Pretensjonalny wizualnie i ubogi treściowo koszmarek. Autor, którego pamiętam sprzed dekad jako fascynującego piewcę Napoleona, dziś zjada własny ogonek, lecz przede wszystkim ignoruje powszechnie już upublicznione przez badaczy zagadnienia dotyczące prywatnego życia poety, forsując jedyną słuszną opcję.
Samotny plus - tylna okładka z przepięknym, zmysłowym portretem Słowackiego, namalowanym przez Tadeusza Korpala.

Pretensjonalny wizualnie i ubogi treściowo koszmarek. Autor, którego pamiętam sprzed dekad jako fascynującego piewcę Napoleona, dziś zjada własny ogonek, lecz przede wszystkim ignoruje powszechnie już upublicznione przez badaczy zagadnienia dotyczące prywatnego życia poety, forsując jedyną słuszną opcję.
Samotny plus - tylna okładka z przepięknym, zmysłowym portretem...

Biedny Pan Juliusz, oprócz wielu ciekawych opracowań, napisanych przez wybitne osobistości, powstało o nim także owo dzieło, obudowane w brzydkie ramki, zawierające więcej koszmarnych rysuneczków niż treści. A treść mizerna, wtórna i tendencyjna. Najlepsze w argumentacji autora jest to, że sądząc po opisach, jak przedmiotowy i lekceważący stosunek Słowacki miał do kobiet, rysuje się śliczny obrazek typowego, sfrustrowanego kryptogeja. Ale najważniejsze, że z Chrystusem w sercu. Adama Mickiewicza odsądza autor od czci i wiary za sprzymierzanie się z Moskalem Towiańskim, ale u Słowackiego jego przelotny flirt z tą samą osobą już mu nie wadzi. Raz z Moskalem się nie liczy... Waldemar Łysiak, niemodny, przebrzmiały prawicowy literat, który swój niekłamany beletrystyczny talent rozmienił na drobne, plując jadem wokół w broszurkach tego rodzaju. Może warto już zakończyć karierę, gdy nie ma się nic do o-powiedzenia.

Biedny Pan Juliusz, oprócz wielu ciekawych opracowań, napisanych przez wybitne osobistości, powstało o nim także owo dzieło, obudowane w brzydkie ramki, zawierające więcej koszmarnych rysuneczków niż treści. A treść mizerna, wtórna i tendencyjna. Najlepsze w argumentacji autora jest to, że sądząc po opisach, jak przedmiotowy i lekceważący stosunek Słowacki miał do kobiet,...

SUPER

SUPER

Coś groteskowego. Począwszy od wydania - przez większość książki każda strona ma obramowanie zajmujące połowę powierzchni, przez co tekstu niewiele. Gdyby nie ten zabieg z książki zrobiłaby się broszurka. Ale tak wąski tekst źle się czyta. Poprzez nieznośnie manieryczny styl Autora. Poprzez nadęte formułowanie opinii i wszechwiedzę (" Juliusz przepowiedział "słowiańskiego papieża" (myśląc, oczywiście, o Polaku) - tak pisze Autor. Czyli nie tylko Juliusz przewiduje przyszłość, ale i Waldemar czyta w myślach Juliusza). Po obrzydliwe osądy ("faworyzowanie lubieżnych zboczeń" - o homoseksualizmie).

W sumie mogłam skończyć na stronie 10, gdzie przeczytałam:
"[Słowacki] dumę Polaków stanowi na skutek trzech przyczyn: fenomenalnej twórczości, kryształowego patriotyzmu i gorącej miłości do Chrystusa" (oczywiście, panie Autorze, wstydzimy się za każdego, kto nie ma tej gorącej miłości i kryształowego - czyli jakiego? - patriotyzmu)
tymczasem dotarłam do strony 45. Żałuję.

Coś groteskowego. Począwszy od wydania - przez większość książki każda strona ma obramowanie zajmujące połowę powierzchni, przez co tekstu niewiele. Gdyby nie ten zabieg z książki zrobiłaby się broszurka. Ale tak wąski tekst źle się czyta. Poprzez nieznośnie manieryczny styl Autora. Poprzez nadęte formułowanie opinii i wszechwiedzę (" Juliusz przepowiedział...

Nie rozumiem negatywnych opinii. Ciekawa lektura o ciekawej osobie.

Nie rozumiem negatywnych opinii. Ciekawa lektura o ciekawej osobie.

A mnie ta książka się podobała.
Bardzo ciekawa lektura.

A mnie ta książka się podobała.
Bardzo ciekawa lektura.

Pierwsza część książki pt. "BawiDamek" obejmuje 186 stron tekstu, obramowanego ozdobną ramką. Przy normalnym łamaniu tekst zmieściłby się na 75 stronach. Część druga pt. "KontrAdamek" obejmuje 47 stron, łamanych normalnie. Mamy więc do czynienia z broszurką a nie pełnowymiarową książką.
Pierwsza część składa się z wyimków z wierszy Słowackiego przeplatanych komentarzami Łysiaka -- nie jest specjalnie odkrywcza.
Część druga jest znacznie ciekawsza, gdyż dotyczy relacji Słowackiego z Mickiewiczem i jego stosunku do Towiańskiego.
W sumie -- duży niedosyt, gdyż spodziewałem się czegoś głębszego i obszerniejszego, bo temat jest niezwykle ciekawy.

Pierwsza część książki pt. "BawiDamek" obejmuje 186 stron tekstu, obramowanego ozdobną ramką. Przy normalnym łamaniu tekst zmieściłby się na 75 stronach. Część druga pt. "KontrAdamek" obejmuje 47 stron, łamanych normalnie. Mamy więc do czynienia z broszurką a nie pełnowymiarową książką.
Pierwsza część składa się z wyimków z wierszy Słowackiego przeplatanych komentarzami...