Nikołaj Nikulin jako żołnierz Armii Czerwonej w czasie II wojny światowej przeżył potworność tejże wojny, postanowił opisać grozę tamtych lat, odreagowując w ten sposób na męczące go koszmary powojenne. Autor opisuje wojnę widzianą oczami żołnierza z pierwszej linii, a na tych pozycjach było najniebezpieczniej, i tam walczący zazwyczaj nie przeżywali. Książka opisuje okrucieństwa wojny, która niszczyła w człowieku zasady moralności i sprawiedliwości, jak mówi autor, „wojna zamienia człowieka w drapieżnika, który wciąż zabija”. Przeżywają tylko bezwzględni i silni, słabi i wrażliwi giną. Nikulin opisuje tragizm wojny bez żadnych ubarwień, ukazuje przełożonych w wojsku radzieckim i ich podejście do prostych żołnierzy, którzy dla nich tak niewiele znaczyli.
„Sołdat” Nikołaja Nikulina to wartościowa książka, która zawiera okrutną prawdę, i czytało mi się tym bardziej ciężko, bo niestety za naszą wschodnią granicą rozgrywa się teraz, na naszych oczach, taka sama tragedia. I pozwolę sobie zacytować Nikulina:
„Najgorsze zaś jest to, że ludzie nie mogą się obejść bez wojny. Zakończywszy jedną, natychmiast zabierają się do przygotowania kolejnej.”

Nikołaj Nikulin jako żołnierz Armii Czerwonej w czasie II wojny światowej przeżył potworność tejże wojny, postanowił opisać grozę tamtych lat, odreagowując w ten sposób na męczące go koszmary powojenne. Autor opisuje wojnę widzianą oczami żołnierza z pierwszej linii, a na tych pozycjach było najniebezpieczniej, i tam walczący zazwyczaj nie przeżywali. Książka opisuje...

Świetnie się czyta, lekko, choć tematyka tragiczna. Bardzo fajny dziennik wojenny. Niesamowite przygode połączone z trwogami najgorszego frontu II WŚ.

Świetnie się czyta, lekko, choć tematyka tragiczna. Bardzo fajny dziennik wojenny. Niesamowite przygode połączone z trwogami najgorszego frontu II WŚ.

„Mówi się, że temat wojny został wyczerpany w naszej literaturze. W rzeczywistości nawet nie zaczęto pisać jej prawdziwej historii”.

„Sołdat” to wspomnienia autora, które po latach spisał, chcąc wyrzucić kłębiące się w nim myśli, „próbą uwolnienia się od przeszłości”. Stworzony przez autora rękopis, który powstał głównie w 1975 roku, początkowo nie miał na celu publikacji zawartych w nim treści. Jak sam przyznaje „Gdy przeczytałem go po wielu latach, byłem zadziwiony swoją powściągliwością. Okropności wojny są tu wygładzone, najpotworniejsze epizody nienazwane. Wiele spraw przedstawiłem o wiele łagodniej niż miało to miejsce”. Nikolaj Nikulin na front trafił jako 18-latek w 1941 roku, a swoimi zapiskami obejmuje wydarzenia od Leningradu przez m.in. Warszawę, Gdańsk aż do Berlina w maju 1945 roku. Należy do nielicznych, którzy przeszli cały ten szlak bojowy.

„Swoimi wspomnieniami (…) chciałem uchylić kotary, która zakrywa ciemną stronę wojny”.

W tej luźnej zbieraninie przemyśleń, powracających obrazów, przedstawia, jak wyglądało życie na pierwszej linii frontu. Nie z perspektywy dowódców, a szeregowców. Obnaża, w sposób szczery, nieidealizowany, bezwzględność oraz często bezmyślność dowodzących. Nie pomija działań swoich pobratymców – gwałcących i rabujących. Nie tworzy kolejnych pieśni pochwalnych ku zwycięstwom Armii Czerwonej, a odkrywa to, co skrzętnie skrywano przed światem, jak chociażby ilość ofiar, bezmyślnie wysłanych na śmierć tysięcy żyć oraz jak nic nie warte były one w oczach rządzących.

Oprócz subiektywnych opisów, znajdziemy też miejsce na wiele refleksji, które wyniósł z tych wojennych lat autor. Mnogość informacji, i towarzyszące ich przekazywaniu bezsilność, strach, głód, nieraz ból sprawiały, że wolałam dozować sobie te informacje stopniowo.

„Mówi się, że temat wojny został wyczerpany w naszej literaturze. W rzeczywistości nawet nie zaczęto pisać jej prawdziwej historii”.

„Sołdat” to wspomnienia autora, które po latach spisał, chcąc wyrzucić kłębiące się w nim myśli, „próbą uwolnienia się od przeszłości”. Stworzony przez autora rękopis, który powstał głównie w 1975 roku, początkowo nie miał na celu publikacji...

