Poeta, strażnik i więzień

Krótko: genialna, niezapomniana, pełna wrażliwości.

"Książka, która zapuszcza korzenie w czyimś sercu, nigdy nie ginie."

Krótko: genialna, niezapomniana, pełna wrażliwości.

"Książka, która zapuszcza korzenie w czyimś sercu, nigdy nie ginie."

Piękna.

Bardzo liryczna, pełna poetyckości, subtelności. Zdecydowanie poezja gra w powieści Lee Jung-myunga pierwszoplanową rolę. Bo w końcu wszystko jest dla niej, przez nią i o niej. Dlatego tego też dla niektórych czytelników książka ta będzie dużym wyzwaniem i wielu osobom po prostu nie przypadnie do gustu.

Świetnie wykreowani bohaterowie, których można odkrywać do samego końca. Bo nic nie jest czarno-białe. Autor, Koreańczyk, również nie antagonizował głównych bohaterów Japończyków. Bo żaden człowiek nie jest do końca zły i do końca dobry. Co w przypadku relacji Korea-Japonia mogło okazać się zdradliwe.

Przepiękna historia. Tylko i aż tyle. Świetnie opisane więzienie, stosunki między więźniami, więźniami i strażnikami, oraz między samymi strażnikami. Jest to historia pełna tajemnic, które czytelnik odkrywa do samego końca. Bo im dalej, tym ta historia jest ciekawsza i niestety, coraz bardziej smutna i dotkliwa.

Innym ważnym elementem w tej książce, co może zaburzyć jej odbiór, są retrospekcje. Dotyczą one wielu bohaterów i można się w nich zagubić, dlatego też trzeba tę powieść czytać rozważnie i spokojnie. Dla własnego dobra.

Cóż, powieści tej na pewno nie nazwałabym kryminałem. Choć od wątku kryminalnego autor wychodzi i na nim kończy. Nie mniej historia morderstwa jest tutaj ciekawa, choć zagadka nie jest zbyt skomplikowana. Ale to też nie o to w tej powieści chodzi.

Elementem, za który na pewno zapamiętam "Poetę, strażnika i więźnia" jest niesamowita mnogość wątków kulturowych z całego świata. Wykorzystanie wierszy, muzyki i fragmentów książek kanonu literatury światowej jest mistrzowskie. I tym według mnie stoi ta powieść. Bez tego nie byłoby powieści Lee Jung-myunga. Sama, czytając, szukałam wiele z tych nawiązań w wirtualnym świecie.

Jest to kolejna książka, o której można by mówić godzinami. Mnogość poruszanych problemów jest niesamowita i prawie każdy ważny motyw jest tutaj odpowiednio wyważony i opisany. Gdyż mi osobiście zabrakło tutaj rozszerzenia motywu samego szpitala.

Dla europejskiego czytelnika zbliżenie z tą powieścią pozwoli odkryć historię Korei i Japonii. W małym stopniu co prawda, ale wystarczająco, aby taki osobnik nie był zagubiony.

Na pewno jest to powieść wymagająca. I można to określenie rozumieć w dwojaki sposób. Po pierwsze wymaga ona skupienia, cierpliwości i dużej dozy wrażliwości. A po drugie, nie jest to książka dla czytelnika, który czyta 5 książek rocznie, niestety. Mnogość wątków i nawiązań wymaga pewnego obycia w kulturze i znajomości tych klasyków. I nie jest to złośliwe. Aby w pełni zrozumieć, co Lee Jung-myung chce powiedzieć, trzeba odkrywać wraz z czytaniem tej powieści, inne dzieła, zarówno muzyczne, jak i literackie.

Niezmiennie pozostaje w zachwycie - książki dalekowschodnich autorów są zarazem tak uniwersalne, a jednocześnie tak tożsame z ich kulturą. Kolejna perełka, którą warto przeczytać. Jednocześnie jest to dość wymagająca książka. Jedno jest pewne - ta historia długo ze mną pozostanie.

Piękna.

Bardzo liryczna, pełna poetyckości, subtelności. Zdecydowanie poezja gra w powieści Lee Jung-myunga pierwszoplanową rolę. Bo w końcu wszystko jest dla niej, przez nią i o niej. Dlatego tego też dla niektórych czytelników książka ta będzie dużym wyzwaniem i wielu osobom po prostu nie przypadnie do gustu.

Świetnie wykreowani bohaterowie, których można odkrywać do...

Można się lekko zgubić w nazwiskach i liniach czasowych. Poza tym smutna, trochę poezji, trochę kryminału.

Można się lekko zgubić w nazwiskach i liniach czasowych. Poza tym smutna, trochę poezji, trochę kryminału.

Cudowna książka! Bardzo podobało mi się to, że jest to literatura wojenna o jakiej mało słyszy się w Europie. Głównie mówię tutaj o tej która znamy chociażby ze szkoły. Dobrze jest czytać o tym jak skutki wojny odczuwali obywatele krajów pozaeuropejskich - tutaj akurat Japonii.

Poza tym motyw książek i poezji roztopił moje serce. Myślę, że książka może spodobać się miłośnikom Zafona.

Dodatkowo mamy tutaj wątek około kryminalny. Jestem pod wrażeniem różnorodności tej książki oraz tego w jaki sposób wywoływała we mnie emocje.

Wiem, że jest trudno dostępna w papierze, ale ja akurat przesłuchałam ją w audiobooku.

