Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznam, że książka skusiła mnie piękną okładką, ale jej treść niestety już mnie nie zachwyciła...
Bardzo mi się tu nie podobało to, że bohaterowie zostali przedstawieni w sposób bardzo prostolinijny. Autorka od początku wyraźnie zaznacza, jak czytelnik ma postrzegać dane postaci, nie pozostawiając pola na wyrobienie własnej opinii.
Dało się też odczuć, jakby na siłę przepychane tu były wątki feministyczne, autorka tak się w tym zagalopowała, że aż w znacznym stopniu odbiegła od oryginału Wergiliusza.
Ponadto w niektórych momentach piękny, doniosły język typowy dla opowieści mitologicznych przeplatany jest tu ze współczesnymi zwrotami, co mnie osobiście bardzo raziło w oczy.
Mimo, że książka jest dosyć krótka, to momentami tak się na niej wynudziłam, że jej skończenie zajęło mi aż kilka dni. To jak dotąd najsłabsza książka około-mitologiczna, jaką miałam okazję przeczytać.

Przyznam, że książka skusiła mnie piękną okładką, ale jej treść niestety już mnie nie zachwyciła...
Bardzo mi się tu nie podobało to, że bohaterowie zostali przedstawieni w sposób bardzo prostolinijny. Autorka od początku wyraźnie zaznacza, jak czytelnik ma postrzegać dane postaci, nie pozostawiając pola na wyrobienie własnej opinii.
Dało się też odczuć, jakby na siłę...

Bardzo duży rozgłos wokół tej książki sprawił, że miałam wobec niej wysokie oczekiwania. I niestety nie do końca ona im sprostała...
Podsumowałabym ją krótko: bardzo ciekawy, oryginalny pomysł na fabułę, ale wykonanie przeciętne.
Irytowało mnie częste powtarzanie tych samych rzeczy, a niektórzy bohaterowie byli nieco płascy i nijacy.
Książka całkiem w porządku, do przeczytania na raz, ale nie rozumiem skąd aż tyle zachwytów nad nią... Nie porwała mnie.

Bardzo duży rozgłos wokół tej książki sprawił, że miałam wobec niej wysokie oczekiwania. I niestety nie do końca ona im sprostała...
Podsumowałabym ją krótko: bardzo ciekawy, oryginalny pomysł na fabułę, ale wykonanie przeciętne.
Irytowało mnie częste powtarzanie tych samych rzeczy, a niektórzy bohaterowie byli nieco płascy i nijacy.
Książka całkiem w porządku, do...

Szczerze mówiąc jestem nieco zaskoczona, nie spodziewałam się że ta książka będzie tak dobra! Bardzo inteligentna i stylowo napisana, aż trudno uwierzyć, że to debiut tej autorki. Choć mam wrażenie, że to nie tylko zasługa świetnego stylu autorki, ale też dobrego tłumaczenia. A barwne, wyraziste postaci sprawiają, że ciężko wypuścić tę książkę z rąk.

Powieść opiera się głównie na czterech toczących się równolegle historiach kobiet, których losy związane są z jednym mężczyzną- malarzem Egonem Schiele. Opowieści każdej z nich, mimo tego że dzieją się w tym samym czasie i wędrują czasem wokół tych samych wydarzeń, wciąż zaskakują, wnoszą coś nowego, a niekiedy pokazują tę samą postać od nieco innej strony.

Zakończenie jest tak smutne, przejmujące i napisane w bardzo emocjonalny sposób, że czytając je miałam ochotę się rozpłakać.

Muszę przyznać, że dawno żadna książka mnie tak nie poruszyła i zaintrygowała. A moje zaciekawienie tylko się pogłębiło, gdy odkryłam, że opowieść nie jest w stu procentach fikcją literacką, a opiera się na prawdziwych wydarzeniach.
Zaraz po jej zakończeniu, zaczęłam szukać informacji o Egonie Schiele i kobietach z jego życia, przeglądać jego obrazy... Naprawdę ta historia mnie pochłonęła.

Szczerze mówiąc jestem nieco zaskoczona, nie spodziewałam się że ta książka będzie tak dobra! Bardzo inteligentna i stylowo napisana, aż trudno uwierzyć, że to debiut tej autorki. Choć mam wrażenie, że to nie tylko zasługa świetnego stylu autorki, ale też dobrego tłumaczenia. A barwne, wyraziste postaci sprawiają, że ciężko wypuścić tę książkę z rąk.

