Najnowsze artykuły
- ArtykułyAgnieszka Janiszewska: Relacje między bliskimi potrafią się zapętlić tak, że aż kusi, by je zerwaćBarbaraDorosz2
- ArtykułyPrzemysław Piotrowski odpowiedział na wasze pytania. Co czytelnikom mówi autor „Smolarza“?LubimyCzytać3
- ArtykułyPięć książek na nowy tydzień. Szukajcie na nich oznaczenia patronatu Lubimyczytać!LubimyCzytać2
- Artykuły7 książek o małym wielkim życiuKonrad Wrzesiński39
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jon Fosse
Źródło: Tom A. Kolstad
15
7,2/10
Urodzony: 29.09.1959
Laureat Literackiej Nagrody Nobla 2023 za "nowatorskie sztuki i prozę, dające wyraz temu, co niewypowiedziane"
Fosse urodził się 29 września 1959 roku w Haugesund. Od lat uważany jest za jednego z najwybitniejszych norweskich dramatopisarzy. Tworzy w języku nynorsk. Debiutował w 1983 roku książką „Czerwone, czarne”. Jego pierwsza sztuka teatralna, „Nigdy się nie rozłączymy”, została wystawiona w roku 1994. Najbardziej znane dramaty autora to „Imię” (1995) i „Dziecko” (1997). W książkach Fossego najważniejszy jest rytm, a opowieści nie snuje wszechwiedzący narrator. To dialogi i czyny bohaterów odzwierciedlają ich myśli i uczucia. Fosse to minimalista słowa – jego postaci mówią mało i często powtarzają swoje kwestie, a akcja utworów przebiega wolno. Fossego fascynuje zwyczajność i powolność. Fosse jest również autorem esejów, tomów poezji i książek dla dzieci. Wydane w 1989 roku „Nieskończenie późno” (napisane wraz z z Alf-Kåre Bergiem) otrzymało Nagrodę Literacką dla Literatury Dziecięcej w Języku Nynorsk. Jego dzieła przetłumaczono na ponad 40 języków. Sztuki jego autorstwa wystawiono na ponad 120 scenach na całym świecie. Po polsku ukazały się jego „Sztuki teatralne”. Dramaty Fossego znalazły się ponadto w tomie „Kon(teksty)” i „Suzannah, Austria”. Jedno z jego opowiadań, „Powrót do domu”, znajdziemy zaś w zbiorze „Wolność. Istota bycia człowiekiem”. We wrześniu 2023 roku nakładem wydawnictwa ArtRage po polsku ukazał się pierwszy i drugi tom opus magnum Fossego – „Septologii”. „Drugie imię. Septologia I-II” zadebiutowało na polskim rynku 21 września.
Fosse urodził się 29 września 1959 roku w Haugesund. Od lat uważany jest za jednego z najwybitniejszych norweskich dramatopisarzy. Tworzy w języku nynorsk. Debiutował w 1983 roku książką „Czerwone, czarne”. Jego pierwsza sztuka teatralna, „Nigdy się nie rozłączymy”, została wystawiona w roku 1994. Najbardziej znane dramaty autora to „Imię” (1995) i „Dziecko” (1997). W książkach Fossego najważniejszy jest rytm, a opowieści nie snuje wszechwiedzący narrator. To dialogi i czyny bohaterów odzwierciedlają ich myśli i uczucia. Fosse to minimalista słowa – jego postaci mówią mało i często powtarzają swoje kwestie, a akcja utworów przebiega wolno. Fossego fascynuje zwyczajność i powolność. Fosse jest również autorem esejów, tomów poezji i książek dla dzieci. Wydane w 1989 roku „Nieskończenie późno” (napisane wraz z z Alf-Kåre Bergiem) otrzymało Nagrodę Literacką dla Literatury Dziecięcej w Języku Nynorsk. Jego dzieła przetłumaczono na ponad 40 języków. Sztuki jego autorstwa wystawiono na ponad 120 scenach na całym świecie. Po polsku ukazały się jego „Sztuki teatralne”. Dramaty Fossego znalazły się ponadto w tomie „Kon(teksty)” i „Suzannah, Austria”. Jedno z jego opowiadań, „Powrót do domu”, znajdziemy zaś w zbiorze „Wolność. Istota bycia człowiekiem”. We wrześniu 2023 roku nakładem wydawnictwa ArtRage po polsku ukazał się pierwszy i drugi tom opus magnum Fossego – „Septologii”. „Drugie imię. Septologia I-II” zadebiutowało na polskim rynku 21 września.
7,2/10średnia ocena książek autora
790 przeczytało książki autora
2 011 chce przeczytać książki autora
13fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Ja to ktoś inny. Septologia III-V
Jon Fosse
Cykl: Septologia (tom 3-5)
10,0 z 2 ocen
15 czytelników 0 opinii
2024
Drugie imię. Septologia I-II
Jon Fosse
Cykl: Septologia (tom 1-2)
7,4 z 364 ocen
1698 czytelników 99 opinii
2023
Shell Connections: New Plays for Young People
Jon Fosse, Mark Ravenhill
6,0 z 1 ocen
1 czytelnik 0 opinii
2003
Dialog, nr 11 / listopad 1997
Jon Fosse, Redakcja miesięcznika Dialog
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
1997
Powiązane treści
Varia
687
Varia
LubimyCzytać
322
Czytaliśmy w weekend – podsumowanie 2023 roku
Varia
Konrad Wrzesiński
21
Książki nagrodzone w 2023 roku
Aktualności
Konrad Wrzesiński
4
Jon Fosse: Pisanie uratowało mi życie. Mowa noblowska „Cichy język”
„Pisanie dało mi poczucie bezpieczeństwa, przeciwieństwo strachu. W pewnym sensie znalazłem w sobie miejsce, które było tylko moje, i z tego miejsca mogłem pisać to, co było tylko...
