Wspomnienia radzieckiego żołnierza, które zaczynają się w spokojnym Leningradzie, gdzie autor dopiero co skończył szkołę i czuje się bezpieczny, bo radziecka armia jest niezwyciężona. Trafia jednak na front i przechodzi przez piekło obrony przed Niemcami, pochód przez zniszczoną Polskę, marsz na Berlin i jego zdobycie. Przestawia także swoją powojenną perspektywę i refleksje.

Bardzo przyjemna książka, narrator trafia na tę wojnę przypadkowo, jedynie na czym mu zależy to przeżyć i przed śmiercią ratuje go wielokrotnie jedynie szczęście. Trochę straszno, trochę śmieszno, zazwyczaj obrzydliwie, książka pokazuje jak to wyglądało z perspektywy zwykłego człowieka, który musiał brać w tym udział i nie kręciło go ani mordowanie Niemców, ani gwałcenie Niemek, ani szaber, ani radziecka taktyka wojenna polegająca na samobójczym zalewaniu przeciwnika milionami żołnierzy.

Wspomnienia radzieckiego żołnierza, które zaczynają się w spokojnym Leningradzie, gdzie autor dopiero co skończył szkołę i czuje się bezpieczny, bo radziecka armia jest niezwyciężona. Trafia jednak na front i przechodzi przez piekło obrony przed Niemcami, pochód przez zniszczoną Polskę, marsz na Berlin i jego zdobycie. Przestawia także swoją powojenną perspektywę i...

Nie wydawała mi się pozycją lepszą od innych radzieckich książek o wielkiej wojnie ojczyźnianej, natomiast niewątpliwym wielkim plusem dla autora jest szczerość i zero bohaterstwa…szczera relacja pełna prawdy i tym mi zaimponował

Nie wydawała mi się pozycją lepszą od innych radzieckich książek o wielkiej wojnie ojczyźnianej, natomiast niewątpliwym wielkim plusem dla autora jest szczerość i zero bohaterstwa…szczera relacja pełna prawdy i tym mi zaimponował

Rosjanin potrafiący spojrzeć na Wielką Ojczyźnianą w sposób inny od przyjętego przez oficjalną propagandę. Wspomnienia zwykłego żołnierza, który widzi jakim kosztem Armia Czerwona odniosła sukces w tej wojnie. Pisze o sprawach bardzo wstydliwych dla zwycięzców - o grabieżach, gwałtach, okrucieństwie. Znakomita pozycja!

Rosjanin potrafiący spojrzeć na Wielką Ojczyźnianą w sposób inny od przyjętego przez oficjalną propagandę. Wspomnienia zwykłego żołnierza, który widzi jakim kosztem Armia Czerwona odniosła sukces w tej wojnie. Pisze o sprawach bardzo wstydliwych dla zwycięzców - o grabieżach, gwałtach, okrucieństwie. Znakomita pozycja!

Genialna pozycja, klasyka gatunku.

Genialna pozycja, klasyka gatunku.

Prosto, przyziemnie, bez patosu, wspomnienia żołnierza armi czerwonej z czasów II wojny światowej. Coś wspaniałego

Prosto, przyziemnie, bez patosu, wspomnienia żołnierza armi czerwonej z czasów II wojny światowej. Coś wspaniałego

Koszmar wojny oczami młodziutkiego rosyjskiego żołnierza. Jak każda opowieść o bezsensownym zabijaniu na skalę masową, przejmuje i pozostawia osad smutku i przerażenia. Autor pozostawia opis wielkich bitew, strategii i zwycięstwa innym, opiera się na swoich zapiskach z tamtego czasu. Opis brudu, znoju, bezsensu, korupcji, niewielkich iskierek człowieczeństwa w bezmiarze okrucieństwa. Czasem warto sięgnąć, by obudzić w sobie sprzeciw wobec dzisiejszych przejawów barbarzyństwa.

Koszmar wojny oczami młodziutkiego rosyjskiego żołnierza. Jak każda opowieść o bezsensownym zabijaniu na skalę masową, przejmuje i pozostawia osad smutku i przerażenia. Autor pozostawia opis wielkich bitew, strategii i zwycięstwa innym, opiera się na swoich zapiskach z tamtego czasu. Opis brudu, znoju, bezsensu, korupcji, niewielkich iskierek człowieczeństwa w bezmiarze...

