Niewidzialne życie Addie LaRue

Mam duży problem z tą książką. Z jednaj strony, pisane pięknym językiem, autorka potrafi zaczarować swoim piórem- z drugiej strony długie i męczące opisy oraz przedłużająca się historia bohaterów. Główna bohaterka trochę nijaka. Szkoda bo miałam duże nadzieje z ta powieścią.

Mam duży problem z tą książką. Z jednaj strony, pisane pięknym językiem, autorka potrafi zaczarować swoim piórem- z drugiej strony długie i męczące opisy oraz przedłużająca się historia bohaterów. Główna bohaterka trochę nijaka. Szkoda bo miałam duże nadzieje z ta powieścią.

Addie, Addie, Addie, jesteś piękna i potrafiłam to zauważyć, ale nie jestem jak Luc, nie wrócę do ciebie każdego roku, jestem jednym z tych artystów, który uwieczniali Cię w dziełach sztuki, dostrzegę cię, uwiecznię i zapomnę.

To była moja pierwsza książka Schwab, ale podobała mi się i nie mogę się doczekać aż sięgnę po inne. Nie była to szybka książka i momentami się ciągła, ale jej świat, to było coś niesamowitego, coś innego i pięknego.

Poruszyły mnie momenty z Villon kiedy Addie wracała tam po latach, bo tam było jej widzialne życie i ludzie, których znała i miasto, które znała zaczęli odchodzić i zmieniać się.

Tak naprawdę nie wiem co dodać, Addie była... piękna, ona i jej historia.

Addie, Addie, Addie, jesteś piękna i potrafiłam to zauważyć, ale nie jestem jak Luc, nie wrócę do ciebie każdego roku, jestem jednym z tych artystów, który uwieczniali Cię w dziełach sztuki, dostrzegę cię, uwiecznię i zapomnę.

To była moja pierwsza książka Schwab, ale podobała mi się i nie mogę się doczekać aż sięgnę po inne. Nie była to szybka książka i momentami się...

Miałam do tej książki dwa podejścia. Ciężko było mi się wciągnąć. Mimo wszystko bardzo mi się spodobała. Szczególnie zakończenie. Często wracam do niego myślami.

Miałam do tej książki dwa podejścia. Ciężko było mi się wciągnąć. Mimo wszystko bardzo mi się spodobała. Szczególnie zakończenie. Często wracam do niego myślami.

Bardzo fajne ale książka mogłaby być 3 razy krótsza bo jak na 600 stron to dość mało się dzieje. Język bardzo mi się podobał. SPOILER zakończenie jest słodko-gorzkie co mi odpowiada bo nie lubię smutnych zakończeń. Sama nie wiem czy wolę Henryiego czy Luca. Pewnie bohaterka jakby miała wybór i każdy by mógł ją zapamiętać wybrałaby jeszcze kogoś innego bo miała tylko dwie możliwości (to do ludzi co piszą że Addie zakochała się w Henrim bo jedyny ją zapamiętał, Luc mimo wszystko zniszczył jej życie, ona sama chciała być wolna ale pragnęła ciepła i głębszych relacji niż na jedną noc stąd ta relacja z Lucem. Dobra kończę tutaj mój wywód)

Bardzo fajne ale książka mogłaby być 3 razy krótsza bo jak na 600 stron to dość mało się dzieje. Język bardzo mi się podobał. SPOILER zakończenie jest słodko-gorzkie co mi odpowiada bo nie lubię smutnych zakończeń. Sama nie wiem czy wolę Henryiego czy Luca. Pewnie bohaterka jakby miała wybór i każdy by mógł ją zapamiętać wybrałaby jeszcze kogoś innego bo miała tylko dwie...

Pomysł na fabułę i główną bohaterkę bardzo fajny. Dobrze się czytało, choć miejscami trochę rozwlekle.

Pomysł na fabułę i główną bohaterkę bardzo fajny. Dobrze się czytało, choć miejscami trochę rozwlekle.

Książka trafiła w moje ręce w idealnym momencie mojego życia, a ostatni rozdział przypomniał mi, że wcale nie mamy tak dużo czasu jak nam się wydaje i warto by było z niego skorzystać.
Przy okazji w książce bardzo podobało mi się ciągłe skakanie z teraźniejszości do przeszłości mimo, że na początku lekko się w tym gubiłam.

Książka trafiła w moje ręce w idealnym momencie mojego życia, a ostatni rozdział przypomniał mi, że wcale nie mamy tak dużo czasu jak nam się wydaje i warto by było z niego skorzystać.
Przy okazji w książce bardzo podobało mi się ciągłe skakanie z teraźniejszości do przeszłości mimo, że na początku lekko się w tym gubiłam.

