Jeden dzień z życia Janosa Totha. Długi i bardzo brzemienny w skutki. Splot wydarzeń sprawi, że tego dnia – 16 stycznia 1955 – Janos Toth, spokojny i zachowawczy z natury, będzie musiał się przemóc i stoczyć bitwę. Najtrudniejszą, bo z samym sobą. Odbyć jakąś ważną rozmowę, czegoś się pozbyć, do czegoś przyznać, coś definitywnie postanowić i zmienić. Stoczyć bitwę ze swoim tchórzostwem, ze swoją obłudą, czy zaniechaniem. Stoczyć bitwę z kłamstwem i (po dwudziestu pięciu latach narzuconej sobie ślepoty),przejrzeć wreszcie na oczy i zmierzyć się z prawdą. Wiecie, jakie to jest trudne - stoczyć bitwę z kłamstwem?

Ze wszystkich ludzkich grzechów, kłamstwo jest najgorsze, bo właśnie kłamstwo poprzedza każdy inny grzech. Zło zawsze zaczyna się od kłamstwa.

Historia Jonasa Totha została rozpisana na wiele głosów i ukazana na przestrzeni wielu lat oraz z perspektywy różnych osób. Ich wzajemne relacje aż kipią od tłumionych emocji. Grzeszna namiętność, poczucie krzywdy, niezabliźnione rany. Każda z tych osób coś ukrywa, z czymś się zmaga.

Bardzo trudna emocjonalnie powieść, bo niemal z każdą jej kartką historia robi się coraz bardziej smutna i ponura. A prawda? Prawda nie jest dla mięczaków...

Jeden dzień z życia Janosa Totha. Długi i bardzo brzemienny w skutki. Splot wydarzeń sprawi, że tego dnia – 16 stycznia 1955 – Janos Toth, spokojny i zachowawczy z natury, będzie musiał się przemóc i stoczyć bitwę. Najtrudniejszą, bo z samym sobą. Odbyć jakąś ważną rozmowę, czegoś się pozbyć, do czegoś przyznać, coś definitywnie postanowić i zmienić. Stoczyć bitwę ze swoim...

Po zachwytach nad twórczością Magdy Szabó przyszła pora na pierwsze rozczarowania, jakich w tym wypadku dostarczyło „Świniobicie”. W tle powojenne pogorzelisko, gdzieniegdzie migoczą płatki śniegu, mróz zacina w twarz, a miasto sprawia wrażenie pogrążonego w wiecznym letargu. W charakterystycznej dla prozy Magdy Szabó scenerii rozgrywa się konflikt między rodzinami Kemerych i Tothów. To ludzie zgorzkniali, dziwni, niepokojący, których Magda Szabó podaje na tacy bez jakichkolwiek ozdób, czy dodatków, gdyż te okażą się zbędne dla zrozumienia ich postępowania oraz towarzyszących temu tragicznych skutków. „Świniobicie” to taka opowieść, w której biedni zasługują na pochwałę, albowiem przyczyną wszelkiej krzywdy i podłości świata jest arystokracja, mimo że znacznie podupadła, co jednak nie ma znaczenia, bo skoro do szpiku kości jest zła to należy jej życzyć wszystkiego, co najgorsze. Tak jak w „Zamkniętych drzwiach” Magda Szabó nie odpuszcza swym bohaterom, każe im popadać w skrajności i stara się naginać ich stany emocjonalne do granic wytrzymałości, czemu w przypadku „Świniobicia” nie sprzyja fabuła. Chwilami bywa zbyt poszarpana, co sprawia, że wśród fragmentów wywołujących w czytelniku ekscytację pojawiają się takie momenty, gdy wypieki na twarzy ustępują miejsca zmęczeniu i wzdychaniu nad książką, która okazała się znośna, bo na miano dobrych zasługują inne powieści spod pióra tej wyjątkowej autorki.

Po zachwytach nad twórczością Magdy Szabó przyszła pora na pierwsze rozczarowania, jakich w tym wypadku dostarczyło „Świniobicie”. W tle powojenne pogorzelisko, gdzieniegdzie migoczą płatki śniegu, mróz zacina w twarz, a miasto sprawia wrażenie pogrążonego w wiecznym letargu. W charakterystycznej dla prozy Magdy Szabó scenerii rozgrywa się konflikt między rodzinami Kemerych...

