Dla mnie nudna... :(

Dla mnie nudna... :(

Steve Martin z różnym skutkiem próbuje rozbawiać kinomanów od lat 70. Lubię jego bohaterów, choć wolę niezdarnych, gamoniowatych od tych z dużym poczuciem pewności siebie i zarozumiałością. Jakość jego humoru nie często idzie w parze z moim, wolę ten absurdalny od dosłownego. Do książki zajrzałem mając nadzieję na zabawną historię, która dzieje się w świecie galerii malarstwa, miłośników sztuki, marszandów. Dla Martina, który jest kolekcjonerem obrazów, temat powieści był polem do opowiedzenia o swojej pasji. Dla mnie, przeciętnego czytelnika, powieść była nieustannie pojawiającym się pytaniem, o czym jest ta książka? Bohaterką jest Lacey Yeager, która zamierza osiągnąć sukces w nowojorskiej przestrzeni handlu dziełami sztuki i krok po kroku dąży do realizacji swoich planów. Losy Lacey, które śledzimy na łamach książki, są opowiadane przez narratora, jej przyjaciela. Tyle tylko, że ta historia jest nudna. Gdy pojawiają się interesujące wątki kryminalne, sensacyjne czy romantyczne mają krótki i bezbarwny przebieg. Odnosi się wrażenie, że autor napisał tę książkę, aby móc porozkoszować się dość frywolnym życiem swojej bohaterki. Nie miałbym zupełnie nic przeciw temu, tylko chciałbym też powieści, która pozwala zaangażować emocje, żyć życiem bohaterów, przejąć się lub zezłości. Po prostu mieć trochę frajdy z czytania.

Steve Martin z różnym skutkiem próbuje rozbawiać kinomanów od lat 70. Lubię jego bohaterów, choć wolę niezdarnych, gamoniowatych od tych z dużym poczuciem pewności siebie i zarozumiałością. Jakość jego humoru nie często idzie w parze z moim, wolę ten absurdalny od dosłownego. Do książki zajrzałem mając nadzieję na zabawną historię, która dzieje się w świecie galerii...

Opowieść podzielona jest na trzy części. Ostatnia, o charakterze sensacyjno-kryminalnym wydaje się najciekawsza, najbardziej pełna akcji.Dwie wcześniejsze są jednakże bardzo ważnym preludium, obfitującym w wydarzenia i pozornie błahe rozmowy, które prowadzą czytelnika do ostatniej strony. Poza tym, powieść jest bardzo realistyczna, pełna odwołań do prawdziwych wydarzeń, jak atak na WTC, czy krach na giełdzie w 2008 roku. "Piękny przedmiot" napisany jest prostym, jednakże pięknym językiem, który odpowiada tematowi powieści. Największą zaletą książki jest jej wydanie, które zawiera reprodukcje opisywanych obrazów. Dzięki temu prostemu zabiegowi naprawdę łatwo śledzić akcję, wyłapywać drobne niuanse, aluzje i anegdotki, dotyczące kolejnych obrazów. Książce nie sposób też odmówić humoru - nie tylko za sprawą złośliwej i ironicznej Lacey, ale też bohatera-narratora, Daniela.

Więcej: morderczynimarzen.blogspot.com/2018/07/piekny-przedmiot-steve-martin.html

Opowieść podzielona jest na trzy części. Ostatnia, o charakterze sensacyjno-kryminalnym wydaje się najciekawsza, najbardziej pełna akcji.Dwie wcześniejsze są jednakże bardzo ważnym preludium, obfitującym w wydarzenia i pozornie błahe rozmowy, które prowadzą czytelnika do ostatniej strony. Poza tym, powieść jest bardzo realistyczna, pełna odwołań do prawdziwych wydarzeń, jak...

Przyjemne czytadło zarówno dla osób znających się na sztuce jak i dla laików.
Autor nie wzbudził jednak we mnie żadnej sympatii dla bohaterów, wydarzenia nie angażowały mnie emocjonalnie.
Ot, książka na sobotnie popołudnie.

Przyjemne czytadło zarówno dla osób znających się na sztuce jak i dla laików.
Autor nie wzbudził jednak we mnie żadnej sympatii dla bohaterów, wydarzenia nie angażowały mnie emocjonalnie.
Ot, książka na sobotnie popołudnie.

