Lektura pełna jest smutku i bólu, które mocno naznaczyły tamto pokolenie, ale pod wieloma względami ważna, gdyż pokazuje, jak przeszłość wpływa na przyszłość. Jak tamte czasy kształtowały młodych ludzi i kolejne pokolenia. To także opowieść o miłości i wielu jej barwach i odcieniach. O marzeniach i życiu, które pomimo tego, co wydarzyło się wtedy, musi toczyć się dalej...

Lektura pełna jest smutku i bólu, które mocno naznaczyły tamto pokolenie, ale pod wieloma względami ważna, gdyż pokazuje, jak przeszłość wpływa na przyszłość. Jak tamte czasy kształtowały młodych ludzi i kolejne pokolenia. To także opowieść o miłości i wielu jej barwach i odcieniach. O marzeniach i życiu, które pomimo tego, co wydarzyło się wtedy, musi toczyć się dalej...

Ta książka to piękne i dość głębokie spojrzenie na serce człowieka, jego postawy i wybory; serce, które dojrzewa - jeśli tak się można wyrazić - jakby w innym tempie i nieco inaczej, niż my teraz, bo przedziera się przez bagno wojny.
Pani Magda, podobnie jak i w innych swoich książkach (przykładowo: "Położna z Auschwitz"),ukazuje, że trudne, a nawet bezgranicznie okrutne okoliczności życia dla jednych stają się ziemią przeklętą, dla innych - ziemią, na której wyrastają kwiaty cnót, heroicznych postaw, prawdziwej miłości.
.
Wartość książki podnosi w moich oczach fakt, że pani Magda pisze o swojej rodzinie. Zatem główna bohaterka i inne związane z nią osoby dla nas, czytelników mogą stać się niejako bliższe nam samym, a poprzez to tym mocniej oddziaływać na nasze współodczuwanie, na naszą refleksję na kolejami życia i na docenianie tego, co prawdziwe i piękne.
.
Oczywiście, jeśli "Narzeczona z powstania" porusza się w realiach wojennych, powiedziałbym, że lektura ta raczej nie należy do łatwych i przyjemnych. Wymaga nieco hartu ducha, aby zmierzyć się także z próbą odpowiedzi na ciężkie pytania, przykładowo: " Dlaczego LUDZIE LUDZIOM gotują taki a nie inny los...?!?"
.
Choć książka wydaje się być pokaźna (w końcu 544 str.!),to ze względu na komentowane już walory, czytało mi się ją łatwo, z zaangażowanie. Z każdą stroną chciałem przekonać się, kto i co i jak zwycięży, jaki będzie smak owocu życia - na ile gorzki, na ile słodki.
.
I na koniec, chyba jednym z piękniejszych fragmentów było dla mnie to odsłonięcie zarówno powiązania między panią Magdą a swoją krewną, jak i wskazania na te pokłady człowieczeństwa, hartu ducha, na których wyrosła, do których może odwoływać się i z których może czerpać autorka książki.
.
Dziękuję jej za tą książkę.

Ta książka to piękne i dość głębokie spojrzenie na serce człowieka, jego postawy i wybory; serce, które dojrzewa - jeśli tak się można wyrazić - jakby w innym tempie i nieco inaczej, niż my teraz, bo przedziera się przez bagno wojny.
Pani Magda, podobnie jak i w innych swoich książkach (przykładowo: "Położna z Auschwitz"),ukazuje, że trudne, a nawet bezgranicznie okrutne...

Piękna. Autentyczna, bo oparta na historii rodzinnej autorki. Płakałam czytając o tym jakie były losy powstańców, choć już tyle na ten temat przeczytałam. Warszawa i trochę mój kochany Wrocław. Warto przeczytać.

Piękna. Autentyczna, bo oparta na historii rodzinnej autorki. Płakałam czytając o tym jakie były losy powstańców, choć już tyle na ten temat przeczytałam. Warszawa i trochę mój kochany Wrocław. Warto przeczytać.

Bardzo poruszająca książka. Aż ciężko sobie wyobrazić to wszystko, co ludzie przeszli podczas wojen. Ile ludzi na zawsze utraciło swoje życie, sweter jeśli udało im się przetrwać. Każdy też radził sobie na swój sposób z przeszłością. Czytało się świetnie, książka zdecydowanie skłania do refleksji.

