Bardzo dobrze czytało się te rozmowy 9 lat po ich wydaniu, mając perspektywę tego co się wydarzyło później w polityce i gospodarce. Niektóre słowa były wręcz prorocze, inne wskazane problemy tylko się pogłębiły. Na pewno ciekawa i wartościowa lektura. Niezależnie od tego jakie poglądy się wyznaje, warto przeczytać.

Bardzo dobrze czytało się te rozmowy 9 lat po ich wydaniu, mając perspektywę tego co się wydarzyło później w polityce i gospodarce. Niektóre słowa były wręcz prorocze, inne wskazane problemy tylko się pogłębiły. Na pewno ciekawa i wartościowa lektura. Niezależnie od tego jakie poglądy się wyznaje, warto przeczytać.

Polecam szczególnie rozmowę z szefem Comarchu i przewodniczącą “Lewiatana” Henryką Bochniarz. Kur… nóż się w kieszeni otwiera.

Polecam szczególnie rozmowę z szefem Comarchu i przewodniczącą “Lewiatana” Henryką Bochniarz. Kur… nóż się w kieszeni otwiera.

Zestaw 20 wywiadów prowadzonych przez Grzegorza Sroczyńskiego. Rozmówcami są wybitni Polscy politycy, ekonomiści, działacze społeczni. Dużym walorem książki jest dociekliwość autora w prowadzonych rozmowach, nie pozostaje on na powierzchni udzielonych odpowiedzi ale pyta dalej tak by dojść do esencji zagadnienia. Dzięki lekkości i płynności książkę czyta się szybko, może nawet za szybko. Rozmówcy stawiają różne diagnozy związane z funkcjonowaniem III RP, wiele z nich jest na tyle przenikliwych, że mogę tylko żałować że przeszedłem nad nimi do porządku dziennego. Nie zawsze się zgadzałem ze stawianymi tezami, a może często ale nie mogę odmówić logiczność sądów i innej wizji naszej Polski.

Zestaw 20 wywiadów prowadzonych przez Grzegorza Sroczyńskiego. Rozmówcami są wybitni Polscy politycy, ekonomiści, działacze społeczni. Dużym walorem książki jest dociekliwość autora w prowadzonych rozmowach, nie pozostaje on na powierzchni udzielonych odpowiedzi ale pyta dalej tak by dojść do esencji zagadnienia. Dzięki lekkości i płynności książkę czyta się szybko, może...

Liberté, Égalité, Fraternité, ou la Mort, będzie i o tym, ale na początek szybkie pytanko:

4.06.1989 z czym kojarzyć się może ta data?

Z wolnością?
Ale jaką?
Taką na te 35% kontraktowego sejmu?
Warto pamiętać, że aż do grudnia 1989 roku Mazowiecki był premierem PRL, tak dokładnie PRL!
Jestem na tyle dorosły, aby móc wyciągnąć z zakamarków swej skołatanej głowy tamte czasy i te trochę późniejsze też...

Gdyby Einstein był politologiem i jego teoria względności odnosiłaby się do sfery polityczno-społecznej, Polska byłaby niewątpliwie doskonałym wzorcem dla jego słynnych eksperymentów myślowych.
Tu wszystko jest względne, mamy względna wolność (która ponoć wyszła nam najlepiej).
Względną równość, bo przecież są kraje w których rozwarstwienie społeczne jest znacząco bardziej znaczące, niż tu.
A co do braterstwa, cóż braterstwo w naszym kraju najczęściej spotyka się w bibliotekach i księgarniach w formie np. "Braterstwa róży" czy innego "Braterstwa krwi".

Trzepie mną, dosłownie i w przenośni, kiedy czytam wywiady z panem od Comarchu czy panią od Lewiatana.
Ich zrozumienie współodpowiedzialności za losy rodaków jest na poziomie nieletniej ameby...
Jedźcie w cholerę na Madagaskar czy do innego podatkowego raju, zakiście w słoikach swe ukochane banknoty i niech wam się wiedzie!

