Bardzo fajna fantastyka. Uwielbiam ją szczególnie za dynamikę między bohaterami. Początek był trochę przeciągnięty, ale końcówka w zupełności to wynagradza. Wciągająca i przede wszystkim krótka seria fantastyczna. Bardzo polecam.

Bardzo fajna fantastyka. Uwielbiam ją szczególnie za dynamikę między bohaterami. Początek był trochę przeciągnięty, ale końcówka w zupełności to wynagradza. Wciągająca i przede wszystkim krótka seria fantastyczna. Bardzo polecam.

Odrobione ciekawsza od poprzedniej części i czytało się równie szybko nawet pomimo tego, że sama historia jest przeciętna i nic ponadto. Główny bohater w dalszym ciągu potwornie irytujący, podobnie jak kilka innych postaci pobocznych. Całość napisana bardzo prostym językiem i często dość infantylnym co nijak pasuje do bohaterów, którzy mają +20 lat. Co do samej historii w tej części, to w pewnym momencie nielogiczności fabularne zaczynają się wręcz wylewać i podejmowane decyzje przez niektóre postacie, ich reakcje, czy brak podejmowania działań na pewne wydarzenia, są skrajnie idiotyczne.
Całość oceniłbym na nie więcej jak 5.5 i to tylko dlatego, że czytało się po prostu szybko i nie miałem poczucia znudzenia, bo jako całość wypada to bardzo przeciętnie.

Odrobione ciekawsza od poprzedniej części i czytało się równie szybko nawet pomimo tego, że sama historia jest przeciętna i nic ponadto. Główny bohater w dalszym ciągu potwornie irytujący, podobnie jak kilka innych postaci pobocznych. Całość napisana bardzo prostym językiem i często dość infantylnym co nijak pasuje do bohaterów, którzy mają +20 lat. Co do samej historii w...

Książka jak i jej poprzedniczki trzyma poziom. Czyta się bardzo dobrze, dużo się dzieje, aż dochodzimy do kulminacji. Można polecać ze spokojnym sercem.

Książka jak i jej poprzedniczki trzyma poziom. Czyta się bardzo dobrze, dużo się dzieje, aż dochodzimy do kulminacji. Można polecać ze spokojnym sercem.

Druga część, w której dalej prawie wszystko dzieje się przypadkiem (ta opisowa „obrona królestwa przed najbardziej zapiekłym wrogiem” również była czystym zbiegiem okoliczności).
W tej części w królestwie zachodzi kilka zmian, jednak dalej akcja ogranicza się do pogadanek i kłótni między bohaterami. Ale tutaj już nie są one tak ciekawe i przyjemne do czytania jak w pierwszej części. Bohaterowie również się zmieniają jednak moim zdaniem na gorsze, bo nawet Asher, który w pierwszej części nierzadko mnie rozśmieszał, teraz momentami mnie irytował. To trochę smutne, że autorka nie potrafiła zostawić ich tak ciekawymi postaciami jak w poprzednim tomie. Na całe szczęście jest jeszcze Morg, który ratuje narracje książki. Rozdziały z jego udziałem zdecydowanie są moimi ulubionymi i przyjemnie się je czytało – zresztą tak samo było w prologu. Był też jedyną osobą z planem, pomysłem i nutą ironii. Reszta bohaterów jest po prostu nudna, a akcja podąża za przepowiednią, którą autorka opowiedziała nam już w pierwszej części - eh.
Seria „Królotwórca, królobójca” nie należy do udanych debiutów. Posiada ona kilka ciekawych momentów jednak można utonąć w morzu pogaduszek i przewidywalności – akcja już utonęła.

Druga część, w której dalej prawie wszystko dzieje się przypadkiem (ta opisowa „obrona królestwa przed najbardziej zapiekłym wrogiem” również była czystym zbiegiem okoliczności).
W tej części w królestwie zachodzi kilka zmian, jednak dalej akcja ogranicza się do pogadanek i kłótni między bohaterami. Ale tutaj już nie są one tak ciekawe i przyjemne do czytania jak w...

Bardzo długo było trzeba czekać na rozwój akcji. Co wcale nie oznacza, że książka nie była ciekawa. Ale długo trwało wprowadzenie (właściwie całą pierwszą część). Zakończenie zawarte na ostatnich 30 stronach. I to duży minus książki. Oprócz ostatniego starcia Morga z Asherem, również epilog, z którego wcale nie dowiadujemy się dużo. A szkoda... Można było wyjaśnić trochę więcej. Pokazać emocje innych bohaterów... No i bardzo przywiązałam się do postaci, zwłaszcza głównego bohatera.

Bardzo długo było trzeba czekać na rozwój akcji. Co wcale nie oznacza, że książka nie była ciekawa. Ale długo trwało wprowadzenie (właściwie całą pierwszą część). Zakończenie zawarte na ostatnich 30 stronach. I to duży minus książki. Oprócz ostatniego starcia Morga z Asherem, również epilog, z którego wcale nie dowiadujemy się dużo. A szkoda... Można było wyjaśnić trochę...

K-O-C-H-A-M

K-O-C-H-A-M

Nareszcie skończyłem. Troszkę mnie zmęczyła ta książka, ale wreszcie koniec. Jest więcej akcji niż w pierwszej części, mimo tego bardziej mi się dłużyła. Do samego końca nie wiadomo było jak się skończy. Na razie daję sobie spokój z Karen Miler, do Dzieci Rybaka wrócę później.

Nareszcie skończyłem. Troszkę mnie zmęczyła ta książka, ale wreszcie koniec. Jest więcej akcji niż w pierwszej części, mimo tego bardziej mi się dłużyła. Do samego końca nie wiadomo było jak się skończy. Na razie daję sobie spokój z Karen Miler, do Dzieci Rybaka wrócę później.

To by było takie dobre.. gdyby nie było tyle gadania.. i dłużyzn. Baardzo polubiłam bohaterów..

To by było takie dobre.. gdyby nie było tyle gadania.. i dłużyzn. Baardzo polubiłam bohaterów..

Wiele nieprzespanych nocy z tą książką ;)
Polecam z całego serca :D

Wiele nieprzespanych nocy z tą książką ;)
Polecam z całego serca :D

Mam tylko jedną uwagę dla zakończenia... czy po momencie w którym Asher zobaczył że Morgana raczej ciężko będzie zabić, to pytam czemu do cholery nie obciął mu głowy? I w całości poćwiartował a każdą część ciała odpowiednio zabezpieczył? Nie, lepiej poświęcić życie najlepszego przyjaciela....

PS: Biedny Gar niby taki mądry a głupotą wtedy zaświecił, każąc się zabić...

Mam tylko jedną uwagę dla zakończenia... czy po momencie w którym Asher zobaczył że Morgana raczej ciężko będzie zabić, to pytam czemu do cholery nie obciął mu głowy? I w całości poćwiartował a każdą część ciała odpowiednio zabezpieczył? Nie, lepiej poświęcić życie najlepszego przyjaciela....

PS: Biedny Gar niby taki mądry a głupotą wtedy zaświecił, każąc się zabić...