Mężczyzna nie powinien się żenić,jeśli nie potrafi kobiety utrzymać!Zawsze to powtarzam!
Najnowsze artykuły
- ArtykułyAgnieszka Janiszewska: Relacje między bliskimi potrafią się zapętlić tak, że aż kusi, by je zerwaćBarbaraDorosz4
- ArtykułyPrzemysław Piotrowski odpowiedział na wasze pytania. Co czytelnikom mówi autor „Smolarza“?LubimyCzytać3
- ArtykułyPięć książek na nowy tydzień. Szukajcie na nich oznaczenia patronatu Lubimyczytać!LubimyCzytać2
- Artykuły7 książek o małym wielkim życiuKonrad Wrzesiński40
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Georges Simenon
Źródło: wikipedia
116
6,5/10
Urodzony: 13.02.1903Zmarły: 04.09.1989
Belgijski prozaik piszący w języku francuskim i dziennikarz gazety w Liège, swym mieście rodzinnym.
W 1922 roku przeniósł się do Paryża i pod pseudonimem Georges Sim opublikował serię popularnych powieści. W 1929 roku napisał pierwszą powieść kryminalną, która zapoczątkowała wydawany w comiesięcznym rytmie cykl książek z komisarzem Maigretem w roli głównej. Maigret, bywalec podmiejskich bistr, wielbiciel fajki, świetny obserwator, potrafi na podstawie najbardziej banalnych poszlak rozwikłać tajemnicę zbrodni. Simenon podniósł podrzędny gatunek kryminału do rangi literatury, a popularność postaci Maigreta dorównała popularności Sherlocka Holmesa. Jego powieści nie są zwykłymi kryminałami, każda z nich jest obyczajowym freskiem życia francuskiej prowincji i paryskich przedmieść. Simenon napisał około stu tomów z tego cyklu. Był także autorem powieści psychologiczno-obyczajowych, np. „En cas de malheur” (1956, W przypadku nieszczęścia) i autobiograficznych, np. „Lettre a mon juge” (1947, List do mojego sędziego),„Le demenagement” (1968, Przeprowadzka). Powieści Simenona cieszyły się ogromną popularnością, wiele z nich doczekało się ekranizacji, a komisarza Maigreta grał w nich Jean Gabin.
W 1922 roku przeniósł się do Paryża i pod pseudonimem Georges Sim opublikował serię popularnych powieści. W 1929 roku napisał pierwszą powieść kryminalną, która zapoczątkowała wydawany w comiesięcznym rytmie cykl książek z komisarzem Maigretem w roli głównej. Maigret, bywalec podmiejskich bistr, wielbiciel fajki, świetny obserwator, potrafi na podstawie najbardziej banalnych poszlak rozwikłać tajemnicę zbrodni. Simenon podniósł podrzędny gatunek kryminału do rangi literatury, a popularność postaci Maigreta dorównała popularności Sherlocka Holmesa. Jego powieści nie są zwykłymi kryminałami, każda z nich jest obyczajowym freskiem życia francuskiej prowincji i paryskich przedmieść. Simenon napisał około stu tomów z tego cyklu. Był także autorem powieści psychologiczno-obyczajowych, np. „En cas de malheur” (1956, W przypadku nieszczęścia) i autobiograficznych, np. „Lettre a mon juge” (1947, List do mojego sędziego),„Le demenagement” (1968, Przeprowadzka). Powieści Simenona cieszyły się ogromną popularnością, wiele z nich doczekało się ekranizacji, a komisarza Maigreta grał w nich Jean Gabin.
6,5/10średnia ocena książek autora
1 485 przeczytało książki autora
3 489 chce przeczytać książki autora
66fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Maigret w Holandii
Georges Simenon
Cykl: Komisarz Maigret (tom 8)
7,2 z 9 ocen
21 czytelników 4 opinie
2022
Letter to My Mother
Georges Simenon
Cykl: Penguin Modern (tom 39)
5,5 z 2 ocen
8 czytelników 0 opinii
2018
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Sypiałem miedzy innymi z sekretarką jednego z architektów,bo miała duże piersi,a w dodatku zaskakiwała mnie wybuchami niepochomowanego śmiec...
Sypiałem miedzy innymi z sekretarką jednego z architektów,bo miała duże piersi,a w dodatku zaskakiwała mnie wybuchami niepochomowanego śmiechu w chwili,gdy osiągała orgazm.