Do komunizmu mi daleko, tak daleko że nawet przez najlepszy teleskop, nie dostrzegam jego różowawej poświaty...
Ale jeśli ktoś pieprzy takie głupoty, jak wyżej wymienieni, to ja mam chęć zabawić się w Robin Hooda ;)

Państwo to nie jakiś fantasmagoryczny, względny twór, zasysający miliardy monet z próżni. Społeczny dostatek, to między innymi nasz podatek, niski dla tych którym jest ciężko, wyższy dla tych którzy sobie radzą i wysoki dla tych którzy mają już wszystko, co można kupić za rzeczone miliardy monet...

Gorzka to lektura, lektura pokazująca jak eksplodowały ideały Solidarności w zetknięciu z ciemną materią prywaty i egoizmu...
Cóż pozostało?
Czarna dziura, a może czarna dupa?

Choć niełatwo to czytać, serdecznie polecam.

Liberté, Égalité, Fraternité, ou la Mort, będzie i o tym, ale na początek szybkie pytanko:

4.06.1989 z czym kojarzyć się może ta data?

Z wolnością?
Ale jaką?
Taką na te 35% kontraktowego sejmu?
Warto pamiętać, że aż do grudnia 1989 roku Mazowiecki był premierem PRL, tak dokładnie PRL!
Jestem na tyle dorosły, aby móc wyciągnąć z zakamarków swej skołatanej głowy tamte czasy...

Grzegorz Sroczyński dziennikarz publicysta, pracował w dzienniku „Życie” i „Gazecie Wyborczej”. Aktualnie współpracuje z portalem Gazeta.pl, tworzy i prowadzi audycję „Świat się chwieję” nadawaną w radiu Tok Fm. Niedawno wyróżniony przez Stowarzyszenie Dziennikarzy RP główną nagrodą - Złotym Prusem za całokształt osiągnięć.

Kiedy dowiedziałem się że Grzegorz Sroczyński, prowadzący moją ulubioną audycję „Świat się chwieje”, napisał książkę o tym samym tytule postanowiłem ją przeczytać. Jest to zbiór dwudziestu wywiadów, przeprowadzonych przez autora w Gazecie Wyborczej z bardziej lub mniej znanymi przedstawicielami naszego życia społeczno-gospodarczego: ekonomistami, przedsiębiorcami, politykami, profesorami i społecznikami. Książka podzielona jest na trzy części: "Wolność", "Równość" i "Braterstwo", rozmowy w niej poruszane dotyczą przemian jakie dokonały się w Polsce po 1989 r., jest to tak jak by podsumowanie transformacji ustrojowo-gospodarczej.

Autor w swoich wywiadach jest dociekliwy, potrafi zadawać trudne pytania, czasami niewygodne dla rozmówcy, idąc pod prąd dominującej w naszym kraju neoliberalnej narracji. Wywiady zostały dobrane w sposób, umożliwiający czytelnikowi zapoznanie się z opiniami rozmówców prezentujących opcje od lewa do prawa. Każda z przedstawionych rozmów mnie zaciekawiła, skłoniła do przemyśleń, w kilku z nich znalazłem ciekawe argumenty do zastosowania w rozmowach z moimi bliskimi i znajomymi. Najbardziej utkwiły mi w pamięci wywiady przeprowadzone z Markiem Kozakiem, Elżbietą Muszyńską, Krzysztofem Jasieckim, Janiną Ochojską czy Leokadią Oręziak.

