Rozważania o wieku XX to książka zdecydowanie nie dla każdego. Jest ona potokiem myśli, które krążą wokół nurtów politycznych, wydarzeń, oraz historii wieku XX. Momentami jest trudna, gdyż autorzy wymieniają wiele nazwisk oraz pojęć, które dla osoby z poza tematu nie będą łatwe do przyswojenia.
Dla mnie największym plusem tej książki jest odkrycie intelektu Tonego Judt'a oraz jego sposobu przedstawiania świata. Robi to w sposób szalenie interesujący i błyskotliwy. Tacy ludzie potrafią rozbudzić zainteresowanie każdym tematem oraz doprowadzić do zrozumienia (a przynajmniej zaszczepienia chęci zrozumienia) dość zawiłych sytuacji. Jego spojrzenie na naukę, jako przede wszystkim głębokie zainteresowanie prawdą i próba zgłębienia jej niekoniecznie w sposób "tradycyjny", ale również przez spojrzenie z wielu perspektyw, jest po prostu w punkt.
Polecam wszystkim, ku poszerzeniu horyzontów.

Rozważania o wieku XX to książka zdecydowanie nie dla każdego. Jest ona potokiem myśli, które krążą wokół nurtów politycznych, wydarzeń, oraz historii wieku XX. Momentami jest trudna, gdyż autorzy wymieniają wiele nazwisk oraz pojęć, które dla osoby z poza tematu nie będą łatwe do przyswojenia.
Dla mnie największym plusem tej książki jest odkrycie intelektu Tonego Judt'a...

Są czasem książki, które czytam za wcześnie. Bo nie mam jeszcze takiej wiedzy by skonfrontować poglądy, zejść głębiej w motywacje, przyjrzeć się tezom. Książki które w pewnym sensie mnie przerastają. Taką jest właśnie „Rozważania…”. Wiele z niej wyniosłem ale wiele pozostało dla mnie niejasne. Książka, a w zasadzie dialog (w rzeczywistości bardziej monolog) dwóch historyków, nie o faktach ale o ideach, prądach i poglądach. O postrzeganiu rzeczywistości, motywacjach. Napisana jest bardzo prosto, ale ponieważ często traktuje o trudnych zagadnieniach to też trudno mi się czytało. Z pewnością do niej jeszcze wrócę. Nie raz.

Są czasem książki, które czytam za wcześnie. Bo nie mam jeszcze takiej wiedzy by skonfrontować poglądy, zejść głębiej w motywacje, przyjrzeć się tezom. Książki które w pewnym sensie mnie przerastają. Taką jest właśnie „Rozważania…”. Wiele z niej wyniosłem ale wiele pozostało dla mnie niejasne. Książka, a w zasadzie dialog (w rzeczywistości bardziej monolog) dwóch...

Widzę, że niektórzy widzą w Tonym Yudt wybitnego intelektualistę. Szczególnie współautor Snyder "intelektualnie" włazi mu bez mydła, co nigdy nie skutkuje dobrą książką. Może jestem za głupi, a może wręcz przeciwnie, ale wiem jedno. Żyłem w kraju rządzonym przez żydowskich marksistów. A czy stalinowscy, leninowscy czy trockistowscy, to naprawdę jeden łagier. I jak dla mnie, pan Yudt jest tylko jednym z wielu pożytecznych marksistowskich idiotów. Trochę pod koniec życia coś niecoś mu tam się przejaśniło w łepetynie, ale za mało i za późno.
Jak chcecie poczytać coś naprawdę ciekawego i mądrego na temat ideologii XX wieku, to polecam Kołakowskiego, który wart jest tuzina takich Yundtów.

Widzę, że niektórzy widzą w Tonym Yudt wybitnego intelektualistę. Szczególnie współautor Snyder "intelektualnie" włazi mu bez mydła, co nigdy nie skutkuje dobrą książką. Może jestem za głupi, a może wręcz przeciwnie, ale wiem jedno. Żyłem w kraju rządzonym przez żydowskich marksistów. A czy stalinowscy, leninowscy czy trockistowscy, to naprawdę jeden łagier. I jak dla mnie,...

Bardzo dobra książka polecałbym wszystkim, bo niby to o minionym XX wieku ale ile o współczesności. Nie należy używać historii do objaśnienia dzisiejszych zjawisk, ale można je starać się zrozumieć. Bardzo ciekawa rozmowa dwóch intelektualistów, którzy jednak stwierdzają, że czytelnicy niniejszej książki będą zadowoleni, że ich własne poglądy zostały wyłożone w inteligentny sposób (s.359). Snyder zadając pytanie Judt'owi stwierdza że trudno mówić o nacjonaliźmie skoro jedną osoba jedzie do pracy w zatłoczonym autobusie, a inna limuzyną z kierowcą. To trochę jak u Kapuścińskiego o różnych ludziach na tej samej planecie - jeden w kieszeni ma pęk kluczy i karty kredytowe, a inny na afrykańskich bezdrożach bańkę z tykwy i kij wędrowca. Polecam książkę wszystkim tym co dojeżdżają w autobusach i tym co jadą samochodami. Warto sięgnąć po "Rozważania o wieku XX" Tony Judt i Timothy Snyder.