Książka o tzw. Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej oczami przeciętnego "Iwana" z Armii Czerwonej. Typowe wspomnienia żołnierza z frontu, nie znajdziemy tutaj nic odkrywczego. Autor opisał tu swój bojowy szlak oraz patologie, z którymi miał styczność głównie ze strony kadry oficerskiej tej że armii. Plusem jest na pewno prosty przekaz, brak tutaj patosu, widać, że żołnierz ten nie przesiąknął radziecką propagandą, dlatego mogę polecić tę książkę.

Książka o tzw. Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej oczami przeciętnego "Iwana" z Armii Czerwonej. Typowe wspomnienia żołnierza z frontu, nie znajdziemy tutaj nic odkrywczego. Autor opisał tu swój bojowy szlak oraz patologie, z którymi miał styczność głównie ze strony kadry oficerskiej tej że armii. Plusem jest na pewno prosty przekaz, brak tutaj patosu, widać, że żołnierz ten nie...

Wspomnienia radzieckiego żołnierza, które zaczynają się w spokojnym Leningradzie, gdzie autor dopiero co skończył szkołę i czuje się bezpieczny, bo radziecka armia jest niezwyciężona. Trafia jednak na front i przechodzi przez piekło obrony przed Niemcami, pochód przez zniszczoną Polskę, marsz na Berlin i jego zdobycie. Przestawia także swoją powojenną perspektywę i refleksje.

Bardzo przyjemna książka, narrator trafia na tę wojnę przypadkowo, jedynie na czym mu zależy to przeżyć i przed śmiercią ratuje go wielokrotnie jedynie szczęście. Trochę straszno, trochę śmieszno, zazwyczaj obrzydliwie, książka pokazuje jak to wyglądało z perspektywy zwykłego człowieka, który musiał brać w tym udział i nie kręciło go ani mordowanie Niemców, ani gwałcenie Niemek, ani szaber, ani radziecka taktyka wojenna polegająca na samobójczym zalewaniu przeciwnika milionami żołnierzy.

Wspomnienia radzieckiego żołnierza, które zaczynają się w spokojnym Leningradzie, gdzie autor dopiero co skończył szkołę i czuje się bezpieczny, bo radziecka armia jest niezwyciężona. Trafia jednak na front i przechodzi przez piekło obrony przed Niemcami, pochód przez zniszczoną Polskę, marsz na Berlin i jego zdobycie. Przestawia także swoją powojenną perspektywę i...

Nie wydawała mi się pozycją lepszą od innych radzieckich książek o wielkiej wojnie ojczyźnianej, natomiast niewątpliwym wielkim plusem dla autora jest szczerość i zero bohaterstwa…szczera relacja pełna prawdy i tym mi zaimponował

Nie wydawała mi się pozycją lepszą od innych radzieckich książek o wielkiej wojnie ojczyźnianej, natomiast niewątpliwym wielkim plusem dla autora jest szczerość i zero bohaterstwa…szczera relacja pełna prawdy i tym mi zaimponował

Rosjanin potrafiący spojrzeć na Wielką Ojczyźnianą w sposób inny od przyjętego przez oficjalną propagandę. Wspomnienia zwykłego żołnierza, który widzi jakim kosztem Armia Czerwona odniosła sukces w tej wojnie. Pisze o sprawach bardzo wstydliwych dla zwycięzców - o grabieżach, gwałtach, okrucieństwie. Znakomita pozycja!

Rosjanin potrafiący spojrzeć na Wielką Ojczyźnianą w sposób inny od przyjętego przez oficjalną propagandę. Wspomnienia zwykłego żołnierza, który widzi jakim kosztem Armia Czerwona odniosła sukces w tej wojnie. Pisze o sprawach bardzo wstydliwych dla zwycięzców - o grabieżach, gwałtach, okrucieństwie. Znakomita pozycja!

Genialna pozycja, klasyka gatunku.

Genialna pozycja, klasyka gatunku.

Prosto, przyziemnie, bez patosu, wspomnienia żołnierza armi czerwonej z czasów II wojny światowej. Coś wspaniałego

Prosto, przyziemnie, bez patosu, wspomnienia żołnierza armi czerwonej z czasów II wojny światowej. Coś wspaniałego

Koszmar wojny oczami młodziutkiego rosyjskiego żołnierza. Jak każda opowieść o bezsensownym zabijaniu na skalę masową, przejmuje i pozostawia osad smutku i przerażenia. Autor pozostawia opis wielkich bitew, strategii i zwycięstwa innym, opiera się na swoich zapiskach z tamtego czasu. Opis brudu, znoju, bezsensu, korupcji, niewielkich iskierek człowieczeństwa w bezmiarze okrucieństwa. Czasem warto sięgnąć, by obudzić w sobie sprzeciw wobec dzisiejszych przejawów barbarzyństwa.

Koszmar wojny oczami młodziutkiego rosyjskiego żołnierza. Jak każda opowieść o bezsensownym zabijaniu na skalę masową, przejmuje i pozostawia osad smutku i przerażenia. Autor pozostawia opis wielkich bitew, strategii i zwycięstwa innym, opiera się na swoich zapiskach z tamtego czasu. Opis brudu, znoju, bezsensu, korupcji, niewielkich iskierek człowieczeństwa w bezmiarze...