Dobra książka.
Gorzki i zjadliwy portret Franka i April, którzy w uroczym białym domku czują się lepsi, myślą, że wyszli ponad konformizm lat 50-tych i typowy american dream (który, o ironio, obowiązuje nawet w XXI w. i to nie tylko w Stanach). Problem w tym, że nie są.
To książka o "wielkim sentymentalnym kłamstwie przedmieść". O ludziach, którzy idą przez życie z wielkim zapałem, ale byle jak i wiecznie niezadowoleni. O mówieniu "tak" gdy myśli się "nie". I o samotności.

Dobra książka.
Gorzki i zjadliwy portret Franka i April, którzy w uroczym białym domku czują się lepsi, myślą, że wyszli ponad konformizm lat 50-tych i typowy american dream (który, o ironio, obowiązuje nawet w XXI w. i to nie tylko w Stanach). Problem w tym, że nie są.
To książka o "wielkim sentymentalnym kłamstwie przedmieść". O ludziach, którzy idą przez życie z wielkim...

Dość typowa literatura obyczajowa, nudna i napisana niezbyt przychylnym językiem. W wielu fragmentach rozczarowuje i wymęcza czytelnika (bez wersji audio raczej książkę porzuciłabym po kilku stronach). Historia w pewnym sensie jest ciekawa, przyziemna, życiowa i trudna, jednak w żadnym stopniu nie potrafiłam wczuć się w przedstawiane wydarzenia i kibicować bohaterom, wręcz do każdego z nich w jakiś sposób czułam obrzydzenie (zdecydowanie do Franka, okropny typ). Nie ma również żadnego punktu kulminacyjnego, do którego się dąży, ani nie wyczuwa się atmosfery oczekiwania na daną akcję, przez co powieść jest nudna, i zwyczajnie nie warta poświęcenia na nią czasu.

Cała historia dłuży się i ciągnie niemiłosiernie jednocześnie nie dążąc do żadnego spektakularnego wydarzenia. Być może w jakiś sposób niektórym może się to podobać, mi osobiście zabrakło w niej akcji i większego pogłębienia psychiki bohaterów. Charakter Franka w żaden sposób nie został rozbudowany (mimo, że mężczyzna jest głównym bohaterem książki),a wręcz składał się z miksu rożnych, mniej lub bardziej, zniszczonych osobowości. April to także nierozwinięta postać, a po jej kreacji można zauważyć, że autor zwyczajnie nie lubi tworzyć bohaterek kobiecych. Powieść tę cenię jedynie za wartości, jakie przekazuje (bo poza tym nie ma do zaoferowania niczego specjalnego). Opowiada o samotności, braku dojrzałości, niezrozumieniu, bezsilności i wielu poświęceniach w imieniu dobra ogółu. Przedstawia jak każdego życie jest oceniane powierzchownie przez innych, jak każda decyzja może zostać oceniona mimo braku całkowitej znajomości tematu. Yates w swej powieści niszczy mit amerykańskiego snu i pokazuje realistyczne jego konsekwencje: utkwienie w związku bez przyszłości, w którym szarość dnia codziennego potrafi zniszczyć wszelkie marzenia. Pod tym względem wydawać by się mogło, że to będzie przyjemna i dobra porcja literatury, jednak jej wykonanie pozostawia wiele do życzenia i zwyczajnie zanudza. Z tego względu średnio mogę polecić, choć doceniam niektóre aspekty tej książki. Na pewno sięgnę po ekranizację z Leo i Kate, być może w jakiś sposób od książki się odbiłam, a film mnie jakoś poruszy.

Dość typowa literatura obyczajowa, nudna i napisana niezbyt przychylnym językiem. W wielu fragmentach rozczarowuje i wymęcza czytelnika (bez wersji audio raczej książkę porzuciłabym po kilku stronach). Historia w pewnym sensie jest ciekawa, przyziemna, życiowa i trudna, jednak w żadnym stopniu nie potrafiłam wczuć się w przedstawiane wydarzenia i kibicować bohaterom, wręcz...

Prawdę mówiąc, trudno jest mi wskazać i ocenić tę książkę. Dla mnie fabularnie była zupełnie obyczajowa, ale nudna, bez pikanterii, jakiś wzniosłych i wybijających się scenek z akcją, czy jakiegoś mocniejszego punktu kulminacyjnego.
Dla mnie treść się niezwykle ciągnęła oraz dłużyła, a niestety, do niczego szczególnego nie zmierzała, a cały czas oczekiwałam, na powiedzmy ciekawy albo chociaż lekko zabarwiony zwrot akcji. Miałam wrażenie, że bardziej elokwentny język oraz przemyślany dobór słów nada kwiecistości akcji, ale nic bardziej mylnego.

