Buszujący w zbożu

,,Buszujący w zbożu" J. D. Salingera to książka którą wpisałam sobie jako must have do przeczytania. Dlaczego? Dlatego, że jedna bookstagramerka zachwycała się tą książką. Moja przyjaciółka jednak mi ją odradzała. Mówiła, że główny bohater ją irytował i że książką ogólnie jest słaba... I mogę potwierdzić jej słowa.

Pierwsza strona bardzo mnie zaintrygowała, tak że po pracy zaczęłam ją czytać od razu w pokoju na sezonie na początku czerwca... ale już po 20 stronach się okazało że to nie jest książka dla mnie. Więc się uparłam i przebrnęłam przez całość i niby nie żałuję ale... teraz oficjalnie mogę stwierdzić, że nie rozumiem jak ta książka mogła być kiedyś światowym fenomenem.

Nie dość że główny bohater irytuje, to zbacza ciągle z tematu. A kilku zdaniach potrafi zacząć kilka różnych wątków, których później nie kończy. A jego podejście do świata i ludzi... masakra. Rozumiem, że książka była napisana w innych czasach i nie jest już dzisiaj aktualna w wielu sprawach (np. Nazywanie kogoś kolorowym, wyzywanie od pedałów i pedofili kogoś innej orientacji, traktowanie kobiet jak swoją własność), ale i tak czułam się dziwnie czytając o tych sprawach w taki sposób jaki opisywał to ten chłopak.

Podsumowując, książka mnie nie porwała, wręcz zdegustiwała. Dostaje ode mnie 3/10.

,,Buszujący w zbożu" J. D. Salingera to książka którą wpisałam sobie jako must have do przeczytania. Dlaczego? Dlatego, że jedna bookstagramerka zachwycała się tą książką. Moja przyjaciółka jednak mi ją odradzała. Mówiła, że główny bohater ją irytował i że książką ogólnie jest słaba... I mogę potwierdzić jej słowa.

Pierwsza strona bardzo mnie zaintrygowała, tak że po...

Mam pewien problem z tą książką. Próbowałem ją docenić, dostrzec jej głębię i przenikliwość, ale pomimo usilnych prób jakoś mi nie to nie wychodzi. Sam zamysł jest bardzo interesujący – młody buntownik, który nie potrafi się odnaleźć w społeczeństwie. Nie potrafi dopasować się do narzuconych norm, ani nawiązywać dialogu, poprawnych relacji z większością ludzi. Jest to o trudach dojrzewania w ostatnich jej fazach. Mimo to wykonanie wydaje mi się strasznie płaskie i mało odkrywcze. Może jednak w tym tkwi siła w tej powieści, w jej zwyczajności? Ta prostota przekazu i zwyczajność sprawiła, że identyfikowało się z Holdenem tak wielu młodych ludzi w stanach i na cały świcie? Widzieli w nim cząstkę siebie. Tak zakładam.

Mam pewien problem z tą książką. Próbowałem ją docenić, dostrzec jej głębię i przenikliwość, ale pomimo usilnych prób jakoś mi nie to nie wychodzi. Sam zamysł jest bardzo interesujący – młody buntownik, który nie potrafi się odnaleźć w społeczeństwie. Nie potrafi dopasować się do narzuconych norm, ani nawiązywać dialogu, poprawnych relacji z większością ludzi. Jest to o...

Sięgnęłam po książkę po przeczytaniu cytatu, który mnie zaintrygował: "Lepiej nic nikomu nie opowiadajcie. Bo potem zaczniecie tęsknić". Książka jednak nie przypadła mi do gustu. W żadnym stopniu nie utożsamiam się z bohaterem i myślę, że to nie tylko przez to, że nie jestem już nastolatką. Może to dlatego, że nigdy nie byłam nastolatkiem i nie miałam takich myśli jak przedstawiony bohater.

Sięgnęłam po książkę po przeczytaniu cytatu, który mnie zaintrygował: "Lepiej nic nikomu nie opowiadajcie. Bo potem zaczniecie tęsknić". Książka jednak nie przypadła mi do gustu. W żadnym stopniu nie utożsamiam się z bohaterem i myślę, że to nie tylko przez to, że nie jestem już nastolatką. Może to dlatego, że nigdy nie byłam nastolatkiem i nie miałam takich myśli jak...

Jedyny plus, że przysłużyła się do nauczenia johna lenona pokory – za to trzy gwiazdki więcej

Jedyny plus, że przysłużyła się do nauczenia johna lenona pokory – za to trzy gwiazdki więcej

Krytyka otoczenia i świat widziany z perspektywy nastolatka. Buszującego po ulicach Nowego Jorku. "Lepiej nigdy nikomu nic nie opowiadajcie. Bo jak opowiecie - zaczniecie tęsknić"

Krytyka otoczenia i świat widziany z perspektywy nastolatka. Buszującego po ulicach Nowego Jorku. "Lepiej nigdy nikomu nic nie opowiadajcie. Bo jak opowiecie - zaczniecie tęsknić"

Okropna, wulgarna książka.

Okropna, wulgarna książka.

Jakoś nie czuje potrzeby zabicia Johna Lennona

Jakoś nie czuje potrzeby zabicia Johna Lennona

Okropna.

Okropna.

Mam straszny dylemat jeśli chodzi o tę książkę. Świat oczami 16latka, który opowiada niby to lekko o swoich przygodach, a z drugiej strony czuć cały czas pewien niepokój. Sama fabuła może jakoś kosmicznie nie wciąga, ale autor po mistrzowsku oddał problemy, z którymi styka się młodzież - nie ważne, czy to połowa XX w., czy lata 20te XXI wieku. Warto przeczytać i się zastanowić - naprawdę daje do myślenia.

Mam straszny dylemat jeśli chodzi o tę książkę. Świat oczami 16latka, który opowiada niby to lekko o swoich przygodach, a z drugiej strony czuć cały czas pewien niepokój. Sama fabuła może jakoś kosmicznie nie wciąga, ale autor po mistrzowsku oddał problemy, z którymi styka się młodzież - nie ważne, czy to połowa XX w., czy lata 20te XXI wieku. Warto przeczytać i się...

Chyba trochę za późno zabrałam się za tę lekturę, wydaje mi się, że byłaby lepsza czytana na podobnym etapie życia jak u głównego bohatera.

Książka w głównej mierze jest historią chłopaka, który podczas ucieczki ze szkoły spotyka na swojej drodze wiele mniej lub bardziej dziwnych czy ciekawych ludzi. Spotkania te co prawda do mnie nie trafiałydo końca, jednak rozumiem że niektórych może skłonić do refleksji.

Niestety też trzeba wziąć pod uwagę, że to co w latach 40 czy 50 było szokujące, obecnie jest raczej normalne i historia zestarzała się niezbyt korzystnie.

Chyba trochę za późno zabrałam się za tę lekturę, wydaje mi się, że byłaby lepsza czytana na podobnym etapie życia jak u głównego bohatera.

Książka w głównej mierze jest historią chłopaka, który podczas ucieczki ze szkoły spotyka na swojej drodze wiele mniej lub bardziej dziwnych czy ciekawych ludzi. Spotkania te co prawda do mnie nie trafiałydo końca, jednak rozumiem że...