Bardzo ciekawa antologia. Każde opowiadanie jest od siebie inne. Warto o każdym napisać kilka słów:
"Cukierek albo psikus, psikus albo śmierć" - pierwsze i jednocześnie najlepsze w całym zbiorze opowiadanie. Podczas czytania czułem autentyczną grozę, co zdarzyło mi się po raz pierwszy. Zdecydowanie polecam. 9/10
"Stracona fiestecita" - fajnie się czytało i to opowiadanie. Jednakże gdy piszę tę recenzję, nie potrafię sobie za bardzo przypomnieć szczegółów tej historyjki, także nie utkwiła mi w pamięci jak pierwsza opowiastka. Myślę, że mogę temu wystawić ocenę 7/10
"Cukierek albo psikus" - napisany jest fajnym ( przepraszam wszystkich humanistów i polonistów, nie mogę znaleźć innego słowa ) językiem, takim trochę w formie pamiętnika prowadzonego przez napalonego młodego poetę. Jednak samo opowiadanie nie jest zaskakujące, można przewidzieć co się stanie później. 6/10
"Zmarli nie opowiadają bajek" - to opowiadanie znowu było obrzydliwe, chore i zboczone. Jednakże końcówka mnie powaliła na łopatki, stwierdziłem, że autor napisał takie zakończenie, jakie ja chciałem pisać w przyszłości. W przypadku tej opowiastki przeżywam problem wewnętrzny - z jednej strony historyjka była chora i powinna dostać ode mnie 1/10 i skierowanie do psychiatryka (to dla autora), ale z drugiej za końcówkę powinna dostać 10/10. Sami przeczytajcie i oceńcie za mnie :)
"Groby żywych" - po kilku zwykłych horrorach, przyszła kolej na horror z sensem egzystencjalnym. Super. Przyznam się, że nie spodziewałem się zastania takowego w tej książce. Przeliczyłem się. Jedyne, co mogę powiedzieć z czystym sumieniem o tym opowiadaniu, to to, że było ono przygnębiające. Wystawiam mu ocenę 7/10
"Dobry człowiek" - uwaga, uwaga - główny bohater tak naprawdę nie jest dobrym człowiekiem. Nie wiem co mam sądzić o tym opowiadaniu, nie lubię takich z chorymi ludźmi (oczywiście nie chorymi na katar, tylko na coś poważniejszego). Temu mógłbym wystawić ocenę 6/10
"Rodzina jeży" - nie no, to opowiadanie jest jednym z idiotyczniejszych. Neonazistę nawiedzają duchy dzików?! Tego nie wymyśliłby nawet Guy N. Smith. 4/10
"Trudny wybór" - najkrótsze (tylko 12 stron) opowiadanie w całym zbiorze i jednocześnie z najbardziej zwartą i wartką akcją. Każda strona tej historii (tak, tak, w tym przypadku historii, nie historyjki) jest zaskakująca i rzuca nowe światło na poprzednie strony. 8+/10
"Druidzi z Bełchatowa" - cóż, zakończenie nie grzeszy oryginalnością. Sama fabuła również. Bohaterowie/Bohater nie byli/był interesujący. 6/10
"Książę kłamców" - zdecydowany numer 1, jeżeli chodzi o oryginalność. Chętnie przeczytałbym całą powieść, nie tylko opowiadanie. Przez krótkość tej historii, nie było żadnych wytłumaczeń dlaczego główny bohater robi to, co robi (staram się nie spojlerować). Materiał zbyt ciekawy na opowiadanie. 6/10
"Biały psikus" - opowiadanie dla fanów książek o przemijaniu życia ludzkiego. Ja nie należę do takich ludzi. 3/10
Wszystkie opowiadania są na pewno warte przeczytania, trzeba tylko mieć na nie odpowiednie nastawienie, szczególnie na ostatnie. Polecam.

Bardzo ciekawa antologia. Każde opowiadanie jest od siebie inne. Warto o każdym napisać kilka słów:
"Cukierek albo psikus, psikus albo śmierć" - pierwsze i jednocześnie najlepsze w całym zbiorze opowiadanie. Podczas czytania czułem autentyczną grozę, co zdarzyło mi się po raz pierwszy. Zdecydowanie polecam. 9/10
"Stracona fiestecita" - fajnie się czytało i to opowiadanie....