Świetna książka i... świetna autorka. Katarzyna Kwiatkowska udowodniła swoją pisarską klasę oraz to, że zna się na tym, co robi i lubi to robić. Mnie osobiście zachwyciła już jakieś 2 lata temu, kiedy to sięgnęłam po jej debiutancką powieść Zbrodnia w błękicie (polecam, jeśli ktoś nie czytał). Bardzo wtedy polubiłam jej styl i sposób w jaki buduje napięcie. Dziś, za sprawą kolejnej książki... zachwycam się jeszcze bardziej.

W książce "Abel i Kain" spotykamy znanego nam już dobrze (ze Zbrodni w błękicie) detektywa-amatora: Jana Morawskiego oraz jego wiernego towarzysza, przyjaciela i kamerdynera - Mateusza. Tym razem Ci dwaj panowie trafiają do Stępowa, do majątku rodziny Ponińskich, aby rozwikłać zagadkę śmierci arystokraty, niejakiego Adama Ponińskiego. Cała sprawa zdaje się być niezwykle delikatna, ponieważ o dokonanie zabójstwa oskarżono brata zamordowanego - Edwarda. I choć mało kto wierzy w jego winę, motyw miał dość mocny - chciwość.

Jan i Mateusz zostają mile przyjęci w pałacu. Szybko też zaprzyjaźniają się z niektórymi jego mieszkańcami, którzy pomagają im odkryć nie tylko skrywane rodzinne tajemnice, ale i prawdziwe oblicze braci - Adama i Edwarda. Okazuje się bowiem, że Adam Poniński, choć w oczach swego ojca uchodził za idealnego syna, to tak naprawdę był człowiekiem podłym i dwulicowym. Edward z kolei, to zupełne przeciwieństwo brata... to człowiek wrażliwy, prawy i uczciwy.

Prowadzone przez Jana i Mateusza śledztwo przepełnione jest sprzecznymi zeznaniami, intrygami i bohaterami, którzy ukrywają swoje prawdziwe "ja". Nic więc dziwnego, że krąg podejrzanych nieustannie się zmienia, podobnie zresztą jak motyw morderstwa... bowiem obok chciwości pojawia się zemsta, a nawet miłość.

***
Katarzyna Kwiatkowska zarysowała swoich bohaterów w sposób niezwykle ciekawy, dzięki czemu budzą oni wiele emocji - zarówno pozytywnych, jak i negatywnych. Każdy z nich jest podejrzany. Każdy mógł mieć motyw. I wreszcie, każdy mógł zabić...

Obok bohaterów, pochwalić należy subtelne wkomponowanie w fabułę tła historycznego. Autorka często nawiązuje do wydarzeń politycznych czy kulturalnych ówczesnej epoki (akcja powieści toczy się w roku 1900). Opisuje codzienne stroje, zwyczaje, a nawet posiłki swoich bohaterów. Co ważne, nawiązania te w żaden sposób nie obciążają lektury i nie nużą czytelnika.

W powieści wciąż coś się dzieje. Kiedy wydaje nam się, że zagadka jest rozwiązana, że wiemy, kto jest mordercą, pojawia się coś lub ktoś i... wszystko zostaje zburzone. I znów koło pytań, i niewiadomych zostaje wprawione w ruch. I tak do ostatniej kartki, do samego końca... Czyż to nie cudowne? Jasne, że tak!

"Abel i Kain" to książka, którą naprawdę warto przeczytać, a Katarzyna Kwiatkowska, to autorka, którą trzeba znać.

Polecam!

Świetna książka i... świetna autorka. Katarzyna Kwiatkowska udowodniła swoją pisarską klasę oraz to, że zna się na tym, co robi i lubi to robić. Mnie osobiście zachwyciła już jakieś 2 lata temu, kiedy to sięgnęłam po jej debiutancką powieść Zbrodnia w błękicie (polecam, jeśli ktoś nie czytał). Bardzo wtedy polubiłam jej styl i sposób w jaki buduje napięcie. Dziś, za sprawą...