Te wspomnienia rosyjskiego krytyka sztuki, który jako nastolatek doświadczył piekła wojny w oblężonym Leningradzie, gdy trafił w szeregi Armii Czerwonej i jako jeden z niewielu przeżył całą wojnę, cały szlak wojenny aż do końca największego konfliktu XX wieku. To szokujące, bezkompromisowe relacje z linii frontu, ale nie skupiające się na walkach i obrazu z poziomu dowództwa, ale ukazujące prawdę o życiu na froncie zwykłego żołnierza. Ta okrutna codzienność w armii, w której nikt nie zważał na ludzkie życie, a pole walki dosłownie zasypywano ciałami żołnierzy, rzucając kolejne oddziały w bezsensowny sposób, na rzeź, która stawała się codziennością i na którą wszyscy niemal obojętnieli.
Prawdziwy obraz radzieckich wojsk, dowództwa, bestialstwa żołnierzy z każdego szczebla, zezwierzęcenia jest szokujący, ale niezwykle realistyczny i przekonywujący. Te wspomnienia, bez okruchu heroizmu i koloryzowania wojny, bez chwili gdy wojenka przypomina jakąś zabawę, na takim poziomie tragedii i strasznych szczegółów, że jedynie momentami przybiera obraz groteski czy nawet jakiejś tragifarsy.
Lektura jest angażująca, przejmująca, ale napisane jest to językiem bardzo przystępnym, pozwalającym śledzić kolejne sytuacje, absurdy i ludzkie tragedie. To wstrząsające wspomnienia żołnierza. Dotąd takich nie czytałem, to absolutny numer jeden, jeśli chodzi o oddanie realiów walki rosyjskiej armii z II wojny światowej.
Szkoda, że pozycja jest mało znana, trudno dostępna, sam dowiedziałem się o niej z filmu pokazującego czyjąś bibliotekę i polowałem długo aby ją zdobyć. Ale zdecydowanie warto. Dla każdego zainteresowanego historią II wojny światowej, militariami, frontem wschodnim, bądź chcącego poznać prawdziwe oblicze konfliktu na taką skalę to pozycja obowiązkowa.

Te wspomnienia rosyjskiego krytyka sztuki, który jako nastolatek doświadczył piekła wojny w oblężonym Leningradzie, gdy trafił w szeregi Armii Czerwonej i jako jeden z niewielu przeżył całą wojnę, cały szlak wojenny aż do końca największego konfliktu XX wieku. To szokujące, bezkompromisowe relacje z linii frontu, ale nie skupiające się na walkach i obrazu z poziomu...

Jest to jedna z najlepszych książek o doświadczeniach wojennych, widzianych oczami szeregowca jaką miałem okazję przeczytać (w tym przypadku akurat odsłuchać). Lepsza nawet niż książki Swiatłany Aleksijewicz (choć to moja prywatna opinia). Zaczyna się od obrony Leningradu, a kończy na zdobyciu Berlina. W książce znajdziemy również wspomnienia innych żołnierzy armii czerownej oraz przemyśleń autora z czasów bardziej współczesnych. Szczera, brutalna, prawdziwa, pokazująca bezsens i okropieństwo wojny. Dziwnie się jej słuchało miało mając świadomość że historia się powtarza za naszą wschodnią granicą. POLECAM

Jest to jedna z najlepszych książek o doświadczeniach wojennych, widzianych oczami szeregowca jaką miałem okazję przeczytać (w tym przypadku akurat odsłuchać). Lepsza nawet niż książki Swiatłany Aleksijewicz (choć to moja prywatna opinia). Zaczyna się od obrony Leningradu, a kończy na zdobyciu Berlina. W książce znajdziemy również wspomnienia innych żołnierzy armii...

Bardzo realistyczne przedstawienie losów zwykłych czerwonoarmistów, chociaż w posłowiu autor przyznaje, że wiele fragmentów złagodził. Książka napisana w latach siedemdziesiątych jako swego rodzaju autoterapia bez planów wydania i z tego wynika jej wiarygodność. W czasach komunistycznych próba wydania tego skutkowałaby łagrem i dzisiaj w resowietyzującym Rosję reżimie putinowskim też. Tych kilkanaście lat między upadkiem komunizmu a okrzepnięciem władzy nowego reżimu dało szansę Nikulinowi i innym autorom.
Wyraźne jest tu spojrzenie z perspektywy czerwonoarmisty. Zapewne niemieccy weterani powiedzieliby, że wyobrażenie Nikulina o wygodnych kwaterach polowych i dobrym wyżywieniu hitlerowskich wojsk jest błędne. Ale dla głodnych, brudnych, chorych i ciągle pędzonych na rzeź czerwonoarmistów wyglądało to jak raj.
Warto zapoznać się z takim realistycznym obrazem wojny dwóch zbrodniczych totalitaryzmów (Nikulin nie wciska nam propagandy jednej ze stron, przedstawia zbrodniczy charakter obu reżimów),zamiast faszerować sobie głowę nastawionymi na komercję filmami czy coraz bardziej oderwanymi od rzeczywistości grami z serii Call of Duty. Od World at Wat włącznie do dzisiaj wszystkie "historyczne" gry z tej serii to syf, który nigdy nie powinien powstać, bo przekłamuje realia historyczne i miesza ludziom w głowach.

Bardzo realistyczne przedstawienie losów zwykłych czerwonoarmistów, chociaż w posłowiu autor przyznaje, że wiele fragmentów złagodził. Książka napisana w latach siedemdziesiątych jako swego rodzaju autoterapia bez planów wydania i z tego wynika jej wiarygodność. W czasach komunistycznych próba wydania tego skutkowałaby łagrem i dzisiaj w resowietyzującym Rosję reżimie...

Książka drogi ukazująca od frontu i od zaplecza okrucieństwo wielkiej wojny ojczyźnianej widzianej oczami młodego czerwonoarmisty. Narracja nie pozbawiona głębokich refleksji, pisana w pierwszej osobie przeprowadza nas niemalże z karabinem w ręku przez bitwy frontu wschodniego, Biały kruk.

Książka drogi ukazująca od frontu i od zaplecza okrucieństwo wielkiej wojny ojczyźnianej widzianej oczami młodego czerwonoarmisty. Narracja nie pozbawiona głębokich refleksji, pisana w pierwszej osobie przeprowadza nas niemalże z karabinem w ręku przez bitwy frontu wschodniego, Biały kruk.