Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Łączniczka" to powieść historyczna opowiadająca autentycznej postaci, Annie Smoleńskiej, harcerce Szarych Szeregów, która angażowała się w wiele istotnych czynności podczas wojny. Anna była osobą niezwykle pracowitą. Była też bardzo nieśmiała, skryta, małomówna. Nie nawiązywała przyjaźni, nie lubiła uczestniczyć w spotkaniach towarzyskich. Mimo tego w trakcie wojny nie zawahała się by nieść pomoc dzieciom i dorosłym. Oprócz pracy w komórce więziennej, roli łączniczki oraz opiekunki w pogotowiu dziecięcym Anna studiowała historię sztuki, uwielbiała rysować. Musicie też wiedzieć, że Anna Smoleńska jest współautorką najbardziej znanego symbolu związanego z drugą wojną światową w Polsce - znaku Polski Walczącej. Czy nazwisko osoby, która zaprojektowała ten znak jest nam znane? Sądzę, że niewielu z nas wie, że to właśnie Anna Smoleńska przyczyniła się do rozpowszechnienia "kotwicy". Magda Knedler oprócz tego, że pięknie powiedziała historię Anny, to mocno zagłębiła się w jej osobowość. Bardzo mi się to podobało, bo Anna Smoleńska była na swój sposób oryginalną i ciekawą osobą. Mimo iż była nieśmiała w relacjach międzyludzkich to jednak w działaniu cechowała ją odwaga i determinacja. Autorka bardzo rzetelnie ukazuje realia w okupowanej Warszawie. Przyjrzeć się możemy działalności konspiracyjnej, akcjom tzw. małego sabotażu, harcerskiej pomocy dzieciom, czy też różnym czynnościom pomagającym więźniom Pawiaka. W książce oprócz postaci Anny Smoleńskiej występują inne autentyczne osoby, mniej lub bardziej znane, ale każda z nich jest warta poznania. Przeczytamy między innymi o Tadeuszu Zawadzkim, Elżbiecie Zahorskiej, Annie Jahninie, Józefinie Łapińskiej, Marii Straszewskiego, Aleksandrze Kamińskim. "Łączniczka" to pierwszorzędnie napisana, poparta licznymi źródłami historia walki młodych ludzi z okupantem. Opowieść bez zbędnego romantyzowania wojny. Wśród powieści historycznych jest to z pewnością jedna z ważniejszych pozycji, nie przechodźcie obok niej obojętnie. Jest to bowiem wciągająca od pierwszych stron książka, w której poznamy kolejny kawałek historii Polski, historii jej bohaterów. . Najbardziej w całej książce poruszyło mnie zakończenie, fikcyjny rozdział o tym co by było gdyby... gdyby życie Anny nie skończyło się tak wcześnie. 💔 . "W czasie pokoju można sobie być odważnym, można sobie wyobrażać różne rzeczy i myśleć, że się wszystko wie. Ale tak naprawdę się nie wie, tak naprawdę wie się dopiero w chwili, w której drży ziemia, jęczą mury kamienic, dzwonią szyby w oknach. Niebo buczy jak wielki owad, ma się wrażenie, że chce się urwać i spaść. Dopiero wtedy się wie, dopiero wtedy się rozumie, że jednak nie każdą rzecz da się przećwiczyć".