Nowy rok zaczęłam niestety od najgorszej książki chyba jaka mogła mi się trafić. Szkoda papieru było.

Czytając opisy bohaterki wiem tylko tyle, ze kobieta musiała się wygadać. Wręcz męczące są jej ciągłe, powtarzające się opowieści o nieudanym rozwodzie, o straconym kochanku. Miałam wrażenie, że kobieta nie tyle co modlitwy a psychologa potrzebowała, bo samo puste jej patrzenie na życie i niska akceptacja samej siebie - proszą o pomoc specjalisty. Ale wracając do podróży bohaterki:

Włochy - bohaterka wpatrzona tylko w swoje problemy i lubiąca sobie dogadzać szczególnie jedzeniem. Fascynacja daniami była taka, jakby przez całe życie odżywiała się tylko woda i chlebem. Poza tym włochy to etap nudny.

Indie - Okazały się jeszcze gorsze od Italii. Myślałam, ze nie przebrnę przez tę książkę. Kobieta tylko pisze o modlitwach i jak zawsze własnych rozterkach - ciągle tych samych. A najgorsze jest to, że bohaterka sama nie wie czego chce. Medytuje, ale robiąc to ciągle powtarza sobie jakie to nudne i nie ma na to ochoty ....

Książkę ratuje dział o Indonezji - w końcu zaczyna się czytać choćby z odrobiną przyjemności. Ale to zakończenie pozostawię dla czytelników, którzy odważą się sięgnąć po tę książkę.

Nowy rok zaczęłam niestety od najgorszej książki chyba jaka mogła mi się trafić. Szkoda papieru było.

Czytając opisy bohaterki wiem tylko tyle, ze kobieta musiała się wygadać. Wręcz męczące są jej ciągłe, powtarzające się opowieści o nieudanym rozwodzie, o straconym kochanku. Miałam wrażenie, że kobieta nie tyle co modlitwy a psychologa potrzebowała, bo samo puste jej...