Twój głos w mojej głowie

Trzeba mieć dużo cierpliwości, żeby dotrwać do końca tej książki. Jeden wielki chaos. Nawet wątek o naszej rodaczce A.B.C. klekającej przed autorką i jej nieszczęśliwą miłością, to taki niby "smaczek" na koniec, choć i tak nie ma wpływu na całokształt. Nie wrócę do tej książki więcej, nie warto.

Trzeba mieć dużo cierpliwości, żeby dotrwać do końca tej książki. Jeden wielki chaos. Nawet wątek o naszej rodaczce A.B.C. klekającej przed autorką i jej nieszczęśliwą miłością, to taki niby "smaczek" na koniec, choć i tak nie ma wpływu na całokształt. Nie wrócę do tej książki więcej, nie warto.

Książkę czyta się dość opornie. Dużo oderwanych od siebie zdań pada jedno po drugim.

Głowna bohaterka jest nieźle "skrzywiona" - tnie się, choruje na bulimię i dodałabym, że na pewno ma depresję. Niedługo przed pierwszą próbą samobójczą trafia do doktora R. Który pomaga jej wyjść na prostą. Choć jest to droga bardzo wyboista i nie równa. Jak łatwo się potknąć w drodze do równowagi psychicznej przekona się nie raz.... Niestety doktor R. pewnego dnia umiera, a Emma (główna bohaterka) rozstaje się z partnerem.

Myślałam, że będzie mi łatwiej utożsamić się z główną bohaterką (mój nastrój jest jak sinusoida - raz dobrze, raz zjazd w dół),ale nie dałam rady... Wydaje mi się, że Emma jest bardzo oporną postacią do utożsamienia się z nią lub do czucia współczucia dla niej.

Ogólnie opis mnie zainteresował, ale treść uważam za raczej przeciętną. Bez rewelacji.

Książkę czyta się dość opornie. Dużo oderwanych od siebie zdań pada jedno po drugim.

Głowna bohaterka jest nieźle "skrzywiona" - tnie się, choruje na bulimię i dodałabym, że na pewno ma depresję. Niedługo przed pierwszą próbą samobójczą trafia do doktora R. Który pomaga jej wyjść na prostą. Choć jest to droga bardzo wyboista i nie równa. Jak łatwo się potknąć w drodze do...

Najgorzej jest się pogodzić z końcem czegoś pięknego, co sprawia, że zdrowiejecie, czujecie się uskrzydleni i szczęśliwi. Nie chcecie się na to zgodzić. Nie chcecie, by coś działo się bez Waszego udziału. Dlaczego nie mogę zdecydować, żeby to trwało dalej? Dlaczego ktoś decyduje o tym beze mnie? Dlaczego nie mam nic do powiedzenia?

Bohaterka powieści 𝘛𝘸𝘰́𝘫 𝘨ł𝘰𝘴 𝘸 𝘮𝘰𝘫𝘦𝘫 𝘨ł𝘰𝘸𝘪𝘦 od wielu lat zmaga się z depresją i zaburzeniami odżywiania. Kilka nieudanych prób samobójczych na koncie i liczne samookaleczenia... a emocjonalne i życiowe pogubienie tylko pogłębia jej stan. Na szczęście, mimo swoich ciągłych spadków formy i kolejnych nieudanych (często bardzo toksycznych) związków, może liczyć na wsparcie swoich rodziców, przyjaciółek i doktora R. Gdy po długim czasie jej życie zaczyna się układać i stabilizować, coś pęka. Jedne z tych najstabilniejszych elementów jej codzienności zostają nagle permanentnie zachwiane.

Pewnie powiecie -- rany, ale ciężka historia, czytanie tego musiało być nie lada przeprawą... Ale nic z tych rzeczy. Pomimo trudnej tematyki (w dodatku autobiograficznej),powieść czytało się naprawdę... przyjemnie? W pisaniu autorki wyczuwało się jakby lekki dystans i ironię do opisywanych wydarzeń i uczuć. Konstrukcja powieści jest trochę epizodyczna i porozrzucana -- kolejne części fabuły zapisane w formie wspomnień (ale z zawartością dialogową, co jest bardzo na plus!) i przeplecione wiadomościami, listami, wpisami i notatkami. Przemierzając następne rozdziały, daje się zauważyć zmiany w umyśle bohaterki, w jej podejściu do sytuacji życiowej, swoich emocji i relacji z innymi ludźmi. Widzimy proces psychicznej regeneracji, ale i serię kroków w tył.

Wiecie co, naprawdę powinnam się z siebie śmiać, bo 𝘋𝘰 𝘶𝘵𝘳𝘢𝘵𝘺 𝘵𝘤𝘩𝘶 poruszało niemal identyczną tematykę. Na tyle pokrewną, że uświadomiłam sobie właśnie, że relacje romantyczne obydwu bohaterek trochę mi się mieszają. Nie zdziwię się, jeśli znów zabiorę się za coś podobnego (ale spójrzmy prawdzie w oczy, kolejną książkę pewnie skończę dopiero za pół roku 😂).

Najgorzej jest się pogodzić z końcem czegoś pięknego, co sprawia, że zdrowiejecie, czujecie się uskrzydleni i szczęśliwi. Nie chcecie się na to zgodzić. Nie chcecie, by coś działo się bez Waszego udziału. Dlaczego nie mogę zdecydować, żeby to trwało dalej? Dlaczego ktoś decyduje o tym beze mnie? Dlaczego nie mam nic do powiedzenia?

