Jesteśmy społecznością, która kocha książki

42/180/2024
Jejku, piękna opowieść! Nie zrażajcie się tytułem, tytułowy święty to tylko pretekst do odkrywania tajemnic zwykłego człowieka, ustalania prawdziwej wersji zdarzeń, dochodzenia do prawdy. Jak w prawdziwym kryminale!
Ksiądz prałat z pomocnikiem-wikarym prowadzą postępowanie, którego celem jest ustalenie, czy zmarły dwanaście lat wcześniej po ciężkiej chorobie nowicjusz (tak chyba się nazywa kandydat na zakonnika...) rzeczywiście przyczynił się do cudów. Jeśli tak, mógłby zostać świętym.
Prałat jest sceptyczny. Cuda są lipne. Powołanie chyba szczere, ale choroba mogła być leczona. Ale nie była. Bo czy wyleczony może sprawiać cuda? Jak nie cierpiał za życia, to co z niego za święty?
Prawie cała akcja powieści dzieje się w 1943 roku, od lata do Bożego Narodzenia. W dochodzenie prałata wkracza więc wielka polityka. ŚWIĘTY MUSI BYĆ, BO JEST WĘGROM BARDZO POTRZEBNY. Nieważne, że świątobliwy żywot i cuda są naciągane. Nieważne, że prałat mocno wątpi. ŚWIĘTY MUSI BYĆ! Czy prałat się ugnie? Czy poniesie konsekwencje swojej decyzji? I jakie?
Wyczytałam w internecie, że powieść została przez autora dostosowana do wystawienia an scenie. Pod koniec lat 70-tych prałata grał Zygmunt Kęstowicz. Młodzi nie kojarzą, ale starsi pamiętają: jeśli nie właściciela piątkowego psa Pankracego, to na pewno seniora roku Lubiczów. Klanu Lubiczów :-)

42/180/2024
Jejku, piękna opowieść! Nie zrażajcie się tytułem, tytułowy święty to tylko pretekst do odkrywania tajemnic zwykłego człowieka, ustalania prawdziwej wersji zdarzeń, dochodzenia do prawdy. Jak w prawdziwym kryminale!
Ksiądz prałat z pomocnikiem-wikarym prowadzą postępowanie, kt...

Rozwiń Zwiń

41/180/2024
Bardzo udana. Oczywiście, tak uroczą książkę jak tę o Kubusiu Puchatku nie jest łatwo zepsuć tłumaczeniem. Hmmm, a może jednak odwrotnie? Może właśnie tym łatwiej sknocić? Muszę się zastanowić. Może jutro pomyślę :-)
Znana wszystkim i bogata w kultowe cytaty opowieść dzięki tłumaczeniu na gwarę nabiera nowego uroku. Niby czytamy to co świetnie znamy, ale jednak nie całkiem to samo. Dla mnie z tej serii (trzyczęściowej, dwa Kubusie Puchatki i Mały Książę) największym odkryciem był Mały Książę. Po pierwsze na pewno dlatego, że była to pierwsza powieść w gwarze, którą czytałam. Ale przede wszystkim z tego powodu, że ta zleżała ramota (Mały Książę nigdy mnie nie zachwycał, chyba najpierw byłam za smarkata na te filozoficzne opowiastki, a potem już za stara na takie oczywistości...) dzięki gwarze stracił całą swą dętą napuszoność, a zyskał świeżość. I humor.
W Puchatku humor jest w oryginale, ale po poznańsku każde zdanie staje się zabawne. Gdy Tygrys spróbował ostu (wtedy, gdy uważał, że Tygrysy lubią wszystko, a z chwili na chwilę okazywało się, że jednak nie), degustacja zakończyła się tak:
"Usiodł się i wetknął łapę do paszczy.
- Co się stanęło? - spytoł się Szpeniolek.
- Ugigło mnie - wypeploł Tygryś."
No i przypomniane mi z dzieciństwa "jasne z modrym" (czyli odpowiednik "jasny gwint" albo innego lekkiego przekleństwa): moja babcia tak mówiła! Całkiem zapomniałam!
A wiecie, w ostatnim rozdziale, gdy wszystkie zwierzaki podpisują wierszyk pożegnalny dla Krzysia, robią to na ilustracjach prawymi łapkami. Wszystkie! Ciekawe, jak dziś wyglądałby taki obrazek :-)

41/180/2024
Bardzo udana. Oczywiście, tak uroczą książkę jak tę o Kubusiu Puchatku nie jest łatwo zepsuć tłumaczeniem. Hmmm, a może jednak odwrotnie? Może właśnie tym łatwiej sknocić? Muszę się zastanowić. Może jutro pomyślę :-)
Znana wszystkim i bogata w kultowe cytaty opowieść dzięki tłu...