Powieść opiera się...

Wzruszająca i pouczająca opowieść ukazująca wojnę oczami dziecka. John Boyne w bardzo subtelny sposób ukazał okrucieństwo tamtych czasów i świetnie oddał sposób postrzegania świata przez kilkuletnie dziecko, które inaczej postrzega otaczającą je rzeczywistość. "Chłopiec w pasiastej piżamie" poruszył mnie do głębi.

Wzruszająca i pouczająca opowieść ukazująca wojnę oczami dziecka. John Boyne w bardzo subtelny sposób ukazał okrucieństwo tamtych czasów i świetnie oddał sposób postrzegania świata przez kilkuletnie dziecko, które inaczej postrzega otaczającą je rzeczywistość. "Chłopiec w pasiastej piżamie" poruszył mnie do głębi.

"O Addie można powiedzieć tyle rzeczy, ale na pewno nie to, że da się o niej zapomnieć." - te słowa jednego z bohaterów idelanie oddają moje zdanie o tej książce. Jest ona wyjątkowa i zapada w pamięci, ponadto można się w niej dopatrywać naprawdę wielu znaczeń. Dawno nie przeczytałam czegoś, co pozostawiłoby mnie z tyloma emocjami i przemyśleniami.

"Niewidzialne życie Addie LaRue" jest według mnie powieścią głęboko filozoficzną.
Odpowiada na pytanie, jaki sens ma nasze życie, jeśli nie pozostawiamy po sobie żadnego śladu na świecie. Pokazuje, że ideały nie istnieją i nie warto dążyć do tego, aby być perfekcyjnym w oczach innych. Z kolei tytułowa Addie LaRue jest metaforą, występuje w roli wszystkich kobiet, które walczą o to, aby być dostrzeżonymi, aby ich głos się liczył i aby doceniono ich prawdziwą wartość.
Zapałałam ogromną sympatią do postaci Addie. Główna bohaterka jest silną, odważną kobietą, dążącą do celu. Nie zadowala się prostym życiem, jakie inni chcieli jej narzucić. Chce osiągnąć coś więcej, rozwijać się, chłonąć życie garściami. Jej myślenie wykracza poza granice czasu, w jakim przyszło jej się urodzić.

Nie mogłabym nie wspomnieć o pięknym języku, jakim posługuje się tu autorka. To moje pierwsze spotkanie z twórczością V.E.Schwab, ale zdecydowanie nie ostatnie, bo pokochałam jej styl pisania. Książka trafia do mojego grona ulubieńców.

"O Addie można powiedzieć tyle rzeczy, ale na pewno nie to, że da się o niej zapomnieć." - te słowa jednego z bohaterów idelanie oddają moje zdanie o tej książce. Jest ona wyjątkowa i zapada w pamięci, ponadto można się w niej dopatrywać naprawdę wielu znaczeń. Dawno nie przeczytałam czegoś, co pozostawiłoby mnie z tyloma emocjami i przemyśleniami.

"Niewidzialne życie...

Jako, że już wcześniej zdążyłam zakochać się w piórze Elif Shafak, to, że "Bękart ze Stambułu" okazał się świetną książką, nie jest dla mnie żadną niespodzianką. Myślę, że nawet gdyby ta autorka pisała kompletnie o niczym, i tak byłabym zachwycona, bo jej styl pisania jest naprawdę piękny i mnie oczarowuje.
Ale ta książka zdecydowanie nie jest "o niczym". To wielopokoleniowa, wielokulturowa opowieść o więzach rodzinnych, poszukiwaniu swojej tożsamości i o kobietach - tak bardzo od siebie różnych, a jednak tworzących jedną, nierozerwalną rodzinę. Powieść opiera się w głównej mierze na klimacie barwnej, różnorodnej, tętniącej życiem Turcji, co dla mnie (jako osoby zafascynowanej tym krajem i kulturą) jest jej wielkim atutem.
W "Bękarcie ze Stambułu" nie zabrakło także miejsca na element zaskoczenia. Dość powolnie aczkolwiek płynnie rozwijająca się historia zupełnie nie wskazywała na takie zakończenie.

