Ależ mi się ta książka podobała! Świetny styl, przemyślana intryga, ciekawe postaci, subtelny humor.
Fajne spostrzeżenia społeczne, nawiązanie do Agathy Christie, klarowna fabuła, brak jakichś przesterowanych akcji, częstych w kryminałach (np. detalicznych opisów scen erotycznych) - po prostu bardzo dobra książka. Nie wiem czy zasługuje aż na 8 gwiazdek, ale to było po prostu coś, co w 100% trafiło w moje potrzeby.

Ależ mi się ta książka podobała! Świetny styl, przemyślana intryga, ciekawe postaci, subtelny humor.
Fajne spostrzeżenia społeczne, nawiązanie do Agathy Christie, klarowna fabuła, brak jakichś przesterowanych akcji, częstych w kryminałach (np. detalicznych opisów scen erotycznych) - po prostu bardzo dobra książka. Nie wiem czy zasługuje aż na 8 gwiazdek, ale to było po...

Całkiem fajny kryminał. Polecam na zimowe wieczory.

Całkiem fajny kryminał. Polecam na zimowe wieczory.

Ależ pysznie pogrywa sobie Magdalena Knedler z kryminałem w stylu Agathy Christie! To inteligentna i w pełni świadoma gra z konwencją literacką, do której czytelnik, a więc i ja, zostaje szybciutko wciągnięty. Weszłam w to jak w masło, bo też i zabawa była przednia!
Sceneria tej historii oraz jej założenie fabularne to kalka z powieści królowej kryminału. Jest pensjonat na odludziu, do którego w okresie okołoświątecznym zjeżdża się grono nieznających się wzajemnie osób, aby spędzić Boże narodzenie z dala od wielkomiejskiego zgiełku, natrętnej rodziny i męczących przygotowań. I oczywiście, a jakże, nagle trup. Jedna z goszczących w Mścigniewie kobiet odkrywa zwłoki w wannie. Do pensjonatu przybywają incognito dwaj śledczy i w towarzystwie nieco roztrzepanej, a jednocześnie wykazującej talenty detektywistyczne Olgi prowadzą ciche śledztwo. Przy okazji pojawia się i drugi nieboszczyk, a wszelkie próby odkrycia prawdy powodują jeszcze większe zagmatwanie.
Miałam ogromną przyjemność z lektury „Nie całkiem białego Bożego Narodzenia” z dwóch powodów. Pierwszy to taki, że autorka świetnie przedstawiła swoich bohaterów i każdemu z nich przeznaczyła jakąś historię, która jest odkrywana z okruchów informacji. A to ktoś coś mimochodem powiedział, a to miał jakąś rzecz, a to dziwnie się zachował. Składałam te portrety razem z Olgą i jej kompanami w śledztwie i nawet nieźle mi szło, chociaż kilka razy dałam się wyprowadzić na manowce. A bohaterowie tej historii to ludzie ukrywający różne tajemnice. Mamy tu pozornie szczęśliwe młode małżeństwo, samotnego mola książkowego, który notabene czyta, jakżeby inaczej, powieść Lady Agathy „Morderstwo w Boże Narodzenie”, jest samotna była gwiazda polskich scen teatralnych, żona uciekająca przed mężem, ojciec z synem szukający spokoju po śmierci żony i matki oraz właściciel pensjonatu ze swoją chorą żoną i jej pielęgniarką. Plus kucharka, sprzątaczka oraz oczywiście Olga i dwaj policjanci udający gejowską parę. Cudowne grono! A jakie trupy chowa każdy z nich w swojej szafie? Warto się dowiedzieć.
Druga rzecz, która sprawiała, że czytanie tej książki było dla mnie przyjemne to odnajdywanie licznych nawiązań i aluzji do wspomnianej już powieści A. Christie. Od razu zauważyłam, że Magdalena Knedler nie kopiuje pomysłu angielskiej pisarki tylko się nim bawi. Zamiast Herculesa Poirota mamy tu Grzegorza Romanowskiego, policjanta niemającego w sobie co prawda upodobań do eleganckich strojów i wypomadowanych wąsików, ale za to ze słabością do krówek i dziwnych krawatów. O ile w pierwowzorze każdy miał powód by zabić Simeona Lee, tak tutaj wydaje się, że nikt takiego powodu nie ma. Musi być jednak coś typowego dla kryminałów Agathy- nieodkryte tajemnice z przeszłości i nieujawnione tożsamości bohaterów.
To co wyróżnia powieść Magdaleny Knedler na tle licznych kryminałów widoczne jest także na okładce. Niby nic, widać na niej wzorki typowe dla świątecznych sweterków. A jednak jeśli przyjrzymy się uważniej zauważymy, że wśród gwiazd i reniferów uśmiechają się do nas ludzkie czaszki, tworząc nieco upiorny szlaczek. I tak jest z tą książką: kryminalna historia została tu udanie zbalansowana elementami komediowymi, co powoduje, że czyta się to naprawdę znakomicie. Na lekką lekturę w czasie zimowej kanikuły w sam raz.

Ależ pysznie pogrywa sobie Magdalena Knedler z kryminałem w stylu Agathy Christie! To inteligentna i w pełni świadoma gra z konwencją literacką, do której czytelnik, a więc i ja, zostaje szybciutko wciągnięty. Weszłam w to jak w masło, bo też i zabawa była przednia!
Sceneria tej historii oraz jej założenie fabularne to kalka z powieści królowej kryminału. Jest pensjonat na...

