To już drugi raz kiedy Filip odwiedza piekło. I o ile ten pierwszy raz był całkowitym zaskoczeniem i przypadkiem, choć oczywiście w diabelskim świecie przypadków nie ma, to mamy tu do czynienia z celowym i premedytacyjnym działaniem, o tyle teraz jego wizyta jest związana ze swoistym zaproszeniem, prośbą o pomoc w znalezieniu kostki śmierci odpowiedzialnej za czas trwania ludzkiego żywota. Kto by pomyślał, że w Piekle może się źle dziać, a jednak. Ktoś naruszył odwieczne prawa śmierci i ukradł, ale czy można się dziwić kradzieżom w Piekle, które na takich postępkach zbudowało swoje imperium? Wkrada się więc w piekielny chaos jeszcze większe zamieszanie i trudności, bo oto ludzie przestają umierać i nikt nie wędruje do Piekła, zaczyna panować bezrobocie i rozprężenie, a to próbuje do swoich celów wykorzystać zapiekły wróg Lucyfera Aziel, który stał się oficjalnym reprezentantem buntowników sprzeciwiającym się pierwszemu diabłu. Lecz co gorsza, ten bunt się rozprzestrzenia i niczym lawa zaczyna ogarniać kolejne diabły. W Piekle rośnie sprzeciw i przybywa krytyków i zdrajców, a taka sytuacja niczego dobrego nie wróży. I wtedy przybywa Filip. Obdarzony misją odnalezienia kostki i sprawców całego tego zamieszania wraz ze swą diabelską przyjaciółką Satiną rozpoczyna podróż po Piekle. I jak zwykle Autor nas nie tylko bawi, ale i daje nam porządną dawkę ciekawych informacji religijnych, które zmuszają nas do pogłębienia wiedzy i sięgnięcia do zasłyszanych lub przedstawionych przy okazji różnych spotkań treści teologicznych dotyczących wierzeń, czy to chrześcijańskich czy judaistycznych, zwłaszcza tych dotyczących najbardziej istotnych kwestii ludzkiej egzystencji czyli celu i sensu życia, czasu, który został nam dany, możliwych sposobów jego przeżycia. Nie brakuje tu ciekawych refleksji odnoszących się do ludzkich wyborów, do decyzji, które nieustannie musimy podejmować, a które przecież wpływają na nasze zachowania i postawy. Wolna wola okazuje się darem, ale i przekleństwem. Autor nie ucieka przed swoistym targiem z Bogiem, niczym starotestamentalny Jakub wadzący się z Jahwe, on dialoguje ze śmiercią i życiem o konkretne życie. Kiedy mamy świadomość tego, że oto wiemy, ze ktoś nam bliski umiera i coś z tym możemy zrobić, to robimy wszystko, co się da, by je uratować. Czy o czyjeś życie możemy zawalczyć rzucając kostkę śmierci, czy jesteśmy niestety biernymi obserwatorami i świadkami czyjegoś odchodzenia. Filip ma możliwość ingerencji i zmiany losów swoich najbliższych. Jego umierająca mama dostaje prezent, jej życie będzie przedłużone, ale inni takiego daru nie dostają. Jednocześnie znalezienie kostki otwiera w Piekle dyskusje dotyczącą śmiertelności diabłów, która zostaje decyzją Lucyfera zlikwidowana, i te, do tej pory nieśmiertelne byty stają się, tak jak ludzie, zwykłymi śmiertelnikami, a argument jest jeden: starość jest smutna, samotna i przykra, więc rezygnujemy z niej na korzyść śmierci, która choć kończy pewien etap bezpowrotnie, tak naprawdę jest sensownym zakończeniem życia. Wokół takich dylematów i ciekawych kwestii toczą się niesamowite przygody Filipa i Satine i ich piekielnych przyjaciół. A Autor, jak zawsze, dostarcza nam niezapomnianych wrażeń.

To już drugi raz kiedy Filip odwiedza piekło. I o ile ten pierwszy raz był całkowitym zaskoczeniem i przypadkiem, choć oczywiście w diabelskim świecie przypadków nie ma, to mamy tu do czynienia z celowym i premedytacyjnym działaniem, o tyle teraz jego wizyta jest związana ze swoistym zaproszeniem, prośbą o pomoc w znalezieniu kostki śmierci odpowiedzialnej za czas trwania...