Nuda!
Przebudzony Mag wywołał we mnie, ni mniej ni więcej, tylko irytację. Aż dziw bierze, że znalazłam tę pozycję w bibliotecznym dziale "dla dorosłych", bo spokojnie można ją włożyć między bajki - w to niechlubne miejsce przeznaczone dla wyidealizowanych, przewidywalnych, miałkich czytadeł.
Książka zaczyna się od krótkiego bezkrólewia. Może więc jakiś pucz? Może bunt? Może jakiś cwaniak ostrzący zęby na władzę, zechce ją w końcu przejąć? Tak by to wyglądało w ciekawszym wydaniu, ale nie u Miller - jej postaci żyją w królestwie utopijnym, tak idealnym, że aż przewraca się w żołądku.
Kolejne żale:
Akcja
Jaka akcja? Na kartach Przebudzonego Maga nie uświadczysz żadnej akcji. Przetrawiwszy pierwszy tom i ponad pięćset stron następnego na niesmaczny deser dostajemy kiepsko poprowadzoną, spaczoną "wielką walkę o uratowanie losów świata". Przez całą powieść autorka opisuje wszystko, sekunda po sekundzie, jakby czytelnik był kompletnym imbecylem, któremu trzeba wyłożyć treść litera po literze, nie zostawiając wiele wyobraźni...
Konstrukcja techniczna powieści
Może specem w tym temacie nie jestem, ale czy tylko mnie do szaleństwa doprowadzały te... krótkie. Urywane. Zdania. U mnie w każdym bądź razie były przyczyną mordu pojawiającego się w oczach. Mało co tak skutecznie potrafi wybić z rytmu czytania.
Bohaterowie
Dwaj główni - powierzchowni, różniący się od siebie tym, że jeden, na podobieństwo zespołu Tourett'a, wyrzuca z siebie co chwilę "cholera!", drugi zaś atakuje nasze oczy nieprzerwanym ogniem "cyżnie?czyżnie?czyżnie?". Podejrzewać też można, że Miller nie pała sympatią do płci pięknej, bowiem wszystkie kobiece postaci, które stworzyła są ultra denerwujące. Podział na czarne i białe charaktery przyprawia o mdłości - Gar taki dobry, Morg taki zły; Asher taki lojalny, Willer taki zdradziecki... bleh! A całe społeczeństwo w tle, niczym szare owce.
Śmieszne nieścisłości
Przypuszczać można, że "akcja" dzieje się w wiekach średnich. Ludzie mieszkają w zamkach, większe dystanse przebywają konno, w powozach czy lektykach, w ramach braku kanalizacji korzystają z nocników, aż tu nagle, wraz z końcem tomu wstawiają kubki do zlewu i je opłukują - hy hy hy, może się czepiam, a może ktoś dokańczał powieść na kolanie.
Religia
No właśnie religia czy tylko magia? Wierzenia niby zupełnie inne od chrześcijaństwa, wszak opierają się na kulcie do zmarłej dawno temu czarodziejki, więc z jakiego powodu wierzono, że Bral sprawuje nad nimi pieczę... skąd? Z nieba? Tam już ktoś chyba urzęduje. I znów: moje czepialstwo czy niedopracowanie uniwersum?

Bez smaku to wszystko. Aż szkoda mówić, ale Przebudzony Mag to zmarnowany czas - nie wyniosłam z lektury nic nowego czy wartościowego, a takie słowa skierowane przeciw literaturze to obraza.

Nuda!
Przebudzony Mag wywołał we mnie, ni mniej ni więcej, tylko irytację. Aż dziw bierze, że znalazłam tę pozycję w bibliotecznym dziale "dla dorosłych", bo spokojnie można ją włożyć między bajki - w to niechlubne miejsce przeznaczone dla wyidealizowanych, przewidywalnych, miałkich czytadeł.
Książka zaczyna się od krótkiego bezkrólewia. Może więc jakiś pucz? Może bunt?...