Książka bardzo mi się podobała. Porusza ciekawe kwestie. I co najważniejsze ma ten swój Mroczny urok.

Książka bardzo mi się podobała. Porusza ciekawe kwestie. I co najważniejsze ma ten swój Mroczny urok.

Fabuła bardzo ciekawa, nie wszystko do końca mi odpowiadało jednak uważam, że jest warta przeczytania.

Fabuła bardzo ciekawa, nie wszystko do końca mi odpowiadało jednak uważam, że jest warta przeczytania.

Adeline odkąd pamięta, chciała od życia czegoś więcej, czegoś bardziej. Pragnęła przygody , poznać świat i brać życie garściami , niż osiąść i założyć rodzinę w Villon jak reszta miasteczka.
Kiedy zostaję na niej wymuszony ślub , Adeline postanawia wszelkimi sposobami się ratować , jednym z nich są modły do bogów ... ale ...
" 𝑁𝑖𝑔𝑑𝑦 𝑛𝑖𝑒 𝑚𝑜́𝑑𝑙 𝑠𝑖𝑒̨ 𝑑𝑜 𝑏𝑜𝑔𝑜́𝑤, 𝑘𝑡𝑜́𝑟𝑧𝑦 𝑜𝑑𝑝𝑜𝑤𝑖𝑎𝑑𝑎𝑗𝑎̨ 𝑝𝑜 𝑧𝑚𝑟𝑜𝑘𝑢 "
...podczas modlitw zapada zmrok a wtedy na jej wezwanie odpowiada Cień vel diabeł.
Zawierają umowę , a na dziewczynę zostaję nałożone ograniczenie - może wieść życie nieśmiertelne , jednak nie zostanie przez nikogo zapamiętana . Od tej pory między Adeline a Cieniem toczy się gra o jej duszę . Co roku wraca po nią a ona odmawia.
W między czasie życie nie oszczędza dziewczyny . Słodko gorzki los stawia na jej drodze osoby , które wedle umowy nie pamiętają o niej. Addie jednak jest zdeterminowana , ciągle szuka swojego miejsca na świecie i walczy o to by być widzianą...Do czasu aż trzysta lat później , w pewnej księgarni , ktoś to robi - zapamiętuje ją - a wtedy jej życie nabiera sensu ...✨️

Musicie wiedzieć, że jest to historia rozlegle opisana , nie ma tu wartkiej fabuły czy mnóstwa dialogów. Jest za to nostalgicznie , refleksyjnie , chwilami nudno.
Rozdziały są krótkie , pisane z kilku perspektyw czasowych , pozwalają nam spokojnie poznać historię od A do Z , łączyć wątki niczym puzzle.
Choć książka niekoniecznie w moim typie, to skradła mi serce takimi małymi momentami , gdzie człowiek jednak docenia swoją codzienność , to że może zostawić po sobie ślad na tym świecie . Jest to też książka o silnej tęsknocie , o pragnieniu bycia kochaną i widzianą ✨️

To taka opowieść , którą ironicznie ciężko zapomnieć ...

Adeline odkąd pamięta, chciała od życia czegoś więcej, czegoś bardziej. Pragnęła przygody , poznać świat i brać życie garściami , niż osiąść i założyć rodzinę w Villon jak reszta miasteczka.
Kiedy zostaję na niej wymuszony ślub , Adeline postanawia wszelkimi sposobami się ratować , jednym z nich są modły do bogów ... ale ...
" 𝑁𝑖𝑔𝑑𝑦 𝑛𝑖𝑒 𝑚𝑜́𝑑𝑙 𝑠𝑖𝑒̨ 𝑑𝑜 𝑏𝑜𝑔𝑜́𝑤, 𝑘𝑡𝑜́𝑟𝑧𝑦...

To mogła być naprawdę bardzo piękna i ciekawa historia. Niestety...., brakowało mi w tej książce rozwinięcia akcji, gdy główa bohaterka na przestrzeniu ponad 300 lat błąkała się po świecie (przecież była świadkiem tylu zmian, wojen, poznała wielu sławnych ludzi, była w tylu miejscach). Addie nawet mnie nie zainteresowała swoim charakterem, była mało przyciągającym bohaterem. Pierwszy raz tak miałam, że nawet przed zakończeniem książki w ogóle nie byłam ciekawa jej zakonczenia - zakonczenie było do przewidzenia. Przez 500 stron autorka mnie nie zaskoczyła, to dlaczego miałoby to nastąpić na koniec? Brakowało mi różnorodności w tej książce. Wiele razy miałam wrażenie, że znów czytam to samo co 50 stron wcześniej. Pomysł na książkę świetny, ale odnoszę wrażenie, że autorka nie do końca umiała wyłuskać z tematu to co mogłoby być wisienką na torcie.