2 osoby to lubiąSą pewne wspomnienia, które uparcie, bez współudziału naszej woli tkwią w naszym umyśle, mimo że nie dotyczą żadnych ważnych wydarzeń, i naw...
Są pewne wspomnienia, które uparcie, bez współudziału naszej woli tkwią w naszym umyśle, mimo że nie dotyczą żadnych ważnych wydarzeń, i nawet nie zdajemy sobie sprawy, kiedy nasza pamięć je zarejestrowała.
2 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Bogacz Georges Simenon
7,0
Victor Lecoint - czterdziestopięciolatek, budzi respekt we wsi swoją posturą, zdecydowaniem i bogactwem. To respekt zaledwie, a nie szacunek. Zawodowo jest hodowcą małży, prywatnie...? Trudno powiedzieć – ma żonę, która zaraz po ślubie stała się jedynie jego wspólnikiem w interesach, ma Doudou – głuchoniemego parobka, który jest mu bezgranicznie oddany, ma też brata – poczciwego kretyna i niedorajdę, któremu stara się pomagać, ma wreszcie przyjaciółkę Nanette, która prowadzi dom schadzek, w którym Victor jest stałym bywalcem. Czy jest szczęśliwy? Nie zastanawiał się nad tym, czy był zakochany – o tym z przekonaniem może powiedzieć, że nigdy.
Ale to się zmienia, kiedy żona przyprowadza szesnastoletnią Alice, pochodzącą z domu dziecka, która „po drodze” służyła u niepiśmiennego wieśniaka, która miał dla niej inne „obowiązki”. Według Victora to jeszcze dziecko, niezbyt ładne, niezbyt czyste i niezbyt inteligentne, ale...
Z dnia na dzień Victor – o czym jest przekonany – się w niej zakochuje, a samotność, która mu zawsze w życiu towarzyszyła ma szansę zniknąć. Do skonsumowania uczucia zabiera się kiedy jego żona jedzie do umierającej siostry. Obojętne mu są krzywe spojrzenia wieśniaków, obojętny mu jest fakt, że dopuszcza się przestępstwa. Ma już plany na przyszłość z Alice. Jedynie na jeden dzień musi wyjechać – na pogrzeb szwagierki.
Nawet nie podejrzewa jak dużo może zdarzyć się w ciągu tych kilkunastu godzin. Na „szczęście”? Doudou nad wszystkim czuwa...
Doskonała opowieść o chorym uczuciu, w którego szlachetność można powątpiewać, o przypadku złośliwym, zbiegach okoliczności, które świat mogą wywrócić. Opowieść o ludzkich słabościach, przywarach, a nawet dewiacjach. Jak zwykle bez moralizowania, oceny, bez zajmowania strony przez Simenona.
Człowiek z Londynu Georges Simenon
6,2
Maloin jest zwrotniczym w porcie Dieppe, pracuje zwykle nocami, obserwując z wieży nastawniczej port i to co się nim dzieje – zwykle dzieje się niewiele i zwykle to samo. Ale tej nocy akurat, jest świadkiem tajemniczego przemytu pewnej walizki i zabójstwa. Maloin, to człowiek pogodzony ze swoim losem, bierny we wszystkim co robi, sam nie zdaje sobie sprawy z tego, że drzemie w nim najzwyklejsza kanalia jak i człowiek niezwykle uczciwy.
Będąc kanalią uznaje, że zabójstwo go zupełnie nie obchodzi, obchodzi go natomiast walizka, którą ma szansę przejąć.
I tak jest w istocie, z minuty na minutę staje się bogaczem. Szybko uświadomia sobie, że łatwe pieniądze szczęścia nie dają a na pewno nie zapewniają spokoju. Miast życie uprościć komplikują je do granic możliwości. Uczciwość popycha go do działań, które nie wróżą mu dobrze na przyszłość, jeżeli w ogóle jakaś przyszłość jest przed nim.
Sama fabuła, choć niewyszukana, jest właściwie „teatrem jednego aktora”, bo choć dzieje się dużo, to jednak najistotniejsze jest to co przeżywa Maloin. Ciągle miota się między stanowczością i odwagą a niezdecydowaniem i strachem. Ostatecznie przyjdzie mu za swój występek drogo zapłacić.
Po raz kolejny więcej w tym psychologii niż kryminału, więcej emocji niż dedukcji.