Wodny labirynt

W przypadku tej książki podzielam opinie większości recenzentów. Fabuła miała potencjał i na początku czytałam ją z zapartym tchem, ale wszelkie wątki były opisane dość powierzchownie, a zwłaszcza relacja głównych bohaterów. Nie mam wrażenie, że poznałam Afderę, nie mogę się więc z nią utożsamić. Chyba pomysł na tę opowieść przerósł samego autora. Mi też nasunęła się myśl, że to taka słaba podróbka Dana Browna "Kod da Vinci". Dużego plusa daję natomiast za znajomość historii starożytnej i średniowiecznej, znajomość miast i zabytków - niestety, tego też było za dużo. Czasem te wtrącenia wydawały mi się zbędne.

W przypadku tej książki podzielam opinie większości recenzentów. Fabuła miała potencjał i na początku czytałam ją z zapartym tchem, ale wszelkie wątki były opisane dość powierzchownie, a zwłaszcza relacja głównych bohaterów. Nie mam wrażenie, że poznałam Afderę, nie mogę się więc z nią utożsamić. Chyba pomysł na tę opowieść przerósł samego autora. Mi też nasunęła się myśl,...

Zapowiadało się dobrze, a wyszła podróbka Dana Browna. Czyli dość przewidywalnie, chwilami przydługo, chwilami nudnawo. Spodziewałam się czegoś lepszego i bardziej wciągającego, bo całość miała potencjał. Ale niestety, autor nie podobał. Irytowały mnie niedokończone wątki, i zbyt małe napięcie.

Zapowiadało się dobrze, a wyszła podróbka Dana Browna. Czyli dość przewidywalnie, chwilami przydługo, chwilami nudnawo. Spodziewałam się czegoś lepszego i bardziej wciągającego, bo całość miała potencjał. Ale niestety, autor nie podobał. Irytowały mnie niedokończone wątki, i zbyt małe napięcie.

Bardzo dobra

Bardzo dobra

To książka peruwiańskiego autora, który "zna osobiście wszystkie opisane miejsca, korzysta ze swojej rozległej wiedzy na temat tajnych służb watykańskich". To bardzo mnie zachęciło, nie ukrywam, lubię, gdy autor wie o czym pisze.
Gatunek określony jako thriller historyczny.
Młoda historyk i archeolog, o wdzięcznym imieniu Afdera, otrzymuje od babci klucz do skrytki bankowej. Znajduje tam manuskrypt, Ewangelię Judasza. Następnie wybiera się na poszukiwanie tajemniczego listu, związanego z manuskryptem. Może okazać się, że początki chrześcijaństwa nie były takie jak nas uczono.
Kardynał Lienart w ślad za nią wysyła zabójców. Krąg Octogonus gotowy jest na wszystko, oby tylko świat nie dowiedział się o istnieniu znaleziska. Trup ściele się gęsto, wszyscy, którzy pomagali w odkryciu giną.
Wraz z bohaterami podróżujemy od Ameryki, Zurychu, Wenecji, Kairu nawet do Hong Kongu.
Pozycja zaciekawiła mnie do tego stopnia, że sięgnę chętnie po inne tego autora.
Trochę przeszkadzały mi literówki, których było wiele, jednak do zastrzeżenie dotyczy wydawnictwa, nie autora. Mimo to warto przeczytać.

To książka peruwiańskiego autora, który "zna osobiście wszystkie opisane miejsca, korzysta ze swojej rozległej wiedzy na temat tajnych służb watykańskich". To bardzo mnie zachęciło, nie ukrywam, lubię, gdy autor wie o czym pisze.
Gatunek określony jako thriller historyczny.
Młoda historyk i archeolog, o wdzięcznym imieniu Afdera, otrzymuje od babci klucz do skrytki...

Nie jest to lektura wysokich lotów, ot kolejna książka do przeczytania i odłożenia. Temat poruszany w książce może ciekawy ale pokazany w nieciekawy sposób. Zbyt długie fragmenty o "niczym" by nagle w jednym akapicie w szybki i jasny sposób główna bohaterka wyjaśniał kolejny element "układanki". Wątek z Maxem i miłością (zakochaniem) niezrozumiały - chyba niezbyt uważnie czytałam książkę, bo nie wyłapałam momentu ich poznania. Kolejna sprawa - po czwartym trupie - domyśliłam się, że tak zamysł ma autor - wiesz coś o tajemnicy = umrzesz. Po 8 zabitym przestałam ich liczyć. Podsumowując to taki naciągany "Dan Brown", choć i jego książki są przeciętne.