To moja druga książka Szabó, zakochałam się w jej pisarstwie. Wsysa, łapie za gardlo i nie daje o sobie zapomnieć . Wspaniałe portrety psychologiczne!

To moja druga książka Szabó, zakochałam się w jej pisarstwie. Wsysa, łapie za gardlo i nie daje o sobie zapomnieć . Wspaniałe portrety psychologiczne!

136/180/2021
Magdę Szabo uwielbiam. Twierdzę tak na podstawie dwóch jej książek, które przeczytałam. Świniobicie pierwszy raz dorwałam w wieku szczenięcym, wczesnym nastoletnim. Nie jest to książka dla dzieci ani małoletnich nastolatków, ale była w domu, tytuł mi się spodobał, to wzięłam. Wtedy mi się podobała. A teraz chyba jeszcze bardziej.
Zamysł jest podobny jak w Balu maskowym, tj. krótki czas akcji (w Świniobiciu są to chyba dwa dni),niezbyt wielu bohaterów i historia opowiedziana z perspektywy każdego z nich. Mogłabym więcej napisać o tych postaciach, ale wtedy wyjawiłabym całą intrygę. Chociaż intryga to chyba zbyt duże słowo. Powiem tylko, że centralne miejsce zajmuje małżeństwo z dwójką dzieci, niezbyt dobrane, bo żona jest z tzw. dobrego domu (nauka obchodzenia się ze sztućcami przy pomocy książek pod pachami i takie tam),a mąż to taki z pochodzenia prostaczek. Wprawdzie wyuczony na nauczyciela młodszych klas, ale w latach 50-tych czy 60-tych nie było to absolutnie równoznaczne z wyższym wykształceniem. Zresztą w oczach rodziny żony nawet z tym wyższym wykształceniem zostałby prostakiem i chamem ze słomą w butach. Ta rodzina żony jest już nieliczna, większość z nich wymarła, rodzina męża ostała się w większej liczbie. No dobra, kto chce wiedzieć więcej, niech sam sobie czyta. Szczególnie polecam tym, których interesują przemyślenia bohaterów, zróżnicowane podejście do tej samej kwestii, relacje międzyludzkie.
A ja sobie w międzyczasie poszperam w Internecie i poszukam innych używanych książek pani Szabo. A jakby kiedyś wyszły wznowienia, to kupię cały komplet, o tak.

136/180/2021
Magdę Szabo uwielbiam. Twierdzę tak na podstawie dwóch jej książek, które przeczytałam. Świniobicie pierwszy raz dorwałam w wieku szczenięcym, wczesnym nastoletnim. Nie jest to książka dla dzieci ani małoletnich nastolatków, ale była w domu, tytuł mi się spodobał, to wzięłam. Wtedy mi się podobała. A teraz chyba jeszcze bardziej.
Zamysł jest podobny jak w Balu...

Zgodzę się, że książka wymaga dużego skupienia, nie jest to pozycja czytana "na rozluźnienie". Mnie niesamowicie wciągnęła! Sposób zarysowania postaci, ukazanie stosunków międzyludzkich, cała historia rodzin sprawiła, że natychmiast zaczęłam poszukiwać książek tej autorki.

Zgodzę się, że książka wymaga dużego skupienia, nie jest to pozycja czytana "na rozluźnienie". Mnie niesamowicie wciągnęła! Sposób zarysowania postaci, ukazanie stosunków międzyludzkich, cała historia rodzin sprawiła, że natychmiast zaczęłam poszukiwać książek tej autorki.

Ależ mnie umęczyła ta książka. Sposobem budowania opowieści, starannością w konstruowaniu psychiki bohaterów, relacjami poszczególnych postaci. Trzeba włożyć dużo wysiłku w czytanie tej książki, a w zamian dostaniemy smutek, zdradę, rozgoryczenie, ból, dramat, samotność, kpinę, ironię, tragedię, a na sam koniec odrobinkę nadziei, ale tak niewiele, że nie wiemy, czy to nadzieja, czy tylko miraż. Ta książka jest jak wysiłek fizyczny, jest trud, ale i radość z podjętego wyzwania.