Pomysł na fabułę tej książki od razu mnie zainteresował. Uwielbiam motywy nadnaturalne i magiczne, więc pakt z diabłem, który zawiera główna bohaterka powieści - Adeline, od razu mnie ,,kupił". Również treść cyrografu dała początek bardzo interesującej intrydze.

Oto Adeline, młoda Francuzka urodzona pod koniec XVII wieku, ucieka sprzed ołtarza i zawiera umowę z diabłem, który w zamian za jej duszę ma zapewnić dziewczynie nieśmiertelność. I tak Addie żyje sobie przez około 300 lat, jednocześnie nie będąc zapamiętywaną przez jakąkolwiek osobę, bowiem diabeł nałożył na nią ograniczenie. Taka jest bowiem cena za czas, którego młoda Addie tak pragnie - czas dla siebie, dla swoich pasji, marzeń.

Mijają lata, a dziewczyna nie jest w stanie znaleźć dla siebie miejsca ani zawrzeć nowych znajomości - wszyscy o niej wkrótce zapominają. Wszystko zmienia się, kiedy Addie poznaje w nowojorskiej księgarni pewnego mężczyznę, który z niewiadomych przyczyn jest odporny na czarci urok - zapamiętuje on Addie, co niemal od razu szokuje dziewczynę.

Tak rozpoczyna się historia tych dwojga, przeplatana tragedią, niespełnionymi uczuciami i zagubieniem.

Ta książka znacznie różni się od innych książek Pani Schwab, przede wszystkim akcji praktycznie tu nie ma, jest za to dużo uczuć i złożonych emocji dopełnionych eskapizmem i wzniosłą symboliką.

Niewidzialne życie to przede wszystkim studium ludzkiej duszy, która spragniona czasu jednocześnie odczuwa upływające lata. Zagubienie emocjonalne młodego człowieka, sportretowanego w osobie Addie, idealnie zgrywa się tu z motywem Tempus fugit, czyli ,,czas ucieka" - Addie pragnąc dodatkowych lat na spełnienie swoich pragnień jest gotowa oddać swoją duszę demonowi.
Jednocześnie bohaterka ciągle ma wrażenie, że tak cenny dla niej czas przepływa przez jej palce, a ona sama nic nie może na to poradzić.

Ta książka świetnie oddaje problematykę przemijania, jednocześnie często doprowadzając czytelnika na skraj płaczu. Nie jest to lektura na zabicie czasu, a książka do przeżywania.

I dla takich czytelników bym ją polecała - osób, które w książkach szukają wrażliwości, a przede wszystkim odpowiedzi na trudne pytania.

Pomysł na fabułę tej książki od razu mnie zainteresował. Uwielbiam motywy nadnaturalne i magiczne, więc pakt z diabłem, który zawiera główna bohaterka powieści - Adeline, od razu mnie ,,kupił". Również treść cyrografu dała początek bardzo interesującej intrydze.

Oto Adeline, młoda Francuzka urodzona pod koniec XVII wieku, ucieka sprzed ołtarza i zawiera umowę z diabłem,...

ciekawy pomysł, jednak moim zdaniem potencjał został zmarnowany. bohaterowie plascy, nieciekawi, akcja wciąż oscyluje wokół romansów głównej bohaterki co mnie nudzi

ciekawy pomysł, jednak moim zdaniem potencjał został zmarnowany. bohaterowie plascy, nieciekawi, akcja wciąż oscyluje wokół romansów głównej bohaterki co mnie nudzi

Sięgając po tę książkę oczekiwałam, że mnie poruszy. Oczekiwałam od niej głębi i mistycyzmu. Jednak tak się nie stało. Dla mnie to była wydmuszka napisana ładnym językiem. Jedyny bohater, który miał charyzmę, to Remy. Z innymi nie poczułam żadnej więzi. Pozostali bohaterowie byli mdli, a nawet irytujący. Henry… co za mameja, nie wiedząca czego chce od życia.
Od piątej części książka ciągnęła się już niemiłosiernie.
Jednak pomysł i sama koncepcja, bardzo ciekawa. I powiem szczerze lepiej by było, gdyby autorka zamiast wstawiać postać Straussa, skupiła się bardziej na Lucu i Addie.

Sięgając po tę książkę oczekiwałam, że mnie poruszy. Oczekiwałam od niej głębi i mistycyzmu. Jednak tak się nie stało. Dla mnie to była wydmuszka napisana ładnym językiem. Jedyny bohater, który miał charyzmę, to Remy. Z innymi nie poczułam żadnej więzi. Pozostali bohaterowie byli mdli, a nawet irytujący. Henry… co za mameja, nie wiedząca czego chce od życia.
Od piątej...