Bardzo dobra książka polecałbym wszystkim, bo niby to o minionym XX wieku ale ile o współczesności. Nie należy używać historii do objaśnienia dzisiejszych zjawisk, ale można je starać się zrozumieć. Bardzo ciekawa rozmowa dwóch intelektualistów, którzy jednak stwierdzają, że czytelnicy niniejszej książki będą zadowoleni, że ich własne poglądy zostały wyłożone w inteligentny...

Może być, ale nie przebrnęłam przez całość, za ciężko napisana jak dla mnie.

Może być, ale nie przebrnęłam przez całość, za ciężko napisana jak dla mnie.

6

6

Mocna i naprawdę brawurowa jazda po prądach ideowych XX wieku. Okładka nie kłamie ;)

Serio to naprawdę wartościowa książka, spotkanie dwóch intelektualistów którzy ot tak rozmawiają o tym czym XX wiek był, jak sie zaznaczył, czy będzie tylko ponury memento, czy też płyną dla nas z niego jakieś lekcje. To także znakomita analiza tego kim jest intelektualista w swoim otoczeniu, jakie ma obowiązki (sam określam to tak, skoro już te wszystkie mądre książki czytamy, mamy wobec społeczeństwa jakieś obowiązki).

Ta książka to intelektualna uczta dla rozumienia tego co tak naprawdę dają nam te wszystkie intelektualne spory, jak popełniać błędy, jak analizować przeszłość - by nie była tylko cepem do walenia po głowach przeciwników i nie była wykorzystywana w różnych quasi godnościowych narracjach, które pod płaszczykiem tzw. polityki historycznej - najczęściej kryją prymitywną propagandę.

To wielkie wołanie o indywidualny namysł, o umiejętność objaśniania świata, nam zwykłym ludziom, którym nie płacą "Za rozumienie".

To jednocześnie praca krytyczna wobec wielkich błędów XX wieku, ale i pełna nadziei że będziemy potrafi wyciągać wnioski.

Jest tam wiele niezwykle ciekawych obserwacji np czym różni się pamięć od historii, albo jaka była rola faszyzmu przed Wojną (Dziś ideologia zdyskredytowana ale w swoim czasie brana naprawdę na poważnie),czy też rola kształcenia młodych ludzi - nader często w różnego rodzaju kursach, nie dających solidnego obrazu całości, a powyrywane fragmenty o kawałkach, nastawione często na narrację i interpretację a nie na wiedzę i rozumienie.

Serdecznie polecam - choć książka dla mnie była trudna, gdyż nie mam aż takiej orientacji w różnych umysłowych prądach i nazwiskach. Co ciekawe są tam także wielkie polskie nazwiska - które sporo wniosły do intelektualnego życia zachodu - Baumann, Kołakowski, Miłosz czy Gross - mimo że dziś u nas nader często oczerniani, odgrywają swoją istotną rolę.

Mocna i naprawdę brawurowa jazda po prądach ideowych XX wieku. Okładka nie kłamie ;)

Serio to naprawdę wartościowa książka, spotkanie dwóch intelektualistów którzy ot tak rozmawiają o tym czym XX wiek był, jak sie zaznaczył, czy będzie tylko ponury memento, czy też płyną dla nas z niego jakieś lekcje. To także znakomita analiza tego kim jest intelektualista w swoim...

Rzeczywiście są to "rozważania" - zlepek wypowiedzi na mnóstwo tematów, czasem mniej, czasem bardziej rozwiniętych - z racji tego lektura okazała się być dość męcząca. Ale jasność osądu Judta w połączeniu z rozległą wiedzą obu rozmówców zasługują na zainteresowanie.

Rzeczywiście są to "rozważania" - zlepek wypowiedzi na mnóstwo tematów, czasem mniej, czasem bardziej rozwiniętych - z racji tego lektura okazała się być dość męcząca. Ale jasność osądu Judta w połączeniu z rozległą wiedzą obu rozmówców zasługują na zainteresowanie.

Gorąco polecam. Równie świetna jak "Powojnie". Jeżeli kogoś interesują korzenie współczesnych idei społeczno-politycznych - lektura obowiązkowa.

