Łysiak na łamach 5. Old-fashion man

" W polskiej tradycji uważa się, że jeżeli naród nie może mówić własnym głosem, Bóg zsyła mu pisarza. On mówi za naród i w imieniu narodu".
( Józef Dudkiewicz,1995)
Takim pisarzem jest właśnie Łysiak.

Po publikację tę sięgnęłam za namową rodzinnego czytelnika zachwyconego twórczością Łysiaka. Nie tylko napoleoniadą, ale także poruszającą i porażającą publicystyką. Przeczytałam uważnie, z refleksją i przyznam otwarcie: stałam się entuzjastką jego pisarstwa.

Łysiak jest jedyny w swoim rodzaju w polskiej, współczesnej publicystyce, którą - przyznaje- uprawia dlatego, że dramat jego Ojczyzny leży mu na sercu. To nie jest publicystyka ugrzeczniona!
Jego styl jest błyskotliwy, język ostry, cięty, dosadny.
Rozmiar zawartej tu publicystyki jest bardzo rozległy. Łysiak porusza w niej żywotne kwestie społeczne, polityczne, historyczne, kulturalne( literatura, kino, malarstwo). Od pomówienia Polaków o antysemityzm, po prawo Kaina i Abla (humanitaryzm dla morderców, a co dla ofiar?), upadek wartości tradycyjnej rodziny, aż po poziom edukacji polskiej.

-" Obumieranie rodziny jest równoznacze z obumieraniem Boskości. Rodzina to sacrum".

-" Szkoła dzisiaj kształci zamiast kształtować...Sama głowa pełna wiadomości, cyfr, faktów - to szybko starzejąca się encyklopedia, to rzecz martwa, gdy brakuje sumienia, które jest lampą...Zapomniano o takich pojęciach jak "cnota" i " honor".

Jego analizy są celne, postawa moralna bezkompromisowa. To erudyta o dużym zasobie wiedzy i profetyzmie politycznym. Mając tego pełną świadomość, wypowiada się odważnie, niejako z otwartą przyłbicą.
Dobra, wartościowa i zadziwiająca lektura artykułów początku lat 90.XX wieku. Czyta się z dużym zainteresowaniem!
Jednak dołączony wywiad-rzeka z natłokiem długich pytań i wyczerpujących odpowiedzi, może wywołać pewnego rodzaju znużenie intelektualne.
Pisarz sam to przyznaje, mówiąc:
-" Pomówiliśmy już wystarczająco długo, robię się znużony własnym paplaniem".