Co tak naprawdę robi ambasador?
Nic ciekawego!

Naprawdę spodziewałam się jakiejś pikanterii, zwabiona tytułem. Miała być choroba (może jakieś brudy? układziki?),a tu nic, tylko szopki krakowskie, chór KUL-u, gra w golfa, koktajle i plan wizyty prezydenta - niesamowite... Do tego ociężały i drewniany styl ciapciaka, któremu brak polotu i który w ogóle nie zadał sobie pytania, po co to dziełko publikuje (bo pisać można o swoich wspomnieniach do szuflady, ale po co to drukować?)
Niezaznajomiona z "Polityczną" twórczością pana Passenta wierzę, że jego eseje były znacznie bardziej udane.

Co tak naprawdę robi ambasador?
Nic ciekawego!

Naprawdę spodziewałam się jakiejś pikanterii, zwabiona tytułem. Miała być choroba (może jakieś brudy? układziki?),a tu nic, tylko szopki krakowskie, chór KUL-u, gra w golfa, koktajle i plan wizyty prezydenta - niesamowite... Do tego ociężały i drewniany styl ciapciaka, któremu brak polotu i który w ogóle nie zadał sobie...

Doskonała książka, przy której śmiałem się aż do bólu żołądka :) Przenikliwe komentarze polskiej i światowej rzeczywistości, ze szczególnym uwzględnieniem dyplomacji. Bardzo inteligentna i sympatyczna książka godna polecenia każdemu ! :) Tę książkę szkoda opisywać, ją trzeba przeczytać :)

Doskonała książka, przy której śmiałem się aż do bólu żołądka :) Przenikliwe komentarze polskiej i światowej rzeczywistości, ze szczególnym uwzględnieniem dyplomacji. Bardzo inteligentna i sympatyczna książka godna polecenia każdemu ! :) Tę książkę szkoda opisywać, ją trzeba przeczytać :)

To, co mi przeszkadzało w czytaniu tej pozycji, to wcale nie jest brak kwalifikacji do pełnienia funkcji ambasadora zarzucany przez niektórych Passentowi. O nie. Tym, co skutecznie uprzykrzało lekturę, był styl pisania-redakcji tekstu. Sam styl pisania pana Passenta znany mi z felietonów w "Polityce" lubię, lecz nie sprawdził się on w formie książki.
Teksty były ułożone niechronologicznie, od wizyty pana premiera Buzka, do wystawy szopek krakowskich, a potem nagle wizyta prezydenta Kwaśniewskiego (w środku jeszcze odsłonięcie popiersia Chopina). Ostatecznie nie wiadomo już kto po kim i kiedy odwiedzał ambasadę w Chile..
Poza tym książka zawiera wgląd w kulturę i sferę polityczną Chile.

To, co mi przeszkadzało w czytaniu tej pozycji, to wcale nie jest brak kwalifikacji do pełnienia funkcji ambasadora zarzucany przez niektórych Passentowi. O nie. Tym, co skutecznie uprzykrzało lekturę, był styl pisania-redakcji tekstu. Sam styl pisania pana Passenta znany mi z felietonów w "Polityce" lubię, lecz nie sprawdził się on w formie książki.
Teksty były ułożone...

"Choroba Dyplomatyczna" Daniela Passenta to książka, która pokazuje blaski i cienie bycia ambasadorem Polski w innym kraju a konkretnie w Chile. Autor chciał przekazać swoją drogę jaką przeszedł, aby zająć to stanowisko oraz działalność będąc już na placówce.

Według mnie książka wydaje się tylko z pozoru ciekawa, ponieważ im dłużej ją się czyta tym się ona dłuży, a co za tym idzie zaczyna się czytelnikowi nudzić. Można przyznać, że czytanie jak wygląda od kuchni praca ambasadora jest interesujące, ale nie wtedy gdy wszystkie czynności, działania powtarzają się.

Książka warta jest przeczytania, ale tylko dla tych którzy faktycznie się tym interesują. Niestety nie każdego ona wkręci.

"Choroba Dyplomatyczna" Daniela Passenta to książka, która pokazuje blaski i cienie bycia ambasadorem Polski w innym kraju a konkretnie w Chile. Autor chciał przekazać swoją drogę jaką przeszedł, aby zająć to stanowisko oraz działalność będąc już na placówce.

Według mnie książka wydaje się tylko z pozoru ciekawa, ponieważ im dłużej ją się czyta tym się ona dłuży, a co za...

Bardzo ciekawa "opowieść" o kulisach życia i pracy ambasadora w odległym i zapomnianym prze polskie władze kraju.

Bardzo ciekawa "opowieść" o kulisach życia i pracy ambasadora w odległym i zapomnianym prze polskie władze kraju.

Książka, którą czyta się naprawdę przyjemnie, i którą trudno odłożyć. Po przeczytaniu aż chce się zwiedzić Chile i Amerykę Południową. A przy okazji można poznać ciekawe historie z życia ambasadorów.

Książka, którą czyta się naprawdę przyjemnie, i którą trudno odłożyć. Po przeczytaniu aż chce się zwiedzić Chile i Amerykę Południową. A przy okazji można poznać ciekawe historie z życia ambasadorów.

Niedawno, po latach, powtórzyłem sobie "Chorobę" i wrażenia mam gorsze niż za pierwszym razem. Niestety jednym ze skutków ubocznych "Choroby" jest nuta opinii "mój poprzednik był kretynem, mój następca jest idiotą", która w tej książce ma charakter delikatnej krytyki poprzednika i mocnej krytyki "centrali". Niezależnie od wszystkiego - ciekawy reportaż - obserwacja uczestnicząca. Dobra lektura dla każdego, kto zastanawia się czym tak na prawdę zajmuje się ambasador.

Niedawno, po latach, powtórzyłem sobie "Chorobę" i wrażenia mam gorsze niż za pierwszym razem. Niestety jednym ze skutków ubocznych "Choroby" jest nuta opinii "mój poprzednik był kretynem, mój następca jest idiotą", która w tej książce ma charakter delikatnej krytyki poprzednika i mocnej krytyki "centrali". Niezależnie od wszystkiego - ciekawy reportaż - obserwacja...