Jedno jest pewne, to jak wygląda nasze życie z perspektywy ogółu, to jak jesteśmy oceniani powierzchownie, bo wie się to, co się tylko z zewnątrz widzi, jak ta cała otoczka jest zupełnie niewspółmierna, a właściwie w zupełności inna od tego, co kryje się pod tak zwanym czubkiem góry lodowej. 
Łatwo jest innym oceniać z boku, kiedy nie ma się żadnego pojęcia o tym, co dzieje się w środku czterech ścian. Przykład książkowego małżeństwa, które w pewnym momencie zaczyna się dusić w stworzonej przez siebie iluzji jako zadowolonego pracownika, szczęśliwego męża czy spełnionego ojca. Dopiero jak się tak naprawdę wgryzie w temat, okazuje się, ze pod tą skorupką jabłka kryje się przysłowiowa zgnilizna, a dalej idąc, związane z tym osobiste nieszczęścia i cierpienie..

Prawdę mówiąc, trudno jest mi wskazać i ocenić tę książkę. Dla mnie fabularnie była zupełnie obyczajowa, ale nudna, bez pikanterii, jakiś wzniosłych i wybijających się scenek z akcją, czy jakiegoś mocniejszego punktu kulminacyjnego.
Dla mnie treść się niezwykle ciągnęła oraz dłużyła, a niestety, do niczego szczególnego nie zmierzała, a cały czas oczekiwałam, na powiedzmy...

Pełna smutku i cierpienia historia. Bohaterów jednocześnie lubiłam i nie. Autor bardzo dokładnie ich wykreował. Bardzo łatwo można poczuć z nimi bliską więź, poczuć klimat małego amerykańskiego miasteczka. Ale też przez te dokładne opisy książka momentami się dłużyła. Wydawało się, że autor niepotrzebnie opisuje pewne sprawy. Całość jednak dość dobra.

Pełna smutku i cierpienia historia. Bohaterów jednocześnie lubiłam i nie. Autor bardzo dokładnie ich wykreował. Bardzo łatwo można poczuć z nimi bliską więź, poczuć klimat małego amerykańskiego miasteczka. Ale też przez te dokładne opisy książka momentami się dłużyła. Wydawało się, że autor niepotrzebnie opisuje pewne sprawy. Całość jednak dość dobra.

"Droga do szczęścia" Yatesa w wersji polskiej cierpi na straszliwą przypadłość: infantylny tytuł. Treść jednak na tym nie cierpi - wciąga od samego początku, dosłownie od kilku pierwszych zdań.
Psychologiczne portrety bohaterów to majstersztyk. Są dogłębne, przenikliwe i jednocześnie poetyckie. Wszyscy są nieszczęśliwi w skomplikowanie interesujący sposób, który sprawia, że chce się czytać o nich dalej.

Dwójkę głównych bohaterów, Apirl i Franka Wheelerów, można kochać, można ich nienawidzić, i można w nich widzieć siebie. Spokojne życie na amerykańskich przedmieściach nie przynosi satysfakcji żadnemu z nich. Pragną czuć się wyjątkowi, intelektualnie lepsi od sąsiadów. W obojgu jest poczucie niespełnienia: ich ambicje i nadzieje na samych siebie rozmyły się stopniowo, kiedy wmawiali sobie, że kupno domu i wychowywanie dwójki dzieci na przedmieściach to tylko czasowy kompromis. Niespełniona aktorka, opuszczona w dzieciństwie przez rodziców i niespełniony intelektualista, który uwierzył w swoją błyskotliwość, chociaż nie skonkretyzował nawet swoich zainteresowań. Ich próby odepchnięcia od siebie stereotypów i wzajemne podtrzymywanie iluzji o swojej inności nie pozwalają na szczerość: April chroni ego Franka, który staje się od niej psychicznie zależny. Pierwszą sceną, w której ich widzimy, jest amatorskie przedstawienie teatralne - okazuje się klapą i powoduje u obojga chęć wyrwania się z życia, jakie sobie ułożyki. Kiedy już decydują się na faktyczne wyrwanie z bezpiecznych przedmieśći wyjechanie do Europy, okazuje się, że April znów jest w ciąży, co krzyżuje ich plany, wpychając oboje z powrotem w siatkę frustracji, półkompromisów i kłamstw. Nie ma happy endu.

"Droga do szczęścia" Yatesa w wersji polskiej cierpi na straszliwą przypadłość: infantylny tytuł. Treść jednak na tym nie cierpi - wciąga od samego początku, dosłownie od kilku pierwszych zdań.
Psychologiczne portrety bohaterów to majstersztyk. Są dogłębne, przenikliwe i jednocześnie poetyckie. Wszyscy są nieszczęśliwi w skomplikowanie interesujący sposób, który sprawia, że...

Na pozór udane malżeństwo a jakby przyjrzeć się bliżej to dorośli zagubieni wśród niedopowiedzeń, rozczarowań, frustracji i udawanych relacji. Nie porwało mnie to poszukiwanie drogi do szczęścia - może film zrobi na mnie większe wrażenie.

Na pozór udane malżeństwo a jakby przyjrzeć się bliżej to dorośli zagubieni wśród niedopowiedzeń, rozczarowań, frustracji i udawanych relacji. Nie porwało mnie to poszukiwanie drogi do szczęścia - może film zrobi na mnie większe wrażenie.

