakby odchodzi w kąt i nie jest najważniejsza. Zupełnie jakby zagrożenie minęło wraz z odnalezieniem run bojowych. Czy ludzkość w takim razie zjednoczy się w imię wspólnej wojny z demonami, czy też zrobi przysługę otchłańcom i sama się wybije w wojnach? Jaki chytry plan obmyślił Arlen wraz z Jardirem?

Czytając poszczególne tomy miałem nieodparte wrażenie, że autor bardzo lubi swoich bohaterów i do końca cyklu żaden z nich nie zginie. Zostaną ranni, okaleczeni owszem, ale koniec końców uzdrowieni. W Tronie z czaszek Brett zdecydował się na śmierć jednego z bohaterów, a właściwie kilku, co myślę ma przygotować czytelników do tego co wydarzy się w ostatnim, finałowym tomie - Rdzeniu świata. Żeby nie było tak smutno, poznamy w tej części całkiem nową i intrygującą postać - Briara. Jest kilkunastoletni młody chłopak, na dodatek mieszaniec, którego pochodzenie owiane jest tajemnicą. Lubi na dodatek spać i pachnąć lubczykiem, którego demony nienawidzą, dzięki czemu może poruszać się w nocy bez obaw. Potrafi skradać się niezauważenie, a dzięki ciemnej karnacji wkradać się również w szeregi Sharum.

Tron z czaszek, jako całość jest książką dobrą, spełniającą oczekiwania czytelników. Niestety od tego tomu został zmieniony tłumacz, co miejscami da się odczuć i powoduje niewielkie różnice w nazewnictwie. Szkoda, ponieważ Marcin Mortka bardzo dobrze przetłumaczył poprzednie tomy i tłumaczenie było na wysokim poziomie. Pod koniec Tronu z czaszek zaczyna czuć się pewnego rodzaju napięcie przed zbliżającym się finałem i zakończeniem cyklu. Bardzo ciekawi mnie w jaki sposób Brett zakończy swoją historię.

Nie lubię dzielenia książek na pół i tym samym czekania na drugi tom nawet kilku miesięcy, bowiem taki minął czas pomiędzy premierą księgi pierwszej i drugiej Tronu z czaszek. Dlatego też zastanawiałem się dłuższy czas jak ocenić 4 tom cyklu. Czy jako całość, a może oddzielne książki? Zdecydowałem się na tą drugą opcję, choć nie jestem w pełni do niej przekonany.

Akcja tej...