Niesamowity reportaż opisujący złożoną sytuację geopolityczną na Kaukazie. Choć od wydania książki minęło trochę czasu, niestety w tym rejonie niewiele się zmieniło, tym bardziej warto przeczytać i spojrzeć na historyczne wydarzenie z perspektywy dnia dzisiejszego. Gdybym miałbym podsumować całość jednym zdaniem powiedziałbym - jeśli wydaje Ci się, że sytuacja Polski była trudna i złożona to przeczytaj ten reportaż, a wtedy dowiesz się, że inne narody przeżyły dużo więcej... Polecam!

Niesamowity reportaż opisujący złożoną sytuację geopolityczną na Kaukazie. Choć od wydania książki minęło trochę czasu, niestety w tym rejonie niewiele się zmieniło, tym bardziej warto przeczytać i spojrzeć na historyczne wydarzenie z perspektywy dnia dzisiejszego. Gdybym miałbym podsumować całość jednym zdaniem powiedziałbym - jeśli wydaje Ci się, że sytuacja Polski była...

Z jednej strony ciekawa. Poszerzająca horyzonty. Z drugiej czytałem ją pół roku z przerwami na coś lżejszego.
Dla mnie brakowało czasem fotografii osób czy miejsc o których się czyta.

Z jednej strony ciekawa. Poszerzająca horyzonty. Z drugiej czytałem ją pół roku z przerwami na coś lżejszego.
Dla mnie brakowało czasem fotografii osób czy miejsc o których się czyta.

Bardzo lubię książki o Gruzji i tamtej części świata. Chociaż ta akurat wciągnęła mnie słabo. Historycznie z pewnością bardzo rzetelny reportaż, który warto poznać, chociażby z racji obecnych wydarzeń na Ukrainie. Ale prowadzenie narracji przez p. Jagielskiego momentami mnie nudziło i nie mogłam powstrzymać się od chęci szybkiego skończenia czytania.

Bardzo lubię książki o Gruzji i tamtej części świata. Chociaż ta akurat wciągnęła mnie słabo. Historycznie z pewnością bardzo rzetelny reportaż, który warto poznać, chociażby z racji obecnych wydarzeń na Ukrainie. Ale prowadzenie narracji przez p. Jagielskiego momentami mnie nudziło i nie mogłam powstrzymać się od chęci szybkiego skończenia czytania.

Liczyłem na więcej, zwłaszcza pierwsza część książki nudna. Im dalej tym jest lepiej.

Liczyłem na więcej, zwłaszcza pierwsza część książki nudna. Im dalej tym jest lepiej.

Jagielski jak zwykle nie zawiódł. Nie polecam osobom dopiero zaznajamiajacymi się z tematyka Kaukazu, najpierw Gorecki a potem Jagielski :)

Jagielski jak zwykle nie zawiódł. Nie polecam osobom dopiero zaznajamiajacymi się z tematyka Kaukazu, najpierw Gorecki a potem Jagielski :)

Książkę czytało się bardzo przyjemnie, chociaż miejscami było za dużo opisu życia poszczególnych watażków, w porównaniu do ilości jaką zajmowały opisy życia zwykłych ludzi. Sama książka pozwala lepiej zrozumieć życie po rozpadzie ZSRR, w republikach zakaukaskich. Dodatkowo celnie wskazuje na działania Rosji, która pomimo rozpadu nadal zachowuje swój imperialny charakter.

Książkę czytało się bardzo przyjemnie, chociaż miejscami było za dużo opisu życia poszczególnych watażków, w porównaniu do ilości jaką zajmowały opisy życia zwykłych ludzi. Sama książka pozwala lepiej zrozumieć życie po rozpadzie ZSRR, w republikach zakaukaskich. Dodatkowo celnie wskazuje na działania Rosji, która pomimo rozpadu nadal zachowuje swój imperialny charakter.

Ogromna wiedza i świetny styl. Czasem łapałam się na tym, że odlatuję myślami . Książka nie jest łatwa i jest tu wiele wątków, postaci, nazw stąd się trochę gubiłam i musiałam jeszcze raz przeczytać wybrane fragmenty. Ale warto przeczytać, na pewno. Ciężko jest w jasny sposób pokazać wydarzenia na Kaukazie. Jest tu wiele narodów , które są ze sobą skłócone a jeszcze miesza się w ich sprawy Rosja, Turcja i Zachód. Chyba nie da się tam do końca określić winowajcę i ofiarę. W Gruzji byłam i bardzo lubię jej mieszkańców ale jako turystka nie jestem w stanie zobaczyć i odczuć co na Kaukazie się tak naprawdę dzieje. Armenię i Azerbejdżan bardzo chciałabym kiedyś zobaczyć. Na razie konflikt o Górny Karabach trochę mnie przeraza. Książka pisana już jakiś czas temu a jednak nadal aktualna.

