"Łączniczka" to powieść historyczna opowiadająca autentycznej postaci, Annie Smoleńskiej, harcerce Szarych Szeregów, która angażowała się w wiele istotnych czynności podczas wojny. Anna była osobą niezwykle pracowitą. Była też bardzo nieśmiała, skryta, małomówna. Nie nawiązywała przyjaźni, nie lubiła uczestniczyć w spotkaniach towarzyskich. Mimo tego w trakcie wojny nie zawahała się by nieść pomoc dzieciom i dorosłym. Oprócz pracy w komórce więziennej, roli łączniczki oraz opiekunki w pogotowiu dziecięcym Anna studiowała historię sztuki, uwielbiała rysować. Musicie też wiedzieć, że Anna Smoleńska jest współautorką najbardziej znanego symbolu związanego z drugą wojną światową w Polsce - znaku Polski Walczącej. Czy nazwisko osoby, która zaprojektowała ten znak jest nam znane? Sądzę, że niewielu z nas wie, że to właśnie Anna Smoleńska przyczyniła się do rozpowszechnienia "kotwicy".

Magda Knedler oprócz tego, że pięknie powiedziała historię Anny, to mocno zagłębiła się w jej osobowość. Bardzo mi się to podobało, bo Anna Smoleńska była na swój sposób oryginalną i ciekawą osobą. Mimo iż była nieśmiała w relacjach międzyludzkich to jednak w działaniu cechowała ją odwaga i determinacja. Autorka bardzo rzetelnie ukazuje realia w okupowanej Warszawie. Przyjrzeć się możemy działalności konspiracyjnej, akcjom tzw. małego sabotażu, harcerskiej pomocy dzieciom, czy też różnym czynnościom pomagającym więźniom Pawiaka.

W książce oprócz postaci Anny Smoleńskiej występują inne autentyczne osoby, mniej lub bardziej znane, ale każda z nich jest warta poznania. Przeczytamy między innymi o Tadeuszu Zawadzkim, Elżbiecie Zahorskiej, Annie Jahninie, Józefinie Łapińskiej, Marii Straszewskiego, Aleksandrze Kamińskim.

"Łączniczka" to pierwszorzędnie napisana, poparta licznymi źródłami historia walki młodych ludzi z okupantem. Opowieść bez zbędnego romantyzowania wojny. Wśród powieści historycznych jest to z pewnością jedna z ważniejszych pozycji, nie przechodźcie obok niej obojętnie. Jest to bowiem wciągająca od pierwszych stron książka, w której poznamy kolejny kawałek historii Polski, historii jej bohaterów.
.
Najbardziej w całej książce poruszyło mnie zakończenie, fikcyjny rozdział o tym co by było gdyby... gdyby życie Anny nie skończyło się tak wcześnie. 💔
.
"W czasie pokoju można sobie być odważnym, można sobie wyobrażać różne rzeczy i myśleć, że się wszystko wie. Ale tak naprawdę się nie wie, tak naprawdę wie się dopiero w chwili, w której drży ziemia, jęczą mury kamienic, dzwonią szyby w oknach. Niebo buczy jak wielki owad, ma się wrażenie, że chce się urwać i spaść. Dopiero wtedy się wie, dopiero wtedy się rozumie, że jednak nie każdą rzecz da się przećwiczyć".

"Łączniczka" to powieść historyczna opowiadająca autentycznej postaci, Annie Smoleńskiej, harcerce Szarych Szeregów, która angażowała się w wiele istotnych czynności podczas wojny. Anna była osobą niezwykle pracowitą. Była też bardzo nieśmiała, skryta, małomówna. Nie nawiązywała przyjaźni, nie lubiła uczestniczyć w spotkaniach towarzyskich. Mimo tego w trakcie wojny nie...

Ogromne gratulacje dla Pani Magdaleny która napisała historię Anny jednocześnie dotykając duszy czytelnika.

Ogromne gratulacje dla Pani Magdaleny która napisała historię Anny jednocześnie dotykając duszy czytelnika.

Anna Smoleńska to zapomniana bohaterka i twórczyni znaku Polski Walczącej. Nie lubi pończoch, zawsze chodzi z gołymi nogami i w płaskich butach, ma krótkie włosy, usuwa się w cień i nigdy nie odzywa się nie pytana. Wraz z wybuchem wojny skupia się na pomocy innym – jest łączniczką, harcerką, pomaga dzieciom, podaje paczki, przekazuje rodzinom informacje o ofiarach. W wolnym czasie rysuje, aż pewnego dnia bierze udział w konkursie na projekt Znaku Polski Walczącej.
Anna wygrywa konkurs, ale nigdy się do tego nikomu nie przyznaje. Nikomu nie mówi, bo na samą myśl, że mogłaby tęsknić za jakimś uznaniem, czuje się winna. Bo przecież znak jest wspólny.

