Jedz, módl się, kochaj

Potencjał tej książki był bardzo ciekawy. Historia kobiety wyruszającej w podróż by odkryć swoją ścieżkę życiową i odnaleźć siebie brzmiała bardzo zachęcająco. Ponad to kultowa ekranizacja książki za którą chciałam się zabrać tuż po przeczytaniu. I tak jak film broni się wspaniałymi, kolorowymi kadrami ukazując uroki odwiedzanych przez bohaterkę miejsc tak książka trochę kuleje i męczyć przez jej sposób napisania. Ekscytującą historia rozwleczona na wiele stron, uwagi i przemyślenia autorki które się powielają i nie wnoszą nic nowego poza objętością pozycji. Niestety nie spełniła ona moich oczekiwań.

Potencjał tej książki był bardzo ciekawy. Historia kobiety wyruszającej w podróż by odkryć swoją ścieżkę życiową i odnaleźć siebie brzmiała bardzo zachęcająco. Ponad to kultowa ekranizacja książki za którą chciałam się zabrać tuż po przeczytaniu. I tak jak film broni się wspaniałymi, kolorowymi kadrami ukazując uroki odwiedzanych przez bohaterkę miejsc tak książka trochę...

Są książki, których bohaterowie są w dużej mierze inni od nas samych. Sam pomysł wyruszenia w podróż by dojść do siebie po rozstaniach, depresji i bałaganie emocjonalnym. Jak najbardziej, chyba każdy poszukiwał czegoś głębszego w życiu. Nie popieram jednak jakiś wierzeń hinduistycznych i ich praktyk, ani ludzkich romansów, ale każdy sam decyduje o swoim życiu. Nie mniej książka wciągnęła mnie, autorka zręcznie wprowadziła w swój wewnętrzny świat i przemiany w nim następujące.
Cytat:
"Żeby odnaleźć równowagę, na której ci zależy (...) musisz stać mocno na ziemi, jakbyś miała cztery nogi, a nie dwie. Dzięki temu wytrzymasz na tym świecie. Musisz jednak przestać patrzeć na niego za pośrednictwem głowy. Zamiast tego musisz patrzeć sercem. W ten sposób poznasz Boga."

Są książki, których bohaterowie są w dużej mierze inni od nas samych. Sam pomysł wyruszenia w podróż by dojść do siebie po rozstaniach, depresji i bałaganie emocjonalnym. Jak najbardziej, chyba każdy poszukiwał czegoś głębszego w życiu. Nie popieram jednak jakiś wierzeń hinduistycznych i ich praktyk, ani ludzkich romansów, ale każdy sam decyduje o swoim życiu. Nie mniej...

🌿🕌🌺
Książka o podróżowaniu, która nie jest w rzeczywistości o podróżowaniu. Takimi słowami opisałabym „Jedz, módl się, kochaj”, gdyby przyszło mi je streścić w kilku słowach. Dzięki Bogu mam ten przywilej rozpisania się i wyrażenia, jak bardzo mnie poruszyła ta pozycja.
Od dawna żadne dzieło literackie nie miało na mnie takiego emocjonalnego wpływu. Bolą mnie i dziwią wszystkie nieprzychylne recenzję, w końcu tyle mądrości ze sobą niesie te 480 stronic.
Zahaczę jeszcze, zanim przejdę całkowicie do moich refleksji, o czym jest „Jedz, módl się, kochaj”. To historia nieszczęśliwej kobiety, która postanawia w ramach odnalezienia siebie zamieszkać na cztery miesiące we Włoszech, następnie w Indiach, a finalnie w Indonezji.
Z Liz Gilbert poczułam więź już po pierwszych stronach. „To mój człowiek”, pomyślałam, usłyszawszy jej rozmyślania i konkluzje. Autorka (a tym samym główna bohaterka, warto zaznaczyć) przeplata w idealnej proporcji sielankę życia, czerpania z niego garściami z trudami, jakie trzeba przebyć, by do takowego stanu dojść. Doszłam wraz z nią na skraj ludzkiej świadomości w poszukiwaniu źródła naszych zmartwień.
Dużą część książki stanowiły rozmyślania o Bogu. Żadne teologiczne pisma nie dotarłyby do mnie tak, jak dotarły refleksje tej na pozór zwykłej kobiety. To, jak wypowiada się o religii jest piękne - aż chce się wybiec z domu nawet w największej ulewie i pójść się pomodlić (nie przesadzam)(no dobra może troszkę).
Podsumowując, zachęcam do przeczytania „Jedz, módl się, kochaj” przy najbliższej okazji. Dla mnie było to niesamowite doświadczenie i zainspirowało mnie do zmiany niektórych moich poglądów czy zachowań. Cóż mogę teraz powiedzieć, na zakończenie, jak nie…
𝘈𝘵𝘵𝘳𝘢𝘷𝘦𝘳𝘴𝘪𝘢𝘮𝘰.
🌿🕌🌺

