Polski dziennikarz, eseista, krytyk literacki, tłumacz, autor opracowań pamiętników, starszy brat dziennikarza Bolesława Wasylewskiego.
Uczył się w gimnazjach w Stryju i we Lwowie wraz z Kornelem Makuszyńskim, Juliuszem Kleinerem i Rudolfem Weiglem. W 1904 roku podjął studia historyczne i polonistyczne na Uniwersytecie Lwowskim. W latach 1905-1910 był kolejno: wolontariuszem, stypendystą i asystentem Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. We Lwowie mieszkał do 1927, redagując Gazetę Poranną, Szczutka i Słowo Polskie. W 1927 przeniósł się do Poznania, gdzie w Wydawnictwie Polskim R. Wegenera redagował serię Biblioteka Laureatów Nobla. Współpracował także z czasopismami poznańskimi, a także redakcjami rozgłośni radiowych Poznania i Warszawy. W 1932 obronił pracę doktorską z filozofii na Uniwersytecie Poznańskim. Był laureatem nagrody literackiej Poznania (1937) i Złotego Wawrzynu Polskiej Akademii Literatury. W 1938 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Okupację przeżył we Lwowie. Na polecenie wywiadu Armii Krajowej współpracował z proniemiecką Gazetą Lwowską pisząc felietony o polskich zabytkach w Małopolsce Wschodniej. W 1945 został za to potępiony przez Związek Zawodowy Literatów Polskich, jednak w 1946 został zrehabilitowany przez sąd. Po przymusowym wysiedleniu ze Lwowa w 1944, przez trzy lata mieszkał w Krakowie, po czym przeniósł się do Opola.
Jest autorem wielu książek dotyczących Lwowa. Pisał - z wdziękiem, erudycją i humorem - poczytne eseje i szkice historyczne poświęcone głównie polskiej kulturze obyczajowej i literackiej okresu Oświecenia i Romantyzmu, m.in.:
- Na dworze króla Stasia;
- W srebrnym dworku z modrzewia;
- Romans prababki;
- Portrety pań wytwornych;
- O miłości romantycznej;
- Historie lwowskie;
- U księżnej pani;
- Zerwana kokarda;
- Życie polskie w XIX wieku
oraz wspomnień (Pod kopułą lwowskiego Ossolineum)i książek o Lwowie, m.in.:
- Bardzo przyjemne miasto;
- Lwów.
7,1 / 10