Niestety nie każdy rozumie że podczas transformacji, nie wszystko poszło tak jak powinno. Nie każdy zyskał na przemianach, spora część obywateli straciła, są rejony kraju w których do dziś odczuwane są negatywne skutki podejmowanych 20-25 lat temu decyzji. Myślano że wolności i wolny rynek wystarczy, taka mieszanka pozwoli rozwiązać wszystkie problemy trapiące nasz kraj, niestety zapomnieliśmy o równości i braterstwu. Nie ma możliwości stworzenia demokraci na mocnych fundamentach, odpornej na działania politycznych demagogów wybierając tylko jedną wartość z wolności, równości czy braterstwa. Niestety mamy elity zajęte dbaniem o własne interesy, nie zainteresowane wzięciem odpowiedzialności za naszą Ojczyznę. Kolejnym słabym punktem są władze które administrują krajem ale nim nie zarządzają. Nie ma planowania w dłuższej perspektywie, jest bieżące gaszenie pożarów.

„Świat się chwieje” jest ciekawą i wartościową książką, zmusza do przemyśleń nad przeszłością i przyszłością. Każdy kto interesuję się tym w jakim kierunku zmierza Polska, powinien się z nią zapoznać, polecam.

Grzegorz Sroczyński dziennikarz publicysta, pracował w dzienniku „Życie” i „Gazecie Wyborczej”. Aktualnie współpracuje z portalem Gazeta.pl, tworzy i prowadzi audycję „Świat się chwieję” nadawaną w radiu Tok Fm. Niedawno wyróżniony przez Stowarzyszenie Dziennikarzy RP główną nagrodą - Złotym Prusem za całokształt osiągnięć.

Kiedy dowiedziałem się że Grzegorz Sroczyński,...

Książka jest zbiorem wywiadów będących podsumowaniem ćwiećwiecza wolnej Polski pogrupowanych pod tytułami zaczerpniętymi z haseł Wielkiej Rewolucji Francuskiej: Wolność, Równość, Braterstwo. Z refleksji bohaterów wywiadów wynika jednak, że nasze, polskie zwycięstwo w 1989 roku, oparte było tylko na pierwszym członie hasła. A i tak rozumianym przez wielu wówczas decydujących, opacznie. Z wywiadów wyłania się wstrząsający obraz Polski, gorzka diagnoza społeczeństwa polskiego, fatalna kondycja człowieka.
To jedna z ważniejszych książek, które przeczytałam. Zajęła mi głowę na wiele dni: wywołała mnóstwo refleksji, skłoniła do „dyskusji” z autorem i udzielającymi wywiadów, sprawiła, że znalazłam odpowiedzi na zadawane sobie dawno temu pytania, że znalazłam wytłumaczenie dla wielu spraw i sytuacji bardzo wówczas niejasnych i niezrozumiałych dla mnie, że utwierdziłam się w wielu odczuciach, przeczuciach itp…
Polecam.

„Źródłem wszystkich naszych problemów jest upadek myślenia. W gruncie rzeczy o to chodzi. Myślenia, które traktowało samo siebie nieprawdopodobnie poważnie. Skupić się i przeczytać cztery kolumny czegoś istotnego bez żarcików, przerywników, czegoś, co nie zostało umajone atrakcyjnymi zdjęciami, filmikiem – to jest dziś wyczyn jak wyprawa na Marsa.”

„Postępowe elity zajęły się nierównościami płciowymi i seksualnymi, a zupełnie straciły z oczu proste nierówności ekonomiczne, które są skandalem. Bo co się będziemy zajmować jakimiś dziewiętnastowiecznymi kategoriami społecznymi, mamy nowsze, ciekawsze. Zwykłych ludzi z ich zwykłymi problemami oddaliśmy w ten sposób na pastwę zidiociałej prawicy, która obieca im wszystko.”

„W tym czymś, co dzisiaj nazywamy polityką, nie ma wybitnych jednostek. Z jakiegoś powodu selekcja do polityki jest negatywna, pewnie dlatego, ze lubimy wybierać ludzi takich, jak my sami.”

„Jest granica, której nie da się wytyczyć przy pomocy ekspertów, ale ona co jakiś czas się ujawnia. Granica – najogólniej mówiąc – niesprawiedliwości.”

„Marginalizacja myślenia następowała w Polsce w sposób szybki i fantastyczny. Po 1989 roku wystarczyło kilka lat i już nikogo nie interesowały poważne teksty.”

