Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Masochistycznie przyjemna. Jak lodowate styczniowe słońce. Wszystko co piękne wydaje się tysiąc razy piekniejsze, wszystko co brzydkie staje się po prostu szkaradne.
Wartki język, nietuzinkowe bruzdy na twarzach, zamarznięte rybie oczy.
Warto wpaść na gorącą kawę z Wiśniewską, gdy Ole zrywa się do lotu.

Masochistycznie przyjemna. Jak lodowate styczniowe słońce. Wszystko co piękne wydaje się tysiąc razy piekniejsze, wszystko co brzydkie staje się po prostu szkaradne.
Wartki język, nietuzinkowe bruzdy na twarzach, zamarznięte rybie oczy.
Warto wpaść na gorącą kawę z Wiśniewską, gdy Ole zrywa się do lotu.

V

V

Prosta, napisana topornym, suchym językiem powieść o subtelnych, pierwotnych - a jednak zakazanych - uczuciach. Kruchość i ulotność emocji daje duże pole do popisu dla wyobraźni czytelnika i tym samym zmusza nawet homofoba do głębokiej empatii. Po odłożeniu książki nasuwają się pytania - Dlaczego tak musiało się skończyć? I odpowiedź - "Bo ludzie ludziom zgotowali ten los".

Prosta, napisana topornym, suchym językiem powieść o subtelnych, pierwotnych - a jednak zakazanych - uczuciach. Kruchość i ulotność emocji daje duże pole do popisu dla wyobraźni czytelnika i tym samym zmusza nawet homofoba do głębokiej empatii. Po odłożeniu książki nasuwają się pytania - Dlaczego tak musiało się skończyć? I odpowiedź - "Bo ludzie ludziom zgotowali ten los".

Jedna z najciekawszych pozycji w cyklu "Kroniki Wampirów" - magiczna, szalona. Ukazuje zupełnie nowe spojrzenie na tematykę życia po śmierci, Raju czy kosmologii. Jak dla mnie - arcydzieło.

Jedna z najciekawszych pozycji w cyklu "Kroniki Wampirów" - magiczna, szalona. Ukazuje zupełnie nowe spojrzenie na tematykę życia po śmierci, Raju czy kosmologii. Jak dla mnie - arcydzieło.