Kolejna świetna książka Wiśniewskiej. Polecam bardzo i sięgam po "Lud".

Kolejna świetna książka Wiśniewskiej. Polecam bardzo i sięgam po "Lud".

Nie jestem fanką reportaży tej autorki, ale ten podobał mi się o wiele bardziej niż "Białe", więc jeśli ktoś się po tamtej pozycji zniechęcił, to może spróbować dać szansę tej książce. Jest tu więcej faktów i mniej historii życia różnych ludzi.

Nie jestem fanką reportaży tej autorki, ale ten podobał mi się o wiele bardziej niż "Białe", więc jeśli ktoś się po tamtej pozycji zniechęcił, to może spróbować dać szansę tej książce. Jest tu więcej faktów i mniej historii życia różnych ludzi.

Ogromną wręcz miłością darzę kraje skandynawskie więc bardzo też lubię wszelaką literaturę (nie tylko kryminalną) o tamtejszych zakątkach. "Hen...." jest jedną z ciekawszych reportaży o regionie i ludziach, o których właściwie się nie mówi. Finnmark, bo to o nim mowa, dotąd kojarzył mi się głównie z baśnią o Królowej Śniegu, a tu się okazuje, że jest to bardzo ciekawe miejsce naszego globu - to największy i najrzadziej zaludniony region Norwegii, w którym przenikają się kultury lapońska, fińska, rosyjska i norweska.

Książka wstrzemięźliwa i wymowna zarazem, czasem brzmi chaotycznie i momentami się dłuży, jednocześnie zawiera garść interesujących opowieści o kulturze północy na której II WŚ także odcisnęła swoje trudne i surowe piętno.
To ksiazka o niezwykłych ludziach, u których egzystencja wypełniona jest trudami życia codziennego. Warto przeczytać, by uświadomić sobie, co kryje w sobie prawdziwa Norwegia.

Ogromną wręcz miłością darzę kraje skandynawskie więc bardzo też lubię wszelaką literaturę (nie tylko kryminalną) o tamtejszych zakątkach. "Hen...." jest jedną z ciekawszych reportaży o regionie i ludziach, o których właściwie się nie mówi. Finnmark, bo to o nim mowa, dotąd kojarzył mi się głównie z baśnią o Królowej Śniegu, a tu się okazuje, że jest to bardzo ciekawe...

Jest to bardzo dobry reportaż, jednak dla mnie trochę zbyt szczegółowy.

Jest to bardzo dobry reportaż, jednak dla mnie trochę zbyt szczegółowy.

W książce autorka opisuje zwyczaje, życie oraz problemy mieszkańców północnej Norwegii. Momentami nudnawa ale warto przebrnąć przez te nudniejsze fragmenty dla kartek poświęconych Saamom, wpływowi drugiej wojny światowej na ten region oraz wzmiankowom, niestety skąpym w moim odczuciu, na temat Norweskich Kwenów. Bo ile o Saamach, znanym nam pod nazwą Lapończycy niektórzy słyszeli, to jestem pewny że o Kwenach niemal nikt kto nie miał bezpośredniej styczności z północą. To co robi ta książka fenomenalnie, to przedstawienie tego jak wielokulturowa jest północna Norwegia. Jeśli kogoś interesuje północ, to polecam bardzo tę książkę. Jeżeli ktoś lubi reportaże to też. Ale raczej nie jest to książka którą warto poczytać po prostu z nudów

W książce autorka opisuje zwyczaje, życie oraz problemy mieszkańców północnej Norwegii. Momentami nudnawa ale warto przebrnąć przez te nudniejsze fragmenty dla kartek poświęconych Saamom, wpływowi drugiej wojny światowej na ten region oraz wzmiankowom, niestety skąpym w moim odczuciu, na temat Norweskich Kwenów. Bo ile o Saamach, znanym nam pod nazwą Lapończycy niektórzy...

Reportaż opowiada o życiu na północy Norwegii. Potrafi przenieść w klimat najdalszych zakątków na północy, przedstawić tamtejsze problemy, klimat, ludzi.

Książkę oceniłabym jako dobrą, ponieważ mimo iż podobała mi się jej historia, to momentami mnie nudziła. Potrafi przenieść w tamtejszy klimat, ale mam wrażenie, że mało z niej wyciągnęłam jakiejkolwiek wiedzy, przez co ciężko mi ją polecić innym. Jest po prostu poprawna, brakowało mi w niej czegokolwiek "ekstra", co powodowałoby, że nie mogę się doczekać kontynuacji jej czytania lub zachęcam znajomych do przeczytania tej lektury.

Reportaż opowiada o życiu na północy Norwegii. Potrafi przenieść w klimat najdalszych zakątków na północy, przedstawić tamtejsze problemy, klimat, ludzi.

Książkę oceniłabym jako dobrą, ponieważ mimo iż podobała mi się jej historia, to momentami mnie nudziła. Potrafi przenieść w tamtejszy klimat, ale mam wrażenie, że mało z niej wyciągnęłam jakiejkolwiek wiedzy, przez co...

Książka fajna. Momentami mnie nudziła. Niestety to wina lektorki audiobooka. Dla mnie głos nie do zniesienia. Taki przeźroczysty miękki nieinteresujący dziecinny głos. Od samego początku się wyłączałam. Czubówna by z tego zrobiła majstersztyk. Szkoda. Wielka szkoda! Może przez to treść wydawała się nudna.

Książka fajna. Momentami mnie nudziła. Niestety to wina lektorki audiobooka. Dla mnie głos nie do zniesienia. Taki przeźroczysty miękki nieinteresujący dziecinny głos. Od samego początku się wyłączałam. Czubówna by z tego zrobiła majstersztyk. Szkoda. Wielka szkoda! Może przez to treść wydawała się nudna.

w reportażu Ilony Wiśniewskiej da się poczuć klimat dalekiej północy, z jej zimnem, samotnością, ciemnością i przestrzenią, pięknie opisane

w reportażu Ilony Wiśniewskiej da się poczuć klimat dalekiej północy, z jej zimnem, samotnością, ciemnością i przestrzenią, pięknie opisane

Pomimo tego, że w historiach życia bohaterów Hen można się pogubić, to klimat książki przenosi nas całych do wietrznej północy. Reportaż podzielony na 3 części. W każdej dużo wspomnień poprzetykanych teraźniejszością. Jak zawsze bardzo polecam

Pomimo tego, że w historiach życia bohaterów Hen można się pogubić, to klimat książki przenosi nas całych do wietrznej północy. Reportaż podzielony na 3 części. W każdej dużo wspomnień poprzetykanych teraźniejszością. Jak zawsze bardzo polecam

Reportaże Ilony Wiśniewskiej są klimatyczne, mroźne, prawdziwe, wyłapujące nieoczywiste aspekty życia na północy, nie do zobaczenia z perspektywy turysty.
Nie do końca leży mi poetyka, ale poznawczo - łapka w górę".
Wyzwanie LC styczeń 2024.

Reportaże Ilony Wiśniewskiej są klimatyczne, mroźne, prawdziwe, wyłapujące nieoczywiste aspekty życia na północy, nie do zobaczenia z perspektywy turysty.
Nie do końca leży mi poetyka, ale poznawczo - łapka w górę".
Wyzwanie LC styczeń 2024.