To mogła być naprawdę bardzo piękna i ciekawa historia. Niestety...., brakowało mi w tej książce rozwinięcia akcji, gdy główa bohaterka na przestrzeniu ponad 300 lat błąkała się po świecie (przecież była świadkiem tylu zmian, wojen, poznała wielu sławnych ludzi, była w tylu miejscach). Addie nawet mnie nie zainteresowała swoim charakterem, była mało przyciągającym...

Brakowało mi emocji, rozwoju postaci wraz z mijającymi latami. Historia Henry'ego całkowicie przewidywalna, tak samo zakończenie. Na plus to, że bardzo płynnie się czytało mimo momentów nudy.

Brakowało mi emocji, rozwoju postaci wraz z mijającymi latami. Historia Henry'ego całkowicie przewidywalna, tak samo zakończenie. Na plus to, że bardzo płynnie się czytało mimo momentów nudy.

Pomimo tego, ze jest to moje pierwsze spotkanie ze Schwab to jestem już w stanie stwierdzić, że jest genialną autorką piszącą genialne książki z genialnymi bohaterami.

Niestety książka nie zachwyciła mnie od początku. Najprawdopodobniej zaczęłam ją w złym czasie. Przez pierwsze dni czytania byłam zmęczona i wyprana z energi. Kiedy siadałam, by czytać, mój mózg z dużym opóźnieniem przyswajał to co już dawno przeczytałam oczami. Na szczęście skończyło się tak po paru dniach i od około 100 strony (choć może nawet od 70) czytało mi się gładko. Od tamtego momentu historia mnie pochłonęła.

Koncepcja nieśmiertelności, która mnie osobiście fascynuję, ma tu początek w wierzeniach. Addie, która prowadzi nas przez historię, zmienia się i uczy przez te wszystkie lata (a my częściowo też możemy, dzięki jej błyskotliwym przemyśleniom). Nierzadko jest zmęczona i sfrustrowany, a to nadaje tej powieści realistyczności. Zakończenie jest słodko-gorzkie, ale usatysfakcjonował mnie.

Bardzo zaskoczyłam się po skończeniu książki tym, że dzieła podane na początku każdej części w rzeczywistości nie istnieją. Szczegółowe opisy oraz zawarcie ich w historii potwierdza moje początkowe słowa.

Ta historia, jak każda historia, przedstawia relacje ludzi. Tutaj mogę spróbować stwierdzić, że ta opiera się na nich. Addie poznaje w swoim niekrótkim życiu wiele osób i jednego boga. Każdy człowiek ją zapomina i może poznawać ją od nowa co dzień. Jednak ona ich pamięta, a to sprawia, że ciekawie patrzeć jest na to jak zachowują się postacie. Luc jest inny, lecz przy tym bardzo interesujący. Moja relacja z nim jest tak samo burzliwa jak jego z Adeline, czasem nienawiść, czasem coś na kształt miłości.

Plusy✅️:
• intrygująca historia
• wątek nieśmiertelności
• genialne cytaty
• satysfakcjonujące zakończenie
• relacje bohaterów

Minusy❌️:
• początkowo trudno mi się czytało

Pomimo tego, ze jest to moje pierwsze spotkanie ze Schwab to jestem już w stanie stwierdzić, że jest genialną autorką piszącą genialne książki z genialnymi bohaterami.

Niestety książka nie zachwyciła mnie od początku. Najprawdopodobniej zaczęłam ją w złym czasie. Przez pierwsze dni czytania byłam zmęczona i wyprana z energi. Kiedy siadałam, by czytać, mój mózg z dużym...

Nie pamietam, kiedy ksiazka mnie tak nudzila jak ta. Niestety, ale procz okladki, nie ma w niej nic porywajacego. Fabula taka jak flaki z olejem. Ogolnie czytajac ksiazki jestem w takich emocjach ze ciezko mi zasnac, przy tej pozycji, usypialam wczesniej niz swoje dzieci.