Ależ mnie umęczyła ta książka. Sposobem budowania opowieści, starannością w konstruowaniu psychiki bohaterów, relacjami poszczególnych postaci. Trzeba włożyć dużo wysiłku w czytanie tej książki, a w zamian dostaniemy smutek, zdradę, rozgoryczenie, ból, dramat, samotność, kpinę, ironię, tragedię, a na sam koniec odrobinkę nadziei, ale tak niewiele, że nie wiemy, czy to...

Rzadko kiedy zdarza mi się nie doczytać książki do końca. A tym razem niestety już po 1/4 stwierdziłem, że nie będę się męczył. Nie mogę nie zgodzić się z pozostałymi opiniami - kreacje postaci są bardzo udane, a relacje między nimi rzeczywiste, prawie namacalne. Jednak ten typ prozy nie trafił do mnie. W wielu miejscach gubiłem się, może wynika to ze sposobu czytania, ale po tej 1/4 lektury już jestem zbyt zmęczony tą pogonią za psychiką poszczególnych postaci. Czasu na czytanie mam niewiele, więc wolę wybrać coś, co lepiej do mnie trafi. Może kiedyś w innych okolicznościach jeszcze wrócę do Szabo?

Rzadko kiedy zdarza mi się nie doczytać książki do końca. A tym razem niestety już po 1/4 stwierdziłem, że nie będę się męczył. Nie mogę nie zgodzić się z pozostałymi opiniami - kreacje postaci są bardzo udane, a relacje między nimi rzeczywiste, prawie namacalne. Jednak ten typ prozy nie trafił do mnie. W wielu miejscach gubiłem się, może wynika to ze sposobu czytania, ale...

Magda Szabo jest mistrzynią w ukazywaniu skomplikowanych relacji ludzkich. Tak też jest w "Świniobiciu". Cała akcja powieści skupia się wokół dwóch zwaśnionych rodzin - Kemerych, którzy są pochodzenia arystokratycznego i Tothów - mydlarzy.
Pisarka udzieliła głosu poszczególnym członkom rodziny oraz ich znajomym i służącym. Dzięki temu poznajemy wydarzenia z różnych stron. To ludzie są najważniejsi w tej powieści, a większość z nich nie jest sympatyczna i miła. Pełno tu uprzedzeń, nienawiści, źle pojętej dumy i pogardy dla drugiego człowieka.
Sam początek książki może trochę nużyć, bo trudno połapać się w mnogości postaci . Warto jednak przetrwać, bo dalej stopniowo wszystko się rozjaśnia i dostajemy naprawdę świetną powieść. Z chęcią potem wróciłam do pierwszych stron, tak mnie wciągnęła ta książka.
"Świniobicie" to esencjonalna, głęboka, psychologiczna powieść o której długo się pamięta.

Magda Szabo jest mistrzynią w ukazywaniu skomplikowanych relacji ludzkich. Tak też jest w "Świniobiciu". Cała akcja powieści skupia się wokół dwóch zwaśnionych rodzin - Kemerych, którzy są pochodzenia arystokratycznego i Tothów - mydlarzy.
Pisarka udzieliła głosu poszczególnym członkom rodziny oraz ich znajomym i służącym. Dzięki temu poznajemy wydarzenia z różnych...

Wspaniała książka. Pokazuje jak różni mogą być ludzie, jak różnie odbierają i oceniają te same wydarzenia i jak często nie znamy tak naprawdę nawet swoich najbliższych. Pomimo, że książka nie ma nic wspólnego z kryminałem, to autorka wspaniale buduje napięcie, które prowadzi bohatera po prostu ... do jego korzeni. Książkę przeczytałam kolejny raz :)

Wspaniała książka. Pokazuje jak różni mogą być ludzie, jak różnie odbierają i oceniają te same wydarzenia i jak często nie znamy tak naprawdę nawet swoich najbliższych. Pomimo, że książka nie ma nic wspólnego z kryminałem, to autorka wspaniale buduje napięcie, które prowadzi bohatera po prostu ... do jego korzeni. Książkę przeczytałam kolejny raz :)

Moja recenzja na:
http://abdita.booklikes.com/post/1053173/magda-szabo-swiniobicie

Moja recenzja na:
http://abdita.booklikes.com/post/1053173/magda-szabo-swiniobicie