Jak zawsze początkowo ciężko mi się wgryźć w świat kreowany przez autrkę, świat widziany oczami kolejnego "nowego" bohatera, z każdą stroną czytało się co raz lepiej. Jestem bardzo zadziwiony rozwojem akcji, odwróceniem głównych ról o 180 stopni. Bardzo dobre zakończenie cyklu . Polecam

Jak zawsze początkowo ciężko mi się wgryźć w świat kreowany przez autrkę, świat widziany oczami kolejnego "nowego" bohatera, z każdą stroną czytało się co raz lepiej. Jestem bardzo zadziwiony rozwojem akcji, odwróceniem głównych ról o 180 stopni. Bardzo dobre zakończenie cyklu . Polecam

Kolejna i ostatnia już część przygód dobrze nam znanych bohaterów, jak również całkiem nowych. Co bardzo na plus, dużo się tu dzieje i czyta się naprawdę dobrze, gdyż książka wciąga jak wiry przy rafie ;)
Śmiało można polecać zarówno tą część, jak i całą historię, a jeśli ktoś nie czytał, to sugeruję zacząć od "zerówki", czyli Skażonej magii. Jest to wtedy 5 solidnych książek, przy których nie zaznasz nudy.

Kolejna i ostatnia już część przygód dobrze nam znanych bohaterów, jak również całkiem nowych. Co bardzo na plus, dużo się tu dzieje i czyta się naprawdę dobrze, gdyż książka wciąga jak wiry przy rafie ;)
Śmiało można polecać zarówno tą część, jak i całą historię, a jeśli ktoś nie czytał, to sugeruję zacząć od "zerówki", czyli Skażonej magii. Jest to wtedy 5 solidnych...

Nie będę porównywać do poprzedniej serii, ponieważ w takim rozrachunku ta wypada mdło. Jednak traktyjac to jako następną serię trzeba przyznać, że książka skłania do przemyśleń.

Jak bardzo kochasz swoją rodzinę?
Jak bardzo kochasz swoją ojczyznę?
Jak wiele bólu jesteś w stanie znieść?
Zawsze wydaje się, że odpowiedź jest oczywista, ale wtedy przychodzi czas na czyny.
A dodaj do tego fatk, że z całej rodziny to właśnie TY jesteś myszką.
Okazuje się, że wcale nie musisz być "numerem jeden" aby stać się głównym bohaterem, a bycie "numerem jeden" nie zawsze wystarcza.

Mocna historia ukazująca siłę lojalności i miłości w obliczu śmiertelnego zagrożenia.

Drogi czytelniku, jeśli masz ochotę na książkę, która pokaże Ci bezwarunkową miłość i determinację, dodatkowo historię, która ukazuje trudy podróży zarówno fizyczne, jak i psychiczne - nawet się nie wahaj i sięgnij po tą książkę.

Nie będę porównywać do poprzedniej serii, ponieważ w takim rozrachunku ta wypada mdło. Jednak traktyjac to jako następną serię trzeba przyznać, że książka skłania do przemyśleń.

Jak bardzo kochasz swoją rodzinę?
Jak bardzo kochasz swoją ojczyznę?
Jak wiele bólu jesteś w stanie znieść?
Zawsze wydaje się, że odpowiedź jest oczywista, ale wtedy przychodzi czas na czyny.
A...

Fantastyczna fantastyka wysokiej próby. Nietuzinkowa historia, która wciąga, porusza, w której elementy fantastyczne są pretekstem do powiedzenia czegoś więcej.
Wszyscy, którzy doszli z Asherem tak daleko, wiedzą, co to za historia i nie będę opowiadać fabuły, bo to jest po prostu jej zakończenie i nie ma co jej streszczać. Natomiast tym, którzy nie czytali żadnej książki Karen Miller powiem tylko „żałujcie” :) Ten cykl jest opowieścią o przywiązaniu, poświęceniu, dorastaniu, podejmowaniu decyzji i ponoszeniu konsekwencji za nie. Wreszcie znalazłam bohaterów, którzy nie urodzili się dojrzali, nie zachowują się jakby pozjadali wszystkie rozumy. Wreszcie bohaterowie, którzy popełniają błędy i wyciągają z nich naukę. Dzięki tym mniej lub bardziej chybionym decyzjom pokazane jest również to, że nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło.
W tej części trochę brakowało mi Ashera i Rafela – jak przeczytacie, zrozumiecie – bo prym w tej części wiedzie młodsza siostra Rafela i jej przyjaciółka. W ogóle ta część kobietami stoi – matka Rafela, zielarka, i jeszcze kilka mniej rzucających się w oczy postaci. Karen Miller stworzyła także genialną postać (męską tym razem) mentora młodego księcia, przewodnika duchowego, nauczyciela, opiekuna. Bardzo dobra! Silna, choć nie pozbawiona uczuć – kocha księcia bezgranicznie miłością ojcowską. Sztywna, zasadnicza, ale pozwalająca księciu na działanie według własnych zasad po to, żeby uczył się na własnych błędach. Żeby nauczył się przeżywać swoje życie po swojemu. Człowiek, który pozwala księciu na potykanie się o własne buty, ale stojący za nim, żeby go zawsze złapać, jak będzie upadał.
Karen Miller ma też duży talent do opisywania świata swoich bohaterów – stara się nie przegadać opisem tego, co jest ważne, dzięki temu te opisy zyskują na plastyczności. Łatwo jest wyobrazić sobie miejsce, w którym bohaterowie się znajdują – to duży plus. Bardzo mi to odpowiadało. Nie przesadza z charakterami – to nie są ludzie przerysowani, komiksowi, bohaterowie Avengersów. To bohaterowie dobrej epickiej powieści. Świetna!
Mam nadzieję, że wydawnictwo Galeria Książki poszpera w szufladach autorki w poszukiwaniu kolejnych historii, ponieważ wiem, że jeśli ktoś umie mnie przytrzymać przy czterotomowej opowieści, to każda kolejna książka będzie tylko wielką przyjemnością. Ja pierwsze tomy pamiętam mimo upływu lat – z całą pewnością nie tak, jak te ostatnie, ale jednak zostali ze mną i bohaterowie i sedno opowieści. Polecam! A jeśli ktoś czyta w języku angielskim to szukajcie proszę tych książek w oryginale, bo warto!