Za działalność konspiracyjną Anna zostaje aresztowana wraz z całą rodziną – matką, ojcem, bratem, siostrą, bratową… Wszyscy trafiają najpierw na Pawiak. Anna, poddawana torturom, nie wyjawia danych osób, z którymi współpracowała. Za to cała rodzina zostaje wywieziona do obozu Auschwitz-Birkenau. Anna zmarła 19 marca 1943 roku – tuż po matce, siostrze i bratowej. Miała 23 lata.
Magda Knedler próbuje uratować od zapomnienia harcerki, kobiety, dziewczyny, które brały czynny udział w działaniach Polski Podziemnej. Bo przecież zawsze mówi się tylko chłopakach, prawda? Każdy zna Rudego, Alka czy Zośkę, ale kto zna Hanię czy Marię? A przecież bohaterką może być też wycofana, skromna, cicha dziewczyna.

Książka napisana jest prostym językiem, krótkimi zdaniami, tak jakby to Anna była narratorką. Anna, która przecież nie lubi rozmawiać, nie buduje długich wypowiedzi i trzeba korzystać z podstępów, aby w ogóle usłyszeć jej głos. Jestem pewna, że ta historia się Wam spodoba. Ze mną pozostanie na długo.

Anna Smoleńska to zapomniana bohaterka i twórczyni znaku Polski Walczącej. Nie lubi pończoch, zawsze chodzi z gołymi nogami i w płaskich butach, ma krótkie włosy, usuwa się w cień i nigdy nie odzywa się nie pytana. Wraz z wybuchem wojny skupia się na pomocy innym – jest łączniczką, harcerką, pomaga dzieciom, podaje paczki, przekazuje rodzinom informacje o ofiarach. W wolnym...

Historia Anny Smoleńskiej pozostanie ze mną na długo. Autorka z wyczuciem, ale również z ogromną wiedzą przedstawia losy harcerski Szarych Szeregów, twórczyni znaku POLSKI WALCZĄCEJ. Przeczytała jednym tchem. Dzięki takim pozycjom pamięć o bohaterach nigdy nie zginie.
To moje drugie spotkanie z książką Magdy Knedler i ponownie było to spotkanie na najwyższym poziomie.

Historia Anny Smoleńskiej pozostanie ze mną na długo. Autorka z wyczuciem, ale również z ogromną wiedzą przedstawia losy harcerski Szarych Szeregów, twórczyni znaku POLSKI WALCZĄCEJ. Przeczytała jednym tchem. Dzięki takim pozycjom pamięć o bohaterach nigdy nie zginie.
To moje drugie spotkanie z książką Magdy Knedler i ponownie było to spotkanie na najwyższym poziomie.