Jako, że już wcześniej zdążyłam zakochać się w piórze Elif Shafak, to, że "Bękart ze Stambułu" okazał się świetną książką, nie jest dla mnie żadną niespodzianką. Myślę, że nawet gdyby ta autorka pisała kompletnie o niczym, i tak byłabym zachwycona, bo jej styl pisania jest naprawdę piękny i mnie oczarowuje.
Ale ta książka zdecydowanie nie jest "o niczym". To...

Dzięki tej książce przekonałam się, że nie tylko książki Elif Shafak są niezwykłe, ale i sama autorka jest niezwykłą osobą. Już wcześniej była to jedna z moich ulubionych autorek, ale z każdą kolejną jej książka szanuję ją jeszcze bardziej, zarówno jako autorkę jak i po prostu kobietę.
No i niezmiennie jestem pod wielkim wrażeniem kunsztu literackiego Elif Shafak.

"Czarne mleko" to zbiór mysli, błyskotliwych refleksji i opowieści z życia autorki wymieszanych z pewną dozą fikcji. Doświadczenia autorki ubrane zostały w naprawdę błyskotliwe i barwne metafory. Książka w ciekawy sposób przybliża pokrótce życiorysy innych twórców literackich, których losy w jakiś sposób odnoszą się do rozterek wewnętrznych aktorki.

Być może nie jest to najlepsza książka Elif Shafak, ale z pewnością bardzo się on wyróżnia na tle pozostałych, więc zdecydowanie jest ona warta uwagi.

Dzięki tej książce przekonałam się, że nie tylko książki Elif Shafak są niezwykłe, ale i sama autorka jest niezwykłą osobą. Już wcześniej była to jedna z moich ulubionych autorek, ale z każdą kolejną jej książka szanuję ją jeszcze bardziej, zarówno jako autorkę jak i po prostu kobietę.
No i niezmiennie jestem pod wielkim wrażeniem kunsztu literackiego Elif...

Po moim ponownym spotkaniu z tą książką, mogę z pewnością stwierdzić, że jest to jedna z książek mojego życia. Za drugim razem zachwyciła mnie chyba nawet bardziej, niż gdy czytałam ją po raz pierwszy.
To przepiękna opowieść o silnej dziewczynce, nastolatce, a w końcu młodej kobiecie, której samotnie przyszło stawić czoła wielu przeciwnościom i która pomimo to zachowała siłę i miała odwagę pozostać sobą.
To opowieść o stracie, bólu, samotności i poszukiwaniu siebie. Ale także o miłości i niekończącej się nadziei.
Ta historia w niezwykły i błyskotliwy sposób ukazuje nie tylko piękno natury, ale i to w jaki sposób łączy się ona z życiem człowieka.
Na pewno jeszcze nie raz wrócę do tej książki i jestem przekonana, że za każdym razem odnajdę w niej coś nowego.

Po moim ponownym spotkaniu z tą książką, mogę z pewnością stwierdzić, że jest to jedna z książek mojego życia. Za drugim razem zachwyciła mnie chyba nawet bardziej, niż gdy czytałam ją po raz pierwszy.
To przepiękna opowieść o silnej dziewczynce, nastolatce, a w końcu młodej kobiecie, której samotnie przyszło stawić czoła wielu przeciwnościom i która pomimo to zachowała...

Niezwykła opowieść o dorastaniu, odrzuceniu, miłości i wielkiej samotności... Dawno żadna książka mnie tak nie poruszyła. Nawet rozległe opisy przyrody, które zwykły mnie nudzić, tu czytałam z zapartym tchem. Zakończenie- niesamowite. Pokochałam "Gdzie śpiewają raki" za niezwykły klimat, poruszającą historię i magiczne pióro Delii Owens. Książka trafia do grona moich ulubieńców ♡

Niezwykła opowieść o dorastaniu, odrzuceniu, miłości i wielkiej samotności... Dawno żadna książka mnie tak nie poruszyła. Nawet rozległe opisy przyrody, które zwykły mnie nudzić, tu czytałam z zapartym tchem. Zakończenie- niesamowite. Pokochałam "Gdzie śpiewają raki" za niezwykły klimat, poruszającą historię i magiczne pióro Delii Owens. Książka trafia do grona moich...

Do sięgnięcia po tę książkę skłonił mnie ładnie, dosyć poetycko brzmiący tytuł no i oczywiście ta cudna okładka. Natomiast ta książka okazała się być czymś zupełnie innym niż się spodziewałam. I jest ona naprawdę... dziwna. Pojawiają się tu duchy, egzorcyzmy, opętania... Czytając opis z tyłu nastawiłam na coś zupełnie innego. I pewnie w dużej mierze dlatego ta książka do mnie nie trafiła.