„Nasza elita nie chce ponosić konsekwencji bycia elitą, nie czuje żadnej odpowiedzialności za resztę społeczeństwa.”

„Podział na panów i chamów przetrwał w naszym odczuwaniu świata. Jedni są biedni, nie mają szans, a inni je mają. Bo jest pan na zagrodzie i wyrobnik. Szlachcic i chłop, którego się nie widzi.
Nikt tego nie formułuje otwartym tekstem, ale to widać w naszej wrażliwości, w tym, co ludzi śmieszy, co nie śmieszy, co się uważa za przyzwoite, a co za nieprzyzwoite.”

„Przed wyborami zaczynają opowiadać, że pomogą biednym albo ulżą podatnikom. Wchodzą w rolę dobrego pana, który się nami zaopiekuje i poskromi butnych możnych. Czyli cały czas jesteśmy w imaginarium stanowym. To nie ma nic wspólnego z mówieniem o równości społecznej.”

„Jeśli nie do końca wiem, skąd się wziąłem, kim jestem, to każdy odmienny pogląd będzie dla mnie groźny. Bo mogę się pod jego wpływem rozpaść na kawałki.”

Książka jest zbiorem wywiadów będących podsumowaniem ćwiećwiecza wolnej Polski pogrupowanych pod tytułami zaczerpniętymi z haseł Wielkiej Rewolucji Francuskiej: Wolność, Równość, Braterstwo. Z refleksji bohaterów wywiadów wynika jednak, że nasze, polskie zwycięstwo w 1989 roku, oparte było tylko na pierwszym członie hasła. A i tak rozumianym przez wielu wówczas...

W miarę obiektywny obraz oraz diagnoza, aczkolwiek niepełna, chorób naszej postpeerelowskiej Polski w wywiadach z osobami o znanych nazwiskach. Znaczną cześć tych wywiadów przeczytałam kiedyś w GW, kiedy jeszcze była ona moją codzienną gazetą. Teraz nie jest i niestety żadna inna nie zajęła jej miejsca. Jest puste.
Wywiady, jak to wywiady, pewnie są autoryzowane i wyczuwam, że niepełne. Gdybym miała odnieść się do każdego, pewnie powstał by wywiad z samą sobą. Tylko kto by tam chciał czytać o tym co myśli o obecnej Polsce przeciętna Polka. Co innego ludzie o znanych nazwiskach,a jeszcze lepiej autorytety. Nie żebym miała coś przeciwko autorytetom. Wręcz przeciwnie,są nam bardzo potrzebne jak drogowskazy kierujące nas na właściwe drogi na manowcach życia. Tyle tylko,że namnożyło się teraz tyle fałszywych, iż mogą nas raczej na złe drogi wyprowadzić.
Jedna przewodnia myśl krążyła mi po głowie w trakcie czytania, że niestety nie mieliśmy w okresie przemian w Polsce inteligencji. Mieliśmy i mamy tylko elitę wykształciuchów dbających o własne interesy. Dlatego teraz mamy w Polsce to co mamy.
Z wszystkich książkowych rozmówców najbardziej cenię : Janinę Ochojską, Dorotę Wellman ( w dodatku ją lubię),Marcina Króla, Karola Modzelewskiego, i tego oszołoma Piotra Ikonowicza. Tych których w ogóle bym z tej książki wykreśliła nie będę wymieniała, żeby kogoś nie obrazić.
Polecam tą książkę do przeczytania zwłaszcza młodym, żeby pomogła im ocenić to co teraz w Polsce się dzieje.

W miarę obiektywny obraz oraz diagnoza, aczkolwiek niepełna, chorób naszej postpeerelowskiej Polski w wywiadach z osobami o znanych nazwiskach. Znaczną cześć tych wywiadów przeczytałam kiedyś w GW, kiedy jeszcze była ona moją codzienną gazetą. Teraz nie jest i niestety żadna inna nie zajęła jej miejsca. Jest puste.
Wywiady, jak to wywiady, pewnie są autoryzowane i...