Ile jest warta dusza? Za co można by ją sprzedać?
Za długie życie spędzone z rodziną w zdrowiu i szczęściu?
Za sławę i pieniądze?
Za wielką miłość jak z filmu?
A może za możliwość wiecznego życia w zapomnieniu?
Główną bohaterkę poznajemy jako młodą dziewczynę, która pragnie więcej niż tylko wyjść za mąż i rodzić dzieci. Chce być wolna i żyć bez ograniczeń. Czuje, że ma za mało czasu i chce go więcej.
Uważaj czego sobie życzysz, bo to może się spełnić...
Gdy Cień odpowiada na jej wezwanie, dziewczyna zawiera z nim pakt. Addie odda mu swoją duszę, gdy nie będzie jej już chciała. W zamian może być wolna... Jednak ma to swoją cenę. Nikt jej nie pamięta. Nie może pozostawić po sobie śladu. Addie żyje jak duch przez trzysta lat.
Nie można odmówić bohaterce siły woli i hartu ducha. Robi to co musi, aby przetrwać i zachować duszę. Kradnie, oszukuje, jest gotowa na wszystko w zamian za to, aby żyć bez ograniczeń. Gdzieś po drodze, mam wrażenie, że straciła siebie, a po dziewczynie, którą poznaliśmy na początku pod koniec nie było już śladu.
Cień uświadamia Addie, że ona nie jest już od czasu zawarcia paktu człowiekiem.
Relacja Addie z Cieniem jest jak fascynująca zabawa w kotka i myszkę, która będzie trwać wieki. Gdy podsumowałam sobie ich relację, odniosłam wrażenie, że oboje byli siebie warci, dlatego tak do siebie pasowali. Od początku mieli się ku sobie. On, choć pozornie chciał przejąć jej duszę, czuwał nad nią. Ona, choć to wypierała, tęskniła za nim i chciała, aby przy niej był. Czy się kochali? Czy Cień mógł w ogóle kochać? Czy Addie, której zależało tylko na sobie, mogła kogoś pokochać? Na pewno żywili do siebie silne uczucie. Mieli za sobą trzysta lat historii i wzajemnego przywiązania.
W pewnym momencie w życiu Addie pojawia się Henry, który ją pamięta i może wymówić jej imię. I choć chłopak jest tylko ułamkiem w jej życiu, ma dla niej duże znaczenie.
Szczerze mówiąc, w moim odczuciu relacja Addie i Henrego była płytka. Moim zdaniem nie była to miłość. Połączyło ich to, że oboje byli odporni na swój czar.
Jeśli chodzi o postać Henrego to nie umiałam się do niego przekonać, choć było mi go szkoda. Nie radził sobie.

Estele, Remy i Toby - te postaci polubiłam i najbardziej żałowałam , że nie mogły pamiętać o Addie. Szczególne miejsce w moim sercu ma Remy właśnie, bo miałam wrażenie, że to z nim Addie mogłaby być szczęśliwa i go szczerze pokochać, gdyby tylko miała szansę.
Moje ogólne wrażenia co do pomysłu na książkę, jej treść i styl pisania autorki są bardzo pozytywne. Przeczytałam ją niedawno, ale coś czuję, że zostanie w mojej pamięci na długo. Pochłonęła mnie i skłoniła do refleksji.

Przed sięgnięciem po nią przeczytałam wiele opinii i bardzo mnie zaciekawiło, dlatego są one tak sprzeczne. Czytelnik, albo był zachwycony tą książką, albo wręcz przeciwnie pisał, że jest beznadziejna.

Ja zdecydowanie należę do tych zachwyconych z lektury. Polecam ją z całego serca tym, którzy podczas czytania lubią się zastanawiać nad różnymi kwestiami, które podsunie im książką. Dla mnie było to tym razem:

Czy na tym świecie jest coś, co ma większą wartość, niż dusza?

Ile jest warta dusza? Za co można by ją sprzedać?
Za długie życie spędzone z rodziną w zdrowiu i szczęściu?
Za sławę i pieniądze?
Za wielką miłość jak z filmu?
A może za możliwość wiecznego życia w zapomnieniu?
Główną bohaterkę poznajemy jako młodą dziewczynę, która pragnie więcej niż tylko wyjść za mąż i rodzić dzieci. Chce być wolna i żyć bez ograniczeń. Czuje, że ma za...