Na dodatek ciągłe zmiany perspektywy czasowej, jak i miejsca akcji oraz ogrom bohaterów znacznie utrudniają odbiór tej książki i na początku trudno jest połapać się w tej historii. Ale muszę przyznać, że z czasem bardzo satysfakcjonujące jest obserwowanie jak w nieoczywisty sposób losy wszytkich bohaterów się ze sobą splatają. Choć minusem jest także to, że autorka momentami skupia się na zbytnio na rzeczach zupełnie nieistotnych dla fabuły.
Jest to powieść na tyle specyficzna, że według mnie nie każdemu przypadnie do gustu.

Do sięgnięcia po tę książkę skłonił mnie ładnie, dosyć poetycko brzmiący tytuł no i oczywiście ta cudna okładka. Natomiast ta książka okazała się być czymś zupełnie innym niż się spodziewałam. I jest ona naprawdę... dziwna. Pojawiają się tu duchy, egzorcyzmy, opętania... Czytając opis z tyłu nastawiłam na coś zupełnie innego. I pewnie w dużej mierze dlatego ta książka do...

Bardzo mądra i ładnie napisana książka o chłopcu, który pomimo tego, że nie potrafi czuć, to okazuje się być o wiele bardziej czuły na emocje i problemy innych niż "normalni" ludzie.

Napisana w prosty sposób, ale jednocześnie akcentując akurat to, co trzeba. Naprawdę daje do myślenia.

Muszę się jednak przyczepić do błędów redakcyjnych - trafiłam na sporo literówek albo zdań o przestawionym szyku wyrazów, co razi w oczy podczas czytania. To pewnie wynika z tego, że książka była tłumaczona z koreańskiego na angielski i dopiero potem na polski, jednak wciąż - jak można przeoczyć tyle błędów...

Bardzo mądra i ładnie napisana książka o chłopcu, który pomimo tego, że nie potrafi czuć, to okazuje się być o wiele bardziej czuły na emocje i problemy innych niż "normalni" ludzie.

Napisana w prosty sposób, ale jednocześnie akcentując akurat to, co trzeba. Naprawdę daje do myślenia.

Muszę się jednak przyczepić do błędów redakcyjnych - trafiłam na sporo literówek albo...

Mam do tej książki mieszane odczucia. Historie bohaterek są tu opisywane w bardzo beznamiętnie, w sposób pozbawiony emocji. Taka chłodna narracja nieco tej książce ujmuje. Myślę, że przedstawiany tu temat przedmiotowego traktowania kobiet i prób sprostowania oczekiwaniom innych można by poprowadzić lepiej.

Po dobrym początku książka szybko traci "to coś", co na początku mnie zaintrygowało i akcja już prawie przez cały czas stoi w miejscu. Przy zakończeniu odniosłam wrażenie, jakby nagle urwano tę historię w połowie.

Mam do tej książki mieszane odczucia. Historie bohaterek są tu opisywane w bardzo beznamiętnie, w sposób pozbawiony emocji. Taka chłodna narracja nieco tej książce ujmuje. Myślę, że przedstawiany tu temat przedmiotowego traktowania kobiet i prób sprostowania oczekiwaniom innych można by poprowadzić lepiej.

Po dobrym początku książka szybko traci "to coś", co na początku...

Książka o niepowtarzalnym klimacie i bardzo emocjonująca. Nie dość, że opowiada o hollywoodzkim życiu, to według mnie sama w sobie jest świetnym, gotowym scenariuszem na film.

Książka o niepowtarzalnym klimacie i bardzo emocjonująca. Nie dość, że opowiada o hollywoodzkim życiu, to według mnie sama w sobie jest świetnym, gotowym scenariuszem na film.

Literacko Elif Shafak jak zwykle nie zawodzi, to trzeba przyznać. Ale niestety na tym kończą się dla mnie pozytywne aspekty tej książki.

Książka zdecydowanie według mnie nie dorasta do pięt "10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie" albo "Bękartowi ze Stambułu" Tamtymi powieściami byłam zachwycona, ta natomiast wcale do mnie nie trafiła, chwilami musiałam się wręcz zmuszać do dalszego czytania.

