Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wciągająca, magiczna, jedyna w swoim rodzaju :)

Wciągająca, magiczna, jedyna w swoim rodzaju :)

Bardzo przyjemna, miła książka pełna zabawy słowem i ukrytych filozoficznych wywodów jej autora.

Bardzo przyjemna, miła książka pełna zabawy słowem i ukrytych filozoficznych wywodów jej autora.

Książka do której od samego początku byłam dość negatywnie nastawiona, wychodząc z założenia, że ktoś kto jest znakomitym malarzem, nie może równie dobrze pisać. W jakiejś części to sprawdziło się, przede wszystkim przerost formy nad treścią. Jednak pomimo, że książka momentami usypia, jest po prostu nieciekawa, jest wyjątkowo oryginalna (moim zdaniem) i zachwyca surrealizmem słów, momentami miałam wrażenie, że S. Dali po prostu probuje nowego narzędzia - słów - do malowania kolejnego obrazu pełnego magii.

Książka do której od samego początku byłam dość negatywnie nastawiona, wychodząc z założenia, że ktoś kto jest znakomitym malarzem, nie może równie dobrze pisać. W jakiejś części to sprawdziło się, przede wszystkim przerost formy nad treścią. Jednak pomimo, że książka momentami usypia, jest po prostu nieciekawa, jest wyjątkowo oryginalna (moim zdaniem) i zachwyca...

Mnie osobiście ksiązka bardziej nudziła niż fascynowała.

Mnie osobiście ksiązka bardziej nudziła niż fascynowała.

Treścią książki jest głównie list od ojca do osieroconego syna, wysłany do przyszłości, przed 11 latami, gdy śmierć miała ich rozdzielić. "Dziewczyna z pomarańczami" nie jest książką smutną, chociaż zawiera wiele refleksji o życiu i o jego końcu, opowiada historię miłości dwojga młodych ludzi, daje do myślenia i każe czytelnikowi dokonać wyboru - czy gdyby mógł podjąć decyzję, podjął by się wyzwania jakim jest życie na tej planecie ze świadomością, że w tej samej sekundzie wybiera także śmierć i tęsknotę?

Treścią książki jest głównie list od ojca do osieroconego syna, wysłany do przyszłości, przed 11 latami, gdy śmierć miała ich rozdzielić. "Dziewczyna z pomarańczami" nie jest książką smutną, chociaż zawiera wiele refleksji o życiu i o jego końcu, opowiada historię miłości dwojga młodych ludzi, daje do myślenia i każe czytelnikowi dokonać wyboru - czy gdyby mógł podjąć...

Książka nie zawiodła moich oczekiwań, zainteresowała już po pierwszej stronie i sprawiła, że przez dłuższą chwilę żyłam bardziej jej fabułą niż tym, co rzeczywiście mnie otaczało. Bardzo polecam każdemu! A już niedługo biorę się za kolejną pozycję C. R. Zafona!

Książka nie zawiodła moich oczekiwań, zainteresowała już po pierwszej stronie i sprawiła, że przez dłuższą chwilę żyłam bardziej jej fabułą niż tym, co rzeczywiście mnie otaczało. Bardzo polecam każdemu! A już niedługo biorę się za kolejną pozycję C. R. Zafona!

"Pianistka" jest książką wyjątkowo brutalną i bezpośrednią, co czyni ją interesującą. Powoduje niesmak, opisuje wszystko dokładnie, bez przykrywek i upiększania. Nie jest to na pewno pozycja dobra dla każdego, ja cieszę się, że wpadła w moje ręce i pokazała coś, czego wcześniej w mojej wyobraźni nie było.

"Pianistka" jest książką wyjątkowo brutalną i bezpośrednią, co czyni ją interesującą. Powoduje niesmak, opisuje wszystko dokładnie, bez przykrywek i upiększania. Nie jest to na pewno pozycja dobra dla każdego, ja cieszę się, że wpadła w moje ręce i pokazała coś, czego wcześniej w mojej wyobraźni nie było.

Przyjemna książka - ale nic więcej.

Przyjemna książka - ale nic więcej.

przewspaniałe przemyślenia i porównania , piękny język :) Ale przedstawienie tego na pasterzu niezbyt mi się spodobało :) Chociaż bardzo trafne.

przewspaniałe przemyślenia i porównania , piękny język :) Ale przedstawienie tego na pasterzu niezbyt mi się spodobało :) Chociaż bardzo trafne.

w miarę, chociaż anoreksja wydaje mi się zupełnie inna niż autorce

w miarę, chociaż anoreksja wydaje mi się zupełnie inna niż autorce

Początkowo bałam się, że książka mnie znudzi, dlatego zabierałam się do niej strasznie długo. Po przeczytaniu stwierdzam, że wręcz przeciwnie - jest bardzo wciągająca. Zawiera kilka elementów typowych dla powieści sensacyjnych, chociaż nią nie jest. Aż do ostatnich stron wydaje się być opowieścią o człowieku chorym psychicznie - nic niemożliwego. Na końcu okazuje się być fantastyką, tutaj wielkie zaskoczenie z mojej strony, sama nie wiem czy pozytywne czy też negatywne, bo nie przepadam za 'science-fiction'... aczkolwiek tutaj mogę przymknąć na to oko! Bardzo dobra książka!

Początkowo bałam się, że książka mnie znudzi, dlatego zabierałam się do niej strasznie długo. Po przeczytaniu stwierdzam, że wręcz przeciwnie - jest bardzo wciągająca. Zawiera kilka elementów typowych dla powieści sensacyjnych, chociaż nią nie jest. Aż do ostatnich stron wydaje się być opowieścią o człowieku chorym psychicznie - nic niemożliwego. Na końcu okazuje się być...

jestem na tak.

jestem na tak.

Bardzo mi się podobała, ponieważ jest oparta na bardzo oryginalnym pomyśle ! Polecam.

Bardzo mi się podobała, ponieważ jest oparta na bardzo oryginalnym pomyśle ! Polecam.