Przestudiowałam, poczyniłam kilka stron notatek i czuję się bogatsza w wiedzę. Pragnę nadmienić, że nauka była przyjemnością, bo autor ma dobry zmysł obserwacyjny, wiedzę na tematy pokrewne i lekkie pióro. Tak więc, must read w kategorii Czeczenia.

Przestudiowałam, poczyniłam kilka stron notatek i czuję się bogatsza w wiedzę. Pragnę nadmienić, że nauka była przyjemnością, bo autor ma dobry zmysł obserwacyjny, wiedzę na tematy pokrewne i lekkie pióro. Tak więc, must read w kategorii Czeczenia.

Dobrze napisana książka o Czeczenii w okresie dwóch wojen. W sumie nie o samej wojnie, a bardziej o ludziach, którzy w nich walczyli i to zarówno tych z wierchuszki, jak i zwykłych dżygitów. dowiedzieć się można o tym, dlaczego niektórzy przywódcy czeczeńscy byli bardziej hołubieni niż inni i dlaczego cechy Czeczenów, które pozwoliły im tam długo opierać się Rosjanom, utrudniały lub uniemożliwiały funkcjonowanie jako niezależne państwo. Mamy też rozmowy z Asłanem Maschadowem i innymi przywódcami, co choć w niewielkim stopniu pozwala spróbować zrozumieć czeczeńską duszę.
Z perspektywy aktualnej lektury brakuje niestety historii najnowszej (ale to naturalne patrząc na datę wydania) i mam wrażenie pewnego niespójnego skakania po tematach, czasem nawet bez wyraźnego oddzielenia wątków (ot na jednej stronie czytamy o rozmowach z Maschadowem, żeby zaraz przejść do relacji z jednego z aułów i następnie do rozmowy z jednym z żołnierzy).
Ogólnie jednak dobra lektura.

Dobrze napisana książka o Czeczenii w okresie dwóch wojen. W sumie nie o samej wojnie, a bardziej o ludziach, którzy w nich walczyli i to zarówno tych z wierchuszki, jak i zwykłych dżygitów. dowiedzieć się można o tym, dlaczego niektórzy przywódcy czeczeńscy byli bardziej hołubieni niż inni i dlaczego cechy Czeczenów, które pozwoliły im tam długo opierać się Rosjanom,...

6/7 Reportersko bardzo dobra robota (10),natomiast czytelniczo (6/7) bardzo wymagające doświadczenie. Doceniam przefitrowanie przez reportera doświadczenia wojny w Czeczeni, wojny która rozlewa się i na sąsiedni Dagestran i na sąsiednia Inguszetię. Moja wiedza na temat tej odległej, "nieważnej" wtedy z naszej perspektywy wojny, była niewielka. Jagielski wrzuca nas w życie cywilne i wojenne odległych nam ludzi i prowadzi narrację, jakbyśmy żyli ich sprawami i tymi wydarzeniami. Nie ma chronologii wydarzeń, często przywoływane są wydarzenia z różnych czasów i miejsc, raz z pierwszej wojny czeczeńskiej, raz z drugiej wojny czeczeńskiej. Nie jest to historia wojenna, gdzie obserwujemy działania z obu stron frontu. Nie ma tutaj publicystyki politycznej, chociaż przywoływane są w formie pogłosek albo przywoływanych opinii, oceny przyczyn i intencji działań poszczególnych osób (Putina, Maschadowa, Basajewa). Bezcenne są osobiste spotkania i wywiady reportera z głównymi postaciami tamtej wojny (jak spotkanie z Basajewem) podobnie jak w innej książce Jagielskiego z wojny w Afganistanie Modlitwa o deszcz (wywiad z Masudem). Czytanie tej książki trzeba rozłożyć sobie w czasie, mi zajęło to 3 miesiące, żeby podążać za obrazowaniem i frazą autora. Być może w formie audiobooka byłoby to łatwiejsze w odbiorze, natomiast w lekturze to jest wyzwanie, wymaga to intelektualnego wysiłku (żeby ogarnąć przebieg tych wydarzeń i przyswoić sobie mnogość drobnych szczegółów, które tworzą tę odległą i obcą mi rzeczywistość).

6/7 Reportersko bardzo dobra robota (10),natomiast czytelniczo (6/7) bardzo wymagające doświadczenie. Doceniam przefitrowanie przez reportera doświadczenia wojny w Czeczeni, wojny która rozlewa się i na sąsiedni Dagestran i na sąsiednia Inguszetię. Moja wiedza na temat tej odległej, "nieważnej" wtedy z naszej perspektywy wojny, była niewielka. Jagielski wrzuca nas w życie...