Nie pamietam, kiedy ksiazka mnie tak nudzila jak ta. Niestety, ale procz okladki, nie ma w niej nic porywajacego. Fabula taka jak flaki z olejem. Ogolnie czytajac ksiazki jestem w takich emocjach ze ciezko mi zasnac, przy tej pozycji, usypialam wczesniej niz swoje dzieci.

Pomysł może i fajny, ale książka bardzo mi się dłużyła. Mam wrażenie, że mogłaby być krótsza o połowę. Przeczytałam mimo wszystko, bo byłam ciekawa zakończenia, które niestety okazało się przewidywalne jak cała reszta historii. Zero jakichkolwiek zwrotów akcji, wydarzeń, które by mnie porwały.

Pomysł może i fajny, ale książka bardzo mi się dłużyła. Mam wrażenie, że mogłaby być krótsza o połowę. Przeczytałam mimo wszystko, bo byłam ciekawa zakończenia, które niestety okazało się przewidywalne jak cała reszta historii. Zero jakichkolwiek zwrotów akcji, wydarzeń, które by mnie porwały.

Skusiłam się na książkę licznymi opiniami, pochwałami i poleceniami. Niestety spodziewałam się czegoś innego, można by powiedzieć lepszego, co wnioskowałam z opinii innych. Pozycja ta nie sprostała moim wymaganiom, pomysł na historię może i świetny, ale rozwleczenie jej na tyle stron to przesada. Brakowało mi również w tej historii takiego "bum". Jeśli przedstawić tą książkę matematycznie to byłaby linią prostą, żadnych wzlotów, upadków, zaskoczenia czytelnika - tylko jedna długa monotonna historia. Rozumiem, że może mieć jakieś głębsze ukryte, znaczenie, ale niestety to do mnie nie przemawia.

Skusiłam się na książkę licznymi opiniami, pochwałami i poleceniami. Niestety spodziewałam się czegoś innego, można by powiedzieć lepszego, co wnioskowałam z opinii innych. Pozycja ta nie sprostała moim wymaganiom, pomysł na historię może i świetny, ale rozwleczenie jej na tyle stron to przesada. Brakowało mi również w tej historii takiego "bum". Jeśli przedstawić tą...

• Niewidzialne życie Addie LaRue to przede wszystkim książka o samotności i o tym jak wiele jesteśmy poświęcić dla swojej "wolności", która ostatecznie staje się największym przekleństwem.
• Najsmutniejsze było poszukiwanie celu przez samą Addie. Bo jak znaleźć cel gdy żyje się tak długo, zaś ludzie zapominają o tobie po krótkiej chwili? Jak poradzić sobie z tak ogromną, że aż bolesną samotnością?
• Towarzyszenie Addie w jej drodze było świetnym, ale też bardzo smutnym przeżyciem. Rozdziały przeplatane zarówno przeszłością jak i teraźniejszością, przemyśleniami, rozterkami i uczuciami glownej bohaterki były istnym emocjonalnym tornadem.
• Bardzo podobały mi się nawiązania do sztuki na początku każdego rozdziału, które miały rozwinięcie w samej treści. To połączenie było bardzo fajne i sprawiało, że książke czytało się z ogromną przyjemnością.
• Najciekawszą postacią (poza Addie) był zdecydowanie Cień, który na wszelkie sposoby próbował ją złamać. I choć to bardzo tajemnicza postać to wspólna historia Cienia i Addie naznaczona cierpieniem, nienawiścią a w końcu też tęsknota była bardzo symboliczna. Relacja Addie z Henrym była za to bardzo delikatna i urocza. Jej radość z tego, że wreszcie ktoś ją pamięta była wręcz wzruszająca.
• W tej powieści nie ma idelanej głównej bohaterki. Jest za to zwykła dziewczyna, która przez swoje pragnienie i nieprzemyślane życzenie staje się niezwykła. Samo zakończenie było smutne, ale też na swój sposób piękne. Bardzo polecam tę książkę!

• Niewidzialne życie Addie LaRue to przede wszystkim książka o samotności i o tym jak wiele jesteśmy poświęcić dla swojej "wolności", która ostatecznie staje się największym przekleństwem.
• Najsmutniejsze było poszukiwanie celu przez samą Addie. Bo jak znaleźć cel gdy żyje się tak długo, zaś ludzie zapominają o tobie po krótkiej chwili? Jak poradzić sobie z tak ogromną, że...