Z całym szacunkiem dla Milana Kundery, to było moje drugie i ostatnie spotkanie z jego twórczością. Po ,, Nieznośnej lekkości bytu '' która mi się kompletnie nie spodobała postanowiłam dać autorowi jeszcze jedną szansę . ,,Księga śmiechu i zapomnienia '' wcale nie była lepsza, znów ten sam schemat polityka i erotyka. O ile chętnie czytałam o Czechosłowacji w czasach komunizmu, o tyle erotyzm mnie odpychał i odbierał chęć czytania tej książki. W każdej z siedmiu opowieści mowa jest o aktach seksualnych , zdradach, kochankach, orgazmach,trójkątach , erekcji itp, wg mnie jest tego za dużo i przekracza granice dobrego smaku. Oczywiście jest to moje subiektywne odczucie, nie polubiłam prozy Milana Kundery. Dla mnie to dosłowna,, Księga zapomnienia ", zapominam o tej i o kolejnych książkach napisanych przez Kunderę.🙁

Z całym szacunkiem dla Milana Kundery, to było moje drugie i ostatnie spotkanie z jego twórczością. Po ,, Nieznośnej lekkości bytu '' która mi się kompletnie nie spodobała postanowiłam dać autorowi jeszcze jedną szansę . ,,Księga śmiechu i zapomnienia '' wcale nie była lepsza, znów ten sam schemat polityka i erotyka. O ile chętnie czytałam o Czechosłowacji w czasach...

Mówię wprost, ta książka już mniej ciekawsza od pozostałych, ale również i w niej autor odnosi się krytycznie do ustroju komunistycznego.
Zarówno państwa byłego bloku wschodniego, jak i dzisiejsze, w tym między innymi Polska, zapewniają nam lepszą przyszłość, że będzie żyło się lepiej, a jak się okazuje, to nasze jutro to najzwyczajniejsza pustka, nie ma tam nic. Rycerz z ,,Gości, gości” mówił, że gubi się ten, kto nie widzi przed sobą celu. Gdy tak czytam Kunderę, mam wrażenie, że dziś to już cały świat jest pogubiony. Przyszłość jest niejasna, i nie wiadomo, co się jeszcze wydarzy. Póki, co wszystko idzie ku gorszemu. Natomiast przeszłość? Jest piękna, dlatego dziś politycy, pragną ją przemalować i zniszczyć, choćby zmieniając fakty historii.
Dzieci są przyszłością narodu, owszem! Ale tylko, dlatego, że ta ich dziecięcość umożliwia politykom nimi manipulować. Dziecko najłatwiej jest zindoktrynować. W ogóle podzielam zdanie Kundery, że dziś dorośli dziecinnieją. Mało, kto dziś, rozwija szare komórki, wszystko zmierza ku bezmyślnemu egoizmowi, głupocie.
Gdy tak czytałem, wiem, że warto mieć takie własne Modus Vivendi, czyli sposób na życie. Jeśli żyje się bez światopoglądu, to największe dzieło nasze życie, którym jest nasz własny byt, to twór bez ciekawej treści. Wszystko jest zależne od nas.
Nie podoba mi się krytyka poetów, że to młodzi mężczyźni, którzy najdłużej chowają się pod spódnicą mamusi. Skąd! Moim zdaniem w życiu każdego chłopca, to właśnie matka jest pierwszą miłością…

Ciekawa nawet, lecz mnie nie urzekła aż tak…

Mówię wprost, ta książka już mniej ciekawsza od pozostałych, ale również i w niej autor odnosi się krytycznie do ustroju komunistycznego.
Zarówno państwa byłego bloku wschodniego, jak i dzisiejsze, w tym między innymi Polska, zapewniają nam lepszą przyszłość, że będzie żyło się lepiej, a jak się okazuje, to nasze jutro to najzwyczajniejsza pustka, nie ma tam nic. Rycerz z...

Nie była to Nieśmiertelność, ale wciąż była to świetna książka.

Jak tak dalej pójdzie, to Kundera będzie się bił u mnie z Shalev o to, kto jest lepszym odkryciem tego roku

Nie była to Nieśmiertelność, ale wciąż była to świetna książka.

Jak tak dalej pójdzie, to Kundera będzie się bił u mnie z Shalev o to, kto jest lepszym odkryciem tego roku

niestety, czytałam ją po łebkach, w autobusach i na korytarzach, więc niewiele z niej pamiętam. potrzebowałabym większego skupienia, aby ocenić ją bardziej dokładnie. na pewno nie najgorsza, stoi jednak gdzieś za "życie jest gdzie indziej" czy za "walcem pożegnalnym"; ma jednak swoje ciekawe i mocne momenty.

niestety, czytałam ją po łebkach, w autobusach i na korytarzach, więc niewiele z niej pamiętam. potrzebowałabym większego skupienia, aby ocenić ją bardziej dokładnie. na pewno nie najgorsza, stoi jednak gdzieś za "życie jest gdzie indziej" czy za "walcem pożegnalnym"; ma jednak swoje ciekawe i mocne momenty.