Książka trochę już historyczna. Może nawet bardziej niż trochę. Rozjaśnia jednak obraz Czeczenii i jej mieszkańców. I Rosji.

Książka trochę już historyczna. Może nawet bardziej niż trochę. Rozjaśnia jednak obraz Czeczenii i jej mieszkańców. I Rosji.

"Nieraz staję przed pytaniem, co warta jest dobra opowieść i czy ma sens narażać się dla niej, ryzykować życie, płacić udrękami najbliższych. Tak naprawdę wcale nie chodzi jednak o opowieść, ale o prawdziwość i uczciwość tego, co się robi."

Niezależnie od tego, jak z perspektywy czasu może na ten cytat patrzeć jego Autor, podjęte ryzyko, a także stres, bezsilność, czy monotonia oczekiwania się opłaciły - my, czytelnicy, otrzymaliśmy świetną literacko opowieść, a Czeczeni w miarę możliwości uczciwe spojrzenie na ich sprawę.

Jagielski ma dar klarownego przedstawiania faktów pozwalający laikowi w temacie szybko odnaleźć się w zawiłej wschodniej geopolityce. Szuka ciągów przyczynowo-skutkowych, dba o historyczny kontekst, oddaje głos samym zainteresowanym. A przede wszystkim szuka prawdy i jest na nią wrażliwy.

Lata temu Autor swoim reportażem pozwolił mi poznać Czeczenię, wcześniej krainę dla mnie nieistniejącą, nie tylko od strony faktograficznej, ale także od strony kaukaskiej mentalności, trochę nieuchwytnej dla człowieka Zachodu. Dzisiaj, z powodu sytuacji u sąsiadów postanowiłam sobie tę książkę przypomnieć. I choć "Wieże z kamienia" dotyczą wydarzeń sprzed dwudziestu lat, to jej fragmenty opowiadające o rosyjskiej strategii czy wojsku można by przedstawić jako aktualny komentarz. Asłan Maschadow, prezydent Czeczenii, ale też pułkownik radzieckiej armii niewątpliwie wiedział, co mówi: "Czasami odnoszę wrażenie, że dowództwo specjalnie nie daje wojsku jeść ani nie dba, by się myło, żeby łatwiej uczynić z nich barbarzyńców, gotowych do popełnienia każdej zbrodni".

"Nieraz staję przed pytaniem, co warta jest dobra opowieść i czy ma sens narażać się dla niej, ryzykować życie, płacić udrękami najbliższych. Tak naprawdę wcale nie chodzi jednak o opowieść, ale o prawdziwość i uczciwość tego, co się robi."

Niezależnie od tego, jak z perspektywy czasu może na ten cytat patrzeć jego Autor, podjęte ryzyko, a także stres, bezsilność, czy...

Kolejna świetna książka Pana Jagielskiego, tym razem mowa o Czeczenii i dziejącej się tam drugiej wojnie, książka porusza tez temat tej pierwszej, aczkolwiek bardziej pobieżnie. Można zarzucić autorowi że pewna część książki jest nazbyt spokojna, przez fakt przebywania w jednym miejscu, aczkolwiek osobiście jestem pod wrażeniem tego że autor wytrzymał psychicznie.
Kolejna wojna, która najbardziej dotknęła tych, którzy jej nie chcieli. Kolejna wojna gdzie Rosja chce pokazać swoją rolę hegemona, żeby tylko utrzymać postradzieckie kolonie. Nawet jeśli Czeczenii mają swój charakter, to jednak widać że nikt tam Rosji nie chce i należy im się własne terytorium.

Kolejna świetna książka Pana Jagielskiego, tym razem mowa o Czeczenii i dziejącej się tam drugiej wojnie, książka porusza tez temat tej pierwszej, aczkolwiek bardziej pobieżnie. Można zarzucić autorowi że pewna część książki jest nazbyt spokojna, przez fakt przebywania w jednym miejscu, aczkolwiek osobiście jestem pod wrażeniem tego że autor wytrzymał psychicznie.
Kolejna...

Książka z jednej strony pokazująca wojnę w Czeczenii od środka, z pierwszej ręki z perspektywy obserwatora jakim był autor. Z drugiej strony opowieść o samej Czeczenii i Czeczenach, ich historii, charakterze, obyczajach

Książka ma też ciekawą konstrukcję gdyż opiera historię wojen z Rosją o postaci głównych dowódców czeczeńskich partyzantów, osobowości bardzo różne, podkreślające skomplikowanie tego konfliktu. Przywiązany do Rosji Asłan Maschadow, wizjonerski i również mocno "rosyjski" Dudajew czy też wojowniczy i egocentryczny Szamil Basajew, którego historia jest chyba najbardziej barwna i pokręcona.