Jak dla mnie ta powieść jest zbyt przegadana i filozoficzno - moralizatorska. Gdy autor co jakiś czas przemyca w swoim utworze jakieś swoje uniwersalne mądrości, zupełnie inaczej trafiają one do czytelnika, niż kiedy jakaś rozbudowana życiowa zasada jest nam serwowana na dosłownie co drugiej stronie... a to właśnie ma miejsce w tej książce. Mam wrażenie, że całe jej przesłanie traci przez to swój wydźwięk i sprawia, że naprawdę ciężko przez nią przebrnąć.

Osobiście też nie przepadam gdy wątek religijny odgrywa tak dużą rolę w książce.

Podsumowując: niestety duże rozczarowanie.

Literacko Elif Shafak jak zwykle nie zawodzi, to trzeba przyznać. Ale niestety na tym kończą się dla mnie pozytywne aspekty tej książki.

Książka zdecydowanie według mnie nie dorasta do pięt "10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie" albo "Bękartowi ze Stambułu" Tamtymi powieściami byłam zachwycona, ta natomiast wcale do mnie nie trafiła, chwilami musiałam się wręcz...

Ta poruszająca, wielopokoleniowa historia pochłania bez reszty.
Początkowo nieco chaotyczna, wrzuca nas w wir licznych bohaterów i wydarzeń rozciągniętych na przestrzeni wielu lat, przez co trudno się w niej odnaleźć. Z czasem jednak wciąga czytelnika i już nie puszcza.
"Ósme życie (dla Brilki)" to opowieść w dużej mierze o wojnie. Ale nie tylko. Także o poświęceniu, miłości, oddaniu, relacjach rodzinnych, nadziei na lepsze jutro...
Książka ukazuje trudy wojny, która zmienia człowieka, przysparza mu ogrom cierpienia i nieodwracalnie wpływa na jego losy. Ta powieść jest przepełniona wstrząsającymi wydarzeniami, a losy wszytkich bohaterów są ze sobą splecione w niezwykły sposób.
Niezwykła książka.

Ta poruszająca, wielopokoleniowa historia pochłania bez reszty.
Początkowo nieco chaotyczna, wrzuca nas w wir licznych bohaterów i wydarzeń rozciągniętych na przestrzeni wielu lat, przez co trudno się w niej odnaleźć. Z czasem jednak wciąga czytelnika i już nie puszcza.
"Ósme życie (dla Brilki)" to opowieść w dużej mierze o wojnie. Ale nie tylko. Także o poświęceniu,...

Przepiękna i niesamowicie poruszająca. Smutna i pokrzepiająca. Natrafiłam na tę książkę przypadkiem i nie spodziewałam się, że aż tak mi się spodoba.

Przepiękna i niesamowicie poruszająca. Smutna i pokrzepiająca. Natrafiłam na tę książkę przypadkiem i nie spodziewałam się, że aż tak mi się spodoba.

Opis z tyłu książki wyraźnie wskazuje, że ma to być kryminał, ale nie polecam podchodzić do niej jak do klasycznego kryminału. Bardzo dużo jest w niej z literatury pięknej- pięknie napisana, dużo o poezji, głębokie rozważania nad literaturą, sztuką i wojną.
Doceniam przesłanie tej książki, ale nie zachwyciła mnie. Moim zdaniem jest nieco chaotyczna, dużo japońskich i koreańskich nazwisk, które ciężko zapamiętać, utrudniają czytanie. Książka jest też nierówna, druga połowa zdecydowanie bardziej mi się podobała.

Opis z tyłu książki wyraźnie wskazuje, że ma to być kryminał, ale nie polecam podchodzić do niej jak do klasycznego kryminału. Bardzo dużo jest w niej z literatury pięknej- pięknie napisana, dużo o poezji, głębokie rozważania nad literaturą, sztuką i wojną.
Doceniam przesłanie tej książki, ale nie zachwyciła mnie. Moim zdaniem jest nieco chaotyczna, dużo japońskich i...

Piękna i poruszająca opowieść o odmienności i sile przyjaźni. Autorka świetnie nakreśla obraz tureckiej kultury i mentalności tamtejszych ludzi. Ta książka pozostanie ze mną na długo.

Piękna i poruszająca opowieść o odmienności i sile przyjaźni. Autorka świetnie nakreśla obraz tureckiej kultury i mentalności tamtejszych ludzi. Ta książka pozostanie ze mną na długo.