Zbiór kilku niezwiązanych ze sobą opowiadań, które łączy to, że dużo w nich erotyzmu i odwołań do czeskiej polityki. Ten erotyzm taki zbyt wulgarny, inny niż w innych książkach Kundery.

Opowiadania dość absurdalne i bzdurne, nie bardzo wiem co autor miał na myśli, ale dla mnie jednak bardziej żenujące niż ciekawe

Zbiór kilku niezwiązanych ze sobą opowiadań, które łączy to, że dużo w nich erotyzmu i odwołań do czeskiej polityki. Ten erotyzm taki zbyt wulgarny, inny niż w innych książkach Kundery.

Opowiadania dość absurdalne i bzdurne, nie bardzo wiem co autor miał na myśli, ale dla mnie jednak bardziej żenujące niż ciekawe

Książkę kupiłem zupełnie przypadkiem planując podarować ją w prezencie. Nie znałem wcześniej wcześniej autora, choć nazwisko autora obiło mi się o uszy. Bardzo przyjemny zbiór opowiadań, choć jednocześnie nierówny. Pierwsze, drugie, czwarte i piąte opowiadanie bardzo dobre, zabawne, z humorem kojarzącym mi się z twórczością Vonneguta. Opowiadanie szóste było dla mnie najbardziej kontrowersyjne, przywodzące mi na myśl pisarstwo w stylu Palahniuka. Pozycja zachęciła mnie do zapoznania się z kolejnymi tytułami autora, które już na mnie czekają.

Książkę kupiłem zupełnie przypadkiem planując podarować ją w prezencie. Nie znałem wcześniej wcześniej autora, choć nazwisko autora obiło mi się o uszy. Bardzo przyjemny zbiór opowiadań, choć jednocześnie nierówny. Pierwsze, drugie, czwarte i piąte opowiadanie bardzo dobre, zabawne, z humorem kojarzącym mi się z twórczością Vonneguta. Opowiadanie szóste było dla mnie...

Zbiór opowiadanek niezbyt powiązanych ze sobą. Jedyne co je scala to wątki erotyczne. Trochę odstręczają mnie one, ponieważ czasami zahaczają o pornografię. Jednak ponieważ pisarz jest uznany i uznane powszechnie jest jego mistrzostwo - szóstka na dziesięć.

Zbiór opowiadanek niezbyt powiązanych ze sobą. Jedyne co je scala to wątki erotyczne. Trochę odstręczają mnie one, ponieważ czasami zahaczają o pornografię. Jednak ponieważ pisarz jest uznany i uznane powszechnie jest jego mistrzostwo - szóstka na dziesięć.

Chyba najbardziej postmodernistyczny Kundera, jakiego do tej pory czytałem. Jego wariacja fantastycznie splata zawarte refleksje w składną całość, a realizm sprawnie funkcjonuje z pozornym chaosem. Chętnie ujrzałbym nawet więcej fragmentów z jego osobistymi przeżyciami, trochę później się urwały, a szkoda.

Chyba najbardziej postmodernistyczny Kundera, jakiego do tej pory czytałem. Jego wariacja fantastycznie splata zawarte refleksje w składną całość, a realizm sprawnie funkcjonuje z pozornym chaosem. Chętnie ujrzałbym nawet więcej fragmentów z jego osobistymi przeżyciami, trochę później się urwały, a szkoda.

Lekka, przyjemna, momentami troszkę chaotyczna, lecz pełna subtelnych mądrości.

Lekka, przyjemna, momentami troszkę chaotyczna, lecz pełna subtelnych mądrości.

Literatura Kundery wciąż mnie zaskakuje. W tej konkretnej lekturze odnaleźć można niekonwencjonalne spojrzenie na najbardziej popularne toposy jakimi są miłość czy akt miłosny. Ponadto, niezwykłe wrażenie wywarły na mnie opisy cielesności - niektóre świadczące o przynależności ciała do sfery sacrum, inne deprymujące, kpiące z fizyczności. Mistrzostwo.

Literatura Kundery wciąż mnie zaskakuje. W tej konkretnej lekturze odnaleźć można niekonwencjonalne spojrzenie na najbardziej popularne toposy jakimi są miłość czy akt miłosny. Ponadto, niezwykłe wrażenie wywarły na mnie opisy cielesności - niektóre świadczące o przynależności ciała do sfery sacrum, inne deprymujące, kpiące z fizyczności. Mistrzostwo.