Jedna z najlepszych powieści psychologicznych jakie czytałam. Głęboka, poruszająca. Dla mnie cudowne są fragmenty kiedy to samo zdarzenie powraca we wspomnieniach drugiego z partnerów i okazuje się, że zostało kompletnie inaczej odebrane.

Jedna z najlepszych powieści psychologicznych jakie czytałam. Głęboka, poruszająca. Dla mnie cudowne są fragmenty kiedy to samo zdarzenie powraca we wspomnieniach drugiego z partnerów i okazuje się, że zostało kompletnie inaczej odebrane.

Niesamowita. Brawa także dla tłumacza za niezwykłą budowę zdań.

Niesamowita. Brawa także dla tłumacza za niezwykłą budowę zdań.

To był naprawdę kawał dobrej literatury. Życiowa, prawdziwa, obdarta ze sztucznej fasadowości otaczającej mit dobrego i szczęśliwego małżeństwa.

Yates dokonał rzeczy niemożliwej, czy wręcz obrazoburczej łamiąc schematy i stereotypy dotyczące amerykańskiego snu o wolności dwojga młodych ludzi, których połączył przypadek, wyobrażenie o wyjątkowej wspólnej przyszłości, której realizacja rozbiła się o szarość dnia codziennego.

Świetne studium psychologiczne postaci, ukazanie ich przemyśleń, niezrealizowanych marzeń, przekonań dotyczących życia, rodziny czy partnera unaocznia, jak skomplikowaną istotą jest człowiek, jak trudno mu pogodzić się z utratą własnej dumy czy godności na rzecz wyższych celów.

Często nie zdajemy sobie sprawy, jak wiele możemy stracić kierując się swoim egoizmem, nie potrafiąc wczuć się w rolę, jaką narzucamy sobie tak naprawdę sami, nie do końca mając tego świadomość. Bo czy posiadanie rodziny musi zamykać nam drzwi do spełnienia siebie? Czy może raczej jest tu winny nasz brak umiejętności komunikacji czy wyrażania na głos swoich pragnień?

Brak dojrzałości, oparcia, zrozumienia ze strony drugiej osoby bywają przeszkodą nie do pokonania, które zanurzają nas w mrocznych czeluściach szarej egzystencji. Zatapiamy się w sobie, swoich uczuciach wyolbrzymiając czy wymyślając sobie, często nieświadomie, problemy, których tak naprawdę nie ma lub są one całkiem błahe co może prowadzić do tragedii, tak jak mamy tutaj tego przykład.

Autor momentami ironizuje, czy wręcz swoją niezwykłą przenikliwością, dogłębną obserwacją i analizą życia codziennego zahacza o czarny humor, który pomaga w bezstronnym i chłodnym przetrawieniu fabuły, która nie jest lekka, miła i przyjemna. Swoim realizmem dotyka każdego z nas i pozwala na szeroki wachlarz odczuwania historii April i Franka.

Książkę czyta się z niemałym wysiłkiem, gdyż dotyka ona drażliwych kwestii i dla niektórych czytelników mogą one wydawać się nie do przejścia, aczkolwiek styl autora, rewelacyjna umiejętność przekazania i wczucia się w emocje bohaterów pozwalają na uwolnienie swojego umysłu od stereotypowego i małostkowego widzenia świata.

Adaptacja filmowa z Kate Winslet i Leonardo DiCaprio również godna polecenia.

Serdecznie polecam.

To był naprawdę kawał dobrej literatury. Życiowa, prawdziwa, obdarta ze sztucznej fasadowości otaczającej mit dobrego i szczęśliwego małżeństwa.

Yates dokonał rzeczy niemożliwej, czy wręcz obrazoburczej łamiąc schematy i stereotypy dotyczące amerykańskiego snu o wolności dwojga młodych ludzi, których połączył przypadek, wyobrażenie o wyjątkowej wspólnej przyszłości, której...

Jeśli ktoś szuka odpowiedzi na pytania-czym jest szczęście, co zrobić, aby otaczało nas każdego dnia i jak uszczęśliwiać bliskich?-to w tej książce jej nie znajdzie. Życie zbudowane ze zwykłych dni, codziennych obowiązków, relacji, jakich doświadczają bohaterowie nie wystarcza im. Chcą doznać nowego życia w nowej rzeczywistości. Los stawia im przeszkodę- kolejną ciążę, która dosłownie i w przenośni zabija ich małżeństwo i ich samych. Książka przypomina, że sami jesteśmy autorami naszego szczęścia, u każdego malowanego inną paletą barw. Podejmuje również "problem" nieplanowanej, niechcianej ciąży, z którym kobieta zostaje tak naprawdę sama.

Jeśli ktoś szuka odpowiedzi na pytania-czym jest szczęście, co zrobić, aby otaczało nas każdego dnia i jak uszczęśliwiać bliskich?-to w tej książce jej nie znajdzie. Życie zbudowane ze zwykłych dni, codziennych obowiązków, relacji, jakich doświadczają bohaterowie nie wystarcza im. Chcą doznać nowego życia w nowej rzeczywistości. Los stawia im przeszkodę- kolejną ciążę,...