Bardzo poruszająca książka. Aż ciężko sobie wyobrazić to wszystko, co ludzie przeszli podczas wojen. Ile ludzi na zawsze utraciło swoje życie, sweter jeśli udało im się przetrwać. Każdy też radził sobie na swój sposób z przeszłością. Czytało się świetnie, książka zdecydowanie skłania do refleksji.

"W czasie wojny kocha się inaczej, mocniej."

Czerwiec 1938.
Maria czuje rozpierającą energię, cieszy się ciepłem, życiem i młodością. Poznaje Walka, początek ich związku przerywa wojna. W czasie Powstania Warszawskiego biorą ślub. Krótko po nim zostają brutalnie rozdzieleni.
Jak potoczą się losy Marii?
@magdaknedler @wydawnictwomando w swojej powieści opisała losy swoich dziadków. Jest to bardzo poruszająca historia, o miłości w najgorszym z możliwych momentów. O łapaniu szczęścia, które chce się ulotnić. I o dawaniu szansy. Tylko komu? Sobie czy innym?

Książka zdecydowanie warta przeczytania. Osobiście wolałabym zostać w (mimo że rzeczywistym) to jednak świecie wykreowanym przez autorkę. Już wyjaśniam. W trakcie czytania natrafiamy na fragmenty gdzie autorka, zwraca się do swojej babci, w danym momencie wydarzeń. Jest to dla mnie coś innego i mimo że wraz z czytaniem przestało mi to przeszkadzać, dla mnie nic by się nie stało gdyby tych wstawek nie było. Sam fakt że autorka opisała historię swojej rodziny w tak przystępny i wciągający sposób jest niesamowity. I choć początek mi się odrobinę dłużył, to później nie mogłam oderwać sie od lektury.

"W czasie wojny kocha się inaczej, mocniej."

Czerwiec 1938.
Maria czuje rozpierającą energię, cieszy się ciepłem, życiem i młodością. Poznaje Walka, początek ich związku przerywa wojna. W czasie Powstania Warszawskiego biorą ślub. Krótko po nim zostają brutalnie rozdzieleni.
Jak potoczą się losy Marii?
@magdaknedler @wydawnictwomando w swojej powieści opisała losy swoich...

Książka mi się podobała. Trzeba oczywiście przebrnąć przez nieszczęsne, pierwsze sto stron historii Marysi, szkoda, bo mogą zniechęcić, a warto czytać dalej. Bardzo dobrze oddana epoka, dobra językowo. I co mnie najbardziej urzekło lekko nierealna, a zarazem z krwi i kości, przeciekawa choć z wieloma znakami zapytania postać Julji. Byłaby o wiele ciekawszą bohaterką. Kobieta symbol. I ta wiecznie krwawiąca rana: powstanie. Bez glorii, bez chwały, z wyrzutami sumienia. Z nieśmiałymi próbami usprawiedliwiania. I próby radzenia sobie po. Odgruzowywania i ekshumacji. Dla mnie wstrząsające.

Książka mi się podobała. Trzeba oczywiście przebrnąć przez nieszczęsne, pierwsze sto stron historii Marysi, szkoda, bo mogą zniechęcić, a warto czytać dalej. Bardzo dobrze oddana epoka, dobra językowo. I co mnie najbardziej urzekło lekko nierealna, a zarazem z krwi i kości, przeciekawa choć z wieloma znakami zapytania postać Julji. Byłaby o wiele ciekawszą bohaterką....

„Wojna przerywa marzenia”- to zdanie pojawia się gdzieś na początku książki i brzmi w głowie aż do jej końca. To opowieść o zwykłych ludziach, o młodości, którą trzeba było przeżyć w tych wyjątkowo trudnych czasach. To opowieść o stracie, tęsknocie, niepewności jutra i walce, o nadziei, która jednak nie umiera.
Wstrząsająca jest ta książka. Opowiada historię życia dziadków Autorki. Historię, którą my wszyscy już znamy, ponieważ temat wojny, obozów i powstania bardzo często pojawia się w literaturze, filmie, serialach. Jednak Autorka swoją książkę napisała w taki sposób, że można poczuć się tak, jakby się tam osobiście było. To historia o zwykłym życiu, o radzeniu sobie każdego dnia w czasie wojny.
Książkę bardzo polecam.

