Bardzo ciężka lektura, obnażająca zachowania duchowieństwa. Jest tu katalog wszelkich podłości i obrzydliwości jakie można sobie wyobrazić. Postaci kolejnych papieży migają nam przed oczami, jakbyśmy ich oglądali z okna pociągu pędzącego przez wszystkie stulecia - przez 2 tysiące lat trochę ich było, więc na każdej stronie aż roi się od nazwisk, a od wszystkich okropieństw, jakich się dopuszczali robi się człowiekowi niedobrze. Problem z takimi książkami jest taki, że ludzie ślepo wierzący w "nadludzi", za jakich się uważa duchownych, nawet w zderzeniu z faktami, będą twierdzić, że to próba oczerniania i dyskredytowania "sług bożych". Jak to się stało, że sutanna przesłania ludziom wzrok i znieczula na krzywdę drugiego człowieka?

Bardzo ciężka lektura, obnażająca zachowania duchowieństwa. Jest tu katalog wszelkich podłości i obrzydliwości jakie można sobie wyobrazić. Postaci kolejnych papieży migają nam przed oczami, jakbyśmy ich oglądali z okna pociągu pędzącego przez wszystkie stulecia - przez 2 tysiące lat trochę ich było, więc na każdej stronie aż roi się od nazwisk, a od wszystkich okropieństw,...

Oj, działo się, działo i to zarówno na stronicach tej książki, jak i w moim umyśle.

Nie jest to sensacyjna książka o erotycznych poczynaniach, zasiadających na Stolicy Piotrowej hierarchów Kościoła; jest to przede wszystkim ukazany od początków papiestwa stosunek Kościoła do seksu i seksualności, moralność przedstawicieli Boga na ziemi, tworzenie określonych wartości moralnych, które w rzeczywistości nie dotyczyły tych, którzy je tworzyli.

Nie ma znaczenia, czy czytając tę książkę zapamiętamy imiona wszystkich papieży i antypapieży, bo i tacy byli w historii papiestwa. Każdy z nich podczas swojego pontyfikatu był tak samo obrzydliwy, zboczony, rozpustny i rozwiązły. Ci, którzy innym - zarówno świeckim, jak i kapłanom czy zakonnikom - nakazywali żyć w czystości, sami nurzali się w rozpuście, za nic mając fakt, że byli namiestnikami Boga na Stolicy Piotrowej. Słusznie powiedział Mark Twain: "Kościół zawsze dąży do tego, by inni się poprawili. Nie byłoby to złe, gdyby sam się trochę poprawił, by dać przykład".
Pałac Laterański w Rzymie, będący siedzibą papieży, był miejscem permanentnej rozpusty, orgii homoseksualnych, praktyk pedofilskich i kazirodczych. Walka o władzę na najwyższych szczeblach Kościoła odbywała się przez łóżko, mordowanie i okaleczanie wrogów i przeciwników, przekupstwo itp.

Obowiązek celibatu wśród kleru i zakonników doprowadził do uprawiania na szeroką skalę praktyk homoseksualnych. Gdy zasiadającego w XI w. na tronie Piotrowym Leona IX usiłowano przekonać o konieczności wypędzenia sodomitów spośród kleru, ten odmówił, twierdząc, że ten krok spowoduje, że zostanie bez księży.

Kościół, a właściwie Stolica Apostolska potrafiła zrobić z nierządu świetny interes i czerpać z tego wysokie korzyści. Papież Urban II wprowadził tzw. cullagium - podatek nałożony na księży, którzy chcieli mieć konkubiny, stając się tym samym pierwszym zorganizowanym stręczycielem. W "Historii seksualnej chrześcijaństwa" K. Deschner pisał: "Bez trudu można było spotkać duchownych, którzy za dnia obnosili się z pobożnymi wizerunkami, a nocą uprawiali seks pod ambonami i którzy mieli wiele konkubin równocześnie i dzieci z czterema czy pięcioma innymi kobietami".

O plugastwie, zakłamaniu, hipokryzji, obłudzie i fałszu poszczególnych papieży można by pisać wiele. Chciałabym zwrócić jednak uwagę na jeszcze jedną rzecz, a mianowicie na brak tolerancji wobec innych wyznań. Otóż podczas swego pontyfikatu Innocenty III nakazał żydom i muzułmanom nosić specjalne oznaczenia na odzieży, aby odróżnić ich od chrześcijan. A zatem środki i nakazy, jakie wprowadzili naziści wobec Żydów, Cyganów czy homoseksualistów, nie były niczym nowym; kościół katolicki ustanowił je siedem wieków wcześniej.

Nikłe zmiany w Kościele zaczęły się pojawiać gdzieś od połowy XIX w. jednak do dziś nie rozwiązano problemu celibatu, pedofilii, homoseksualizmu. Nie zmieniono nastawienia do ważnych zagadnień społecznych jak antykoncepcja, aborcja, in vitro, związki homoseksualne.

Swój wywód, tak długi zdarzył mi się pierwszy raz, podsumuję cytowaną w książce wypowiedzią Marka Twaina: "Gdyby Jezus żył teraz, z pewnością nie byłby chrześcijaninem".

Oj, działo się, działo i to zarówno na stronicach tej książki, jak i w moim umyśle.

Nie jest to sensacyjna książka o erotycznych poczynaniach, zasiadających na Stolicy Piotrowej hierarchów Kościoła; jest to przede wszystkim ukazany od początków papiestwa stosunek Kościoła do seksu i seksualności, moralność przedstawicieli Boga na ziemi, tworzenie określonych wartości...