🌿🕌🌺
Książka o podróżowaniu, która nie jest w rzeczywistości o podróżowaniu. Takimi słowami opisałabym „Jedz, módl się, kochaj”, gdyby przyszło mi je streścić w kilku słowach. Dzięki Bogu mam ten przywilej rozpisania się i wyrażenia, jak bardzo mnie poruszyła ta pozycja.
Od dawna żadne dzieło literackie nie miało na mnie takiego emocjonalnego wpływu. Bolą mnie i dziwią...

Niestety ta książka mocno mnie znudziła

Niestety ta książka mocno mnie znudziła

A ja się polubiłam z tą książka. Nie szukałam poradnika tylko czegoś ładnego i kojącego po tych wszystkich naturalistycznych kryminałach, które miałam przyjemność czytać. I znalazłam:)
Ksiązka Elizabeth Gilbert jest jak ciepły kocyk w chłodny wieczór, jak aromatyczna herbata podana przez przyjaciólke, jak telefon do kogoś bliskiego wieczorowa pora, kiedy kotłują Ci się w głowie różne nieprzyjemne rzeczy....
Specjalnie przeciągałam lekturę tej książki, żeby dawkować sobie ta przyjemność :)

A ja się polubiłam z tą książka. Nie szukałam poradnika tylko czegoś ładnego i kojącego po tych wszystkich naturalistycznych kryminałach, które miałam przyjemność czytać. I znalazłam:)
Ksiązka Elizabeth Gilbert jest jak ciepły kocyk w chłodny wieczór, jak aromatyczna herbata podana przez przyjaciólke, jak telefon do kogoś bliskiego wieczorowa pora, kiedy kotłują Ci się w...

Uwielbiam to!
Książka idealna jeśli jest się na rozdrożu, ciężko odnaleźć się w aktualnej życiowej sytuacji, bo nieukrywajmy każdy kiedyś taką przeżywa.

Uwielbiam to!
Książka idealna jeśli jest się na rozdrożu, ciężko odnaleźć się w aktualnej życiowej sytuacji, bo nieukrywajmy każdy kiedyś taką przeżywa.

Nudnawy miks stereotypów o Włochach, pitu pitu o duchowości w stylu Coelho i odnajdywaniu siebie z małym romansem w tle.

Nudnawy miks stereotypów o Włochach, pitu pitu o duchowości w stylu Coelho i odnajdywaniu siebie z małym romansem w tle.

Rewelacyjna książka. Polecam.

Rewelacyjna książka. Polecam.

Jednym z głównych zarzutów, jakie mam wobec tej książki, jest brak oryginalności. Temat poszukiwań sensu życia i podróży samopoznania był wielokrotnie podejmowany, a historia autorki zdaje się być przewidywalna dla tych, którzy mieli już styczność z podobnymi narracjami.
Styl pisarski Gilbert również nie wszedł w moje gusta. Czasem wydaje się rozwlekły i przesadzony, co utrudnia głębsze wczucie się w treść. Próbując wyrazić swoje doświadczenia, autorka często posługuje się zbyt metaforycznym językiem, co może zniechęcić niektórych czytelników.
Filozofia "jedz, módl się, kochaj" również nie do końca trafia w moje oczekiwania. Treść książki zdaje się być zbyt zindywidualizowana, a jej przesłanie może nie przemawiać do szerszego grona czytelników, zwłaszcza tych o bardziej konkretnych oczekiwaniach wobec literatury duchowej.

Jednym z głównych zarzutów, jakie mam wobec tej książki, jest brak oryginalności. Temat poszukiwań sensu życia i podróży samopoznania był wielokrotnie podejmowany, a historia autorki zdaje się być przewidywalna dla tych, którzy mieli już styczność z podobnymi narracjami.
Styl pisarski Gilbert również nie wszedł w moje gusta. Czasem wydaje się rozwlekły i przesadzony, co...