Nie jest to lektura wysokich lotów, ot kolejna książka do przeczytania i odłożenia. Temat poruszany w książce może ciekawy ale pokazany w nieciekawy sposób. Zbyt długie fragmenty o "niczym" by nagle w jednym akapicie w szybki i jasny sposób główna bohaterka wyjaśniał kolejny element "układanki". Wątek z Maxem i miłością (zakochaniem) niezrozumiały - chyba niezbyt uważnie...

Czytałam już ciekawsze książki tego gatunku. Tutaj za mało było zagadek do rozwiązania, ukrytych miejsc i skarbów, a za dużo intryg i bezsensownych śmierci niewinnych osób. Koniec mnie rozczarował, chociaż odgadłam, kim jest Archanioł. Nie wiem, czy przeczytam jeszcze coś tego autora, chyba wolę innych.

Czytałam już ciekawsze książki tego gatunku. Tutaj za mało było zagadek do rozwiązania, ukrytych miejsc i skarbów, a za dużo intryg i bezsensownych śmierci niewinnych osób. Koniec mnie rozczarował, chociaż odgadłam, kim jest Archanioł. Nie wiem, czy przeczytam jeszcze coś tego autora, chyba wolę innych.

,,Wodny labirynt" Erica Frattini trzeba przyznać, że czyta się przyjemnie i szybko. Na samym początku książka mnie wciągnęła i z ciekawością przedzierałam się przez kolejne strony, by dowiedzieć się jaki będzie finał. Jednak w pewnym momencie książka zaczęła mnie nużyć, a wręcz irytować. Morderstwa kolejnych bohaterów, są jak dla mnie są absurdalne. Ludzie giną, chociaż mieszkają w super zabezpieczonych domach, z mnóstwem alarmów i straży. Po czym nikt nic nie wie, nikt nic nie widział. To samo dotyczy momentu, w którym obcy facet wchodzi o tak do szpitala, podaje się za doktora, zabija strażnika i wstrzykuje pacjentce truciznę. Oczywiście też nikt nic nie wie i nikt nic nie słyszał. Absurd totalny, a autora według mnie poniosła fantazja. To samo dotyczy śledztwa tychże morderstw, które autor zostawia w martwym punkcie. Ludzie giną, ale w sumie nie wiadomo przez kogo. Wątek w pewnym momencie urywa się. Historia chyba przerosła samego autora. Pomysł na historię dobry, lecz nie do końca przemyślany.

,,Wodny labirynt" Erica Frattini trzeba przyznać, że czyta się przyjemnie i szybko. Na samym początku książka mnie wciągnęła i z ciekawością przedzierałam się przez kolejne strony, by dowiedzieć się jaki będzie finał. Jednak w pewnym momencie książka zaczęła mnie nużyć, a wręcz irytować. Morderstwa kolejnych bohaterów, są jak dla mnie są absurdalne. Ludzie giną, chociaż...

Całkiem fajna. W miarę dobrze się czyta; mało zdań wielokrotnie złożonych, mało zbędnych opisów nie mających wpływu na akcję. Natomiast sama fabuła przeciętna.

Całkiem fajna. W miarę dobrze się czyta; mało zdań wielokrotnie złożonych, mało zbędnych opisów nie mających wpływu na akcję. Natomiast sama fabuła przeciętna.

Cudowna, wspaniała, wciągająca. Nie nudziłam się ani przez sekundę. Zwroty akcji i niespodziewane zakończenie. Polecam każdemu :)

Cudowna, wspaniała, wciągająca. Nie nudziłam się ani przez sekundę. Zwroty akcji i niespodziewane zakończenie. Polecam każdemu :)

Nieźle się czyta jako tak, natomiast pierwsze skojarzenie po skończeniu - średnia kopia Dana Browna. Jeśli rozgryzam kim jest tajemniczy Archanioł jeszcze przed połową książki, to słabiutko... Brown potrafi zaskoczyć, tutaj wszystko idzie gładko i tym dobrym i tym złym bohaterom.

Nieźle się czyta jako tak, natomiast pierwsze skojarzenie po skończeniu - średnia kopia Dana Browna. Jeśli rozgryzam kim jest tajemniczy Archanioł jeszcze przed połową książki, to słabiutko... Brown potrafi zaskoczyć, tutaj wszystko idzie gładko i tym dobrym i tym złym bohaterom.