Ogromna wiedza i świetny styl. Czasem łapałam się na tym, że odlatuję myślami . Książka nie jest łatwa i jest tu wiele wątków, postaci, nazw stąd się trochę gubiłam i musiałam jeszcze raz przeczytać wybrane fragmenty. Ale warto przeczytać, na pewno. Ciężko jest w jasny sposób pokazać wydarzenia na Kaukazie. Jest tu wiele narodów , które są ze sobą skłócone a jeszcze miesza...

Każda książka Jagielskiego to dla mnie nowa podróż, przygoda wiedza.... W jasny sposób autor przedstawia zawiłości polityczno-społeczne mieszkańców Zakaukazia... Co mnie zaskoczyło to niestety aktualność sytuacji w Abchazji i Górnym Karabachu.... O zgrozo, zacząłem ją czytać, kiedy w tych rejonach znowu toczy się wojna. Z przyczyn tych samych o których Jagielski pisał szesnaście lat temu....

Każda książka Jagielskiego to dla mnie nowa podróż, przygoda wiedza.... W jasny sposób autor przedstawia zawiłości polityczno-społeczne mieszkańców Zakaukazia... Co mnie zaskoczyło to niestety aktualność sytuacji w Abchazji i Górnym Karabachu.... O zgrozo, zacząłem ją czytać, kiedy w tych rejonach znowu toczy się wojna. Z przyczyn tych samych o których Jagielski pisał...

Do tej książki podchodziłam dwukrotnie. Raz, kilka lat temu i teraz, po powrocie z Gruzji i Armenii. Za pierwszym razem z początku zachwyciłam się stylem Wojciecha Jagielskiego. Na pierwszych stronach odmalował wciągający i żywy portret Kaukazu. Ale im dalej w las, tym poziom szczegółowości był przytłaczający. Nie znałam opisywanych miejsc, ulic, nazwisk. Porzuciłam książkę po 150 stronach.

Po podróży wróciłam do reportażu i już wszystko rozumiem. Aleją Rustawelego sama spacerowałam, w Gori widziałam ślady wojny. Jednak dalej mam wrażenie, że w natłoku faktów, szczegółów i nazwisk momentami w książce pojawia się lekki chaos. Czytam o jakimś bohaterze, a za moment pojawia się inny i nie wiem, skąd się wziął - czy to element opowiadanej historii, czy zupełnie nowy wątek.

Książka w przeważającej części dotyczy Gruzji, a Azerbejdżanu i Armenii jest tu niewiele. Zresztą Jagielski już na wstępie zwierza się, że Erywania nie polubił, a w Tbilisi czuje się jak w domu. Jego język jest bardzo plastyczny i opisowy, miejscami wyraźnie ubarwiany. To bardzo rzetelny, dobrze napisany reportaż. Szczegółowa i z werwą napisana historia Gruzji, której próżno szukać w innych książkach poświęconych temu krajowi.

Do tej książki podchodziłam dwukrotnie. Raz, kilka lat temu i teraz, po powrocie z Gruzji i Armenii. Za pierwszym razem z początku zachwyciłam się stylem Wojciecha Jagielskiego. Na pierwszych stronach odmalował wciągający i żywy portret Kaukazu. Ale im dalej w las, tym poziom szczegółowości był przytłaczający. Nie znałam opisywanych miejsc, ulic, nazwisk. Porzuciłam książkę...

Pierwsza książka p. Wojciecha Jagielskiego po jaką sięgnęłam. Zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Studiowałam stosunki międzynarodowe i zapisałam się na fakultet o stosunkach w regionie Kaukazu. Pokochałam i książkę i zajęcia i Wojciecha Jagielskiego.

Pierwsza książka p. Wojciecha Jagielskiego po jaką sięgnęłam. Zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Studiowałam stosunki międzynarodowe i zapisałam się na fakultet o stosunkach w regionie Kaukazu. Pokochałam i książkę i zajęcia i Wojciecha Jagielskiego.