Beletryzowany reportaż o życiu Anny Smoleńskiej, prawdopodobnie autorki symbolu Polski Walczącej – kotwicy.
Magda Knedler rekonstruuje biografię Anny i jej rodziny, warszawskich naukowców. Rodzice Anny byli chemikami, jedna siostra – doktorką biologii i chemii, brat – dziennikarzem, bratowa – prawniczką. Ich losy zostały przedstawione na tle losów okupowanej Warszawy w latach 1942-43. Anna i całe jej otoczenie jest zaangażowane w walkę podziemną, wszyscy ryzykują życiem i zdrowiem. Nie oznacza to jednak, że nie mają wątpliwości, często rozmyślają, czy warto, czy trzeba. Anna Smoleńska została sportretowana jako dziewczyna bardzo introwertyczna, zdystansowana do świata i do siebie. Uchodziła za "dziwaczkę", ponieważ nie nosiła pończoch i ubierała się jak chłopak. Autorka reportażu próbuje w ten sposób przybliżyć czytelnikom osobowość Anny – nie "Ani" – jak nieustannie podkreślała sama zainteresowana. Dziewczyny, która zmaga się z poczuciem odmienności w sumie tylko dlatego, że nie lubi się malować, a nad wizyty w modnym sklepie przedkłada pracę w sierocińcu z dziećmi. Boi się odrzucenia. Jest oschła, milcząca, co wynika, jak byśmy dzisiaj powiedzieli – z nadwrażliwości. Dzieli włos na czworo, nieustannie rozmyśla, dużo rysuje. Wyraża się w swoich pracach plastycznych. Wbrew sobie, po wielu wewnętrznych walkach, postanawia czynnie zaangażować się w walkę z niemieckim okupantem.
Anna obraca się w tym samych kręgach co bohaterowie ,,Kamieni na szaniec". Zna Aleksandra Kamińskiego i Zośkę. Uczestniczy w tych samych akcjach małego sabotażu. Magda Knedler pokazuje kobiecą stronę Polski Walczącej. Podkreśla ogromną rolę dziewczyn, które organizowały pomoc materialną dla rodzin, które straciły bliskich, pracowały w sierocińcach i różnych domach opieki, pisały artykuły, drukowały prasę, roznosiły ją po całym mieście, były łączniczkami i ... psychologami. To one np. informowały ludzi o śmierci bliskich, nieustannie zastanawiając się, czy zrobiły to w odpowiednio delikatny sposób. Sa tez detektywami, bo tropią masowe groby, szukają gdzie kogo pochowano, czasami organizują pochówek lub przewożenie zwłok. Szukają lekarza, gdy taka potrzeba, Uczą innych. Starają się przeżyć, bo przecież ktoś musi po wojnie ten kraj odbudować.
Osobnym wątkiem jest kwestia autorstwa symbolu kotwicy. Sprawa nie została jednoznacznie rozstrzygnięta, ale wiele poszlak na to wskazuje i ogólnie przyjmuje się, że projekt Anny Smoleńskiej został wcielony w życie.
To smutna książka, tak jak wszystkie, które opowiadają o wojnie z perspektywy młodych ludzi. Fragmenty opisujące pobyt bohaterek w obozie w Auschwitz są przerażające, rozpacz ściskała mnie za gardło, gdy to czytałam. Mam za sobą szkolne lektury – ,,Kamienie na szaniec" Kamińskiego, ,,Opowiadania" T. Borowskiego, ,,Medaliony" Nałkowskiej, ,,Zdążyć przed Panem Bogiem" Hanny Krall i inne jej wojenne reportaże. A jednak czytałam je już dawno i okrucieństwo nazistów ponownie mnie poraziło.
Uważam, że ,,Łączniczka" powinna być lekturą szkolną. Uzupełnieniem wizji wojny przez kobiecy punkt widzenia, ale także dlatego, że napisana jest nowoczesnym językiem, konkretnym oraz dlatego, że Anna Smoleńska nie jest papierową bohaterką, współczesna młodzież może się z nią utożsamić.

Beletryzowany reportaż o życiu Anny Smoleńskiej, prawdopodobnie autorki symbolu Polski Walczącej – kotwicy.
Magda Knedler rekonstruuje biografię Anny i jej rodziny, warszawskich naukowców. Rodzice Anny byli chemikami, jedna siostra – doktorką biologii i chemii, brat – dziennikarzem, bratowa – prawniczką. Ich losy zostały przedstawione na tle losów okupowanej Warszawy w...

Jestem po lekturze "Łączniczka" autorki wspaniałej Magdy Knedler,atutem tej książki przedstawienie zostało Anny Smoleńskiej w powieści.
Opisane życie obozowe w obozie jest w książce.
Wstrząsnęła mną powieść,zmusiła do refleksji.
Życiowa,wciągająca to powieść.

Jestem po lekturze "Łączniczka" autorki wspaniałej Magdy Knedler,atutem tej książki przedstawienie zostało Anny Smoleńskiej w powieści.
Opisane życie obozowe w obozie jest w książce.
Wstrząsnęła mną powieść,zmusiła do refleksji.
Życiowa,wciągająca to powieść.

Czy wiesz kto wymyślił symbol Polski Walczącej? Wiesz kim była Anna Smoleńska?

Na te dwa pytania znajdziesz odpowiedz w książce Knedler. I ku mojemu rozczarowaniu to jedyne plusy powieści 🥲

Książka porusza ważny temat jakim jest wojna. Co do tego nie ma wątpliwości. Wykreowany jednak świat jest dziwny. Początkowo przeważa wyidealizowana wizja walki, harcerstwa i całego ‚bycia’ na początku. Później zaś codzienność wojenna staje po drugiej stronie barykady. Tak jakby autorka nie szła w pół środki.

Drażniło mnie to. Świat nie był i nie jest czarno biały. Nie ma radości i smutku. Gdzie w tym wszystkim odcienie szarości?

Uwspółcześnienie historii też w moim odczuciu nie było dobrym zabiegiem. Teoretycznie mamy mieć książkę historyczną, a językowo jesteśmy w XXI wieku.