Cudowna książka! Bardzo podobało mi się to, że jest to literatura wojenna o jakiej mało słyszy się w Europie. Głównie mówię tutaj o tej która znamy chociażby ze szkoły. Dobrze jest czytać o tym jak skutki wojny odczuwali obywatele krajów pozaeuropejskich - tutaj akurat Japonii.

Poza tym motyw książek i poezji roztopił moje serce. Myślę, że książka może spodobać się...

Opis z tyłu książki wyraźnie wskazuje, że ma to być kryminał, ale nie polecam podchodzić do niej jak do klasycznego kryminału. Bardzo dużo jest w niej z literatury pięknej- pięknie napisana, dużo o poezji, głębokie rozważania nad literaturą, sztuką i wojną.
Doceniam przesłanie tej książki, ale nie zachwyciła mnie. Moim zdaniem jest nieco chaotyczna, dużo japońskich i koreańskich nazwisk, które ciężko zapamiętać, utrudniają czytanie. Książka jest też nierówna, druga połowa zdecydowanie bardziej mi się podobała.

Opis z tyłu książki wyraźnie wskazuje, że ma to być kryminał, ale nie polecam podchodzić do niej jak do klasycznego kryminału. Bardzo dużo jest w niej z literatury pięknej- pięknie napisana, dużo o poezji, głębokie rozważania nad literaturą, sztuką i wojną.
Doceniam przesłanie tej książki, ale nie zachwyciła mnie. Moim zdaniem jest nieco chaotyczna, dużo japońskich i...

Książka była po prostu dobra. Nie zrobiła na mnie jakiegoś dużego wrażenia. Gubiłam się w imionach bohaterów, przez co fabuła średnio mnie interesowała. Ładny styl pisania, ale wątki mnie nie urzekły. Myślałam, że będzie to książka bardziej w kierunku obyczajowej/pięknej, a była subtelnym kryminałem. Raczej nie zapadnie mi w pamięć. Ani nie polecam ani nie odradzam.

Książka była po prostu dobra. Nie zrobiła na mnie jakiegoś dużego wrażenia. Gubiłam się w imionach bohaterów, przez co fabuła średnio mnie interesowała. Ładny styl pisania, ale wątki mnie nie urzekły. Myślałam, że będzie to książka bardziej w kierunku obyczajowej/pięknej, a była subtelnym kryminałem. Raczej nie zapadnie mi w pamięć. Ani nie polecam ani nie odradzam.

O jakie to było dobre! Chociaż dość szybko przewidziałam rozwiązanie "zagadki", ale to nic, bo lektura świetna. Polecam.

O jakie to było dobre! Chociaż dość szybko przewidziałam rozwiązanie "zagadki", ale to nic, bo lektura świetna. Polecam.

Specjalnie zachwycony tą książką to nie jestem, może dlatego, że była taka „przemyślana i głęboka”, każde wydarzenie odpowiednio zinterpretowane, wprost idealna pod każdym względem. Zbyt cukierkowa na tle wydarzeń dziejących się wydarzeń.

Specjalnie zachwycony tą książką to nie jestem, może dlatego, że była taka „przemyślana i głęboka”, każde wydarzenie odpowiednio zinterpretowane, wprost idealna pod każdym względem. Zbyt cukierkowa na tle wydarzeń dziejących się wydarzeń.

Pięknie napisana ^^ Polecam każdemu. Na pewno wrócę do tej pozycji ^^

Pięknie napisana ^^ Polecam każdemu. Na pewno wrócę do tej pozycji ^^

Są takie powieści, które wybijają się na tle innych bo stanowią absolutną kwintesencje tego czego szukamy w literatury – prawdy i mądrości. Według mnie powieść powinna trafić do kanonu lektur obowiązkowych, gdyż wartości, które przedstawia stanowią zbiór tak uniwersalny, dla których wybór miejsca i czasu, w którym toczy się opisana historia to tylko narzędzie do przedstawienia czegoś głębszego. Bardzo trafny jest opis znajdujący się na okładce powieści – nawiązujący zarówno do –„Skazanych na Shawshank” jak i powieści „Cień wiatru” . Można powiedzieć, że cała powieść stanowi swoistą odę do sztuki i literatury. W sytuacjach ekstremalnych, w takich kiedy do głosu dochodzi instynkt przetrwania, bardzo łatwo jest się zatracić, zadawać ból, dopuszczać się aktów przemocy. Powieść ukazuje, że jedynym źródłem normalności, jest ucieczka w sztukę, celebracja słów, które koją, ubarwiają okrutną rzeczywistość, przywracają do pionu w sytuacjach kiedy tracimy wiarę i wolę walki o siebie i wartości, które były dla nas istotne, zanim runął nasz normalny świat. Piękna, wzruszająca i wstrząsająca powieść, ukazująca okrucieństwo wojny, i konsekwencje kiedy człowiek staje się człowiekowi wrogiem, katem i oprawcą.

Są takie powieści, które wybijają się na tle innych bo stanowią absolutną kwintesencje tego czego szukamy w literatury – prawdy i mądrości. Według mnie powieść powinna trafić do kanonu lektur obowiązkowych, gdyż wartości, które przedstawia stanowią zbiór tak uniwersalny, dla których wybór miejsca i czasu, w którym toczy się opisana historia to tylko narzędzie do...