Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC- Patronat LC
Twój głos w mojej głowie Emma Forrest 
Muszę przyznać, że książka nie należy do najłatwiejszych. Nie należy również do lektur na "odstresowanie się" czy zwyczajnie "lekkich".
Trudne tematy, ciężkie życiowe sytuacje z którymi autorka sobie nie radzi sprawia, że musi wciąż korzystać z pomocy terapeuty.
Czytelnicy zmagający się z podobnymi problemami, jak u biografki, owy bestseller będzie uwielbieniem, a nawet czymś więcej.
Uważam, że ta książka będzie również bliższa dla osób, które korzystały lub korzystają z tego rodzaju pomocy (terapii),aby posklejać swoje życie, ogarnąć się czy nawet w uzyskaniu pomocy, aby miarę normalnie funkcjonować, co dla niektórych nie jest taką prostą sprawą, jak się wydaje.
Twój głos w mojej głowie Emma Forrest
Książkę wypożyczyłam pomimo jej "dość" przeciętnych opinii, a też często skłaniających się ku tym negatywnym. Faktem jest że nie należy ona do książek z gatunku " łatwa, lekka i przyjemna" Ale czy tak trudne przeżycia można przenieść na papier tworząc przyjemną lekturę? Irytują mnie opinie mówiące o nieskładności książki o lekkim traktowaniu problemu bulimii i samookaleczeń i o ZGROZO braku autentyzmu.
Dla mnie osobiście jedna z niewielu książek autentycznie przedstawiająca problemy osób z bulimią. Chaotyczna? Tak. Niespójna? Tak. Niezrozumiała? Dla jednych przeciętna, słaba dla innych wybitna. Myślę, że osoby z podobnymi problemami odnajdą w niej siebie. Dla osób zastanawiających jakiemu celowi służy napisanie tej książki odpowiadam: Osobom niepowiązanym bezpośrednio z problemami ED ciężko jest zrozumieć że pokazanie historii tak trudnej, przedstawiającej bardzo długą, bolesną i przewrotną drogę do zdrowienia może przynieść nadzieję. Samo nazwanie problemu i przyznanie się przed sobą do niego to stumilowy krok do powrotu do "normalności".
Książka mi bardzo bliska, wiele myśli dzielę z bohaterką.. .„Przecież jestem NORMALNA i NORMALNIE wyglądam, ale to nie jest moja prawdziwa tożsamość, nie w takim sensie w jakim jest nią brzydota. Normalności, zakładając że wygląda się po prostu normalnie brakuje tarczy ochronnej w postaci wstrętu do samej siebie”