Ich historie są pisane nie tylko przez autora ale też przez jego rozmówców, wojowników, wieśniaków, miejscowych polityków, których losy często splatają się z losami tych głównych postaci konfliktu.

Książka z jednej strony pokazująca wojnę w Czeczenii od środka, z pierwszej ręki z perspektywy obserwatora jakim był autor. Z drugiej strony opowieść o samej Czeczenii i Czeczenach, ich historii, charakterze, obyczajach

Książka ma też ciekawą konstrukcję gdyż opiera historię wojen z Rosją o postaci głównych dowódców czeczeńskich partyzantów, osobowości bardzo różne,...

Książka ukazująca wojnę w Czeczeni z bardzo ciekawej strony. Przy okazji traktująca o życiu Czeczenów z sprzed wojny z Rosją. Można zobaczyć tez jakie relacje ma Rosja że swoimi republikami gdzie w przypadku Czeczeni jest to relacja trudna, gdyż ani Czeczeni and Rosjanie nie uważają się przynależeć do jednej grupy na żadnej płaszczyźnie.

Książka ukazująca wojnę w Czeczeni z bardzo ciekawej strony. Przy okazji traktująca o życiu Czeczenów z sprzed wojny z Rosją. Można zobaczyć tez jakie relacje ma Rosja że swoimi republikami gdzie w przypadku Czeczeni jest to relacja trudna, gdyż ani Czeczeni and Rosjanie nie uważają się przynależeć do jednej grupy na żadnej płaszczyźnie.

O tym jak koła historii zmieliły Czeczenię, bez propagandy

O tym jak koła historii zmieliły Czeczenię, bez propagandy

Reportaż Jagielskiego ukazuje konflikt rosyjsko-czeczeński z niezwykle bliskiej perspektywy; głód niepodległości Czeczenów, szansę na wyzwolenie, nierówną walkę i ogromny trud włożony w budowę nowego państwa. Reporter przyznaje, że przybył do Groznego, aby stać się naocznym świadkiem rozgrywających się tutaj wydarzeń. Nie satysfakcjonują go ustne przekazy i cudze relacje. Chce przyglądać się z bliska, być w centrum – jak widz u sceny. O to przecież chodziło – pisze – by sprawdzić, kto lub co wyłoni się zza zakrętu, by poznać, jak smakuje gorycz. Tylko wtedy jest w stanie ukazać istotę sporu i oddać koszmar wojennej rzeczywistości. Swoją postawę określa jednak mianem biernej – obserwuje, wysłuchuje, „smakuje”, informuje, a następnie wyjaśnia. Mimo iż dzieli on losy swoich bohaterów, tekst nie sprawia wrażenia narcystycznego. To nie reporter odgrywa tutaj pierwszoplanową rolę, lecz wojna. Wojna będąca wynikiem ludzkiej nienawiści i dyktatury. Wojna, która z założenia miała zagwarantować niepodległość, a która z czasem przekształciła się w niszczycielską siłę, doprowadzając do wewnętrznych tarć i podziałów.

Charakterystyczne jest również to, że – idąc śladem Kapuścińskiego – reporter skupia się na jednostce i opisuje jej cechy szczególne w kontekście członka społeczności. Poprzez prezentację doświadczeń środowiskowych dąży do charakterystyki danej grupy społecznej i dzięki temu lepiej rozumie problemy jej członków. W „Wieżach z kamienia” Maschadow był reprezentantem tej części społeczeństwa, która opowiadała się po stronie rozsądku i pokojowych rozwiązań z Rosją. Szamil Basajew, jako przywódca rebeliantów, uosabiał żywioł, wybuchowość oraz instynkt wojownika walczącego o wolność. Te dwie postaci – skrajne osobowości – świetnie ilustrują podział społeczeństwa czeczeńskiego. Podsumowując, reportaż Jagielskiego jest nie tylko rzetelnie opowiedzianą historią, ale przede wszystkim opowieścią o tajnikach reporterskiego kunsztu.

Reportaż Jagielskiego ukazuje konflikt rosyjsko-czeczeński z niezwykle bliskiej perspektywy; głód niepodległości Czeczenów, szansę na wyzwolenie, nierówną walkę i ogromny trud włożony w budowę nowego państwa. Reporter przyznaje, że przybył do Groznego, aby stać się naocznym świadkiem rozgrywających się tutaj wydarzeń. Nie satysfakcjonują go ustne przekazy i cudze relacje....