Czytałam zdecydowanie więcej dobrych książek z wojną w tle. Nie powiem, że Łączniczka to zła książka. Nie. Czyta się ja ekresowo. Ma kilka plusów. Po prostu my się nie zgraliśmy, a szkoda…

Więcej na instagramie @dominove_books

Czy wiesz kto wymyślił symbol Polski Walczącej? Wiesz kim była Anna Smoleńska?

Na te dwa pytania znajdziesz odpowiedz w książce Knedler. I ku mojemu rozczarowaniu to jedyne plusy powieści 🥲

Książka porusza ważny temat jakim jest wojna. Co do tego nie ma wątpliwości. Wykreowany jednak świat jest dziwny. Początkowo przeważa wyidealizowana wizja walki, harcerstwa i całego...

Nie chciała być bohaterką. Takie myślenie było jej obce. Anna Smoleńska - harcerka, społeczniczka - chciała jedynie, by świat był lepszym miejscem dla słabszych i innych. Dobrze wiedziała, że sama także różni się od rówieśniczek. W swojej osobności znalazła jednak siłę, bo ważne dla niej były wartości: szacunek dla drugiego człowieka, praca na rzecz społeczności, uczenie się, rozwijanie.
Chciała budować lepszą Polskę, bo - choć wychowała się w bezpiecznym i kochającym domu - widziała wiele zła - biedę, bezrobocie, wykluczenie, antysemityzm, getta ławkowe na uczelniach. Tym ostatnim z całą mocą przeciwstawiał się także jej ojciec, wykładowca akademicki. Na jego zajęciach nie było podziałów na Polaków i Żydów, byli studentki i studenci. Często narażał się na nieprzyjemności, ale nie ustawał w tym, by trzymać się swoich zasad.
Aż przyszła wojna. Anna z harcerki staje się bojowniczką. Kopie rowy przeciwlotnicze, ratuje rannych, a po zajęciu przez Niemców Warszawy zaczyna pracę w podziemiu.
Pewnego dnia tworzy znak Polski Walczącej. Tak, tę słynną kotwicę z literą P.

"Anna nie nosi sukienek, ma krótkie włosy i zawsze usuwa się w cień. Zamknięta we własnym świecie, nie lubi rozmawiać. Kiedy wybucha wojna, przestaje liczyć się dla niej cokolwiek oprócz pomocy innym. I to za wszelką cenę, bo przełamuje swoje bariery i angażuje się w walkę. Podaje paczki i grypsy, monitoruje więzienia, przekazuje informacje o ofiarach ich rodzinom. Pewnego dnia dowiaduje się o konkursie na projekt Znaku Polski Walczącej. Anna rysuje kotwicę i… zwycięża!".
Przez lata opowiadano nam wojnę, powstania, zrywy i bunty z perspektywy mężczyzn. Ale nawet oni sami czuli, że nie jest to pełna opowieść, że wiele zostało wymazane. Dziś sięgamy po "brakującą połowę dziejów".

"Dotychczas w historiografii i literaturze dotyczącej lat 1939-1945 harcesrtwo męskie, symbolizowane przez organizację Szarych Szeregów, zdominowało Organizację Harcerek rozgłosem swych wojennych czynów, zachowań i postaw. [...]
Harcerki, podobnie jak Harcerze, są czynne w Małym Sabotażu, propagandzie przeciwniemieckiej ('N"} oraz służbie wywiadowczej, ale wyprzedzały harcerzy w różnorodności inicjatyw i wytrwałej konsekwencji prac opiekuńczych na rzecz rodzin dotkniętych przez wojnę, dzieci, starców, jeńców, więźniów." [Aleksander Kamiński, Przedmowa, "Pełnić służbę. Z pamiętników i wspomnień harcerek Warszawy 1939-1945", Warszawa 1983, s. 9-10].

Książka Magda Knedler o Annie Smoleńskiej to rzecz jasna powieść, nie reportaż. Autorka z wyczuciem odsłania przed nami to, co dzieje się w sercu i umyśle bohaterki - od pewnego letniego obozu harcerskiego w 1938 roku do śmierci w obozie w Auschwitz-Birkenau. Przewieziono tam Annę w 1942 roku po aresztowaniu i poddaniu torturom na Pawiaku. Jej numer obozowy to 26008. Zmarła 19 marca 1943, tracąc w międzyczasie mamę, bratową i siostrę. W chwili śmierci miała 23 lata...
Jestem wdzięczna Autorce za tę książkę. A Was proszę - pamiętajmy o Annie Smoleńskiej i o tym, co naprawdę symbolizuje Znak Polski Walczącej.