Jezu, jaki wkurzający jest ten Sroczyński! Na szczęście łatwo okleić go etykietką z napisem „lewak“ i po sprawie. To bardzo wygodne, bo pozwala nam z lekceważeniem traktować to, co pisze i bezpiecznie pozostać w naszej sferze komfortu. Mówi się, że nie ma głupich pytań, tylko głupie odpowiedzi. Sroczyński umie zadawać pytania niewygodne, nawet dla niego samego. Nie pyta by prowokować, nie pyta by zdyskredytować rozmówczynię czy rozmówcę, pyta, żeby zrozumieć. Dlatego pyta często jak dziecko: „Dlaczego?“, „Czy to źle, czy dobrze?“, „W jakim sensie?“, „No i?“. W kwestiach tak trudnych jak kwestie gospodarcze, w których opinie nasze, czyli ludzi nie zajmujących się profesjonalnie gospodarką są kształtowane zwykle przez tzw. ekspertów oraz perspektywę własnego, małego ogródka, te pytania są jak kubły zimnej wody. Naprawdę tak to działa? Naprawdę można było to zrobić inaczej? Czy to dobrze czy źle? Co do jednego jestem przekonana, na pewno dobrze jest zmienić punkt widzenia, żeby więcej zrozumieć i więcej zobaczyć. Panie Sroczyński niech Pan wkurza dalej! Robi pan pożyteczną robotę! Oprócz nagrodzonych wywiadów z Karolem Modzelewskim i z Marcinem Królem dla mnie najlepsza jest rozmowa z Jerzym Hausnerem z 2014 roku. Hausner daje w nim świetną (i niestety proroczą) diagnozę społeczno-gospodarczo-polityczną.

Jezu, jaki wkurzający jest ten Sroczyński! Na szczęście łatwo okleić go etykietką z napisem „lewak“ i po sprawie. To bardzo wygodne, bo pozwala nam z lekceważeniem traktować to, co pisze i bezpiecznie pozostać w naszej sferze komfortu. Mówi się, że nie ma głupich pytań, tylko głupie odpowiedzi. Sroczyński umie zadawać pytania niewygodne, nawet dla niego samego. Nie pyta by...

Wywiady przeprowadzone w latach 2013-2015 - niesamowite i przerażające, jak właściwie wszystkie przewidywania się sprawdziły!

Wywiady przeprowadzone w latach 2013-2015 - niesamowite i przerażające, jak właściwie wszystkie przewidywania się sprawdziły!

Jedna z ważniejszych książek, jakie przeczytałam ostatnimi czasy. Że świat się chwieje to widać, słychać i czuć. Dlaczego? Z wywiadów, z których składa się książka, wynika, że za bardzo uwierzyliśmy w neoliberalizm, a on swoje już zrobił i teraz trzeba iść inną drogą. Dlatego też, że zabrakło lewej nogi. Powodów jest jeszcze wiele więcej, ale, moim zdaniem, te wysuwają się na plan pierwszy. Sroczyński przeprowadził zacytowane rozmowy w latach 2013-1015, a ich zestawienie daje doskonałą diagnozę społeczną i odpowiedź na pytanie, skąd wziął się pożerający nas dzisiaj populizm i nieustająca popularność obecnych władców. Wiele z wywiadów (np. z Profesorem Karolem Modzelewskim!) wstrząsająca!

Jedna z ważniejszych książek, jakie przeczytałam ostatnimi czasy. Że świat się chwieje to widać, słychać i czuć. Dlaczego? Z wywiadów, z których składa się książka, wynika, że za bardzo uwierzyliśmy w neoliberalizm, a on swoje już zrobił i teraz trzeba iść inną drogą. Dlatego też, że zabrakło lewej nogi. Powodów jest jeszcze wiele więcej, ale, moim zdaniem, te wysuwają się...