Bohaterka powieści 𝘛𝘸𝘰́𝘫 𝘨ł𝘰𝘴 𝘸 𝘮𝘰𝘫𝘦𝘫...

„Twój głos w mojej głowie” to jedna z tych książek, która każe zastanowić się nad swoją treścią. Jest przytłaczająca, ale zarazem daje nadzieję. Pokazuje, że z każdego załamania, z każdej trudnej sytuacji, z każdej toksycznej relacji można wyjść jeśli naprawdę się chce. Napisana lekkim językiem, bardzo wciągająca, choć miejscami można się pogubić. Czytałam ją etapami, ze względu na moją tendencję do rozczulania się nad każdym rozdziałem (tego typu książek) osobno.
Główna bohaterka – zarazem autorka książki – jest młodą kobietą z niesamowitą wyobraźnią i sposobem bycia. Naprawdę rzadko się zdarza, aby ktoś opisał swoją miłość w taki sposób. Momentami sama czułam się zakochana, porzucona, zraniona, a innym razem szczęśliwa. Książka pokazuje co jest prawdziwą wartością w życiu. Właściwe nie co, a kto – rodzina i przyjaciele.
Osobiście wyniosłam z tej książki lekcję, jaką jest to, że ludzie, których spotykamy na naszej drodze są największym skarbem i siłą, jaka jest nam dana. Nawet jeśli z czasem ludzie ci stają się wspomnieniem.
Polecam z całego serca, choć wrażliwszych czytelników treść książki może trochę zdołować. Nie jest to lekka lektura, ale jak już wcześniej wspomniałam, można z niej wiele wynieść.

„Twój głos w mojej głowie” to jedna z tych książek, która każe zastanowić się nad swoją treścią. Jest przytłaczająca, ale zarazem daje nadzieję. Pokazuje, że z każdego załamania, z każdej trudnej sytuacji, z każdej toksycznej relacji można wyjść jeśli naprawdę się chce. Napisana lekkim językiem, bardzo wciągająca, choć miejscami można się pogubić. Czytałam ją etapami, ze...

Twój głos w mojej głowie-przeżycia, wspomnienia autorki i jednocześnie bohaterki-Emmy Forrest. Amerykańska dziennikarka opisuje okres w swoim życiu, gdy cierpiała na zaburzenia dwubiegunowe, depresję oraz zaburzenia odżywiania. Czasem, gdy coś jest nie tak w Twojej głowie, ciężko jest kontrolować myśli i zachowanie. Forrest doskonale ukazuje to w powieści.
Pisze bardzo ciekawym i nieco chaotycznym, lecz tym samym doskonale oddającym jej uczucia style. Dzięki temu możemy wczuć się w jej rolę, przez chwilę poczuć się zagubionym wśród myśli.
Autorka wyjaśnia w książce, że zawsze, gdy chce umrzeć, pisze zamiast tego. Biorąc pod uwagę, że myśli o samobójstwie codziennie-nie jest zaskakujące, iż jej powieść jest świetnie napisana.
Po ciąg dalszy zapraszam na bloga: http://ksiazkowelove8.blogspot.com/2015/02/twoj-gos-w-mojej-gowie-emma-forrest.html

Twój głos w mojej głowie-przeżycia, wspomnienia autorki i jednocześnie bohaterki-Emmy Forrest. Amerykańska dziennikarka opisuje okres w swoim życiu, gdy cierpiała na zaburzenia dwubiegunowe, depresję oraz zaburzenia odżywiania. Czasem, gdy coś jest nie tak w Twojej głowie, ciężko jest kontrolować myśli i zachowanie. Forrest doskonale ukazuje to w powieści.
Pisze bardzo...

Oczekiwałem czegoś więcej...czuję pewien niedosyt po przeczytaniu. W niektórych momentach bardzo ciekawa, niekiedy nudna i bez polotu.

Oczekiwałem czegoś więcej...czuję pewien niedosyt po przeczytaniu. W niektórych momentach bardzo ciekawa, niekiedy nudna i bez polotu.

http://subiektywne-recenzje.blogspot.com/2015/08/17-emma-forrest-twoj-gos-w-mojej-gowie.html

http://subiektywne-recenzje.blogspot.com/2015/08/17-emma-forrest-twoj-gos-w-mojej-gowie.html

Świetna, bolesna i zatrzymująca w wielu momentach. Dosadna i ważna, po prostu ludzka, bardzo polecam sprawdzić :)

Świetna, bolesna i zatrzymująca w wielu momentach. Dosadna i ważna, po prostu ludzka, bardzo polecam sprawdzić :)

Bardzo zainteresował mnie opis tej książki, niestety zawiodłam się. Książka nudna i nieciekawa, szkoda czasu i moich pieniędzy.

Bardzo zainteresował mnie opis tej książki, niestety zawiodłam się. Książka nudna i nieciekawa, szkoda czasu i moich pieniędzy.

Niby krótka, a nie czyta się szybko... Niby z humorem, a porusza poważne kwestie... Niby ciekawa, ale niezbyt mnie wciągnęła ta opowieść.

Niby krótka, a nie czyta się szybko... Niby z humorem, a porusza poważne kwestie... Niby ciekawa, ale niezbyt mnie wciągnęła ta opowieść.