Publicystyka
Konrad Wrzesiński
58
7 mroźnych książek, które musisz przeczytać tej zimy
Wiara w białe święta jest we mnie silna. Podsycam ją jeszcze lekturami, w których gałęzie uginają się pod ciężarem śniegu, a zawieje każą bohaterom wciskać głowę w ramiona. A jeśli...
Varia
LubimyCzytać
457
Czytamy w weekend
Przed nami pierwszy grudniowy weekend — to idealny czas, żeby zakopać się w ciepłym mieszkaniu, obserwować padający śnieg i zatonąć w dobrej lekturze. Jeśli...
Publicystyka
Konrad Wrzesiński
34
Znaleźć sens. 7 książek, które zmieniają podejście do życia
Czujecie się nieco zagubieni? Przytłoczeni światem, któremu brak stabilności? A może po prostu szukacie nieco sensu, walcząc z jesiennym obniżeniem nastroju? Mam dla was 7 książek,...
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
lubię czytać, ważne jest nie to, co mówi wprost o tym czy o tamtym, chodzi o coś innego, o coś, co milcząc, przemawia między wierszami".
lubię czytać, ważne jest nie to, co mówi wprost o tym czy o tamtym, chodzi o coś innego, o coś, co milcząc, przemawia między wierszami".
3 osoby to lubią
.... bo chyba jest w tym jakiś sens, tak, Pan Bóg musi mieć w tym swój cel, myślą, bo On pisze prosto po krzywych liniach, myślą, a przynajm...
.... bo chyba jest w tym jakiś sens, tak, Pan Bóg musi mieć w tym swój cel, myślą, bo On pisze prosto po krzywych liniach, myślą, a przynajmniej myślą, że dobry Bo gdzieś jest, a linie wykrzywia diabeł".
2 osoby to lubią...kolory to ruch w odpoczynku i odpoczynek w ruchu".
2 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Białość Jon Fosse
6,7
Siedzę i myślę. Wpatruję się w rozpostartą dookoła ciemniejącą ciemność i lewitującą powyżej jaśniejącą jasność. Siedzę bo myślę. Myślę siedząc i nie piszę choć pisać mogłabym, ale nie muszę. Nie muszę, ale chcę. Chcę bo przywykłam. Piszę choć nie wiadomo po co. Niektórzy zalajkują. Niewielu przeczyta. Wiem o tym, a mimo to piszę. Stukam w czerń klawiszy, wpatrzona w jaśniejący przed oczami prostokąt światła. Czym on jest? Bramą nieznanych światów, a może tylko kawałkiem szkła. Chociaż czy to szkło, czy plastik? Nie szkło jakaś masa nieszklana choć wygląda jak szkło. Nie wnikam w ten świetlny prostokąt choć wniknąć bym chciała, ale tylko siedzę. Nie ruszam się. Siedzę i myślę . I tak siedząc myślę, że trochę tu Joyce'a, trochę Becketta, trochę naćpania, trochę Wernyhory. I można by tak długo, ale brak czasu. Robota czeka. Ta mordercza czarna dziura co chwyta i wsysa i nie sposób sie obronić, choć można by. Nie robić tylko siedzieć nic nie robiąc. Ale robię więc czas zaczyna mnie gonić, ale czy czas może gonić? I tak to mniej więcej leci. Dzieło autorstwa Pana Fosse. Nawet poziom artystyczny podobny czyli niewybitny. "Białość" to krótka forma o niejednoznacznej wymowie. Prosto mówiąc pokrętne to i wieloznaczne. Trochę Dante zagubiony w lesie, trochę psychotyk zagubiony na oddziale. Retrospektywny wgląd w siebie, albo męczący sen na kacu. Każdy musi się zagłębić w to sam i odnależć własną interpretację. Literacko bez rewelacji. Na dłuższą metę mogłoby być bardzo męczące. Na szczęście jest króciutko. Zaciekawia więc i pobudza do refleksji. Niekoniecznie skoordynowanych.
Białość Jon Fosse
6,7
"Drugim imieniem" byłam zachwycona. Tym razem moje reakcje są mocno wyważone. Wzięłam do ręki książeczkę o wymiarach 11x18 cm i liczbie stron 41 i 1/3.
Zanim wczytałam się porządnie w strumień myśli, przeżyć, zwidów i wyobrażeń, już był koniec.
Las, ciemność, pada śnieg, mężczyzna gubi się wśród drzew, ktoś wychodzi mu naprzeciw; świetlistość, białość, bliscy ludzie. Lubię takie klimaty, ale tu wyraźnie czuję niedosyt.
Nie zapamiętam tej noweli, ale będę wyglądać kolejnych książek Jona Fossego, licząc na podobne jak w przypadku "Septologii" przeżycia.
Dyskusje związane z autorem
Chcesz zadać pytanie autorowi Jon Fosse?
Dołącz do grupy "Rozmowy z autorami" i zaproponuj pytania - my zorganizujemy wywiad
Rozpocznij dyskusjęDołącz do grupy "Rozmowy z autorami" i zaproponuj pytania - my zorganizujemy wywiad