Całkiem przyzwoity kryminał w wersji klasycznej. Mamy pensjonat na odludziu, grupę ludzi, trupa (a nawet dwa) i mordercę, którym musi być ktoś z mieszkańców pensjonatu. Do tego nadchodzą Święta, sypie śnieg, a z głośników non stop płyną świąteczne przeboje. Zabawny pomysł na nieoficjalne pozyskiwanie informacji przez parę gejów. Książkę czyta się dobrze i szybko, i - co najważniejsze - z jej kartek nie wylewa się krew i nie wypadają ludzkie szczątki. Zakończenie może być otwarciem nowej serii, za co trzymam kciuki 😁

Całkiem przyzwoity kryminał w wersji klasycznej. Mamy pensjonat na odludziu, grupę ludzi, trupa (a nawet dwa) i mordercę, którym musi być ktoś z mieszkańców pensjonatu. Do tego nadchodzą Święta, sypie śnieg, a z głośników non stop płyną świąteczne przeboje. Zabawny pomysł na nieoficjalne pozyskiwanie informacji przez parę gejów. Książkę czyta się dobrze i szybko, i - co...

Święta, święta i książki z bożym narodzeniem w tle. Tym razem zamiast opowiastek z choinką w roli głównej mamy całkiem zgrabny kryminał
Czyli bardzo przyjemna, lekka książka inspirowana kryminałami Agathy Christie.
Zapach pierniczków, kolędy które się sączą cały czas z głośniczków w troszkę odludnym pensjonacie i do tego trup.
Ba,nawet dwa trupy …..
Opowieść ujmuje jednak humorem słownym i sytuacyjnym, a także lekkim piórem autorki.
Do tego cała plejada bohaterów o różnych osobowościach i przywarach.
Wisienką na torcie jest dwóch „Sherlocków” i młodziutka „panna Marple”

Święta, święta i książki z bożym narodzeniem w tle. Tym razem zamiast opowiastek z choinką w roli głównej mamy całkiem zgrabny kryminał
Czyli bardzo przyjemna, lekka książka inspirowana kryminałami Agathy Christie.
Zapach pierniczków, kolędy które się sączą cały czas z głośniczków w troszkę odludnym pensjonacie i do tego trup.
Ba,nawet dwa trupy …..
Opowieść ujmuje jednak...

Całkiem przyjemny kryminał. Nie spodziewałam się takiego zakończenia. Całość dobrze się czytało. Myślę, że sięgnę jeszcze po inne pozycje tej autorki.

Całkiem przyjemny kryminał. Nie spodziewałam się takiego zakończenia. Całość dobrze się czytało. Myślę, że sięgnę jeszcze po inne pozycje tej autorki.

Jedyne, co mi się nie podobało, to leciuchna drwina narracyjna z chromolącego mody, żyjącego na uboczu mola książkowego (sam jestem taką osobą). Może się czepiam...

Jedyne, co mi się nie podobało, to leciuchna drwina narracyjna z chromolącego mody, żyjącego na uboczu mola książkowego (sam jestem taką osobą). Może się czepiam...

Klimat w duchu bożonarodzeniowym uzyskany, ale czy aby doskonały w swym wyrazie?

Spokojna miejscówka, z dala od miejskiego zgiełku, czas na wyciszenie w leśnej głuszy i dla przełamania potykamy się o trupy. Grupa przypadkowych osób, która w tym czasie nawiedza pensjonat, kolejne trupy oraz detektyw podinspektor Romanowski może nasuwać pewne skojarzenia literackie. Witaj Poirot w polskiej scenerii!

Było o tyle miło, że to takie nawiązanie do klasyki, ale w naszym wydaniu, czego byłam najbardziej ciekawa. Jednak treść dość szybko uzmysłowiła mi dlaczego nie sięgam z zapałem po książki Magdaleny Knedler. Sztuczność jakiej doświadczam podczas czytania dialogów jest taka sama , jak w przypadku innej książki z repertuaru Autorki. Ponownie, ciekawą fabułę zabijają wypowiedzi bohaterów, dialogi jakby na silę pisane. I niby jest żarcik, wesołość, bo to w zamierzeniu komedia, więc i można przymknąć oko na intrygę, gdzie szybko domyślamy się co, kto i dlaczego. Mimo to, fabuła miała prawo okazać się dobrą powieścią. Taką, którą czytelnik zapamięta jako świątecznie klimatyczną, z trupem w szafie i lekkim humorem oraz przyjemną plejadą bohaterów, a tutaj niestety nie do końca z tym da się poflirtować.

Klimat w duchu bożonarodzeniowym uzyskany, ale czy aby doskonały w swym wyrazie?

Spokojna miejscówka, z dala od miejskiego zgiełku, czas na wyciszenie w leśnej głuszy i dla przełamania potykamy się o trupy. Grupa przypadkowych osób, która w tym czasie nawiedza pensjonat, kolejne trupy oraz detektyw podinspektor Romanowski może nasuwać pewne skojarzenia literackie. Witaj...

Pora czytania, jak znalazł. Zima,śnieg za oknem i książka właśnie na taki czas. Lekko się czyta i miło spędza CHWILE przy tym kryminale.

Pora czytania, jak znalazł. Zima,śnieg za oknem i książka właśnie na taki czas. Lekko się czyta i miło spędza CHWILE przy tym kryminale.

Do końca nie wiadomo kto popełnił przestępstwo. Trzyma w napięciu. Polecam nie tylko na święta.

Do końca nie wiadomo kto popełnił przestępstwo. Trzyma w napięciu. Polecam nie tylko na święta.