Rozwiń Zwiń

40/180/2024
Wyzwanie LC kwiecień 2024 - Książka, która przenosi
Teleportowałam się do czasów przedwojennych, do początków osiedla (a nawet dawniej, ale dawniej to tylko na momencik). I stamtąd spacerkiem doturlałam się aż do dziś. To jest od kilkunastu lat mój fyrtel, więc książkę uznaję za bardzo, bardzo ciekawą. Dla nietutejszych może być zbyt drobiazgowa i hermetyczna. Ale który nietutejszy będzie czytał o historii osiedla Warszawskiego / Chrobrzyna? No właśnie.
Dowiedziałam się wielu absolutnie niepotrzebnych rzeczy, i drugie tyle potrzebnych. Na przykład, skąd się wzięły w Poznaniu (a nawet w Polsce) bakłażany i kabaczki. Na której ulicy mieszkała Ada Rusowicz z rodziną. Jakie były przerażające plany budowy estakad w tej okolicy. Który budynek (bardzo blisko mnie) ma pod sobą wentylowany schron. Że witraż w kościele przedstawia Paruzję (hmmm, dla mnie to był dotąd po prostu Chrystus z trąbiącymi archaniołami po bokach...). A także, kto, co i kiedy zbudował, wymyślił, zaprojektował, dofinansował, zorganizował, wyremontował... ufff. Podziwiam autorkę za ogrom mrówczej pracy. I polecam. Może znajdziecie w bibliotece, bo kupić się nie da.
A najlepsze jest to, że bardzo wiele informacji pochodzi od tutejszych. Tych, co to na własne oczy widzieli i własnymi ręcami budowali. O. To jest historia.
A nie te tam odsiecze wiedeńskie.

40/180/2024
Wyzwanie LC kwiecień 2024 - Książka, która przenosi
Teleportowałam się do czasów przedwojennych, do początków osiedla (a nawet dawniej, ale dawniej to tylko na momencik). I stamtąd spacerkiem doturlałam się aż do dziś. To jest od kilkunastu lat mój fyrtel, więc książkę uznaję ...

Rozwiń Zwiń

39/180/2024
Podoba mnie się, że amerykański autor umieszcza akcję powieści (całej serii) w Europie. A także, że do sensacyjnego wątku wplata tematykę malarstwa. A w ogóle to mi się Gabryś Allon podoba, chociaż ma już ze sto lat. A Szamron to już ze sto trzydzieści. Mimo tego są bardzo realistyczni, pewnie dlatego, że nie skaczą jak młodziki przez płoty, tylko głównie pracują mózgami. Wciąż sprawnymi.
Tłumacz trochę poległ na "saved by the bell", bo to znaczy uratowany w ostatnim momencie, w ostatniej chwili, a nie przez dzwon... Ale nic innego mi nie zazgrzytało, czyli jest w porządku.
"Wołodia bez dwóch zdań przegrywa tę wojnę [na Ukrainie, pod koniec 2022 r.] - oświadczył Morozow. - Ale w gruncie rzeczy nigdy jej nie przegra."
"Przede wszystkim używał iPhone'a. Gabriel zaatakował go Proteusem i wczesnym popołudniem ściągnął wszystkie dane zapisane w pamięci urządzenia - mejle, esemesy, historię przeglądania internetu, metadane telefonu i dane lokalizacyjne GPS. Poza tym komórka Magnusa służyła teraz za przekaźnik audio i wideo (...)." Zapomniał SIlva jeszcze napisać, że Proteus umożliwia modyfikację treści :-)
"Demonstranci sformowali kolumnę od Bramy Brandenburskiej pod przywództwem szwedzkiej małolaty, która stała się nową maskotką ich ruchu."
Ale, oczywiście, wszelkie podobieństwo do osób żyjących, bądź martwych, przedsiębiorstw, firm, zdarzeń i miejsc akcji jest całkowicie przypadkowe." Jasne. Przecież nie ma programu Proteus. A szwedzka małolata już nie jest małolatą.

39/180/2024
Podoba mnie się, że amerykański autor umieszcza akcję powieści (całej serii) w Europie. A także, że do sensacyjnego wątku wplata tematykę malarstwa. A w ogóle to mi się Gabryś Allon podoba, chociaż ma już ze sto lat. A Szamron to już ze sto trzydzieści. Mimo tego są bardzo real...

Rozwiń Zwiń

38/180/2024
To jest seria współczesna, więc gwary nie ma. Za to dzieje się na początku wojny na Ukrainie, więc dość dużo jest rosyjskich odzywek (spoko, w przypisie są tłumaczenia). Gdyby nie ponura tematyka, mogłabym nawet się w niektórych momentach pośmiać. szczególnie z gangu Olsena :-) I jeszcze pijaczek Gracjan o kwiecistym języku, boski! Proszę go dawać w każdej książce, panie autorze.
Jeśli już zapomnieliście, jacy byliśmy fajni na początku wojny, to przy tej książce sobie przypomnicie. Szkoda, ze jak zwykle u nas, szybko się skończyło.

38/180/2024
To jest seria współczesna, więc gwary nie ma. Za to dzieje się na początku wojny na Ukrainie, więc dość dużo jest rosyjskich odzywek (spoko, w przypisie są tłumaczenia). Gdyby nie ponura tematyka, mogłabym nawet się w niektórych momentach pośmiać. szczególnie z gangu Olsena :-)...

Rozwiń Zwiń