Nie chciała być bohaterką. Takie myślenie było jej obce. Anna Smoleńska - harcerka, społeczniczka - chciała jedynie, by świat był lepszym miejscem dla słabszych i innych. Dobrze wiedziała, że sama także różni się od rówieśniczek. W swojej osobności znalazła jednak siłę, bo ważne dla niej były wartości: szacunek dla drugiego człowieka, praca na rzecz społeczności, uczenie...

Wstyd się przyznać, ale nie znałam Anny Smoleńskiej, nie wiedziałam komu przypisane jest autorstwo znaku Polski Walczącej, Kotwicy. Magda Knedler jak zwykle doskonale opisuje tamte czasy. Anna Smoleńska, ekscentryczna, dziwna dziewczyna. Mimo wszystko potrafiąca zjednać sobie dzieci, działająca w konspiracji, walcząca o wolną Polskę. Poruszająca historia, w której opisywane są także losy jej rodziny. Polecam przeczytać. Warto zaznaczyć, że książka poparta jest rzeczywistymi zdarzeniami. Jak sam Aleksander Kamiński przyznał "Dotychczas w historiografii i literaturze dotyczącej lat 1939-1945 harcerstwo męskie, symbolizowane przez organizację Szarych Szeregów, zdominowało Organizację Harcerek rozgłosem swych wojennych czynów, zachowań i postaw. Sam się do tego przyczyniłem swoimi książkami.". Zatem weź tą książkę, by poznać działania harcerek, działania Anny Smoleńskiej.

Wstyd się przyznać, ale nie znałam Anny Smoleńskiej, nie wiedziałam komu przypisane jest autorstwo znaku Polski Walczącej, Kotwicy. Magda Knedler jak zwykle doskonale opisuje tamte czasy. Anna Smoleńska, ekscentryczna, dziwna dziewczyna. Mimo wszystko potrafiąca zjednać sobie dzieci, działająca w konspiracji, walcząca o wolną Polskę. Poruszająca historia, w której opisywane...

Akcja toczy się w czasie II wojny światowej. Staje przed nami dziewczyna, dziewczyna która nie jest symbolem idealnego kobiecego piękna, nie lubi nosić sukienek, ma krótkie włosy a najwygodniej czuje się w spodniach, która ma problem w nawiązywaniu relacji, lecz uśmiecha się i pozostaje miła dla ludzi do samego końca. Książka opowiada historię młodej Polki, która zostaje zwerbowana jako łączniczka. Przekazuje paczki i grypsy, monitoruje więzienia, przekazuje rodzinom informacje o ofiarach egzekucji Główna bohaterka, Anna, musi zmierzyć się z trudnymi wyzwaniami, takimi jak przekazywanie tajnych informacji i ryzykowanie życia w imię wolnej Polski. Któregoś razu projektuje pewien znak, znak który zna każdy z nas. Znak który symbolizuje wolność.
Historia wciąga czytelnika od pierwszych stron i trzyma go w napięciu do samego końca. Autorka świetnie oddaje klimat tamtego czasu oraz trudności, jakie musieli przeżywać bohaterowie.
Jednym z największych atutów tej książki jest jej bohaterka. Anna to silna, niezależna kobieta, która decyduje się na walkę o wolność swojego kraju. Jej determinacja i odwaga są inspirujące i sprawiają, że trudno oderwać się od lektury. Pokazuje że „inność” też jest silna, potrafi przenosić góry i wywoływać u ludzi nadzieję.
Koniec? Nie będę wam go spojlerować, lecz gwarantuje, że nawet u najsilniejszej osoby wywoła łzy. Tak też było ze mną. Wywołała krokodylowe łzy. To książka której się nie zapomina, bohaterka którą się kocha.
Podsumowując, "Łączniczka" to świetna książka dla fanów historii II wojny światowej oraz dla miłośników mocnych, niezależnych bohaterek. Mimo pewnych mankamentów, warto po nią sięgnąć i poznać historię Anny oraz jej walkę o wolną Polskę.

Akcja toczy się w czasie II wojny światowej. Staje przed nami dziewczyna, dziewczyna która nie jest symbolem idealnego kobiecego piękna, nie lubi nosić sukienek, ma krótkie włosy a najwygodniej czuje się w spodniach, która ma problem w nawiązywaniu relacji, lecz uśmiecha się i pozostaje miła dla ludzi do samego końca. Książka opowiada historię młodej Polki, która zostaje...