Gorąco polecam. Równie świetna jak "Powojnie". Jeżeli kogoś interesują korzenie współczesnych idei społeczno-politycznych - lektura obowiązkowa.

Ostatnie dzieło Tony'ego Judta, ukończone na parę miesięcy przed jego śmiercią. Jest to po części autobiografia Judta, a po części jego rozmowy z Timothym Snyderem w których omawiają różne aspekty minionego stulecia, na nowo je przeinterpretowują i zadają pytania o lekcje jakie możemy wynieść z XX wieku.

Książka stanowi niejako "testament" Judta, w którym rozlicza się nie tylko z różnymi prądami myślowymi, intelektualnymi i politycznymi XX wieku, ale też odnosi je do swojej własnej biografii. Judt był Żydem wychowanym w Wielkiej Brytanii, w marksistowskiej rodzinie, który po swoim romansie z marksizmem i syjonizmem rozczarował się co do obu ideologii. W swoich rozmowach analizuje sytuację Żydów, politykę Izraela czy ideę syjonizmu - i jest tu bardzo krytyczny wobec państwa Izrael oraz jego polityki wobec Palestyny. Ciekawe co miałby do powiedzenia na temat operacji Protective Edge. Zarówno Snyder jak i Judt śledzą historię zarówno faszyzmu jak i marksizmu - opisują, co było kuszącego w tych ideologiach i wskazują na kolejne stopnia rozczarowania intelektualistów, szczególnie co do marksizmu.

To co ciekawe dla osób mniej interesujących się historią to nacisk jaki Judt kładzie na popularność faszyzmu w okresie przedwojennym. Obecnie faszyzm jest uznawany za kompletnie zdyskredytowany - jeszcze bardziej niż komunizm - i o myslicielach faszystowskich mówi się bardzo niewiele. Judt wprowadza rozróżnienie na nazizm (który był zjawiskiem wyjątkowo niemieckim i przez to znalazł się na śmietniku historii) z jednej strony oraz na faszyzm pozaniemiecki i komunizm (które były ideologiami uniwersalnymi) z drugiej. Ideologia faszystowska była popularna we Francji, W. Brytanii, Rumunii oraz wielu innych społeczeństwach i powinna być analizowana wespół z komunizmem jako cały czas aktualny problem. Judt zwraca uwagę na tą pomijaną popularność faszyzmu.

Ciekawy jest polski wątek biografii Judta - zaprzyjaźnił się on z szeregiem polskich dysydentów PRLowskich (chociażby z Janem Grossem) z którymi spędzał bardzo wiele czasu (również na nartach, co humorystycznie opisuje) i którzy pomogli mu ukształtować jego światopogląd. Judt zakochał się w Europie Wschodniej, nauczył się czeskiego i mocno wspierał środowiska liberalno-antykomunistyczne, czy to w Polsce czy w Czechosłowacji. Sam określa się w śródtytule jako "wschodnioeuropejski liberał", co jest zaledwie jedną z wielu jego tożsamości.

W końcu mamy wątek teraźniejszy o wymiarze praktycznym. Tony Judt był antykomunistą i antymarksistą, ale zarazem zdeklarowanym socjaldemokratą, który wierzył w państwo opiekuńcze, na modłę zachodnioeuropejską po IIWŚ. Krytykuje dlatego obecny dyskurs polityczny w USA, wraz z 'polityką strachu' Busha oraz bezmyslnym neoliberalizmem gospodarczym. USA wbrew pozorom całkiem sporo zawdzięczają idei 'welfare state' chociaż nie są tego w pełni świadome.

Książka jest mocno chaotyczna i stanowi zbiór wielu luźnych przemysleń - ale stanowi jazdę obowiązkowa dla wszystkich, którzy chcą się jeszcze raz zastanowić nad spuścizną XX wieku. Ta spuścizna nie jest wbrew pozorom taka oczywista i może nas prowadzić do wielu zaskakujących konkluzji. Judt był wybitnym historykiem, a Timothy Snyder nie odstępuje go na krok (chociaż jego pytania wydawały mi się czasami zanadto abstrakycjne i ciężko było mi uchwycić tok rozumowania Snydera). I niezwykle silnym człowiekiem - ksiązkę tą dyktował leżąc sparalizowanym na łóżku i ukończył ją na parę miesięcy przed swoją śmiercią. Testament godny wybitnego historyka.

Ostatnie dzieło Tony'ego Judta, ukończone na parę miesięcy przed jego śmiercią. Jest to po części autobiografia Judta, a po części jego rozmowy z Timothym Snyderem w których omawiają różne aspekty minionego stulecia, na nowo je przeinterpretowują i zadają pytania o lekcje jakie możemy wynieść z XX wieku.

Książka stanowi niejako "testament" Judta, w którym rozlicza się nie...