Przyjemna powieść na wakacje.
Poznajemy historię młodej, atrakcyjnej Lacey, która za wszelką cenę chce zrobić karierę w świecie kolekcjonerów sztuki, a całość opowiedziana jest przez zapatrzonego w nią przyjaciela. Dużym plusem książki jest załączenie obrazów w środku książki, dzięki czemu czytelnik nie musi ich szukać w internecie

Przyjemna powieść na wakacje.
Poznajemy historię młodej, atrakcyjnej Lacey, która za wszelką cenę chce zrobić karierę w świecie kolekcjonerów sztuki, a całość opowiedziana jest przez zapatrzonego w nią przyjaciela. Dużym plusem książki jest załączenie obrazów w środku książki, dzięki czemu czytelnik nie musi ich szukać w internecie

Jest to historia Lacey, której kariera w nowojorskim świecie sztuki (od pracy w domu aukcyjnym do własnej galerii) jest pretekstem dla autora do przybliżenia czytelnikowi rynku sztuki na przestrzeni 20 lat (1990~2010).
Opowieść mogłaby zostać przeniesiona na scenariusz filmowy z sukcesem pokroju "Diabeł ubiera się u Prady". Jest to naprawdę sympatyczna historia, która z pewnością zaciekawi osoby orientujące się w nazwiskach XX-wiecznych i współczesnych artystów. Nie jestem pewna, czy laikowi nie wyda się nużąca - osoby oceniające sztukę współczesną mianem "ja też tak bym umiał/umiała zrobić" chyba nie zrozumieją reguł rządzących światem aukcji. Niemniej byłam pozytywnie zaskoczona, że Martin potrafi napisać lepszą książkę niż niejeden znany i ceniony autor.

Jest to historia Lacey, której kariera w nowojorskim świecie sztuki (od pracy w domu aukcyjnym do własnej galerii) jest pretekstem dla autora do przybliżenia czytelnikowi rynku sztuki na przestrzeni 20 lat (1990~2010).
Opowieść mogłaby zostać przeniesiona na scenariusz filmowy z sukcesem pokroju "Diabeł ubiera się u Prady". Jest to naprawdę sympatyczna historia, która z...

Steve Martin kojarzy mi się z amerykańskim aktorem, grającym role fajtłapowatych amantów w średnich lotów komediach, ale prawda jest taka, że, poza tymi rolami, robi jeszcze kilka innych rzeczy, przeczących całej tej fajtłapowatości. Jedną z tych rzeczy jest pisanie książek, które można znaleźć na półce z humorem, mimo, że to tak naprawdę dobre książki obyczajowe, okraszone sporą ilością dość niecodziennych sytuacji powodujących czasem wybuch śmiechu.
"Piękny przedmiot" to opowieść o nowojorskiej pracownicy galerii sztuki, Lacy Yeager, opowiedziana przez jej przyjaciela, Daniela, któremu zdarzyło się raz z nią przespać. Nie zamierzam książki streszczać, gdybym natomiast powiedziała, dlaczego tak mi się spodobała, musiałabym zdradzić zakończenie. Milczenie jest złotem, więc powiem po prostu, że książka wciąga i warto ją przeczytać, choćby po to, żeby przestać postrzegać Martina przez pryzmat "Roxanne", czy "Różowej Pantery".

Steve Martin kojarzy mi się z amerykańskim aktorem, grającym role fajtłapowatych amantów w średnich lotów komediach, ale prawda jest taka, że, poza tymi rolami, robi jeszcze kilka innych rzeczy, przeczących całej tej fajtłapowatości. Jedną z tych rzeczy jest pisanie książek, które można znaleźć na półce z humorem, mimo, że to tak naprawdę dobre książki obyczajowe, okraszone...

Czyta się miło, a przy okazji można się czegoś dowiedzieć. 6 gwiazdek zatem.

Czyta się miło, a przy okazji można się czegoś dowiedzieć. 6 gwiazdek zatem.

+ Bardzo przyjemnie się ją czyta
+ Wciągająca fabuła
+ Barwny język, bogate słownictwo
+ Jest dobrą lekturą, bo po skończeniu czytania, człowiek zaczyna się smucić z powodu konieczności rozstania z nią. Jednocześnie odczuwa hm... spełnienie, satysfakcję, jakby właśnie wrócił z jakiejś misji, przygody, która zakończyła się sukcesem :D Ciekawe jest to poznawanie losów głównej bohaterki na przestrzeni kilku ładnych lat. Wszystko jest na swoim miejscu, nie ma tu irytującego poczucia pustki, braku tego czegoś.

POLECAM! :)

+ Bardzo przyjemnie się ją czyta
+ Wciągająca fabuła
+ Barwny język, bogate słownictwo
+ Jest dobrą lekturą, bo po skończeniu czytania, człowiek zaczyna się smucić z powodu konieczności rozstania z nią. Jednocześnie odczuwa hm... spełnienie, satysfakcję, jakby właśnie wrócił z jakiejś misji, przygody, która zakończyła się sukcesem :D Ciekawe jest to poznawanie losów głównej...

Świetn książka! Lekko napisana, szybko się czyta momentami smutna, choć bywa też zabawna. Niezwykle interesująca. :)

Świetn książka! Lekko napisana, szybko się czyta momentami smutna, choć bywa też zabawna. Niezwykle interesująca. :)