Sekretne życie drzew

Film dokumentalny w formie ksiazki - jednak przy tym tytule wynudziłam się nieco, miałam wrażenie powtórki lekcji biologii a nie fascynujacej lektury.

Film dokumentalny w formie ksiazki - jednak przy tym tytule wynudziłam się nieco, miałam wrażenie powtórki lekcji biologii a nie fascynujacej lektury.

Pokaż mimo to

Las jest dla mnie miejscem magicznym i lektura tej książki też ma w sobie coś magicznego. Interesująca i pouczająca!

Las jest dla mnie miejscem magicznym i lektura tej książki też ma w sobie coś magicznego. Interesująca i pouczająca!

Pokaż mimo to

Nie skończyłam

Nie skończyłam

Pokaż mimo to

Po lekturze żadna wyprawa do lasu nie będzie już taka sama.

Po lekturze żadna wyprawa do lasu nie będzie już taka sama.

Pokaż mimo to

Doskonała ksiażka o leśnej społeczności , napisana przez kogoś kto doskonale zna las .
Pokazuje, że drzewa, jako organizmy żywe, funcjonują jak my, ludzie.

Doskonała ksiażka o leśnej społeczności , napisana przez kogoś kto doskonale zna las .
Pokazuje, że drzewa, jako organizmy żywe, funcjonują jak my, ludzie.

Pokaż mimo to

"Pocenie się drzew możecie zresztą pośrednio zaobserwować – i to przy domach.
Rosną tam często dawne żywe choinki, których nikt nie chciał wyrzucić, więc je posadzono i cieszą się jak najlepszym zdrowiem.
Rosną i rosną, a w którymś momencie stają się o wiele wyższe, niż oczekiwali właściciele. Przede wszystkim jednak w większości wypadków stoją one za blisko ścian budynków, częściowo sięgają nawet konarami ponad dach. I tam pojawiają się swego rodzaju plamy potu. To, co dla nas, ludzi, jest już wystarczająco nieprzyjemne pod pachami, ma dla domów nie tylko wizualne skutki. Wskutek pocenia się drzew robi się tak wilgotno, że na fasadach i dachówkach osiedlają się glony i mchy. Deszcz gorzej spływa, hamowany przez roślinną okrywę, a obluzowane poduchy mchu zatykają rynnę. W miarę upływu lat tynk się kruszy wskutek wilgoci i trzeba przeprowadzać przedwczesny remont. Właściciele samochodów parkowanych pod drzewami odnoszą natomiast korzyści z tego działania kompensacyjnego. Przy temperaturach zbliżonych do zera ci, którzy parkują swe auta pod gołym niebem, muszą zeskrobywać lód z ich szyb, podczas gdy pojazdy zaparkowane pod koronami drzew często w ogóle nie są oblodzone. Abstrahując od tego, że drzewa mogą mieć negatywny wpływ na elewację budowli, fascynuje mnie, w jakim stopniu świerki i inne gatunki potrafią regulować mikroklimat otoczenia. O ileż większa musi być zatem siła oddziaływania dziewiczego lasu!' (cytat z omawianej książki). Podaje jako przykład.


Wiele komplementów słyszałam na temat tej pozycji, chyba od niej nastąpił wysyp, na pozycje z życia roślin, zwierząt, miejsc... Nie, nie, o nie, będzie tu peanów. Jeśli chcecie przeczytać, te wszystkie komplementy, albo chociaż część z nich, to zapraszam na inne strony. Pierwsze co mnie się nasuwa, a raczej rzuca na uszy, tak na uszy, to patos, patosem pogania, patosem opływa wyidealizowanymi opowieści-drażni po prostu bez porostu.
Drugie, nieznacznie ustępujące pierwszemu to moda na przypisywanie, w tym przypadku drzewom dysponowania świadomości społecznej rozwiniętej tak jak u człowieka, i czynienie tego z pietyzmem. I znowu lanie, lanie, lanie wooody...

Nie sądzę, żeby trzaski we wnętrzu drzew, które możemy usłyszeć w czasie suszy były sposobem na komunikowanie się. Bardzo często człowiek przypisywał swoje zachowania i postrzeganie świata przez zwierzęta i rośliny, i nie jest to nic nowego. I tu także ma to miejsce na wyrost. Na przerost i to we wszelkich odmianach. Bibliografia? Jaka bibliografia? Po co, w książce, uważanej za popularnonaukową bibliografia?

Jeśli ktoś myśli, że mikoryza jest nowością (i nie potrzeba do jej zastosowania gromadzenia wiedzy przez drzewa), to muszę ją, albo jego zmartwić, mnie o niej uczono nalekcjach biologii w klasie podstawowej. I tak wiem, że drzewo potrafi rozpoznać długość fali światła, i dysponuje takimi mechanizmami, które można by porównać na wyrost niczym zmysły człowieka, odróżniają porę dnia, i roku, kieruje swoje konary w stronę światła, ale to nie znaczy, że myślą w sposób złożony. Chociaż miło by nam to było usłyszeć, i lektura była by bardziej, bardziej fascynująca. Podlane jest to litrami patosu (nie mylić z potasem i wieloma innymi mikroelementami) odpierwiastkować, odchudzić, tylko co by z tej pozycji zostało?