„Wojna przerywa marzenia”- to zdanie pojawia się gdzieś na początku książki i brzmi w głowie aż do jej końca. To opowieść o zwykłych ludziach, o młodości, którą trzeba było przeżyć w tych wyjątkowo trudnych czasach. To opowieść o stracie, tęsknocie, niepewności jutra i walce, o nadziei, która jednak nie umiera.
Wstrząsająca jest ta książka. Opowiada historię życia dziadków...

Po przeczytaniu około 100 stron poddałam się. Styl autorki jakoś mi nie odpowiada, a przemieszczanie się w czasie jest chaotyczne. Nie mogłam się wgłębić w tą historię, a że w kolejce czeka na mnie cała masa innych książek, to postanowiłam ją odłożyć.

Po przeczytaniu około 100 stron poddałam się. Styl autorki jakoś mi nie odpowiada, a przemieszczanie się w czasie jest chaotyczne. Nie mogłam się wgłębić w tą historię, a że w kolejce czeka na mnie cała masa innych książek, to postanowiłam ją odłożyć.

To książka, którą czytałam bardzo długo i z przerwami, dobre kilka tygodni. Jest pięknie napisana, choć małym drukiem i przeważają w niej opisy.

To powieść obyczajowa, złożona ze wspomnień rodziny autorki. Poznajemy Marysię i Rudolfa w czasach przedwojennych, obserwujemy ich późniejsze losy w bombardowanej Warszawie i później, po "wyzwoleniu" przez bolszewików. Nie wiadomo co było gorsze - wojna czy czas po jej zakończeniu, kiedy wszyscy chcieli odetchnąć i wrócić do normalności a nowa władza ścigała i mordowała byłych powstańców.

Powieść czyta się powoli, przez większość czasu nie ma dynamicznej akcji. Jest tu pokazane życie zwykłych ludzi, w najdrobniejszych szczegółach. Wiemy jaką zupę gotowała Julja i jakim ściegiem dziergała sweter Marysia. Przeżywamy wraz z bohaterami ich straty. W czasie wojny kocha się szybko, bo nie wiadomo ile czasu da los.

Trudno oceniać książkę, która powstała na bazie wspomnień. W każdym zdaniu widać solidne przygotowanie autorki do pracy. Fakt, że czytelnik chwilami może się pogubić w fabule. Przeskakujemy od Rudolfa do Marysi, na przemian obserwując oba wątki.

Autorka odtworzyła język z tamtej epoki, pokazała realia życia. Stratę najbliższych i walkę o przetrwanie nowego pokolenia.

Uważam, że to cenna, choć trudna pozycja. Należy poświęcić jej dużo czasu i cierpliwości, ale warto.

To książka, którą czytałam bardzo długo i z przerwami, dobre kilka tygodni. Jest pięknie napisana, choć małym drukiem i przeważają w niej opisy.

To powieść obyczajowa, złożona ze wspomnień rodziny autorki. Poznajemy Marysię i Rudolfa w czasach przedwojennych, obserwujemy ich późniejsze losy w bombardowanej Warszawie i później, po "wyzwoleniu" przez bolszewików. Nie wiadomo...

Magda Knedler zabiera nas w doskonałą podróż. Poznajemy losy Marii, która przed wojną poznaje pierwsze smaki miłości. Tylko czy jest to dobry czas na zakochanie? Jest to przepiękna historia, w której autor po raz pierwszy tak opisuje powstanie warszawskie. Przynajmniej ja się dopiero z tym spotkałam. Bardzo szybko wciągnęłam się w akcję książki, jest napisana pięknym językiem. Nie jest to jedna z tych historii, gdy wszystko się dobrze kończy. Miejscami jest bolesna, jakby nasza bohaterka już nigdy nie miała zaznać szczęścia. Smutne to były czasy i bardzo okrutne. Niesamowity jest także fakt, że jest to historia inspirowana życiem bliskich autorki. Gorąco polecam.

Magda Knedler zabiera nas w doskonałą podróż. Poznajemy losy Marii, która przed wojną poznaje pierwsze smaki miłości. Tylko czy jest to dobry czas na zakochanie? Jest to przepiękna historia, w której autor po raz pierwszy tak opisuje powstanie warszawskie. Przynajmniej ja się dopiero z tym spotkałam. Bardzo szybko wciągnęłam się w akcję książki, jest napisana pięknym...