Fantastyczna fantastyka wysokiej próby. Nietuzinkowa historia, która wciąga, porusza, w której elementy fantastyczne są pretekstem do powiedzenia czegoś więcej.
Wszyscy, którzy doszli z Asherem tak daleko, wiedzą, co to za historia i nie będę opowiadać fabuły, bo to jest po prostu jej zakończenie i nie ma co jej streszczać. Natomiast tym, którzy nie czytali żadnej książki...

Drugą część "Dzieci Rybaka" czytało mi się z jeszcze większą przyjemnością niż pierwszą. Bardzo spodobała mi się zmiana głównych bohaterów. W pierwszej części głównym bohaterem był Rafel, syn Ashera i Dathne, których historia opowiedziana jest w serii "Królotwórca, Królobójca". W drugiej części pierwsze skrzypce gra jego młodsza siostra Deenie. Postać Deenie jako głównego bohatera jest o tyle zaskakująca, że w pierwszej części była tylko właściwie tłem dla pozostałych bohaterów, w dodatku ciągle płaczącym, słabym i nie wnoszącym praktycznie nic do akcji powieści. To Rafel był tą silną postacią i to z nim kojarzyła mi się główna bitwa pomiędzy dobrem a złem. Co do Deenie to zastanawiałam się nawet po co w ogóle autorka ją umieściła w powieści i jaka jest jej rola. Wszystko wyjaśniło się w drugiej części gdzie biedna, szara myszka Deenie musiała się zmienić o 180 stopni by ratować swoją rodzinę i wszystko co kocha. Ten zwrot w zachowaniu bohaterów był bardzo zaskakujący i na duży plus dla całej dylogii. Także świat, w którym osadzona jest cała akcja znacznie powiększył się w stosunku do części pierwszej. Mamy nowych bohaterów, starzy schodzą na dalszy plan, podobnie jak w pierwszej części zachowanie postaci nie zawsze da się zamknąć w prostym stwierdzeniu "dobry, zły". To wszystko powoduje, że książkę czyta się lekko i na pewno z przyjemnością sięgnę po wcześniejsze tomy "Królotwórcy, Królobójcy"

Drugą część "Dzieci Rybaka" czytało mi się z jeszcze większą przyjemnością niż pierwszą. Bardzo spodobała mi się zmiana głównych bohaterów. W pierwszej części głównym bohaterem był Rafel, syn Ashera i Dathne, których historia opowiedziana jest w serii "Królotwórca, Królobójca". W drugiej części pierwsze skrzypce gra jego młodsza siostra Deenie. Postać Deenie jako głównego...

"Solidna, tradycyjna historia fantasy z podróżą w tle, złem do pokonania, miłością do zdobycia i krainą do uratowania. Dostajemy w ręce porządne zwieńczenie, choć można się sprzeczać o rozwiązanie niektórych wątków czy wprowadzenie innych. (...) Nigdy dość fajnej fantastyki o klasycznych magach, powiadam! Zwłaszcza, jeśli należycie do ludzi (jak ja),którzy dają oczko więcej w ocenach za samo występowanie czarodziejów lub smoków."
Całość na: http://www.qfant.pl/review/karen-miller-odzyskana-magia/

"Solidna, tradycyjna historia fantasy z podróżą w tle, złem do pokonania, miłością do zdobycia i krainą do uratowania. Dostajemy w ręce porządne zwieńczenie, choć można się sprzeczać o rozwiązanie niektórych wątków czy wprowadzenie innych. (...) Nigdy dość fajnej fantastyki o klasycznych magach, powiadam! Zwłaszcza, jeśli należycie do ludzi (jak ja),którzy dają oczko...

Co prawda na początku trochę się dłużyło ale zakończenie świetne.

Co prawda na początku trochę się dłużyło ale zakończenie świetne.

Po przeczytaniu pierwszego tomu ta część jest dość nieoczekiwana ;)
Polecam!

Po przeczytaniu pierwszego tomu ta część jest dość nieoczekiwana ;)
Polecam!

Najlepszy tom ze wszystkich pięciu! Czytałam od prequela i taką kolejność polecam, wtedy ta seria najlepiej smakuje.

Najlepszy tom ze wszystkich pięciu! Czytałam od prequela i taką kolejność polecam, wtedy ta seria najlepiej smakuje.

Byłam pewna że "dzieci rybaka" będą strasznie naciągane i że te książki są napisane tylko po to by autorka na kontynuacji zgarnęła więcej kasy. Jak dobrze się pomylić! Ta książka jest tak genialna że aż płakać mi się chce że to już koniec!

Byłam pewna że "dzieci rybaka" będą strasznie naciągane i że te książki są napisane tylko po to by autorka na kontynuacji zgarnęła więcej kasy. Jak dobrze się pomylić! Ta książka jest tak genialna że aż płakać mi się chce że to już koniec!