Z oczywistości jeszcze można wyróżnić: bioróżnorodność, wiemy, że jest ważna, także w lesie. Irytujący jest zwyczaj autora pisanie o wszystkim- jak ma to związek z różnorodnością, jako odkrycie, wrzące odkrycie ostatnich lat…Mam nadzieję, że nauka nie poszła w las. Gdyby skroplić cały ten ściekający patos, to można by spokojnie książkę skrócić o sto pięćdziesiąt stron. Tylko, czy wtedy starczyło by materiału? I czy pozycja była by atrakcyjna? No, może właśnie wtedy była by. Pytanie, czy dzisiaj jest?

Idźmy dalej. Przekonanie, że drzewa posługują się językiem, w takim rozumieniu jak czyni to homo sapiens? Zresztą nie tylko językiem, ale instynkt przetrwania jest zastąpiony, o zgrozo wiedzą, drzewa wiedzą, tylko po to, żeby w następnym rozdziale stwierdzić: nawet gdyby drzewo było by tego świadome, nie powstrzymało by go to od kwitnienia (rozdział szósty). Antropomorfizacja- mamy jeszcze niekonsekwencję autora. Tak można napisać, napisać wszystko można (no prawie), że i człowiek jest wyposażony w procesy świadome i nieświadome. Tak tylko, że jest różnica, taka mała różnica, że nawet różniczka, nie mydlić z tradycyjną nazwą nieskończenie małej zmiany danej zmiennej,że człowiek posiada mózg (a to, że niektórzy przedstawiciele gatunku nie potrafią go używać, to inna histeria, historia znaczy się). Mózg mózgiem, ale ten człowieczy jest niezwykle złożony. Dlatego też człowiek nie rodzi się, jak to czynią np strusie z jaja, bo głowa musi przejść przez kanał rodny.

Zastanawiam się nad fenomenem tej treści, i czy ludzie, ci, którzy misternie kontrują peany, naprawdę zapominają o podstawach wiedzy przekazanej w biologii? Może tak być, przecież zapominanie jest naturalnym procesem, który zachodzi u nas wszystkich.

Czy może to potrzeba antropomorfizowania drzew i zwierząt jest tak pociągająca? Bazuje na naszym, ludzkim poczuciu budowania wspólnoty, z tym co żyje, chociażby uskuteczniało owo życie w sposób zgoła inny, pełzający, latający, stacjonarny. Przecież znana jest człowieka tęsknota za lataniem, stwarzanie nie tylko światów literackich, ale i wynalazków, inspirowanych tym w jaki sposób żyje przyroda, bo to, że żyję, tętni i czyni świat różnorodnym, również bio(różnorodnym) nie mam najmniej wątpliwości, tyle, że przypisywanie myślenia, działania, wiedzy,ba! Planowania, nawet swoich miłosnych stosunków, jest już błędem, może nazbyt kuszącym…

Jeszcze chciałam wspomnieć o lektorze, bo miałam okazję książki wysłuchać, Stanisław Biczysko, czyta w sposób wyśmienity, tak, że można się zrelaksować, jeśli oczywiście nie analizuje się treści.Spojony, niemalże relaksujący.I jest to plus tej pozycji, duży, i niestety, jedyny ---jaki dostrzegłam.

"Pocenie się drzew możecie zresztą pośrednio zaobserwować – i to przy domach.
Rosną tam często dawne żywe choinki, których nikt nie chciał wyrzucić, więc je posadzono i cieszą się jak najlepszym zdrowiem.
Rosną i rosną, a w którymś momencie stają się o wiele wyższe, niż oczekiwali właściciele. Przede wszystkim jednak w większości wypadków stoją one za blisko ścian budynków,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z pewnością ciekawa i poruszająco napisana książka. W słowach łatwo wyczuć ogromne uczucie jakim darzy autor otaczający nas świat flory i fauny. Wiele zaskakujących i interesujących faktów. Momentami zbyt szczegółowa, przez co może się dłużyć, lecz zdecydowanie warta poświecenia czasu.

Z pewnością ciekawa i poruszająco napisana książka. W słowach łatwo wyczuć ogromne uczucie jakim darzy autor otaczający nas świat flory i fauny. Wiele zaskakujących i interesujących faktów. Momentami zbyt szczegółowa, przez co może się dłużyć, lecz zdecydowanie warta poświecenia czasu.

Pokaż mimo to

porównywanie drzew do ludzi to jednak przesada lewicowa

porównywanie drzew do ludzi to jednak przesada lewicowa

Pokaż mimo to

Po prostu urocza - aż się chce iść na spacer po lesie. Zdecydowania cudowna lektura dla wszystkich miłośników drzew.

Po prostu urocza - aż się chce iść na spacer po lesie. Zdecydowania cudowna lektura dla wszystkich miłośników drzew.

Pokaż mimo to

Ciekawa, lecz nie porywająca. Nie wiem czy będę chciał kiedykolwiek do niej wrócić, a to jest dla mnie wyznacznikiem naprawdę dobrej pozycji.

Ciekawa, lecz nie porywająca. Nie wiem czy będę chciał kiedykolwiek do niej wrócić, a to jest dla mnie wyznacznikiem naprawdę dobrej pozycji.

Pokaż mimo to